Compliment van een vent. Door één deur met een charmeur. Een telefoonnummer op de koop toe, nou moe! En dan op de loop: Heks houdt geen uitverkoop!

Vandaag gaan we met mijn koor de gehele dag oefenen op de Matthäus Passion. Om kwart voor tien ren ik de deur uit met Varkentje aan de riem. Die gaat een dagje bij ome Frogs bivakkeren. Ik loop naar de Lange Mare, want daar staat mijn auto. Niet. Oh.

Ik snel helemaal naar de andere kant van de steeg: Er staat me bij daar te zijn uitgestapt onlangs. Maar als ik ter plekke kom: Geen kanariepiet. Opeens meen ik me te herinneren dat mijn kuikentje voor de Schouwburg staat. Ik ben intussen al zeker tien minuten bezig…..

Uiteindelijk vind ik mijn autootje terug. Ik rijd de stad door. Het is nationale slakkendag. Alle slijmvormige rijbekwamen uit de regio glijden traag via hun slikkige slakkenspoor voor me uit. Ze zorgen ervoor dat ik bij elk stoplicht moet wachten!

Ome Frogs neemt het hondje van me over. Ik ben intussen echt te laat. De slakkengang zit er goed in! Op mijn gemak glijd ik langs bedauwde grasvelden vol krokussen. De zon doet duizenden druppeltjes glinsteren. Het is waterkoud.

Eenmaal in de kerk ben ik toch nog op tijd voor het inzingen. Gelukkig maar. Ik heb slecht geslapen vannacht en mijn stem is nog helemaal niet wakker. Schor kraak ik mee met de glijtonen. Stiekem riedel ik een paar boventonen. We zijn begonnen!

In de pauze spreid ik mijn tafelkleedje voor me uit op tafel. Ik lunch met geroosterd brood, zalm en bietenspread met wasabi. Een gekookt eitje maakt mijn feestmaal af. De andere alten moeten lachen. Ze is weer lekker bezig, die Heks.

We houden een uur eerder op. Onze dirigent is tevreden. ‘Oh jee,’ moppert mijn maatje, ‘Mijn zoon komt me halen, maar hij komt pas over een uur.’

We bellen hem op met mijn telefoon. De goede man is onbereikbaar. Helaas heeft ze haar huissleutel niet bij zich, het heeft dus geen zin om een stukje om te rijden om haar af te zetten. ‘Je mag wel met mij mee,’ grapt Heks. Dat lijkt haar wel wat, kan ze eindelijk al mijn katten zien! En Ysbrandt, de grote charmeur. Maar het is niet praktisch….

Als ik terug ben in de binnenstad haal ik snel een paar boodschappen. Op de hoek van de straat bots ik bijna tegen een knappe kerel op. Hij duikt plotseling op uit de  bloemenwinkel. Stralend kijkt hij me aan. ‘Hallo!’ begint hij enthousiast’ ‘Hoe gaat het met je?’ Ik bekijk hem eens goed. Prettig open gezicht, heeft wel iets bekends, maar ik kan hem niet thuisbrengen. ‘Ken ik je ergens van?’

‘Ja, we hebben onlangs koffie gedronken in de stad,’ antwoordt hij in vlekkeloos Duits. Mijn hersens kraken. Er gaat geen belletje rinkelen. Hij bluft vast maar wat. ‘Wat zie je er prachtig uit! Ga je mee ergens iets drinken?’ vervolgt de charmeur. Ik pieker er niet over.

‘Een ander keertje dan?’ Hij laat zich niet uit het veld slaan. ‘Kom geef me je nummer.’ Geen denken aan. ‘Dan geeft ik je mijn nummer! Ich bin in dich verliebt!‘ Toe maar. Dat is snel! Op het eerste gezicht!

Ik heb geen telefoon bij me om zijn gegevens in op te slaan…. Ik sta intussen te bedenken hoe ik me hier uit wurm.

Ik bevind me op een steenworp afstand van mijn huis en ik wil onder geen beding dat deze vasthoudende vleesgeworden verleiding weet waar ik woon!

Ik loods hem de winkel in. Daar schrijft hij zijn nummer op een papiertje dat hij van de toonbank grist. De dames achter de balie kijken verbaasd. Ik geef hen een knipoog. ‘Hij wil per se zijn telefoonnummer geven….’ fluister ik. Even later duwt hij een briefje in mijn hand. Ik loop achter hem aan de winkel uit, maar treuzel lang genoeg om hem uit het oog te verliezen.

