Zondagmorgen is er een buurtontbijt op de Nieuwmarkt in Amsterdam. Heks heeft daar niets te zoeken op zich, maar als geliefde van Cowboy is haar aanwezigheid toch gewenst. Dus laat ik me verleiden tot een maaltijd, waar vast weinig eetbaars binnen mijn dieet te verkrijgen is. Met een rol rijstwafels onder mijn arm volg ik mijn vriend de grote tent in, waar het geheel plaatsvindt. ‘Meestal is het buiten’, vertelt mijn lief, ‘lekker in het zonnetje’.

Vandaag miezert het, de lucht is grauw. Binnen in de tent is het een geroezemoes van heb ik jou daar. De buurtbewoners hier op ‘de Wallen’ zijn uitermate kleurrijk. Velen hebben er een schepje bovenop gedaan in een poging nog wat extravaganter uit de hoek te komen, lijkt het.

We worden naar een tafel geloodst, waar nog net twee plekjes vrij zijn. Dan krijgen we koffie en een gekookt eitje. Naast me roept een vrouw hartstochtelijk om roerei. ‘Dat ei loopt telkens onze tafel voorbij’, vertrouwt ze me toe. Al snel brullen we met haar mee en ja hoor: de smeekbede wordt verhoord.

Onze tafelgenoten blijken bijzonder aangenaam gezelschap te zijn. Een kletskous en een stille Willy , net als Cowboy en Heks. Al zou je dat laatste niet zeggen als mijn lief privé weer eens de oren van mijn hoofd kletst…..Al snel gaat het gesprek over filosofie en schone kunsten. We hebben veel raakvlakken! Hartstikke leuk, zo’n buurtontbijt!

En dat is pas het begin van een hele leuke dag. We pendelen een beetje heen en weer tussen het huis van Cowboy en de Nieuwmarkt. Met de ramen wijd open genieten we mee van de verschillende bandjes. Als het erg goed klinkt gaan we even kijken.

Ook wagen we ons in de zweefmolen, een heel ouderwets geval. Naast ons neemt een ouder stel plaats. Ze krijsen en gillen nog harder dan Heks. Iedereen wordt weer een beetje kind in deze mallemolen….. De uitbater geeft ons af en toe een flinke zwieper, zodat we alle kanten opvliegen onder het motto : Zweven is leven.

Als mijn lief thuis lekker aan het koken is, golven de eerste maten van de volgende band naar binnen, ‘Dat is mijn oude drumleraar, jammer dat we het niet redden, om te gaan luisteren…’ Het eten is zo goed als klaar…..

Ter plekke besluiten we de ‘Penne met zalm en tomaatjes’ gewoon mee te nemen. Glaasje wijn erbij. Zo gezegd, zo gedaan. Even later zitten we helemaal achterin de enorme tent te genieten van onze maaltijd met muziek. Het geluid is oorverdovend . Ik vrees, dat weer veel mensen gehoorbeschadiging hebben opgelopen die avond, Wij niet, we zorgen dat we onze oorschelpen net een beetje buiten de tent houden.

Wat een heerlijk dagje. Helemaal tevreden loop ik nog een laatste rondje met Varkentje. Op de achtergrond dendert de volgende band nog een paar uurtjes door. Totdat het om middernacht opeens doodstil wordt. Maar dan liggen wij al lang op 1 oor.