Klein Geluk door Groot Geluk: Joyful bruiloft tilt me een beetje op. We stijgen allemaal boven onszelf uit tijdens het bijwonen van de trouwplechtigheid, het aansnijden van de taart en de toost met champagne. Een knallend feest bekroont deze vrijdag de dertiende: Een lekkere heksige datum, die garant staat voor ultiem geluk!

bruidspaar-op-fiets

Joy en Boy

Vrijdag 13 oktober trouwt mijn vriendinnetje Joy. Het is prachtig weer die traditioneel als ongeluksdag beschouwde vrijdag de dertiende. Geen verkeerde dag om te trouwen in mijn heksenoptiek: De godin Freya geeft haar vruchtbaarheidszegen. En dertien is bovendien ook nog eens een Keltisch geluksgetal!

Omdat ik van mening ben dat het huwelijk om 11 uur ’s morgens voltrokken gaat worden overweeg ik om VikThor ergens onder te brengen. Anders kan ik nooit acte de présence geven op dat tijdstip. Maar nee. Mijn gekke hoofd heeft tijdstippen door elkaar gehusseld. Het is pas om 14.00 zover. Ik heb alle tijd om mijn ochtendprogramma rustig af te werken.

Even over half twee arriveert Heks in het trouwstraatje. Snel zet ik mijn fiets vast aan een lantarenpaal. Met zes sloten. Ik ben net op tijd, ondanks mijn warhoofd.

Met een boot arriveert het bruidspaar bij het stadhuis. Mijn fototoestel ligt nog op de oplader en ook mijn telefoon ben ik vergeten. Ik kan dan ook geen foto maken van de beeldschone bruid. Jeetje, wat ziet ze er mooi uit! Een prachtige klassieke  jurk met een kanten top. Blote rug. Sluier en sleep……

images-62

Het mooiste is echter Joys stralende gezicht. En dat van haar aanstaande man! Met een big smile op hun gezicht lopen ze voor het gezelschap uit richting de grote trap aan de voorkant van het stadhuis.

In een volgepropte trouwzaal geven mijn vrienden elkaar het jawoord. ‘We hebben een hele leuke ambtenaar, Heks, iedereen roept al tijden, dat we ons door hem moeten laten trouwen…’ vertrouwt mijn vriendinnetje me een week geleden tijdens een kopje koffie toe, ‘Dat lijkt me toch zo leuk om te doen, als buitengewoon ambtenaar van de Burgerlijke Stand mensen trouwen…….. Ik zou dat best zelf willen!’

‘Ja, dat is echt iets voor jou,’ Heks is het helemaal met haar vriendin eens, ‘Een tante van me heeft dat jarenlang gedaan, ze had er enorm veel plezier in. Allebei mijn zussen zijn door haar getrouwd!’

9200000021202959

Het was sowieso een familietraditie bij ons. Mijn opa heeft het jarenlang gedaan, alsmede een oom…….. Mijn moeder is bijvoorbeeld door haar eigen vader in de echt verbonden!

‘En jij gelooft daar ook helemaal in,’ roep ik er enthousiast achteraan. Wat klinkt dat raar. Alsof een huwelijk zoiets is als God of Sinterklaas: Het bestaat bij gratie van ons geloof! En als je pech hebt trek je de Zwarte Piet. Hoewel dat tegenwoordig ter discussie staat…..

download-31

‘”Ik wil alleen maar bij Joy zijn, of we nu een geweldige reis maken of thuis op de bank zitten….. Zolang ik met haar samen ben is het goed,” zei Boy een paar weken geleden tegen me, toen ik hem aan de tand voelde over zijn aanstaande huwelijk,’ vervolgt de buitengewoon ambtenaar zijn betoog.

Heks zit het allemaal gade te slaan. Dit zit wel goed. Jeetje, wat is het lang geleden dat iemand op die manier van mij heeft gehouden. Onvoorwaardelijk.

De mannen in het leven van Heks hadden altijd allerlei voorwaarden. En restricties. En eisen. Waar ze zich zelf overigens helemaal niet aan hielden. Of aan voldeden. Geen wonder dat ik  niet meer zo warm loop voor een relatie.

Ik zou dan ook een waardeloze ambtenaar van de Burgerlijke Stand zijn. Gelukkig heb ik die ambitie geenszins.

