Drama, drama, drama! Hoera, hoera, hoera! In de prut als Kop van Jut? Of draai je in een kringetje als Pappa’s lievelingetje? Verdeel en heers als belangrijkste pedagogisch wapen? Gaar zijn de rapen!

‘U heeft een boek geschreven over succes en geluk. Waarom verschanst u zich dan in uw slaapkamer gewapend met drie honkbalknuppels voor uw volwassen zoons?’ Oh, oh. Het valt in de praktijk toch tegen, dat maakbare succes en geluk.

Op de televisie is de Phil show weer bezig. Zwaar aan drugs verslaafde zoons en een vader, die er niks van bakt. De zoons zijn de twintig ruim gepasseerd. Ze voeren geen zak uit, wonen thuis en gooien zich vol met allerhande drugs.

‘U bent een life coach, u heeft dat boek geschreven over geluk en succes,’ grote hilariteit in de zaal. De gemankeerde auteur trekt direct een zalvend gezicht, passend bij zijn boek over succes en geluk. Misschien kan hij nog wat exemplaren slijten……

‘Ik dacht dat ik jou haatte, maar jij haat mij,’ zegt de ene zoon tegen de vader. De ouweheer doet niks anders dan kritiek leveren op zijn kinderen, beweren de boys. Over het paard getilde kut-ventjes, zo op het oog. Waarom wonen ze niet op zichzelf?

En raad eens….. Beide jongens krijgen allerlei snoepgoed van Sinterklaas de dokter. De farmaceutische industrie verdient een godsvermogen aan dit gezin.

De vader is een enorme drama queen. Jammerend doet hij zijn verhaal. Genietend van alle aandacht en zijn eigen gelijk. De moeder is helemaal klaar met haar jongens. Ze schelden haar uit voor hoer en bitch. Recht in haar gezicht. Ze woont met haar nieuwe partner elders en heeft haar handen er van af getrokken.

Ik weet niet waarom ik zo moet lachen, maar het is een feit, dat ik zit te schuddebuiken. Misschien vanwege de arrogantie van de vader met zijn maakbare boek. Heks vindt het echt een giller, die flapdrol met zijn vrome praatjes.

Goddank ken ik genoeg leuke pubers met normale ouders. In mijn ogen dan normaal. Liefhebbend, zorgend, loyaal, steun in de rug, gunnen elkaar het beste, geen lijfstraffen, respect over en weer……

Ik heb ook wel mensen ontmoet, die gelukkig nooit kinderen hebben gekregen. Het had geheid lijfstraffen, vernederingen en andersoortige ellende opgeleverd. Helaas kan elke gek een kind krijgen. Er zit geen rechtvaardigheid in.

Ook selecteren baarmoeders de zaadjes bepaald niet op superieure opvoedkundige kwaliteiten. Integendeel! De meeste vrouwen hebben gedurende de dagen rondom de eisprong een absolute voorkeur voor foute kerels. Hormonaal bepaald……

Agressieve dominante alpha-mannetjes verwekken dus nogal eens een kind bij de vrouw van een brave huisvader. De statistieken doen je duizelen.

“Someday is not a day of the week. The difference between a dream and a goal is timeline and an actionplan…….’ schudt Phil wat oneliners uit zijn mouw tegen de ene zoon. Het joch droomt ervan om DJ te worden.

Helaas onderneemt hij helemaal niks om het te bereiken. Wel zit hij eindeloos op zijn vaders lip. Niet dat hij tevreden is over de gang van zaken. Zijn vader mag wel eens wat meer zijn best doen. ‘Ik geef mijn vader nog 1 kans,’ meut de jongen vrolijk verder.

‘It is a family dynamic problem,’ constateert Phil. Vervolgens begint bij een verhaal over de gevaren van marihuana bij adolescenten. Het heeft een funeste invloed op de ontwikkeling van de hersenen.

‘Gelukkig ben ik een oude taart,’ denkt Heks, ‘Aan mijn hersenpan is geen eer meer te behalen.’ Ik gebruik immers dagelijks medicinale cannabis.

Zucht. Waarom zit ik toch weer naar dit rariteitenkabinet te kijken? Het blijft me toch altijd fascineren, de gestoorde dynamiek in disfunctionele gezinnen. Hoe iedereen zijn of haar straatje schoonveegt. Hoe om beurten de diverse ego’s opblazen als een luchtballonnetje in een familiaire schoenendoos. Hierbij de andere ballontjes in diezelfde doos verdrukkend.

