Vandaag , maandag 2 juni, is Heks natuurlijk volledig gevloerd. Ik kom met grote moeite m’n bed uit, mis een introductiepraatje en dweil wat in de rondte. Ik kan nog geen deuk in een pakje boter slaan, maar zet toch m’n luifel op en organiseer mijn tent, maar van harte gaat het niet.

Alles doet zeer. M’n hoofd doet het niet. Ik ben voortdurend dingen kwijt. Goddank is dat hier niet zo erg. Als ik mijn autosleutels in het toiletgebouw laat liggen, rijdt er niet snel iemand met mijn kuikentje weg……

In de loop van de dag probeer ik een paar keer mijn zaken af te ronden bij de administratie, maar er is steeds niemand aanwezig. Dus nog geen idee, hoe de zaken ervoor staan.

Wel heb ik alweer een nieuwe bemoeial op mijn nek. Een vrouw informeert naar het Tens-apparaat om mijn middel. Ik maak een grapje, dat ik op batterijen loop. Niet goed volgens haar, je krijgt er hartproblemen van. ‘Er zijn andere manieren om van je kwalen af te komen!’ Veelbetekenende blik…. Ze bedoelt al mediterende.

Ik trek een vies gezicht. Hier heb ik geen zin meer in. Wat een gezeik. Als een blad aan de boom draait ze om en stelt zich vriendelijk voor. Iets te vriendelijk, Heks is op haar hoede. Geen betweterige dames meer aan mijn kleed. Ga lekker je eigen problemen wegmediteren!

Aan het eind van de middag komen we bijeen met de hele Hamlet in de grote meditatieruimte. Er is T met koekjes en chocolade. Niet voor Heks, want gluten en lactose. Maar mij krijg je niet meer gek met dit gebrek. In mijn tent liggen allemaal lekkernijen binnen mijn dieet!

We zingen liedjes en er worden verhalen verteld. Ik zie veel oude bekenden, maar ook heel veel nieuwe gezichten. Ik mis een paar van mijn favoriete mensen. Maar de chagrijnige non is gelukkig in geen velden of wegen te bekennen. Hoera! Een non, die de pik op je heeft is geen pretje in dit oord.

’s Avonds kook ik eindelijk iets voor mezelf, na twee dagen hap snap wat wegfrommelen. De avondmeditatie haal ik op het nippertje. En nu is het alweer bijna bedtijd, kwart over negen ’s avonds! Ik heb een soort jetlag, want thuis spook ik normaal gesproken nog uren rond.

De Aartsengelen vermaken zich ook prima. Ze gebruiken mijn tent als anker en zijn met weet ik wat voor’n missie bezig. Ik vind het prima, hun energie is me zeer welkom.

Vandaag was het bloedheet, maar morgen gaat het regenen. Mijn tent staat in een kuil. Duim voor me, dat ik het droog houd. Er is ook al een tentstok gesprongen, dus ik zit em een beetje te knijpen. En dan heb je niks aan die engelen. Het zijn geen handige Henkie’s……. Gelukkig ben ik dat zelf wel, dus ik heb die stok improvisatorisch gerepareerd. Maar goed, Ideaal is het niet…….