Tagarchief: stampvol

Heks spaart al haar lepeltjes energie op om een avondje uit te kunnen gaan. En het lukt! Harken en sleuren, dat wel. Maar ik luister tijdens deze heerlijke avond naar een prachtig concert van Trio Da Kali: De beste band van Afrika volgens de kenners. De zaal zit stampvol. De sfeer is opperbest!

Posted on by

Die paar lepeltjes energie per dag zijn er zo doorheen……..

In de loop van de vorige week probeer ik energie te sparen. Huh? Ja, nou ja, mijn persoonlijke energie bedoel ik. Per dag heb ik maar tien theelepeltjes te spenderen, waar een normaal mens er minstens honderd heeft. Na het ontbijt ben ik al door een groot deel heen en dan moet de dag nog beginnen.

Om af en toe nog eens iets voor elkaar te krijgen moet Heks sparen. Zuinig zijn met leven, zeg maar. Niet te hard lachen, hondje uitlaten met de fiets, tussendoor liggen, liggen, liggen, me vooral niet opwinden en ga zo maar door. Soms lukt het me voor geen meter. Als iemand me willens en wetens treitert bijvoorbeeld. Dat kost bakken brandstof……

Sommige mensen hebben scheppen energie en die gebruiken ze om anderen dwars te zitten…….

‘Jeetje, Heks,’ de Don is helemaal geschokt als ik hem vertel wat er nu weer speelt, ‘Het dringt nu pas tot me door hoe erg het is! Al die tijd is dat kwartje niet gevallen. Wat vreselijk!’ Zijn stem breekt een beetje, hij is echt aangedaan, ‘en dat bij zo’n ziek mens. Want ik heb best gezien hoe het er bij jou aan toe gaat afgelopen kerst. En dat is voorwaar geen pretje.’

Ieniemienie lepeltjes keurig in het gelid

Niets aan te doen. Iemand wil je kapot wil maken. Klein krijgen. Laten voelen dat je niks in te brengen hebt…… Voor vele ogen onzichtbaar, maar pijnlijk voelbaar voor degene die het treft! Waar ken ik het van? 

Zo zit ik dus energie te sparen en tegelijkertijd lekt het weer weg middels gemene prikacties van iemand die me blijkbaar te grazen wil nemen. Iemand, die me het licht in de ogen niet gunt!

 

dit is meer mijn formaat lepeltje, meer iets voor een poppenhuis
Ik heb er maar een beperkt aantal per dag te besteden…..
en zal het ermee moeten doen….

‘Sparen, sparen Heks. Want zaterdag ga je uit!’ houd ik de moed erin. Maar zaterdagmorgen kom ik gebroken uit bed. Doodziek. Zoals bijna elke ochtend. De ene dag beroerder dan de andere met soms een redelijk normale ochtend tussendoor. Geen pijl op te trekken. Een zware kater, maar ik hoef er niet voor te drinken.

Trillerig laat ik mijn cocktail van pijnstillers inwerken. Wat moet het worden vandaag? Ik zal langzaam naar mijn uitje toe moeten werken. Eerst maar eens naar de fysiotherapeut. Hupsakee. Vooruit met de geit.

soeplepeltypes begrijpen natuurlijk niets van mijn gemodder
die gooien er gerust een schepje bovenop

Vrijdagmiddag heb ik voor een paar dagen eten gekookt. Ik hoef dan ook geen boodschappen te doen. Een beetje met mijn hondje wandelen is het enige. Mijn ventje moet aan zijn trekken komen, want vanavond zit hij alleen!

Het is voor een normaal mens niet voor te stellen hoe ongelofelijk ik moet woekeren met het kleine beetje puf dat ik heb. Hoe ik mezelf dagen loop te sparen om een avond te kunnen pieken. En dan nog ben ik een paar uur voor het geplande uitje volledig uitgeteld.

De ergsten zijn de opscheplepel-types: Boordevol energie en ze scheppen er ook nog over op!

Eerst even iets eten. Daarna kruip ik in bed. Douchen zit er niet meer in. Veel te vermoeiend. Ik moet nog uitkijken dat ik niet in slaap val om vannacht pas weer te ontwaken….