Het hoge drama gehalte in stem en gebaar. Hoe mensen zich verliezen in hun rol binnen dit geheel. In dit gezin bijvoorbeeld past de vader succesvol het verdeel-en-heers-principe toe. Een mij welbekend fenomeen. Mijn moeder is hier ook een kei in. De man heeft een favoriete zoon, ook een dweil overigens. Met die voorliefde slaat hij zijn andere zoon om de oren…..

De ouwelui hebben opvallend veel boter op hun hoofd. Ze zijn totaal vergeten, hoe ze actief hebben bijgedragen aan de verwarring bij hun kinderen. Verwarring leidt tot lijden, aldus Thich Nhat Hanh, mijn leermeester.

Phil legt de ouders nog even fijntjes het verband tussen de huwelijkse perikelen en het drugsgebruik van de jongens. Het huwelijk is ontbonden, weer voltrokken, weer ontbonden…… Met alle bijbehorende scenes natuurlijk…….. Om knettergek van te worden……

Een gipsafgietsel van de kop van Jut

Het komt vaak voor, dat de ouders lopen te kloten en vervolgens de schuld aan hun kinderen geven. Heks is ook lang zondebok geweest. Ook ik raakte verslaafd aan medicatie. Op heel jonge leeftijd al. Ook tegen mij werd gezegd, dat alles aan mij lag.

Onder deskundige begeleiding ben ik afgekickt van de valium en aanverwanten. Tijdens deze zware periode kreeg ik ook nog te verstouwen, dat ik uit huis zou worden geplaatst. In een of ander internaat voor moeilijke kinderen. Slechts thuis totaal van de radar verdwijnen heeft dit doen voorkomen. Ik heb jarenlang mijn bek gehouden. Geen kind wil naar een tehuis.

Het heeft lang geduurd, voordat ik een beetje zicht kreeg op wat er zich allemaal heeft afgespeeld in mijn jeugd. Jarenlang kreeg ik te horen, dat ik echt een moeilijk kutkind was. ‘Toen jij op je kamer moest gaan zitten, totdat je hoofdpijn over was, was het zo gedaan met jouw gewoonte om het hele gezin te tiranniseren hiermee…..’ aldus mijn moedertje.

Heks geloofde het grif. Pas heel veel later vertelde een geliefde oom me hoe de vork werkelijk in de steel heeft gezeten. Hoe niet Heks, maar iemand anders binnen het gezin verantwoordelijk was voor al die ellende. Hoe Heks slechts Kop van Jut was. Geen wonder, dat ik altijd hoofdpijn had…….

 

Een dag met een gouden randje: Heks verjaart op straat, op Facebook, in de armen van Steenvrouw, ondergaat een aubade gebracht door haar koor en krijgt tot besluit Tomatito cadeau. Nou , ja, z’n CD dan.

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren , boot op de Rijn,

De dag heeft een gouden gloed

Vandaag vier ik mijn verjaardag op straat. In de wandelgangen. Gezellig poetsend met mijn hulp. Koffie drinkend met Steenvrouw. Maar ook de gehele dag op Facebook en Whats’App. Tot slot met mijn koor. En tot besluit met Frogs…..

De hele dag heeft een feestelijk tintje. Het lijkt of alles een beetje licht geeft. Bloemen stralen me tegemoet. Bomen gloeien in het late licht. Mijn huis lijkt extra schoon en fris. Mijn glimlach is lichter dan licht.

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ,hondje rolt in het gras

Ysbrandt ligt lekker in het gras te rollen

Als ik lig uit te kreukelen van de nacht, krijg ik een sms van Steenvrouw. ‘Verjaardagskoffie? Om 10.45 bij jou?’ Oh, dat is al bijna. Snel schiet ik wat kleren aan. Even later gaat de bel.

De eerste verjaardagshug is binnen. Mmmmm. Heerlijk. We drinken koffie en kletsen eens goed bij. We zitten nooit om gespreksstof verlegen. Ik kijk naar haar heerlijke pittige koppie. Knalrood haar lijkt licht te geven. Ze schenkt me een hele lieve glimlach. M’n eerste verjaardagscadeau!

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park

Lekker zo’n open haardje in het park…

Ik laat Varkentje uit en een zachte wereld. Een nieuw jaar streelt mijn wangen. Ik raap alweer een drolletje op. Van mijn kleine lekkere hondje.

