Na alle drukte van het weekend voor kerst ligt Heks aardig voor Pampus. Toch moet de kerstboom worden opgetuigd. Een heidens karwei. Gelukkig krijg ik hulp van Frogs. Om een uurtje of zes meldt hij zich in Huize Heks. Eerst drinken  we ons moed in met een glas wijn. Daarna gaan we het gevecht aan met de boom. Ik heb sedert enige jaren de grootste kerstboomstandaard, die je je maar kunt voorstellen. Eigenlijk om deze knokpartij te vermijden. Helaas, heeft de Nordmann Spar elk jaar wel weer een verrassing in petto.

Dit exemplaar bijvoorbeeld heeft een idioot dikke stronk. Precies echter waar de metalen bouten de boel moeten vastzetten houdt de verdikking op. Zodoende hebben deze bouten geen grip. Ook groeit de boom vanaf de onderkant direct in een onnavolgbare kronkel. Alsof hij zich in zijn eerste levensjaren kapot is geschrokken en geprobeerd heeft weg te komen van zijn plek. Toch staat het bakbeest kaarsrecht. Aan niets is af te zien, dat ‘ie een kronkel heeft……

Uiteindelijk staat mijn boom. We hangen de lichtjes er in. Het ene snoer na het andere begeeft het. Heks is enorm handig in het repareren van dit soort mankementen, maar niet nu ik zo enorm gaar ben. Ik probeer wat. Het helpt niet. Ik krijg al nauwelijks die lampenzooi uit de knoop. En dat terwijl ik ze zo keurig opgerold heb opgeborgen. ‘Nou ja, Frogs, dan maar wat minder lampjes in de boom. Het is niet anders. Ik ga iets te eten maken.’

Ik zet een flinke bak zuurkool in de oven en niet veel later zitten we aan een heerlijke maaltijd. ‘Ik heb gewoon geen zak zin in dat optuigen dit jaar,’ moppert Heks, ‘Ik ben gewoon te moe.’ Terwijl ik het zeg dondert de boom met een enorme klap op de grond. We zien nog net een rood monster vanuit de top wegspringen en vluchten via het kattenluik. De vloer van de woonkamer ligt bezaaid met naalden en water. Ik had de enorme waterbak al gevuld. Binnen een minuut ontstaat er een enorme puinhoop.

We hijsen mijn heidense huisgenoot weer overeind. Snel vis ik alle nog werkende lampjes uit het water. De stroom gaat van de boom, de stekkertjes stop ik in een plastic zak. We draaien net zo lang met het onwillige stuk naaldhout, tot hij tegen de muur leunt. ‘Ik hou het voor gezien, lieve Frogs. Ik heb er gewoon geen lol in vandaag. Wat mij betreft smijten we dat ding gewoon weer uit het raam. Maar ik ga eerst maar eens een nacht goed slapen. Morgen zien we wel weer.’  Mijn vriend biedt aan de volgende dag nog eens te komen helpen.

Maar dat is niet nodig. De volgende dag komt mijn grieperige hulp. Samen weten we enige stabiliteit te krijgen in dit project. Als ze weg is begin ik met het echte optuigwerk. Nu begin ik er toch plezier in te krijgen. Ik kom allemaal oude vrienden tegen. Het antieke engeltje van Ernst, het gevleugelde hart van Elva, de kerstalbal van Frogs, het kerstmannetje van mijn vader……. Ze krijgen allemaal een mooi plekje in de prachtige boom. Toch blij, dat ik em niet naar buiten heb gesmeten. ‘Ik ben ook blij Heks, ‘ hoor ik zachtjes fluisteren in bomentaal, ‘Alle bomen in het bos hopen door jou te worden versierd. Jouw magische droomboom is een begrip in kerstbomenland…’

Zo sluit ik dan vrede met mijn boom. Dat is alvast een begin. Het is een mooie boom. Met een rare stronk. Toch staat hij zo vast als een huis en volledig Cat Proof te stralen in deze Donkere Dagentijd.