Dagje Indiaas zingen met Dhrupadbitches draait uit op een verrukkelijke eindeloze privéles! Heks zingt de sterren zodanig rond van de hemel, dat ze promoveert van balkende ezel naar zangeres! Niet gek. Ik hoop dat ik ook op andere gebieden snel ezel af ben…..

‘Lieve juf, we hebben toch morgen een lesdag Indiase zang? Ik kan de mail met data niet meer vinden….’ sms ik zondagmiddag naar onze opper-Dhrupadbitch. Het duurt eventjes voordat ik antwoord krijg. Juf is niet zo multimedia minded. ‘Jazeker, maar bijna niemand kan. We zijn maar met z’n drietjes! Geeft niks. We gaan gewoon lekker zingen.’

‘Ik kom!’ schrijf ik terug. Zodoende kruip ik vroeg in mijn bed, slaap helaas slecht en schrik na een doorwaakte nacht toch wakker uit een diepe slaap… Brakjes organiseer ik mezelf de auto in. Redelijk op tijd arriveer ik in Barendrecht. Juf staat al op de uitkijk. ‘Je bent de enige vandaag!’ roept ze vrolijk, ‘Lekker he, krijg je alle aandacht!’ Snel ruimt ze de muziekkamer een beetje op. ‘Kom, dan gaan we eerst maar eens koffie drinken….’

We stommelen de trap op naar de gezellige keuken. Met dampende koffie voor onze neus wisselen we de laatste nieuwtjes uit. We hebben elkaar een half jaar niet gezien! We hebben allebei van alles meegemaakt, dus onze monden staan niet stil.

Dan dalen we weer de trap af naar die magische gewijde ruimte vol Tampoera’s en Pakhawajs. Juf begint te spelen. Onze stemmen voegen zich in het gordijn boventonen, dat zich uit de Tampoera losmaakt. ‘AAAAAAAAAaaaaaaaaa’ brommen we steeds lager. Mijn stem zakt in mijn borstkas, doet mijn hele lijf zachte vibreren. Naar nog lagere regionen volg ik de toon. Soms ontglipt ‘ie me, dan pak ik em iets hoger weer op en glijd opnieuw naar beneden. Tot de diepst haalbare klank zich ontspannen in me opent.

©Toverheks.com

De tijdloze tijd verstrijkt terwijl wij in klank verstillen. Af en toe wisselen we een blik. Glimlachen verrukt naar elkaar. Het is toch zo heerlijk om te doen! Soms zitten we minuten lang met gesloten ogen en proeven de klanken, riedels boventonen, muziek.

Aansluitend zingen we nog wat oefeningen en daarna wandelen we met Ysbrandt langs de dijk. Het is stralend weer. Lenteachtig. Je proeft de belofte van nieuw leven in de lucht. Mijn hondje vliegt enthousiast achter een bal aan.

Later kookt juf een pan verrukkelijke Dahl. We smikkelen en smullen. ‘Ik eet niet te veel hoor, want dan word ik zo slaperig,’ beweert mijn vriendin halverwege. ‘Ik ook niet,’ antwoord ik, terwijl ik nog een bordje op schep. En ook juf zit alweer met een nieuw bord van dit goddelijke voedsel voor haar neus.

Natuurlijk zijn we sloom en slaperig na dit feestmaal. Een straf bakkie koffie wekt ons weer toe leven. ’s Middags zingen we de alaap van Chandrakauns. Dat is het inleidende deel van deze compositie. Zonder enigerlei tekst van betekenis, maar met louter onzinwoordjes. Hierin verken je als het ware de muzikale mogelijkheden van de raga. Juf zingt voor en ik volg. Lekker. Ik hoef helemaal nergens aan te denken. Gewoon zingen. Rondzingen. De hele weg zingen. Overgave aan mijn stem in dit moment.

‘Heks, je bent echt heel goed aan het zingen. Ik hoor je helemaal niet meer balken als een ezel. Aan het eind merk ik wel dat je moe word. Maar je bent ongelofelijk vooruit gegaan, zelfs nu je een tijdje niet bent geweest. Zo zie je maar, dingen moeten ook indalen. Je hebt je dat rondzingen en verbinden eigen gemaakt!’