Met mijn hulp poets ik het huis. Zij hanteert het zware geschut, de stofzuiger, de dweil. Ik ruim een rommelig plankje op, zet van alles weer op z’n plek. Komend weekend krijg ik wat verjaardagsvisite, dan moet het hier schoon zijn. Op mijn feestjes zit het grootste deel van de gasten altijd rond de keukentafel.

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park, huizen langs de Rijn

Bomen gloeien aan de waterkant

In de loop van de middag ga ik een paar boodschappen halen. Als ik bij de kassa van een grote supermarkt sta begint een dakloze mooi voor me te zingen. Hij improviseert een heel nieuw verjaardagslied, speciaal voor mij! De schat lacht z’n gouden tand bloot. ‘De beste wensen meissie! Ik zie je later.’ Bij de bloemenman krijg ik een geweldige deal. ‘Gefeliciteerd Heks! Maak er maar een mooie dag van.’  Met een tas vol orchideeën ga ik weer naar huis.

Met Ysbrandt wandel ik de hele buurt door. Een plastic zak met posters van mijn koor in de hand. Ook zit er een lijstje met adressen van winkels, hotels en horecagelegenheden in. En punaises en plakband. Het Volkshuis doe ik als laatste. Overal maak ik een praatje en hang een mooie poster op. Ik weet er een paar adresjes aan toe te voegen, uiteindelijk ken ik de hele buurt qua winkelier.

Ik haal een paar heerlijke tartaartjes en kook mezelf een oud Hollands godenmaal. Vanavond ga ik gewoon naar mijn koor. Met een tas vol koekjes weliswaar, want Heks trakteert. In de pauze krijg ik felicitaties. Er is zelfs een kaart naar me gestuurd, hoor ik. Wat leuk! Die zal ik morgen vast in de brievenbus vinden. ‘Je hebt niks gezegd, Heks, nu hebben we niet voor je gezongen!’

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park,kerk in zonlicht, oranje lichtLeiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park,kerk in zonlicht, oranje licht

Ik weet het, maar ik vind het best zo. Je gelooft me vast niet als ik zeg, dat ik niet graag in het middelpunt sta. Ergens schuilt een verlegen dame in deze schreeuwlelijk van een toverheks. Ik zet liever een ander in het zonnetje. Ach, bescheidenheid. Wat is het toch een fantastische eigenschap. Vandaag kom ik er echter niet mee weg! Na de pauze zingt het VOLTALLIGE koor me uit volle borst toe. Met een grijns van oor naar oor, zit ik er naar te luisteren. Wat is dit leuk! Geweldig!

Zo ben ik dan echt een Jarig Jopje, ondanks het feit, dat ik er niets aan doe vandaag. Als ik weer thuis ben komt Frogs nog eventjes buurten. We gaan een toast uitbrengen op mijn verse levensjaar. ‘Ik heb al een cadeautje voor je, maar ik heb het nog niet ingepakt.’ Mijn boezemvriend tovert een CD tevoorschijn. Van mijn favoriete Flamenco gitarist, Tomatito! Ofwel ‘Klein Tomaatje’. Geweldig!

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park,kerk in zonlicht, oranje licht

Kerk gloeit op in duister park

Een paar weken geleden neemt Frogs me mee naar een concert van dit icoon van de Flamenco muziek in Paradiso. Heks zit brak en gammel in de zaal. Bronchitis en holte ontsteking houden me in hun greep. We moeten een uur wachten in een lawaaierige ruimte. Het wordt steeds warmer. M’n kop bonkt en bonkt. Het duurt en duurt. Totdat de maestro het podium beklimt. Vanaf het eerste akkoord is het muisstil in de zaal. Eventjes dan. Al snel roepen mensen dingen zoals:’  Olé! Tomatito!  Olé,  Olé!’

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park,hijskraan boven de stad

Hijskraan gloeit op

Heks is volledig in de ban van deze man. Wat kan hij fantastisch spelen. Fenomenaal. En wat is hij knap. Echt, deze man is een geweldig lekker ding. En ook zo aardig. Ik zit te zwijmelen. Samen met een paar honderd andere vrouwen, daar ben ik van overtuigd. Maar helaas dames: Deze man is een degelijke huisvader. Hij zit met zijn dochter en zoon op het podium. De jongen speelt ook zeer verdienstelijk gitaar. De dochter kan prachtig zingen!

