Zondag is het de tweede dag van het seminar met Sherry Whitfield en Synergie, de oude schedel uit Lemurië. Vandaag gaat het over deva’s, elfjes en andere wezens die de meeste mensen uitsluitend kennen uit de Efteling. Of uit Harry Potterboeken.
Ik was als kind zwaar teleurgesteld toen ik voor het eerst de Efteling bezocht. Wat een nep vertoning. Ik miste de frêle vreugdevolle levendige energie die ik er mee associeerde. In plaats daarvan stonden er lelijke mechanisch aangedreven kunststof voorwerpen met een geluidsbandje erin.
Vandaag word ik niet teleurgesteld. De dag hangt aan elkaar van de eye openeners. Dingen die ik nooit heb kunnen verklaren vallen op hun plek. Ik ben niet de enige. Ook de andere heksen vermaken zich prima.
‘Waar houden natuurwezens van?’ We roepen om de beurt iets in de trant van: ‘Mechaniekjes, kristallen, bloemen….’ Heks zit er naar te luisteren. ‘Kerstbomen!’ voeg ik enthousiast toe. Elk jaar vliegen er duizenden lichtwezentjes tussen alle versierselen in mijn superboom. Ik kan er uren naar kijken. Medeheksjes staan altijd versteld van dit frivole natuurgeweld.
“Ja,’ lacht Sherry, ‘En ook van Halloween.’ Een prachtige verhaal volgt over kunststof Zombie’s in haar enorme tuin. Geplaatst door haar man. ‘Hij is dol op kerst en Halloween, ik niet…’ Natuurwezens vinden het leuk om in die Zombie’s te kruipen en bezoekers de stuipen op het lijf te jagen door hun tijdelijke huis plotseling te bewegen……
Ik denk aan een oude poppenkastpop, die me jarenlang op allerlei reizen vergezelde. Een afgekloven en verfrommelde levensgrote aap. Met name kinderen waren stapelgek op ‘Gerrit’. Regelmatig deden ze hem de groeten. ‘Komt hij mee?’ was steevast de vraag als Heks kwam logeren.
Soms leidde Gerrit een geheel eigen leven daar aan het einde van mijn rechterarm. Hij knoopte relaties aan met mensen, waar ik soms nauwelijks zicht op had. Alsof hij geheel ‘eigenhandig’ opereerde. Zou dit ondeugende alter-ego van Heks soms ook een deva herbergen?
Wie zal het zeggen. Misschien moet ik hem maar eens uit de kist met poppenkastpoppen in de berging bevrijden, de arme schat…..
Ook deze dag vliegt voorbij. Stralend en opgeladen nemen we afscheid van elkaar. Ik omhels mijn hervonden oude vriendin. We krijgen tranen in de ogen. Wat fijn om elkaar weer te zien. ‘Volgende keer ben ik er weer bij,’ fluister ik in haar rode haren, ‘Dank je wel voor deze heerlijke dagen…’
“Jeetje, wat lijkt me dat een moeilijk bestaan, zo rondreizen met een oude kostbare schedel….’ Ik kijk mijn heksenvriendin zijdelings aan, een oog op de weg. ‘Nou, het is inderdaad nogal een opoffering. En niet zonder gevaar…’ We bespreken de risico’s waaraan Sherry dagelijks is blootgesteld. Ik moet er niet aan denken.
‘Veel mensen willen niets liever dan hoeder zijn van Synergie. Ik heb op dat vlak al de raarste dingen meegemaakt,’ vertelde de stoere roodharige tijdens het seminar. Ze lardeert haar uitspraken met verhalen over gestoorde mensen, die er alles voor over hadden om haar de schedel afhandig te maken. Tot zwarte magie aan toe!
Heks is blij, dat dit lot haar bespaart blijft. ’s Avonds zit Synergie met zijn multidimensionele lichaam gewoon op een stoel in mijn woonkamer. ‘Hallo Heks!’ schatert hij. Ik schiet in de lach. Je hoeft geen hoeder te worden om contact te hebben met deze wezens.
Jarenlang had ik een foto van de beroemde schedel Ami aan de muur hangen. Hij zat gevangen in de kluis van een bank. In eigendom van zo’n enge verzekeringsmaatschappij. Verstrikt in het bolwerk van het malafide geld dus. Misschien heeft hij de boel wel laten springen…… Of tevergeefs geprobeerd te redden!
Elke dag deed ik een schietgebedje voor zijn bevrijding. Uiteindelijk is hij verkocht. Voor een paar miljoen. Aan iemand in Hollywood. Het is maar de vraag of hij er veel mee is opgeschoten!
‘In het leven van deze schedel beslaat mijn contact met hem maar drie dagen,’ zei Sherry nuchter. Wij mensen willen altijd belangrijk zijn. Iemand zijn. Iets betekenen. Het is het meest onzinnige streven dat er is, maar praktisch iedereen maakt zich er schuldig aan. Behalve Meesters. Maar die hoor je er niet over….
Lieve dames van Dragonfae, ontzettend bedankt voor al jullie inspanningen van de afgelopen tijd om dit weekend te organiseren. Het was geweldig!
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.