Heks zit trots te glimmen. Ik ben tot zangeres gepromoveerd en ezel af! Wat een heugelijke mededeling. Ik hoop dat deze promotie ook voor andere gebieden in mijn leven op gaat. Het feit dat ik me zo menig maal aan dezelfde narcistische steen heb gestoten, iets wat een gemiddelde ezel in het gemeen nooit zou presteren, heeft me in mijn treurige optiek helaas tot mega ezel bestempeld.

Na de alaap zingen de eerste zinnen van de compositie. Alleen die eerste zinnen. Eindeloos. Als we ophouden zegt juf: ‘Bij mijn leraar in India doe ik hier gerust een hele dag over. Alleen maar de eerste zinnetjes. Herhalen, herhalen.’ Ze grinnikt. Ik weet het: Daar kunnen wij ons niets bij voorstellen. Dat is hele andere koek…..

Later loop ik nog een grote ronde met Ysbrandt voordat ik weer naar huis rij. Wat een heerlijk dagje. We gaan dit vaker zo doen. Zingen, kletsen, beetje wandelen. Lachen en genieten. Ik heb de beste en liefste zangjuf ooit!

Heks gaat dag Indiaas zingen. Hoera! Wat is het toch een leuke passie; Deze reis door muziek, waar je wel naar moet leren luisteren. Volgens Frogs dan…..

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang,

Maandagmorgen rijd ik eindelijk weer eens richting Barendrecht. Mijn geteisterde stembanden staan een dagje Indiaas zingen gelukkig weer toe. Helaas heb ik bijzonder slecht geslapen. Ik besluit me niet te haasten. Een ongeluk zit in een klein hoekje, als je vermoeid bent. Zo kom ik dan te laat aan, de dames zitten al te zingen. Ik nestel me op de bank en brom mee. Een uur lang A zo laag mogelijk. Heerlijk wakker worden…..

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang,

Vandaag beginnen we met een nieuwe Raga. Eerst gaan we de ‘toonladder’ verkennen, waarin het stuk gecomponeerd is. Ook verdiepen we ons middels allerlei oefeningen in de typische bewegingen van de Bageshri. Voor de lunch hebben we zelfs de Alaap (het beginstuk, As Long As Possible), het deel zonder Pakawaj (de trommel), waarin we alleen onzinwoordjes zingen, al voor onze kiezen gekregen.

Het is ongemerkt gemakkelijker geworden voor dit toegewijde clubje dames om ons een nieuw stuk eigen te maken. Toen we jaren geleden begonnen met deze lessen duurde het eindeloos om grip te krijgen op een Raga.

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang,

Dan steekt de man van onze juf zijn vrolijke hoofd om de deur. Brede grijns. Heerlijke etensluchten golven achter hem aan de trap af naar het souterrain, waar wij ons bevinden. Ha, het eten is klaar! Het hoogtepunt van de dag! Deze lessen zijn niet alleen uniek qua muziek, ook de inwendige mens wordt versterkt. Met een fantastische Indiase maaltijd.

We zitten in no time schandalig te schransen. ‘MMmmmmm, jammie, zucht, Mmmm’, klinkt het om me heen. Daarna komen de tongen los. Kwetterdekwetter, smak, smak, smak.

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang,

De middag besteden we aan het instuderen van het eerste deel van de compositie. Hier hebben de woorden wel degelijk betekenis. Maar welke? Onze juf vertaalt. Het is iets uit de Mahabharata, dat enorme filosofische en religieuze epos. Een soort bijbel van het Verre Oosten. Maar dan leuker, met monsters en reuzen. Het gaat over Ravana, de heerser van Shri Lanka en zijn broer Vibishana en de god Rama. ‘Ach’, zegt onze lerares, ‘Wat maakt het uit, wat kan het schelen?

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang,

Voor haar is de letterlijke inhoud van de liederen niet belangrijk. Dat vond Heks maar vreemd in het begin. Nu, jaren later is het me duidelijk geworden, dat de teksten inderdaad niet veel om het lijf hebben. Meestal gaat het over een godheid, Shiva bijvoorbeeld. Die rent dan rond in een tuin vol prachtige vrouwen. Op zich niet verkeerd. Vooral niet voor de godheid in kwestie. Dan wordt zijn schoonheid bezongen. En zijn gouden oorbelletjes……

De sfeer is per Raga echter zeer verschillend. Sommigen zijn melancholiek. Of dromerig traag. Anderen zijn opgewekt en vrolijk. Er zijn nacht-, ochtend en middag Raga’s.