‘Lieve Frogs, dit is het mooiste concert, dat ik ooit heb bezocht,’ zeg ik na afloop. Ik heb echt nog nooit zoiets geweldigs bijgewoond.’ Nou ja, misschien is dat overdreven, ik herinner me een paar andere gelegenheden, die me in extase hebben gebracht. Maar het neemt niet weg, dat ik helemaal weg ben van deze top muzikant. En nu klinkt zijn muziek door mijn woonkamer!

Zo zit ik dan met Frogs te luisteren naar deze heerlijke muziek. We klinken op van alles en nog wat, maar vooral op mijn aanstaande levensjaar. Dan slaat de klop 12 uur. ‘He, jammer, het is voorbij, deze dag met een gouden randje,’ verzucht ik. Stiekem besluit ik om gewoon de hele week een beetje jarig te blijven. Het is veel te leuk!!!!

Lees hier de recensie van Rik van Boeckel van het optreden van Tomatito.

Tomatito, flameco concert, Paradiso, 2014

Tomatito in Paradiso. Foto: Rik van Boeckel.

 

 

Opstartproblemen en oud zeer. Niet alles verloopt volgens plan. Zo breekt er bijvoorbeeld een tentstok doormidden. En begint er weer iemand betweterig tegen me aan te zeuren. Maar het deert me niet!

Vandaag , maandag 2 juni, is Heks natuurlijk volledig gevloerd. Ik kom met grote moeite m’n bed uit, mis een introductiepraatje en dweil wat in de rondte. Ik kan nog geen deuk in een pakje boter slaan, maar zet toch m’n luifel op en organiseer mijn tent, maar van harte gaat het niet.

20140604-170413-61453932.jpg

Alles doet zeer. M’n hoofd doet het niet. Ik ben voortdurend dingen kwijt. Goddank is dat hier niet zo erg. Als ik mijn autosleutels in het toiletgebouw laat liggen, rijdt er niet snel iemand met mijn kuikentje weg……

In de loop van de dag probeer ik een paar keer mijn zaken af te ronden bij de administratie, maar er is steeds niemand aanwezig. Dus nog geen idee, hoe de zaken ervoor staan.

Wel heb ik alweer een nieuwe bemoeial op mijn nek. Een vrouw informeert naar het Tens-apparaat om mijn middel. Ik maak een grapje, dat ik op batterijen loop. Niet goed volgens haar, je krijgt er hartproblemen van. ‘Er zijn andere manieren om van je kwalen af te komen!’ Veelbetekenende blik…. Ze bedoelt al mediterende.

20140604-170626-61586073.jpg

Ik trek een vies gezicht. Hier heb ik geen zin meer in. Wat een gezeik. Als een blad aan de boom draait ze om en stelt zich vriendelijk voor. Iets te vriendelijk, Heks is op haar hoede. Geen betweterige dames meer aan mijn kleed. Ga lekker je eigen problemen wegmediteren!

Aan het eind van de middag komen we bijeen met de hele Hamlet in de grote meditatieruimte. Er is T met koekjes en chocolade. Niet voor Heks, want gluten en lactose. Maar mij krijg je niet meer gek met dit gebrek. In mijn tent liggen allemaal lekkernijen binnen mijn dieet!

20140604-170922-61762342.jpg

We zingen liedjes en er worden verhalen verteld. Ik zie veel oude bekenden, maar ook heel veel nieuwe gezichten. Ik mis een paar van mijn favoriete mensen. Maar de chagrijnige non is gelukkig in geen velden of wegen te bekennen. Hoera! Een non, die de pik op je heeft is geen pretje in dit oord.

’s Avonds kook ik eindelijk iets voor mezelf, na twee dagen hap snap wat wegfrommelen. De avondmeditatie haal ik op het nippertje. En nu is het alweer bijna bedtijd, kwart over negen ’s avonds! Ik heb een soort jetlag, want thuis spook ik normaal gesproken nog uren rond.

20140604-171049-61849838.jpg

De Aartsengelen vermaken zich ook prima. Ze gebruiken mijn tent als anker en zijn met weet ik wat voor’n missie bezig. Ik vind het prima, hun energie is me zeer welkom.

Vandaag was het bloedheet, maar morgen gaat het regenen. Mijn tent staat in een kuil. Duim voor me, dat ik het droog houd. Er is ook al een tentstok gesprongen, dus ik zit em een beetje te knijpen. En dan heb je niks aan die engelen. Het zijn geen handige Henkie’s……. Gelukkig ben ik dat zelf wel, dus ik heb die stok improvisatorisch gerepareerd. Maar goed, Ideaal is het niet…….

20140604-171224-61944571.jpg