Eenmaal buiten maak ik me snel uit de voeten. Ongezien verdwijn ik om de hoek en vliegensvlug schiet ik het portiek van mijn huis in. PPPfffff. Ik ben nog niet toe aan mannengedoe.

Het is natuurlijk wel leuk dat ik weer aanbidders heb. En een beetje uitgaan zou me vast goeddoen. Maar alles op zijn tijd. Ik denk aan de wijze woorden van de paragnost Peter van der Hurk: Zorg dat je eerst weer helemaal stevig op je benen staat. Als je jezelf laat zien in je kracht kan degene die bij je past je ook vinden. Niet meer settelen voor minder!

Als ik later nog eens naar het inderhaast neergeschreven telefoonnummer kijk zie ik dat het op een flyer is geschreven. ‘De Godin in Jezelf’ staat er op. En ook: ‘The Goddess Within’, ‘Lady of the Dragonfly’. En tot slot: Dance the Goddess within……

 

Opstartproblemen en oud zeer. Niet alles verloopt volgens plan. Zo breekt er bijvoorbeeld een tentstok doormidden. En begint er weer iemand betweterig tegen me aan te zeuren. Maar het deert me niet!

Vandaag , maandag 2 juni, is Heks natuurlijk volledig gevloerd. Ik kom met grote moeite m’n bed uit, mis een introductiepraatje en dweil wat in de rondte. Ik kan nog geen deuk in een pakje boter slaan, maar zet toch m’n luifel op en organiseer mijn tent, maar van harte gaat het niet.

20140604-170413-61453932.jpg

Alles doet zeer. M’n hoofd doet het niet. Ik ben voortdurend dingen kwijt. Goddank is dat hier niet zo erg. Als ik mijn autosleutels in het toiletgebouw laat liggen, rijdt er niet snel iemand met mijn kuikentje weg……

In de loop van de dag probeer ik een paar keer mijn zaken af te ronden bij de administratie, maar er is steeds niemand aanwezig. Dus nog geen idee, hoe de zaken ervoor staan.

Wel heb ik alweer een nieuwe bemoeial op mijn nek. Een vrouw informeert naar het Tens-apparaat om mijn middel. Ik maak een grapje, dat ik op batterijen loop. Niet goed volgens haar, je krijgt er hartproblemen van. ‘Er zijn andere manieren om van je kwalen af te komen!’ Veelbetekenende blik…. Ze bedoelt al mediterende.

20140604-170626-61586073.jpg

Ik trek een vies gezicht. Hier heb ik geen zin meer in. Wat een gezeik. Als een blad aan de boom draait ze om en stelt zich vriendelijk voor. Iets te vriendelijk, Heks is op haar hoede. Geen betweterige dames meer aan mijn kleed. Ga lekker je eigen problemen wegmediteren!

Aan het eind van de middag komen we bijeen met de hele Hamlet in de grote meditatieruimte. Er is T met koekjes en chocolade. Niet voor Heks, want gluten en lactose. Maar mij krijg je niet meer gek met dit gebrek. In mijn tent liggen allemaal lekkernijen binnen mijn dieet!

20140604-170922-61762342.jpg

We zingen liedjes en er worden verhalen verteld. Ik zie veel oude bekenden, maar ook heel veel nieuwe gezichten. Ik mis een paar van mijn favoriete mensen. Maar de chagrijnige non is gelukkig in geen velden of wegen te bekennen. Hoera! Een non, die de pik op je heeft is geen pretje in dit oord.

’s Avonds kook ik eindelijk iets voor mezelf, na twee dagen hap snap wat wegfrommelen. De avondmeditatie haal ik op het nippertje. En nu is het alweer bijna bedtijd, kwart over negen ’s avonds! Ik heb een soort jetlag, want thuis spook ik normaal gesproken nog uren rond.

20140604-171049-61849838.jpg

De Aartsengelen vermaken zich ook prima. Ze gebruiken mijn tent als anker en zijn met weet ik wat voor’n missie bezig. Ik vind het prima, hun energie is me zeer welkom.

Vandaag was het bloedheet, maar morgen gaat het regenen. Mijn tent staat in een kuil. Duim voor me, dat ik het droog houd. Er is ook al een tentstok gesprongen, dus ik zit em een beetje te knijpen. En dan heb je niks aan die engelen. Het zijn geen handige Henkie’s……. Gelukkig ben ik dat zelf wel, dus ik heb die stok improvisatorisch gerepareerd. Maar goed, Ideaal is het niet…….

20140604-171224-61944571.jpg