Soms zit je er even doorheen. Down under. Down and out!©Toverheks.com

Afgelopen zomer zitten Cowboy en Heks samen te picknicken op het weidse strand van Normandië. In de verte staat een gezin hun spullen bij elkaar te zoeken om naar huis te gaan. Een hele dikke man, een kleine taaie vrouw, jongetje en meisje.

Plotseling begint de man te schreeuwen tegen zijn vrouw en kinderen. Zijn bolle kop wordt zo rood als een brulboei. Hij zwaait met zijn worstelaarsarmen boven zijn hoofd. Het ziet er angstwekkend uit.

Gezellig een dagje naar het strand! © Toverheks.com

De vrouw loopt weg. De kinderen blijven vertwijfeld staan. Wat moeten ze doen?

‘Arme, arme kinderen..’ verzucht Cowboy. De tijd tikt traag. Ellenlang trillen verloren minuten in de hete lucht. Intussen brult de man voluit tegen zijn kroost. Geslagen gehoorzamen ze aan zijn bevelen. De vrouw sjokt weer terug. Met tegenzin. Ze kan haar kids niet achterlaten bij die woedende kerel!

Hij schreeuwt en schreeuwt. Al blèrend tegen zijn dierbaren verlaat hij met hen het strand. Ze lopen vlak langs onze picknickplek. We zijn er helemaal stil van. Goddank verdwijnen ze uiteindelijk uit beeld.

Even later komt de man terug. Ze hebben blijkbaar iets achtergelaten. We zien hem zoeken. Na een tijdje vindt hij wat hij zoekt en stampend begint hij aan zijn afgang.

Ja, sneu! ©Toverheks.com

Als hij vlak bij ons is blijft hij staan. Hij gunt ons geen blik, maar naar blijkt is hij zich goed bewust van onze aanwezigheid: Met een dramatisch gezicht grijpt hij naar zijn hoofd. Vervolgens krimpt in hij elkaar. Hij kermt. We kunnen het zelfs op deze afstand horen. Oh, oh, wat heeft hij het moeilijk.

Dan heft hij zijn armen in wanhoop ten hemel. Er is een groot acteur aan hem verloren gegaan, maar echt gelukkig ziet hij er niet uit, onze bullebak…..

Weg met die zak

Later zien we hem met een verbeten kop over de camping lopen. De man is blijkbaar altijd boos. Een tikkende tijdbom, die elk moment kan barsten. Iemand met een heel kort lontje. Een groot klein kind. Vleesgeworden machteloosheid. Ik heb wel een beetje medelijden met de man, maar zou voor geen goud met zijn vrouw willen ruilen!

‘Wij zijn die man, die vrouw en ook die twee kinderen,’ zeg ik maanden later tegen mijn lief, ‘ Het zit in ons, dit patroon. Ik herken het.’

‘Die man kan zijn emotionele terreur uitoefenen, omdat die vrouw er hem mee weg laat komen. Zij is een rasechte enabler. Ze passen perfect bij elkaar! De kinderen zijn uiteindelijk de klos…’

Draai om je as! Verrijs uit je as! © Toverheks.com

In onze moeizame liefdesdans van de laatste maanden is dit indringende beeld vaak voor mijn geestesoog verschenen: Deze ongelukkige mensen, gevangen in een patroon van woede, angst en onmacht…..Het is ook heel moeilijk om dit soort ingestanst gedrag te keren. Vooral als de bodem van vertrouwen onder je relatie is weggeslagen.

Zelfs als die basis er wel is vereist het veel inzet en liefde om zo’n proces aan te gaan. Je moet wel echt heel erg veel om elkaar geven om er überhaupt aan te beginnen. Tevens moet je genoeg om jezelf geven om niet met minder genoegen te nemen. Je moet het dus wel echt heel graag willen…..

Beginning Anew is in zo’n geval een uitstekend ritueel om vastgelopen communicatie weer vlot te trekken. Als je niets doet stagneert de boel volledig en stilstand is achteruitgang…..

Na bijna twee jaar, vlak voor ons jubileum, zet ik een streep onder mijn relatie met Cowboy. Geheel tegen mijn zin. Liever had ik het Beginning Anew ritueel toegepast. Liever had ik samen aan die patronen gewerkt.

Liever, liever……

Dus Heks is weer vrijgezel? Ik geloof het wel!

Winners always deal withe the truth! Soms is die waarheid niet om over naar huis te schrijven, maar je ogen sluiten helpt niet. Vandaag zou Heks een jubileum vieren, maar het feestje gaat niet door. Helaas.

Heks viert feest! © Toverheks.com