Om een uurtje of negen zet ik mijn fiets op drie sloten vast aan een rek. Het uurtje liggen en een flinke kwast over de kaken hebben wonderen gedaan. Ik zie er fantastisch uit! Aan niets is te zien dat ik al dagen bezig ben om hier acte de présence te kunnen geven. Dat ik er een uur geleden nog uitzag als een doodgeslagen guppekop.

csm_trio_da_kali_1_6c4ab2ad78.jpg

 

Het concert van de beste band van Afrika Trio Da Kali  is net begonnen. Snel geef ik mijn jas af bij de garderobe. Er is nog 1 stoel vrij en die is voor mij! Als ik zit klopt Molenaar op mijn rug. Ik kijk om en zie hem en Fiederelsje breed naar me lachen. Wat grappig, mijn vrienden zitten precies achter me! Niet zo toevallig: Ze hebben dit plekje voor me vrijgehouden vertellen ze me later.

Anderhalf uur lang luisteren we ademloos naar deze fantastische band. Aan het eind gaan we dansen. De leadzangeres geeft het goede voorbeeld. Haar kleine ronde lijf  draait vrijmoedig in de rondte. Ze schudt haar overvloedige rondingen alle kanten op. Daar steken wij dan weer stakerig en stijf bij af.

Na de show praten we met de geniale balafonist. In het frans. Hij bespeelt maar liefst twee instrumenten tegelijk! ‘Ik heb hem vanmiddag geïnterviewd, Heks,’ Frogs is er ook. ‘Hij speelt ook balafoon,’ grap ik tegen de muzikant, ‘maar hij kan nog wel een lesje gebruiken.’

Een uitnodiging om in Afrika te komen studeren volgt. Binnen de kortste keren worden er adressen uitgewisseld. Het is een vruchtbare avond!

Wat programmeren ze toch goed bij Qbus. Met enige regelmaat weten ze een wereldact te boeken in dit kleine intieme zaaltje. De toegangsprijs is zeer acceptabel. En vanavond zit het voor de verandering stampvol!

Lepeltheorie uitgelegd door UWV.

 

Elk jaar in januari vindt bij Ex Animo de aftrap plaats van de Matthäus Passion! Hoera! Wij worden toch zo blij van dit lijdensverhaal! De repetities zijn een feestje! Ook Heks kikkert er helemaal van op!

Posted on by

De tweede dinsdag van januari begint mijn koor met de repetities van de Matthäus Passion. De kerstballen staan net weer op zolder. De eerste marathon op natuurijs is nog niet eens verreden. De oliebollen liggen nog dwars op de maag. De kerstkilos’s zwerven nog op dijen en heupen. Het kindeke ligt nog zoet te sabbelen in zijn krib. De drie koningen zijn pas op de heenreis. In Orthodox Rusland is het kerstfeest nog niet eens gevierd! Wij echter storten ons vol overtuiging op het lijdensverhaal.

Is het normaal gesproken al gezellig druk en rumoerig tijdens de repetities, nu zit de zaal stampvol. Het koor is verdriedubbeld. Uitgerust met extra projectleden. De meesten van hen zie ik elk jaar terugkeren. Heks zit op de voorste rij naast haar vaste zangmaatje. Ze zit al te zwaaien als ik binnen kom. ‘Gelukkig nieuwjaar,’ zing ik haar toe. ‘Ja, dank je, jij ook de beste wensen, hè.’ Ik glijd naast haar op mijn stoel.

In de pauze sommeert ze me om een sprint te trekken naar de koffiekamer. ‘Snel, Heks, anders hebben we geen plekje.’ Ik ren via een sluiproute naar onze vaste tafel. Een bevriende sopraan haalt de koffie. Even later zitten we lekker te lachen en kletsen. ‘Hoe heb jij de kerstdagen doorgebracht?’ Mijn maatje is naar een hotel geweest met haar geliefde zoon.