Na de plechtigheid drinken we champagne op deze gouden verbintenis. Daarna ga ik als een gek met mijn hondje fietsen. Gevolgd door een paar uur in bed liggen. Vanavond is er nog een feest.

download-35

En ben je erheen geweest, Heks? Dat is toch eigenlijk een beetje teveel van het goede op 1 dag. Gezien je zeer beperkte voorraadje energie?

Ja, ik ben geweest op het feest. Het was namelijk op een steenworp afstand van mijn huis. In een prachtige ruimte van de Stadspodia! Een chique zaal met hoge plafonds, zuilen en lambrisering is gevuld met familie en vrienden. Iedereen is prachtig gekleed, in jurk of pak, maar de sfeer is zeer los.

L2hvbWUvY29uY2VwdC9kb21haW5zL2thYXJ0c2hvcHN0YXJ0ZW4ubmwvcHVibGljX2h0bWwvZHluYW1pYy9tZWRpYS81L2NhcmRzLzczMDQzL3Ryb3V3a2FhcnQtYnJ1aWRzcGFhci1ib290amUtaG91dC0xLnBuZzM1OV8zNTlf

Keiharde muziek knettert in mijn oren. Ik ben nog niet doof genoeg om er geen last van te hebben en niet meer jong genoeg om er echt van te genieten. Alhoewel: Heks heeft eigenlijk altijd moeite gehad om harde muziek te verdragen. Dientengevolge is mijn gehoor nog zo goed. Ik heb me altijd verre gehouden van een teveel aan decibellen.

Een paar DJ’s draaien voor elk wat wils en het duurt dan ook niet lang of we staan massaal op de dansvloer. Ik dans met de jeugdvriendin van de bruid en met oma. Tussendoor kruip ik eventjes in het pasfotohok.

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM

Een hele kist verkleedspullen staat klaar en iedereen takelt zich geweldig toe. Ook Heks zet zoveel mogelijk rare dingen op haar hoofd. Daarna maak ik een serie pasfoto’s voor in het fotoboek van Joy en Boy. Een vrolijke herinnering aan deze geweldige dag.

Om een uurtje of twaalf, half 1 sluip ik het gebouw uit. Ik ben doodmoe en kan het bruidspaar nergens vinden. Dan maar zonder afscheid wegpiepen……

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM

Met tutende oren zit ik thuis na te genieten. Wat een geweldige dag. Alles liep werkelijk gesmeerd. De sfeer zo ontspannen. Twee verliefde mensen in de echt verbonden. Een echt paar. Echt fantastisch!

 

 

 

Roeien met de riemen die je hebt lijkt me geen goed idee. Voor mezelf dan. Hoewel ik me heb laten vertellen dat je roeit met je hele lijf rusten die spanen toch mooi wel in je handen. Heks roeit liever helemaal niet met haar zwabberarmen. Ik kijk er graag naar.

Opnieuw beginnen. Dat kun je elke dag. Ja dag! Alsof het zo gemakkelijk is! Heks zit vol goede voornemens. Maar als puntje bij paaltje komt komt er weinig van terecht. Is de week alweer voorbij. En dan ben je niet blij!

Wat me wel lukt is iedere dag iets nieuws ontdekken. Gewoon hier in de straat bijvoorbeeld. Zo zie ik afgelopen week opeens een heel leuk ouderwets houten venstertje met een allerliefst dakje erboven. Op een steenworp afstand van mijn huis!

‘Daar loop ik nu tien keer per dag langs. Al jaren en jaren. En nog nooit heb ik het een blik waardig gekeurd…..’ Ik probeer oog te hebben voor schoonheid. Balsem voor mijn blote ogen, waar recentelijk de schellen vanaf zijn gevallen. Mijn ongenaakbare naakte blik laten verzachten door pracht. En weet je? Het werkt.

Maandagavond wandel ik met Steenvrouw. We keuvelen en klessebessen. Roeren onderwerpen aan om dan weer te zwijgen. Te lopen. Genieten. Zijn.

Mijn vriendin loert naar de roeiers op het Korte Vlietkanaal. Er is een soort masterclass gaande georganiseerd door haar vereniging. Ze herkent een paar leden. ‘Kijk toch, wat leuk, je kunt er maar 1 keer per jaar aan deelnemen. Het is echt heel bijzonder om te zien!’ We glijden op een bankje en genieten van al die sportieve inspanningen. Van anderen….

