Zaterdagmiddag komt Cowboy mijn huis binnen met een stralende bos bloemen. Hij neemt me in zijn drummers-armen en zoent me plat. We hebben anderhalf jaar verkering en traditiegetrouw hebben we dat gevierd met een vette crisis! Maar we zijn er weer doorheen gekomen. Een week moeizaam communiceren doet wonderen blijkt maar weer…..
Een uurtje later kuieren we door het Leidse Hout. Ysbrandt rent fanatiek achter een balletje aan. Hand in hand doorkruisen we het hele bos, ondertussen pratend over alles wat eerst niet gezegd kon worden. Mijn bomenvrienden wuiven vriendelijk met hun kale takken. ‘Daar gaat Heks met haar vriendje,’ hoor ik hen lispelen, ‘ze ziet er gelukkig uit, gelukkig. Dat was afgelopen week wel eventjes anders… ,ha.’
‘Laten we toch echt gaan oefenen met het ritueel ‘Beginning Anew’, fluister ik in zijn oor, als we later opgekruld tegen elkaar aan op de bank hangen. Cowboy kijkt me teder aan. ‘Je hebt gelijk, dat moeten we dan maar invoeren.’ We zijn het erover eens: Het is gewoon veel beter om te bespreken wat je dwars zit in de veilige en liefdevolle bedding van dit Boeddhistische ritueel.
Samen koken we een tomatensoepje en daarna verrast mijn lief me met een verrukkelijke pasta. Ik word in de watten gelegd! ‘Heb je nog zin om met Ysbrandt te lopen?’ opper ik terloops in een snode poging zijn goede zorgen volledig uit te buiten. ‘Welja, laat ik mijn krediet nog maar een beetje opschroeven,’ antwoordt Cowboy met een snaakse grijns.
Paaszondag zijn we in de kerk te vinden. En s’middags op het zonovergoten strand bij Wassenaar. Genieten, genieten. Thermos hete thee, duinpannetje, glutenvrije bitterballen bij een strandtent, glaasje wijn! We laten ons kussen door de laatste zonnestralen.
Vandaag helpt mijn lief met het ontmantelen van mijn badkamer. Heks ruimt alle kasten uit en Cowboy schroeft vervolgens de hele zooi los van de muur. Compleet kapot strijken we neer op het terras van de Spanjaard. Weer zitten we schandalig te smikkelen van lekkere hapjes. Wat een leventje.
Thuis vallen we voor de TV in slaap. ‘Ik ga zo een trein halen,’ zegt mijn hartje om een uur of half tien. We omhelzen elkaar nog maar eens stevig. Het was een heerlijk weekend. We hebben het echt zo fijn. De ruziewolken zijn opgelost in de lichte lentelucht. Een ware wederopstanding…….
En weg is hij. De vogel is gevlogen. Met een trein naar de hoofdstad. Ik loop door het huis op zoek naar Pippi. Ik denk dat ze zwanger is en bijna gaat bevallen. Maar helemaal zeker ben ik nog steeds niet. Haar beweeglijke buik is zo klein. Daar kunnen hooguit twee poesjes uit komen.
De werpkist staat klaar in bed. Met schone lakens en een mooi kleurig hemeltje. En nu maar wachten op wat gaat komen. Gaat er iets komen? Kleine baby-poesjes? En zo ja, hoeveel?
Overigens: Cowboy en Heks lopen volledig op schema wat betreft het hebben van een relatiecrisis. Een geruststellende gedachte. Voorlopig zitten we statistisch gezien weer goed!
Cowboy en Heks vieren jubileum op bijzondere wijze, zonder dat ze het in de gaten hebben!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.