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, Marianne Svazek, woman in DhrupadDHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, Marianne Svazek, woman in Dhrupad

Als ik later met een hoofd vol muziek naar huis rij is de weg zo goed als leeg. Geen enorme file’s rond Rotterdam. Niet stapvoets rijden tussen Den Haag en Leiden. Om even over vijven sta ik bij Frogs op de stoep om mijn hondje op te halen. Die kijkt er van op dat ik al terug ben. Hij kent die rampenroute goed, want hij werkt op de muziekschool in Spijkenisse.

‘Ga mee een wijntje drinken en een hapje eten!’ nodig ik hem uit, ‘Ik heb een CD van mijn juf speciaal voor jou. Kunnen we er uitgebreid naar luisteren’. Een half uur later wijd ik mijn vriend in in de geheimen van Dhrupad. ‘Je moet er echt naar leren luisteren,’ zegt Frogs, ‘ik snap geen bal van het ritme,’ Kun je nagaan hoe lastig die pulse is, zelfs een percussiebeest als Frogs heeft er moeite mee….

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang,

Ik leg hem de grondbeginselen uit van deze muziekvorm. Later laat ik hem nog wat andere Raga’s horen. Hier ligt het ritme iets gemakkelijker. Binnenkort gaat hij mijn juf interviewen en een recensie schrijven over haar nieuwe CD. ‘Ik wil wel eerst iets lezen over Dhrupad’, zegt mijn goede vriend. Zoals altijd verdiept hij zich grondig in de materie waarover hij schrijft. ‘Geen probleem’, zegt Heks, ‘ik heb een hele plank Indiase muziek in mijn boekenkast! Zoek maar iets uit.’

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, Marianne Svazek, woman in Dhrupad

 

Wat is het toch heerlijk om vrienden te hebben met dezelfde passies!

Women in Dhrupad.com

DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, DHRUPAD, Raga, klassieke Indiase zang, Marianne Svazek, woman in Dhrupad

DHRUPAD FESTIVAL en geneuzel: Het hoort er allemaal bij, maar van eerste word ik zo blij!!!!!

81 jaar en indrukwekkend...

USTAD

Vanmorgen werd ik vroeg wakker gebeld. Het was mijn advocaat over de whiplashellende. Ze begon me in te peperen, dat ik nergens op moest rekenen. Voor het ongeluk mankeerde ik ook al van alles, vandaar. Dus als je ziek zwak en misselijk bent mogen ze gewoon een BMW in je nek parkeren. Die auto raakte daarbij total loss, maar dat komt niet aan de orde. Wel loop ik het risico om voor allerlei kosten op te draaien als ik  met een ander -beter- kantoor in zee ga…. Dreig, dreig!!

eenzaam bloeiend russen dor blad

MAAR OOK EERSTE BOSANEMOON

De hele laatste week staat in het teken van grote mooie ervaringen en kutterig geneuzel. Want dat is het. Geleuterkoek om aansprakelijkheid te vermijden. Daar ben ik dan weer mooi klaar mee. Zucht.

in zonnige slootkant

NARCISSEN???

Vandaag had ik de hele dag de tijd om bij te komen van het Dhrupad Festival in Rasa te Utrecht. Deze culturele oase heeft dit hele gebeuren fantastisch gefaciliteerd. Zonder de gemotiveerde medewerkers was het nooit gerealiseerd…Het is wonderbaarlijk hoe dit levendige podium voor muziek en dans het hoofd boven water kan houden in deze tijden van kaalslag.

Zaterdagavond begon het met twee prachtige concerten. De heenreis was er 1 met hindernissen, leve de spoorwegen… Maar uiteindelijk schoof ik op het laatste moment de zaal binnen. Die zat stampvol. Op het podium was een verhoging met daarop een enorm Perzisch tapijt, dat baadde in het licht van vele lampen. Als op een magisch eilandje zaten daar de muzikanten met hun instrumenten: Surbahar, Vina, Tampoera en Pakhawaj in wisselende combinaties. De instrumenten zien er ook zo fantastisch uit.

ik heb natuurlijk een vrouwtje....