‘Oh, die vrouw zit helemaal verkeer in de boot. Ze doet teveel met haar armen. Niet goed,’ merkt Steenvrouw scherpzinnig op. En Heks maar denken dat je die sport vooral met je armen bedrijft. Maar nee. Je hele lijf doet mee.

Vandaag is zo’n dag dat ikzelf ook maar wat ronddobber. Weliswaar niet in een roeiboot. Maar in mijn waterbed. Om de zoveel dagen moet ik een keertje ernstig chrashen.

Daarom fiets ik vanavond nog een ruime ronde met mijn monstertje. En wandel ik vervolgens een uur met mijn vriendin. Mijn hondje dartelt om ons heen. Springt af en toe in een sloot.

Nog een paar weken, dan is dit voorlopig weer voorbij. Schemer keert met rasse schreden terug van weggeweest en eist de avonden weer op.

’s Avonds laat worstel ik toch weer met mijn woede. Ik ben nog steeds een explosief vat vol oud zeer. Dingen waar ik me nooit druk om heb gemaakt maken me plotseling razend. Mensen waar ik normaal gesproken mijn humeur niet door laat bederven knallen helemaal naar binnen met hun chagrijn. En ik heb er geen antwoord op.

De oude manier van piekeren, iets bedenken om de situatie te verbeteren of op zijn minst te harmoniseren, eventueel ten koste van mezelf: Dat gaat allemaal niet meer. Maar om nu woede met woede te beantwoorden. Afgunst met afgunst. Of nog erger: Haat met haat.

Want dat is wat ik met enige regelmaat op m’n brood krijg. Ik snap er natuurlijk geen snars van, maar iets anders kan ik er niet van maken.

We leven niet meer in het stenen tijdperk. We zijn wel iets meer dan ons reptielenbrein, al zou je het niet zeggen als je de gemiddelde politicus hoort oreren….

Een tijdje geleden mediteer ik met de Toverheksen. Eén van ons is tevens leraar binnen een Tibetaanse boeddhistische traditie. ‘Als iemand me heel naar benaderd, me bijvoorbeeld uitscheld op straat, dan bedenk ik me altijd maar dat die persoon zelf enorm lijdt. Door me dat te realiseren heb ik er persoonlijk geen last van. Het is sowieso aan te raden om gereserveerd te zijn naar je medemensen. Open en met compassie. Maar met genoeg afstand…..’

‘Nou,’ dacht ik toen nog, ‘Ik hoop maar dat alle mensen waar ik ooit op heb gescholden op straat zo wijs zijn……’ Tot mijn schande moet ik bekennen, dat ik ook wel eens uit mijn slof ben geschoten.

Ik kan me natuurlijk blijven opwinden over de respectloze benadering van deze en gene, maar ik schiet er weinig mee op. Grenzen stellen: OK. Maar daarna weg ermee. Niet al die zaadjes van woede water geven. Niet mijn nijd cultiveren.

Ik wil weer open en vrij over straat lopen. Op zoek naar iets dat ik nooit eerder heb gezien. Hier om de hoek, op loopafstand. Niet te lang stilstaan bij gefrustreerde familie, vrienden of buren. Ik wil niet verzuren.

 

 

 

Ex Animo zingt muziek van Scandinavische componisten. Hoort het zo vals te klinken? Of rammelt het toch hier en daar? Onze dirigent blijft onverstoorbaar….. Die krijg je niet gek!

stadsgehoor, Leiden, Ex Animo, Puic, Leids Harmonieorkest, Leids Amateur Festival, LAF

Zaterdagavond zingen we met ons koor, Ex Animo, op het Leids Amateur Festival. Al weken zitten we fanatiek op een aantal Scandinavische liederen te oefenen. Prachtige muziek. Een paar dagen voor het festival krijgen we een masterclass van Pekka Kostiainen, de componist van een aantal van onze liederen.

Later ontdek ik, dat hij ook een speciaal stuk heeft gecomponeerd voor het festival: ‘O Leyda Gratiosa’! Naar analogie van een compositie van de beroemde Leidse componist Cornelis Schuyt (1557-1616).