‘We hebben ons lekker laten verwennen! Het was goed hoor, Heks. Echt een heel lekker kerstdiner. En je hoeft niks te doen. Dat is ook heerlijk!’ Ze heeft maar één kind, maar hij telt voor tien. Elke dinsdag brengt hij zijn moedertje om half acht naar het koor en om tien uur staat hij enigszins ongeduldig te wachten om haar weer naar huis te begeleiden. ‘Hij is stapelgek op zijn moeder,’ Anna glimlacht verrukt. Het is haar een raadsel. Mij niet.

Eén van de dames laat al tijdje verstek gaan.  Haar man heeft in het ziekenhuis gelegen. Ja, dat hakt erin. Dan heb je wel eventjes iets anders aan je hoofd. ‘Zij is ook al 85 hoor, Heks. Dat moet je niet vergeten. Het wordt haar ook een beetje te druk allemaal, vooral nu , met al die projectleden….’

Het is alweer de derde keer dat ik meezing in de Matthäus. Het stuk zit er al aardig in, dat scheelt. Tijdens de repetities zit ik lekker te tekenen op mijn tablet. Intussen luister ik hoe de bassen zich stukbijten op een fragment. Of de tenoren. De twee sopranen, moeder en dochter, waar ik twee jaar geleden mee heb gevochten tijdens de generale repetitie zitten pal achter me. De moeder kijkt nog steeds nijdig naar me. Het deert me niet.

De dochter steunt haar chagrijnige moeder door dik en dun. Zelfs toen het mens me te lijf ging met mijn eigen muziekstandaard! ‘Sommige dochters worden gekaapt door hun moeder,’ zegt een Indiase zangvriendin tegen me, als we het er over hebben.  Ze spreekt uit ervaring. Jarenlang was zij haar moeders bitch.

Het Dikkertje Tromkoor met Heks en Buurman

Er wordt wat afgestreden in de wereld. Je zingt over het lijden van iemand, die ons liefde probeerde te leren en slaat elkaar letterlijk met de tekst om de oren. Rechtvaardigheid is vaak ver te zoeken in de wereld en liefde nog verder. Wij mensen zijn bovendien ook nog eens verzot op melodrama. De gemiddelde soap kan niet tippen aan de bizarre werkelijkheid!

Nou, melodrama kun je het niet noemen, mijn geliefde Passie. Bach heeft deze krankzinnige geschiedenis virtuoos muziekaal verhaalt.

‘Geef mij maar de Johannes Passion, Heks, die duurt tenminste niet zo lang,’ zegt een zangvriend uit een ander koor onlangs tegen me, ‘als jullie die een keertje gaan zingen, ga ik ook meedoen.’

 

 

Grote levenslessen van een kleine bescheiden man. Thich Nath Hanh komt op stoom op alweer de zevende dag van de 21-dagen retraite!

Posted on by

Zaterdag 7 juni

Deze ochtend slaap ik uit. Tot half acht!!! Normaal gesproken begint er om 5 uur ’s morgens een non op een enorme bel te rammen. Daarbij zingt ze dan prachtig. Of iets minder prachtig, sommige nonnen zingen best vals heb ik door de jaren heen ontdekt. Maar ik heb natuurlijk een heel kritisch oor… Maar het klinkt altijd fantastisch, want ze zingen allemaal recht uit het hart.

20140609-153859-56339397.jpg

Hoewel ik heel laat ben opgestaan, zit ik een goed uur later al in de meditIehal. Iedereen is vroeg aanwezig. Geduldig zitten de leerlingen te wachten. Heks zit lekker te tekenen. Elke dag maak ik een zelfde soort afbeelding van de energie in de Sangha, de Boeddhistische gemeenschap. Dus ook altijd weer een beetje anders. En dit alweer vier retraites lang.

Naast me strijken de Aartsengelen neer. De zaal zit stampvol, maar die plek blijft wonderwel vrij. Tot grote ergernis van een man, die ernaast zit. Hij zegt nijdig tegen de man achter ons, dat hij het geen stijl vindt. Blijkbaar houdt die een plaats vrij voor een vriend. ‘Als hij er over vijf minuten niet is……’ fulmineert hij kwaad.

Heks moet erom glimlachen. Al die ergernis van beoefenaars over het asociale gedrag van hun medemensen. Het fanatisme, waarmee verlichting wordt nagestreefd is hilarisch.

