De laatste anderhalve maand is Heks weer serieus aan het zwemmen. Na een paar moeizame jaren op dat vlak lukt het me weer om twee keer per week baantjes te trekken. Mijn pogingen tot yoga zijn beduidend minder succesvol. Hoewel: Ook daar zit een stijgende lijn in. Van niks naar bijna niks…..
In het zwembad weeg je weinig. Dat maakt de belasting acceptabel met dit pijnlijf. En als er geen oude mannetjes tegen me aanzwemmen kan er weing mis gaan. Helaas heb ik een oude snoeper achter me aan op de vrijdagen. Zodra zijn vogelkopje Heks ontwaart hangt hij aan haar meerminnenstaart. Tot mijn grote ergernis. Ik ben als de dood, dat hij tegen me aanzwemt. En dat doet hij natuurlijk regelmatig. In een ultieme poging tot wat lichamelijk contact…..
Naast het geruzie met deze oude knar heb ik ook de leukste gesprekken met mensen. Niet tijdens het zwemmen. Ik heb een bloedhekel aan ronddrijvende dameskransjes. Als een onneembare vesting ploegen ze door het bad. Traag als een slak. Alles en iedereen verhinderend te doen wat ze hier willen doen: Zwemmen!
Als ik in het bad arriveer zwoegt er altijd een dame met vuurrood haar door het water. Een blonde lok op haar voorhoofd steekt ondeugend af. Ze zwemt en zwemt. Als ik klaar ben met mijn verplichte baantjes is ze nog volop bezig. Met haar hoofd boven water. Heur haar blijft droog!
Vorige week vraag ik haar hoeveel baantjes ze nu eigenlijk zwemt op zo’n ochtend. ‘Oh, tachtig’, antwoordt ze achteloos. ‘Mag ik naar je leeftijd vragen?’ vervolgt Heks nieuwsgierig. Ze is beslist geen twintig meer. ‘Zesenzeventig’, klinkt het uit de mond van deze rode furie. Goeie hemel. Ik sta perplex!
Als we onze spullen uit de locker halen geeft ze me een leuke tip. ‘Kijk eens op de website van Suzanne Heintz. Dat is zo’n leuk mens! Een kunstenares. Ze werd doodziek van de vraag waarom ze niet getrouwd is. Dus heeft ze haar eigen man en kind geschapen. Ze reist rond met een man en dochter. Het zijn etalagepoppen. Kijk maar, je zult het heel leuk vinden!’
Thuisgekomen ga ik op zoek naar deze fotografe. En inderdaad. De vrouw maakt geweldige foto’s voor haar project: An Ode To Spinsterhood. Wat een creatieve oplossing om al het gezeik te omzeilen, dat je naar je hoofd krijgt als je geen vaste partner hebt! Heerlijk.
Heks had daar destijds haar eigen oplossing voor. Ik ben op mijn negenenveertigste verjaardag met mezelf getrouwd. Heel gelukkig zelfs. Het feest was geweldig. Met bruidstaart en gastenboek. De mooiste dag van mijn leven. De aanloop was niet zozeer frustratie over de druk vanuit mijn omgeving. Die leeftijd was ik toen al ruim te boven. Ik behoorde zonder meer reeds tot de hopeloze gevallen.
Mijn innerlijk huwelijk is geboren vanuit diepe lagen heksenmagie. Een lang en onwaarschijnlijk verhaal met Moeder de Gans in een glansrol. Maar dat vertel ik een ander keertje…….
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.