Je hebt mannelijke en vrouwelijke Tampoera’s!!

Zelf heb ik een Tampoera. Dat is een kalebas met een enorme steel met snaren. Prachtig bewerkt en beschilderd. Door op een cruciale plek tussen de snaren en de brug op de kast van de kalebas een touwtje te klemmen, onstaat er bij het bespelen een riedel van boventonen. Het moeilijkste van Tampoera spelen is het stemmen. Ben je zelf niet in de stemming, dan is het bijna onmogelijk. Op het festival heb ik echter een stemapparaatje op de kop getikt. Voor de ontstemde dagen…

wat een schoonheid!

RUDRA VINA

met een deegje op het vel voor de goede stemming...

PAKHAWAJ

prachtig geluid....

SURBAHAR

Mijn lerares beet het spits af met haar Dhrupad duo. Ze zongen de sterren van de hemel, begeleidt op de Pakhawaj. Dat is een hele bijzondere trommelachtige.  Mijn studiegenoot en percussie-nerd Meiske legde het me uit: Aan weerszijden zit een vel. Aan de ene kant produceert dit geluid, dat zich verhoudt tot  klinkers. De andere kant vertegenwoordigt medeklinkers. Door combinaties van deze twee te maken kun je de trommel laten praten…..

virtuoos bespeeld

VROLIJKE NOOT OP PAKHAWAJ

De Vina is een waanzinnig instrument. Het heeft twee enorme kalebasbollen met daartussen een brug met snaren. Ustad Zia Mohiuddin Dagar toverde er de meest intrigrerende geluiden uit. Soms laag en licht loeiend, dan weer virtuoos.

vliegende start...

VINA, MET PASSIE  BESPEELD

Na deze vliegende start moest ik me naar huis haasten. Er wachtte me een drukke zondag en een hele korte nachtrust. Helaas kreeg ik het aan de stok met iemand bij het loket van de spoorwegen. Er was iets mis met mijn kortingskaart bleek op de heenreis. Na aankomst in Utrecht probeerde ik 1 en ander te regelen bij het loket. Een gemelijk vrouwtje maakte er een potje van en ik besloot eerst maar naar het concert te gaan.

Toen ik later terug kwam werd ze echt pissig. Vraag me niet waarom. Ze weigerde stomweg om me te helpen, want ze had het te druk. Ze keek me vinnig aan met haar armen over elkaar en ging nog net niet uit haar neus zitten eten…. Toen ik de hal weer inliep werd ik door een sloeberige slungel uitgescholden voor Beatrix…Ik had die enorme bontmuts op. Het geeft toch weer te denken….

Gelukkig vond de heks drie mannetjes in uniformen. Zij hebben het probleem opgelost. Maar ik had wel mijn trein gemist…. Dus wachten op de volgende. Die kwam maar niet. Vier conducteurtjes in blauwe pakjes stonden te roken en te lachen. Na een kwartier werd er toch maar eens gebeld door 1 van hen.

De trein stond op een ander perron… Er volgde nog een wachttijd voor vertrek, want ja, het spoor was bezet….

Ustad luisterend op de achtergrond

MASTERCLASS

Dus na een heel kort nachtje en een ochtendwandeling met de hond zat ik suizebollend van de slaap alweer in de trein naar Utrecht. Om 11 uur begon de masterclass van Ustad Zia Fariduddin Dagar en Pandit Nirmalya Dey. Voor het podium lagen als in duizend en 1 nacht Perzische tapijten met kussens. Even later lagen de tapijten buiten, nog net niet zelf weggevlogen. Er had zich een kolonie motten in gehuisvest. Alle commotie en activiteit, die dit met zich meebracht zorgde voor een opperbeste lacherige sfeer. Er werd flink gestofzuigd en eindelijk zaten we dan verwachtingsvol op onze schone kussens.

niet te doen !!!

