Donderdagmiddag ren ik bij de slager naar binnen. De winkel is helemaal leeg, wat een geluk. Meestal sta je hier wel eventjes te wachten. Ik heb haast, want Fiederelsjes komt eten. Daarna gaan we naar de Schouwburg om een heerlijke dansvoorstelling te bekijken. Mijn vriendin heeft me uitgenodigd, een verlaat verjaardagscadeau…..
‘Ik heb U al een hele tijd niet gezien,’ zegt de slagersjongen, terwijl hij een groot stuk rookworst richting Varkentje gooit. Het is een goeiige jongen met een grappig gezicht. Hij is dol op Ysbrandt en verwent hem altijd verschrikkelijk. ‘Oh,’ Heks is verbaasd, ‘Ik rijd toch constant rond in de buurt met mijn hondje.’ ‘Misschien bent u precies op dagen gekomen, dat ik niet werk.’
‘We hebben wel een meneer gezien!’ roept zijn olijke collega vanachter het hakblok, ‘Hij kwam hier binnen met je hondje.’ ‘Dat is mijn vriend,’ Heks grijnst van oor naar oor. Van trots. Oh, wat zijn ze nieuwsgierig! ‘Dat doe je goed!’ roept de collega. Hij refereert aan het feit, dat mijn liefje jonger is dan Heks. ‘Ja,’ geef ik toe, ‘Ik ben een echte Cougar!’ De heren liggen dubbel.
Er volgt een vreemd gesprek over de worstdraaier, ik ken hem wel, een beer van een kerel. Hij fluit naar alle jonge meisjes, die voorbij komen. ‘Dus ik zeg op een gegeven moment tegen hem: “Die zijn wel erg jong, nog geen twintig,”‘ zegt de slagersjongen,'”Als je er twee op elkaar stapelt zijn ze ook veertig,” zei hij! Die ouwe gek!’
Heks grijnst. Wat een verhaal toch weer. Wel balen, dat ze me zoveel ouder schatten dan mijn Toy Boy. ‘Hij ziet er gewoon heel jong uit!’ mopper ik bij mezelf. Het leven van een Cougar gaat niet altijd over rozen…..
Ik tover een lekker maaltje op tafel voor mijn vriendinnetje. ‘ik vind juist, dat je helemaal niet ziet, dat jullie in leeftijd schelen,’ verzekert mijn zielsmaatje me, als ik me beklaag over mijn plotselinge Cougarstatus. ‘Ze zien me in die winkel ook alleen maar in mijn ouwe kloffie met een kreukelig en onopgemaakt slaaphoofd,’ troost ik mezelf nog maar eens. Snel trek ik een leuk outfitje aan en kwast mezelf tien jaar jonger.
Daarna reppen we ons naar de Schouwburg. Wat is het toch een lief klein theatertje! Fiederelsje heeft geweldige plaatsen geregeld. We kunnen alles zo goed zien. Geweldig. Tot er een man twee rijen voor ons besluit languit als een dweil over de balustrade te gaan hangen. Misschien om niet tegen zijn vrouw aan te hoeven zitten. ‘Hij is gewoon bang voor haar!’ fluister ik in het oor van mijn vriendin. Zij mist daardoor helaas een groot deel van de eerste helft.
‘Het ziet er prachtig uit, maar het emotioneert niet of nauwelijks,’ zeggen we in de pauze, terwijl we nippen van een glaasje wijn. Daarna praten we over onze vriendinnenclub en hoezeer we die kleine krachtige vriendin missen, die ons vorig jaar ontvallen is. Door een stom ongeluk….
Na de pauze wordt ‘De dood en het meisje’ gedanst. De voorstelling krijgt plotseling diepgang en heftigheid. Ons pauzegesprek krijgt een artistiek vervolg. Alsof de voorstelling speciaal voor ons is gemaakt. Aan het eind zitten we met tranen in de ogen.
‘Wat een heerlijke avond. Wat is het toch fijn, om zo te genieten van schoonheid!’ zeggen we bij het afscheid. We bedanken elkaar. Voor het uitje. Voor het eten. ‘We moeten dit vaker doen!’
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.