‘Hoe is het met je Heks? En met Pippi? Is ze zwanger?’ sms’t mijn vriendinnetje Joy.’ Ik twijfel. Haar gedrag is wel anders, ze zoekt heel veel contact, graaft holen in een stapel dekens in de kast, is er als de kippen bij zodra ik met brokjes zwaai….. Maar ze is totaal niet dik,’ antwoord ik, ‘Hoe is het met jullie verhuizing?’

Zij, haar lief en poes Siep zijn al verhuisd. Naar een veel grotere woonruimte, daar kan nog wel een poesje bij! We spreken gelijk af voor een kopje thee. Vanmiddag rond een uur of 1 ben ik bij haar. Ze woont net als vroeger weer gezellig om de hoek in een groot pand aan de Oude Singel. Eerst bewonder ik het huis. Wat een verbetering. Haar vorige huisje was ook superleuk, maar wel erg klein voor met z’n tweeën.

Dan gaan we aan de thee met glutenvrije(!) koekjes. Heerlijk! Natuurlijk praten we eerst uitgebreid bij over de poezen. ‘Goh, ik herinner me, dat je vorige keer ook zo lang hebt getwijfeld of er wat in die buik van Pippi zat. Misschien zijn het er maar drie of twee, net als toen.’ Oh, mooi. Eentje voor jou en eentje voor mij.’ Dat vindt Joy wel een grappig idee. Alsof Heks nog niet genoeg katten heeft. ‘Haha, wil je er echt nog eentje?’

‘Pippi is wel steeds in mijn buurt te vinden. Gisteren lag ik met mijn kattenfamilie in bed. Ik hoorde Ysbrandt klieren in de hal, maar ik had een slechte dag met mijn lijf, dus geen zin om moeizaam uit mijn waterbed te kruipen. Daarom schreeuwde ik naar hem. Tot groot ongenoegen van Pippi. Die krijst daar dan steeds luid miauwend achteraan, geen gehoor! Net zoals Siep doet, wanneer jullie niezen!’

Siep, de dochter van Pippi, kan niet tegen het gehoest van verkouden mensen. Bij elk kuchje geeft ze luidkeels blijk van haar verontwaardiging. Ik heb er een keer een filmpje van gezien, zo grappig. Maar ze bijkt het van geen vreemde te hebben. Ook haar moeder vertoont deze trekjes…..

Siep rent intussen achter een piepklein belletje aan. Het rinkelt vrolijk terwijl ze het een flinke zwieper geeft. ‘Ze kan daar uren mee bezig zijn. Trap op, trap af met dit favoriete speeltje, ik heb een hele zak van die dingetjes gekocht.’ Dan ziet ze een lieveheersbeestje voor het raam. Al haar jachtinstincten worden geprikkeld. Dat beestje is voor haar, miauw, miauw, prr. prr.’ We schieten in de lach. Wat is het toch een ongelofelijk leuk katje.

‘Ik kan niet beloven dat er nog zo’n knap exemplaar uit Pippi geboren wordt. Bolster is ook een geweldige kat, maar hij heeft een rare puntneus.’ Joy giechelt. Ze kent de broer van Siep ook goed. ‘Die boskattenpuntneus valt nog eens extra op, doordat zijn vacht zo wit is rond zijn neus. Daardoor lijkt het nog erger dan het is!’

Als ik weer thuis kom, ligt Pippi lekker te slapen op de bank. Ik voel aan haar buik. Beweegt daar iets? Groeien daar kleine poesjes in? ‘Mauw, vrouw,’ trouwhartig kijken haar groene kattenogen me aan vanuit haar nuffige snoetje. Wat gaat er om in dat koppie?