COMPOSITIE INSTUDEREN

dat lukt me wel

RITME KLAPPEN

Ustad begon saregam met ons te zingen, een equivalent van ons doremi. Deze indrukwekkende oude baas laat iemand gerust een jaar lang alleen maar AAAA zingen. Totdat het goed klinkt. Dus het was heel wat, dat we wat meer mochten. Zijn leerling Pandit studeerde vervolgens een stukje compositie van een niet te zingen raga met ons in. We glibberden over glijtonen en verslikten ons in alle verhoogde en verlaagde tonen, raakten de weg kwijt in een labyrinth van mogelijkheden: Niets zat op z’n plek in dit concept. Zo kregen we een lesje bescheidenheid. Ga eerst maar eens een jaar AAAA zingen en kom dan terug…

plezier

Een muzikaal eiland

Onder de middag bekeek ik de film over het leven van Ustad. Wat een prachtige man, wat zong hij geweldig. Ik begon me steeds meer te verheugen op het laatste concert van de dag.

Maar eerst werden we getrakteerd op Pandit Pushparaj Koshti, de maestro van de Surbaha. Een altversie van de sitar. Weer zo’n lekkere moeder aarde kalebas. Ik had intussen zo’n slaap, dat ik in een soort trance naar het concert luisterde.

zo is elk optreden uniek

DE MUZIEK ONTSTAAT TER PLEKKE BINNEN DE MOGELIJKHEDEN VAN DE RAGA

Plotseling was ik klaarwakker. Er ging beroering door de uitverkochte zaal. De maestro der maestro’s beklom rustig het podium. Zijn leerling Pandit zette zich naast hem. Marianne zat achter hem en speelde Tampoera. Op Pakawaj was een man aan het spelen, waar je al vrolijk van werd bij de aanblik alleen al. Maar ik kan zijn naam nergens vinden.

afstemmen

LANGZAAM KOMT ZIJN STEM OP GANG

Instrumenten worden gestemd en dan begint Ustad met de Alaap. Raspend en piepend komt zijn stem op gang. Afgewisseld door het jonge vitale stemgeluid van zijn leerling. Maar gaandeweg het concert wordt zijn stem warm en ik wordt gegrepen door een diepe emotie. Het is of mijn borstkas zich opent en al dat geluid vult een hart, dat groter is dan mijn hart. Mijn hele torso stroomt vol, stroomt over. Tranen vloeien onophoudelijk, totdat ik weer moet lachen op de percussionist.

het was een eer erbij te zijn

EEN EERBETOON AAN DEZE MAN

Na afloop is iedereen ontroerd en opgetogen over dit geweldige eerbetoon aan deze tachtigjarige man. Ik ben zo dankbaar en blij, dat ik hem heb horen zingen. Deze keer verliep de terugreis vlekkeloos. Ik zat met drie andere dhrupadmeisje  de hele weg terug te giebelen en na te genieten.

Vandaag was het rustdag. Even bij Tanneke Tovervrouw op de thee geweest. Ik had alle stukjes, die ik over haar heb geschreven uitgedraaid en een boekje gemaakt. Ze heeft geen computer…. Daar was ze erg mee in haar schik.

In het bos vanmiddag zag ik allemaal tekenen van de naderende lente. De eerste bollen steken hun neusje alweer uit de dorre grond.

Hoogtepunten en dieptepunten. Het hoort er allemaal bij. Maar van eerste word ik blij 😉

strekken hun kelkjes

SNEEUWKLOKJES

Dhrupadbabes are the best!!!!!!

Vandaag was een heerlijke dag tot nu toe. En dat ondanks het feit, dat ik er een paar uur over heb gedaan om terug te rijden uit Barendrecht! Het was weer zover: Iedereen was om 6 uur rond Rotterdam aan het rijden, stapvoets wel te verstaan…..

In een klein huisje aan de Bakkersdijk, echt zo’n dijkhuisje, woont mijn lerares Indiase zang met haar gezin. Het is daar heerlijk toeven. Ik -en velen met mij- voel me er thuis. De kat heet Koetje en ziet er precies zo uit als wijlen mijn superkat Koe. Dus dat is ook al zo fijn.