Omdat ik een uiterst moeizame week heb lig ik voornamelijk in bed. Af en toe laat ik het hondje uit. De masterclass wil ik echter niet missen. Gelukkig is de locatie waar het zich allemaal afspeelt op een steenworp afstand van mijn huis, dus dat moet lukken. Precies op tijd schuif ik de zaal in. Al snel staan we op het podium. De componist zit op de eerste rij. Als we beginnen te zingen zie je hem schrikken. Jeetje, wat klinkt het beroerd!

stadsgehoor, Leiden, Ex Animo, Puic, Leids Harmonieorkest, Leids Amateur Festival, LAF

Onze dirigent Wim de Ru trekt zich nergens iets van aan. Hij besluit er gewoon een openbare repetitie van te maken. Zonder op of om te kijken loodst hij ons door de ingewikkelde passages. Pekka Kostiainen zit er verbijsterd bij. Met zijn hippe groene schoenen met bijpassende sjaal. Wat zit hij hier nu helemaal te doen? Hij is toch niet voor de kat z’n viool helemaal naar Nederland gekomen?

Uiteindelijk springt hij overeind en begint zich er toch mee te bemoeien. En het is echt heel leuk wat hij te vetellen heeft! In het Fins weliswaar. Er is een dame, die alles weer vertaalt. Hij legt uit hoe de betekenis van de gezongen woorden echt heel belangrijk is. Wim verblikt of verbloost niet. Als Pekka zijn verhaal gedaan heeft gaat hij gewoon weer verder met zijn openbare repetitie….

stadsgehoor, Leiden, Ex Animo, Puic, Leids Harmonieorkest, Leids Amateur Festival, LAF

Omdat het toch wel erbarmelijk klinkt na de veel te korte repetitietijd besluiten we een uur voor het concert alles nog eens door te nemen. Ik ben nauwelijks bijgetrokken van mijn waardeloze week. Zodoende sleep ik me er echt heen. Aangekomen blijk ik zowel mijn bril als mijn muziek te zijn vergeten. De brillenkoker is leeg evenals mijn muziekmap….. Bizar toch weer. Ik fiets op mijn tandvlees nog een keertje heen en weer en mis zodoende het grootste deel van deze broodnodige repetitie.

De uitvoering is niet bepaald geweldig, hoewel het vanuit de zaal wel meevalt. Hoor ik achteraf…. Zoals altijd is het heel leuk om me te doen. Helaas is er nauwelijks publiek. Dit geweldige festival is zo slecht bezocht! Je gaat de regering gewoon gelijk geven, dat ze al die subsidies door de plee spoelen: Waar zijn al die cultuur-minnende mensen?

stadsgehoor, Leiden, Ex Animo, Puic, Leids Harmonieorkest, Leids Amateur Festival, LAF

Helemaal vooraan zit mijn vriendinnetje Engel. Ze heeft vroeger dit festival mee helpen organiseren, voordat ze ziek werd. Een paar oud-collega’s zwermen om haar heen als katten om de hete brei. Ze is speciaal naar me komen kijken!

Als onze zang-marteling voorbij is gaan ik lekker samen met Engel naar de volgende act kijken. We houden het niet vol tot het einde van de avond: We hebben allebei een ernstig probleem met onze energie. Gapend lopen we naar mijn huis, drinken een kopje thee, kletsen de oren van elkaar hoofd. Dan doe ik Varkentje aan de riem en wandel met Engel door de stad.

stadsgehoor, Leiden, Ex Animo, Puic, Leids Harmonieorkest, Leids Amateur Festival, LAF

Tot aan de voordeur van het stulpje van mijn vriendin blijven we maar door kwebbelen. Twee heksjes. Er is veel herkenning. We blijken een vergelijkbaar traject te hebben afgelegd. Op sommige punten dan. Andere ervaringen staan juist haaks op elkaar.

‘Het was heerlijk, schat, doen we nog eens.’ Midden in ons verhaal nemen we afscheid. Ik moet nog helemaal terug lopen en ben toch wel behoorlijk moe intussen. Als ik thuis ben blijkt Cowboy me een heleboel keer te hebben gebeld en ge-sms’t. Hij heeft zin om naar me toe te komen! Wat jammer, dat ik het niet gezien heb!

We bellen nog een hele tijd. ‘Kom gezellig morgen. Dan maken we er een leuke dag van!’ Als ik tenminste weer een beetje puf heb. Het was tenslotte toch weer een intensieve dag….

stadsgehoor, Leiden, Ex Animo, Puic, Leids Harmonieorkest, Leids Amateur Festival, LAF