Zondagavond zie ik plotseling een mailtje van mijn lerares Indiase zang: ‘Lieve dames, komen jullie morgen zingen?’ Oeps. Het is me ontgaan, dat we een lesdag hebben. Ik blijk niet de enige te zijn met dit probleem. Slechts 1 van de Dhrupadbitches heeft het in haar agenda staan. Gelukkig heb ik geen andere verplichtingen. Cowboy zit tegenover me: ‘Zal ik meegaan?’

Wat een goed idee! Ik heb hem al geruime tijd een proeflesje Pakawaj beloofd. Het lijkt me geweldig als mijn liefje me kan begeleiden op deze tweezijdige trom. En tijdens ons ritueel Beginning Anew kwam naar voren, dat we te weinig ondernemen samen. Lekker eten en wandelen doen we genoeg. Uitgaan is een zeldzaamheid. Om over museumbezoek maar te zwijgen. De speciaal voor dit doel aangeschafte museumjaarkaart zit werkeloos in mijn oude portefeuille. Inderdaad heel zonde!

Snel stuur ik mijn juf een sms. Mailen lukt immers niet meer. Mag Cowboy meekomen voor een lesje Paklawaai? Het mag. Joepie!

We kruipen vroeg in bed en zetten de wekker. Nergens voor nodig natuurlijk. Om kwart over zeven staan er alweer een paar niet bestelde Mannetjes op mijn bel te rammen. Mijn gratis wekservice. Ik blaf ze bij mijn voordeur vandaan en gooi koffie en pijnstillers naar binnen. Cowboy staat op zijn hoofd. Zijn manier van wakker worden. Ik plak mijn Tensapparaat aan mijn lijf vast en ben klaar om te gaan.

Om kwart over tien zijn we in Barendrecht. Als we niet een kwartier voor de brug bij Lammenschans hadden moeten wachten waren we op tijd geweest…. Er is nog een leerling komen opdagen. De rest kan niet of is ziek. We zijn maar met z’n tweetjes. Wat een luxe…..

Mijn schatje laat de hond uit. De dames gaan aan de slag in het souterrain. Na een tijdje horen we getrommel op de bovenverdieping. Cowboy en de man van Juf zijn ook begonnen met de les. 

Ik had mijn geliefde natuurlijk al verteld over de heerlijke lunch, die we altijd voorgeschoteld krijgen op de zangdagen. De man van Juf is een geweldige kok! Om een uurtje of 1 verzamelen we ons rondom de enorme eettafel in het gezellige dijkhuisje. We scheppen onze borden vol met rijst, Dahl en salade. Ik probeer de hete pickles. Mmmmmm. Zo lekker. Het zweet druipt van mijn voorhoofd. Mijn tafelgenoten lachen me uit…..

Samen met mijn lief wandel ik langs de dijk. Varkentje rent achter een balletje. Hij vindt het ook al zo leuk, dat Cowboy mee is gekomen. ‘ s Middags werkt mijn lief in de rustige woonkamer aan zijn eigen projecten. Beneden zingen wij de sterren van de hemel. We oefenen Gunkali. Volgende week hebben we een uitvoering. Ik moet er nog wel een beetje aan gaan trekken, maar het zit er aardig in.

Zonder file’s rijden we naar huis. Wat gaat alles voorspoedig vandaag. Ook wel eens lekker voor de verandering. Het blijkt later stilte voor de storm te zijn….. 

Thuisgekomen eten we een heerlijk kliekje van afgelopen weekend. Cowboy pakt een trein. Hij gaat nog een uurtje sporten. Heks ligt om. Ik doe helemaal niets meer. Zoals altijd na een drukke dag kan ik niet slapen. Te moe. Te dolgedraaid. Maar wat kan het schelen na zo’n heerlijke dag? Niets!