Eens in de maand komen hier een aantal dames bijeen, uit alle windstreken, zelfs uit het buitenland, om zich te bekwamen in Dhrupad. Een klassieke Indiase zangstijl. We studeren raga’s in, doen allerlei stemoefeningen, klappen vreemdsoortige ritme’s en lachen ook nog bij voortduring.

Tussen de middag krijgen we een werkelijk heerlijke Indiase maaltijd met pittige pickles. Klaargemaakt door haar man, een geweldige kok. Zodat we nog mooier gaan zingen van geluk.

‘ s Morgens beginnen we met een uur A zingen, zo laag mogelijk. Ik heb de stembanden van een travestiet, dus ik brom dat het een lieve lust is. Eigenlijk is dit al het hoogtepunt van de dag, moeilijk te begrijpen natuurlijk. Wat is daar nu aan te beleven, een uur AAAAAAA? Wie A zingt moet ook B zingen? Waar gaat dit over?

In India begint elke dag zo voor de zangers/(/essen ook tegenwoordig). Tijdens het opkomen van de zon. Dat is dus best vroeg, niks voor mij op dagelijkse basis. Toch is het een geweldige ervaring en ook nog eens heel goed voor je stem. En voor allerlei heksige dingen, chacra’s en cloaca’s en dergelijke.

Mijn lerares doet het elke dag, behalve als ze eens een keer geen zin heeft….

Vorig jaar was 1 van de dames zwanger, haar toegezongen buik groeide gedurende het schooljaar tot enorme omvang. En in de zomer werd Emma, onze Dhrupadbaby geboren: een engeltje!!!!

Nu is zij er elke keer bij, vandaag was ze intens bezig om haar voeten te ontdekken. En ons Wat een wakker meisje zit ons daar te bestuderen!

Ik had me voor de gelegenheid verkleed als kerstbal, glitterjurk, glitterrok en giltterlegging….Emma vond het prachtig!!!! Wat een genot om zo’n klein mensje de glitterwereld te zien ontdekken…..

Het is een heerlijke groep meiden, 1 van de dames was gekleed als sneeuwbal, dus ik heb echt geestverwanten getroffen….

In de loop van de middag komt de man van mijn lerares ons de ritme’s leren. De hele benadering in Indiase zang is anders. Een toon is geen punt, maar een ruimte. Ritmes zijn geen hoempa, hoempa of hoempapa, hoempapa. Het zijn bouwwerken met accenten, woorden en hoog en laag.

Ik zal een link naar de site van mijn lerares in elkaar knutselen, dan kunnen je het zelf eens horen.

Na jaren een beetje Indiaas zingen,- ja, ik zeg expres een beetje, want in India gaat het er heel anders aan toe, daar heerst een zwaar regime in deze tak van sport, – begint het te dagen in het oosten. Mijn geest omvat langzaam het totaal andere concept van deze manier van zingen. Je zingt de weg en niet het doel. Of zoals mijn juf het zo mooi zegt: ‘Zing niet als een ezel, Iii Oink, Iii Oink. Verbinden, rond zingen!!!!”

Een toon als ruimte. Waar je in kunt bewegen met je stem. Niet een doel, dat je moet bereiken, maar een reis, die je onderneemt en beleeft!

Ja, ik ben weer helemaal opgeladen en blij. Alleen mijn lijf niet. Dat zit hier waarschijnlijk over 2 uur nog in deze stoel. M’n Tens apparaat (soort uitwendige pijnstiller) draait op volle toeren. Te moe om te eten, dus eerst uitrusten. Maar er staat nog iets klaar, dus later wordt er wel gegeten. Zo ben ik dan ook wel weer. Goed zorgen voor dit heksje. Zeker na zo’n dag.

Varkentje ligt tevreden in zijn mandje, hij is bij zijn oppas geweest. Daar is hij vast goed verwend met mooie wandelingen. Hij ligt voor pampus.

Het vee is gevoerd. De stad is stil. Je zult niet geloven hoe stil het kan zijn in de binnenstad. Ik ken menig boer met meer geluidsoverlast. Van vliegtuigen of landwegen.

Maar hier is het heel stil. Een stilte, waar al die muziek van vandaag in na klinkt. Ook gelach hoor ik. En gekraai! van dhrupadbaby……..