Niets kan me deren vandaag, want Cowboy vertelde, dat hij erover denkt een weekje te komen. Het lijkt me fantastisch, maar ik ben bang, dat het helemaal niet haalbaar is. Want het is de bedoeling, dat je de hele retraite van het begin tot het einde meemaakt. Hoewel ik vele uitzonderingen voorbij heb zien komen de afgelopen jaren…..
En het is natuurlijk ook zielig voor Ysbrandt, zo alleen aan een boom in het Vondelpark…..

Thay heeft er ook zin in vandaag. Hij zaagt ons goed door over ‘mental formations’. Ook heeft hij veel te melden over relaties. ‘Als je geliefde zit te tobben, dus zijn concentratie richt op zaken, die hem doen lijden, zeg dan: “Darling, a penny for your thoughts”. Op die manier help je hem eruit te komen en zich weer te kunnen focussen op zaken, die hem gelukkig maken!’

Overigens is Thay geen voorstander van het vermijden van lijden. Het is zoals het is. Je lijden bewust omarmen kan leiden tot prachtige resultaten. ‘No mud, no Lotus !’
Vandaag doceert hij ook over het feit, dat niets geboren wordt of sterft. Alles verandert slechts. Een wolk wordt regen. Je kunt die wolk ook tegenkomen in je kopje thee. In de wetenschap zijn ze daar intussen ook achtergekomen. Het heeft even geduurd.

Alle tegenstellingen bestaan per gratie van elkaar. Links is niets zonder rechts. Ze worden als het ware uit elkaar geboren. Zoals de vader wordt geboren uit de zoon. Als er geen zoon is, ben je geen vader. Misschien broer of oom. Op het moment , dat de zoon wordt geboren is ook de vader daar!

Ook zijn subject en object 1. Hetgeen dat wordt waargenomen bestaat niet zonder de waarnemer. Je ziet deze visie terug in de quantummechanica. Maar deze zienswijze wordt niet door iedereen gedeeld. Sommige wetenschappers denken nog steeds, dat we afzonderlijk bestaan van de wereld om ons heen.

Ik denk aan Dick Swaab met zijn boek: ‘Je bent je brein.’ De arme stakker verkeert werkelijk in de veronderstelling, dat we niets anders zijn, dan wat onze hersengolven ons dicteren. Niet best lijkt me, want de gemiddelde mens heeft zulke hopeloze ingesleten patronen in z’n bolletje, dat het leven niet anders dan een grote lijdensweg kan worden….

20140609-154001-56401722.jpg

Ik zag Swaab een keertje op TV. Een arrogante man, overtuigd van zijn gelijk. Maar erg gelukkig zag hij er niet uit, in zijn wereld volgens Swaab. Blaat schaap, blaat! Dat is hoe het hem vergaat….

Thay heeft het ook over onze hersenpan deze ochtend. Ook hij heeft het over ingesleten patronen, die ons behoorlijk kunnen bepalen. Gelukkig is er ook een andere vorm van bewustzijn. Vanuit het hart. Vanuit het niet afgescheiden zelf, de staat, waarin je verbinding met alles en iedereen ervaart. Vanuit hier kun je die ingesleten patronen te lijf. Met dit bewustzijn is het mogelijk om nieuwe paden in de neuronen en neuroreceptoren in je kop te creëeren.

Psychotherapie biedt ook uitkomst , volgens onze leraar. Hier wordt bewust en zonder oordeel naar het lijden in je leven gekeken. Door de modder toe te staan er te zijn, kunnen prachtige Lotussen gaan bloeien…..

Ruim tweeëneenhalf uur houdt deze kleine man onze aandacht gevangen. En wat mij betreft had hij nog uren kunnen doorgaan. Maar we gaan wandelen met z’n allen. En ergens onder de hoge populieren mediteren.

En daarna is het alweer tijd voor de lunch. En nu lig ik in mijn hangmat. In de schaduw. Het is bloedheet. Gisteren ook al. Vannacht was het noodweer. Storm en regen. Maar ik sliep als een roos. Helemaal uitgeteld van al die wijze levenslessen…….

20140609-154311-56591800.jpg