Donderdagavond stop ik VikThor in mijn auto. We gaan naar Den Haag. Heks gaat een dutje doen onder een deken van kristallen en mijn hondje moet dan eventjes in de auto wachten. ‘We zijn een uurtje bezig,’ Maan instrueert me van tevoren, ‘Trek iets gemakkelijks aan.’

Halverwege de rit komen we in de file terecht. O jee, mijn vriendin houdt niet van te laat komen. De minuten tikken weg. Stapvoets gaat het. Geen idee hoe laat het intussen is. In de rush om weg te komen ben ik mijn telefoon vergeten.

Opeens slaat iedereen linksaf, de Landafscheidingsweg op. Heks rijdt rechtdoor. Binnen een paar minuten parkeer ik mijn auto voor het eeuwenoude nostalgisch sjieke appartementencomplex in de Hofstad. Ik bel aan en spoed me door de monumentale marmeren hal naar de antieke lift. Piepend en krakend vlieg ik naar de eerste verdieping. Een bezemsteel gaat sneller……

Aan het einde van de lange, recent opnieuw gestoffeerde voorname gang staat Maan me met open armen op te wachten. ‘Kom binnen, lieverd, hang je jas maar op. We gaan direct beginnen, alles staat klaar. Straks drinken we wel thee en gaan we lekker kletsen….’

Er is nog een ontvangstcomité in de hal aanwezig: Drie enorme bakbeesten van een Maine Coon katten. Een grote forse rode kater en zijn twee wat bescheidener zusters. Geïnteresseerd zitten ze me op te nemen. Mijn tas wordt grondig besnuffeld. Een gigantische kattenkop verdwijnt half in mijn schoen. De andere helft past er niet bij!

‘Kom,’ maant Maan, ‘We gaan beginnen. Loop maar achter me aan. Neem je tas mee, hoor, want die is niet veilig bij m’n monsters….’ Door de enorme gebeeldhouwde houten deuren volg ik mijn roodharige heksenvriendin naar haar werkkamer. Een kristallen paradijs! overal staan grote stukken bergkristal, staven, scepters, amethist geodes, de meest uitzonderlijke en bijzondere stenen en kwarts, pleiadische schijven en ga zo maar door.

IK heb geen idee wat me te wachten staat. Maan heeft het wel steeds over een kristallen deken, maar ik denk dat dat een metafoor is voor de ervaring, die ze me gaat bezorgen in dit kleine stralende paradijs. Niets is minder waar: Op de behandeltafel ligt een dikke rode vliesdeken, geheel bestikt met kleine zakjes. In die zakjes zitten allemaal kristallen! Het is een uiterst ingenieus stukje huisvlijt!

‘Goeie hemel, Maan, wat een knap staaltje handwerk! Ik wist niet dat je zo handig bent met de naaimachine!’ Maan giechelt ‘Alleen met dit soort klussen, ik kreeg vanuit een andere dimensie de opdracht…… niet met het gewone saaie naaiwerk, blegh.’

Voorzichtig stap ik op de tafel. Als een slang laat ik me onder de deken glijden, zodat de kristallen er niet uit vallen. ‘De middelste banen zijn allemaal stukken citrien. De rest is bergkristal,’ Maan legt de deken weer helemaal recht, er zijn toch wat stenen uitgerold, ‘ik leg nog een Ankh onder je voeten en een bol obsidiaan. Zodat je niet wegvliegt!’

Ik lig intussen lekker te ontspannen onder die speciale deken. ‘Je mag slapen, snurken, dromen, visioenen krijgen, alles is goed….’ Maan zet een stoel bij mijn hoofd en neemt mijn heksenhersenpannetje in haar vaardige heksenhanden. Een heerlijke geur verspreid zich door de ruimte. ‘Dat zijn essences van de geascendeerde meesters. Ik heb ze op mijn handen gesmeerd….’

Op de achtergrond speelt prachtige muziek. Langzaam zak ik in een tranceachtige staat van diepe ontspanning.

Wel een uur lang is Maan met me bezig. Waar haar handen mijn lichaam raken wordt het aangenaam warm. Gloeiend heet soms. De kristallen lijken mijn energie te verdikken. ‘Ken je het gevoel dat je in de verdunning komt bij mensen?’ leg ik de ervaring later uit aan Steenvrouw, ‘Dit is precies andersom. Ik liep vol met energie, een dikke behaaglijke mantel van liefde.’

We zijn al meer dan een uur verder als ik Maan door de kamer hoor scharrelen. Het zit erop! Wat gek! Ze loopt overduidelijk bij het hoofdeinde rond, maar heeft nog steeds mijn voeten vast!

‘Ja, grappig he, er waren een paar engelen aanwezig, dat voelde je dus ook!’ Mijn vriendin staat te grinniken. ‘Wat heb je allemaal beleefd? Kom, dan krijg je een kopje thee. Ik heb speciale glutenvrije koekjes voor je gehaald!’

Even later zitten we in haar royale woonkamer te klessebessen. Heks is helemaal rozig na haar kristallen bad. De beelden en ervaringen dwarrelen nog door mijn hoofd. Intussen geeft Maan me de informatie door, die ze tijdens de behandeling heeft opgepikt.

‘Je moet beter gronden, Heks. Zelfs al ben je de dochter van een vaste plantenkweker en zodoende genetisch geaard. Zelfs als je iedere dag met je hond wandelt. En zelfs al heb je lekkere stevige benen. Die heb ik ook. Juist omdat ik van nature niet zo goed geaard ben. Ook moet je goed je energie reinigen. Elke dag weer. Vooral als je ergens bent geweest!’

‘Ik weet dat je die medicinale cannabis nodig hebt voor je pijn, maar het kan gaten maken in je aura. Je moet daar extra aandacht aan besteden. Zorgen dat je aura intact is.’ Ze geeft me een aantal gouden tips. Ik herinner me opeens dat ik een pleiadische schijf heb voor dit doel. Die zal ik maar weer eens tevoorschijn halen!

‘Als je aura een gatenkaas is, kan er van alles in ploppen. Voor je het weet heb je een lifter. Die leven van jouw emoties. Als jij je rot voelt of kwaad bent zijn zij in hun nopjes, want het is voer voor hen! Je moet je maar eens afvragen of al die woede waar je last van hebt eigenlijk wel van jou is….’

Het is al ruim over tienen als ik bij de auto kom. VikThor zit braaf te wachten, maar hij heeft wel een drolletje gedraaid op zijn ligkussen. Het arme beest heeft weer last van zijn trophozoiet, een hardnekkig parasietje. De behandeling slaat wel aan, maar gaat gepaard met aanvallen van buikpijn en dit soort acties……

Die nacht slaap ik als een roos. Mijn innerlijk landschap schittert en straalt. Ik voel me veilig en geborgen.

‘Heks, wat zie je er goed uit!’ De doktersassistente lacht me de volgende morgen tegemoet, ‘Herboren gewoonweg! Heel wat anders dan een paar dagen geleden, jeetje. Je leek wel een dood vogeltje, zo ellendig. Ik dacht dat het misschien nooit meer goed zou komen met je, maar goddank: Je bent er weer.’

Zij is niet de enige, die het opvalt, dat er een diepe energetische transformatie heeft plaatsgevonden de afgelopen dagen. Ook de buurvrouw heeft het in de gaten. ‘Je zag er echt niet uit, Heks, gewoonweg verschrikkelijk. Maar nu gaat het wel weer. Gelukkig maar!’

Dank je wel, lieve magische Maan. Jouw kristallen deken is een waar wereldwonder.