De safari begint

Zaterdag slapen we lekker uit. Het was toch weer een latertje, dat feestje van Frogs. En vandaag staat er ook weer van alles op het programma. Allereerst moeten we in Amsterdam zien te komen. Appeltje, eitje zou je zeggen. Niets is minder waar. Heks kan nu eenmaal niet twee dagen achter elkaar pieken.

We hebben ook nog een deadline. Om kwart over 6 gaan we een pontje nemen naar Amsterdam noord. Voor die tijd moeten we eten, alle uitlaatrondes van Ysbrandt volbrengen en hem in het huis van Cowboy deponeren. En oh ja, Varkentje is aan de vliegende schijtpoeperij. Bijkomstige complicatie van de planning……

De omgevallen wolkenkrabber op een oud kraanplatform

We weten alles voor elkaar te krijgen en het pontje te halen. Het scheelt, dat blijkt dat we een pont later kunnen nemen. Het weer werkt mee, het is niet al te fris voor hetgeen we gaan ondernemen. Een Havensafari door het havengebied van Amsterdam! Geïnitieerd door Cowboy. Hij doet een marktonderzoek voor zijn eigen bedrijfje en neemt Heks mee voor de gezelligheid. En als kritische sparringpartner natuurlijk….

Pollux!

Het pontje richting de opstapplaats is al hartstikke leuk. Enthousiast wijst mijn hartje me op allerlei interessante architectuur aan weerszijden van Het IJ. Ik hoor allemaal interessante feiten. Wist je bijvoorbeeld dat dat IJ vroeger doorliep tot in de duinen van IJmuiden. Dat verklaart direct de naam van deze kustplaats. Om te voorkomen, dat deze onverzadigbare plas water de gehele provincie Noord-Holland zou opeten zijn er heel wat dammen aangelegd. Nu is het maar een IJtje vergeleken met wat het geweest is!

Ik leun lekker tegen Cowboy aan en kijk om me heen naar de andere passagiers. Meisjes in pyanma’s met panterprint, daaroverheen een leren jasje. Vrouwen in feeërieke jurken met vreemde pruiken op hun hoofd. Fluoriserende outfits met dito haren. Jongemannen in berenpakken of verkleed als konijn. Veel pluche beestenoutfits. Maar ook verlegen meisjes met latex leggings en kanten niemendalletjes.

Ze zijn ongetwijfeld op weg naar een feestje. Halverwege het IJ dreunt de muziek van dit partijtje ons al tegemoet. Nou ja, muziek. Als we dichterbij komen maakt het qua muzikale variatie nauwelijks verschil. Alleen het geluidsniveau gaat omhoog.

Hippyfeestje in the middle of nowhere

We worstelen ons door de drommen feestgangers en gaan op zoek naar de opstapplaats van de safari. Het is een leuk bootje met een echte kapitein, compleet met enorme dikke buik, baard en grijs gekrulde paardenstaart. Een kerstman in wording.

Hier is ook een feestje aan de gang

We duiken direct het ruim in, waar zich een bar bevindt en bestellen een glas rode wijn om de optrekkende kou te weren. Daarna wagen we ons aan dek. De boot vertrekt, gevolgd door een vliegende camera. Inspectie van de havenpolitie. Ze houden ons goed in de gaten, zodat we niet lekker sigaretjes gaan roken tussen de petroleumopslagplaatsen.

Die havenpolitie duikt steeds weer op, is het niet als vliegend object, dan wel weer in een bootje. Je hoeft hier echt niet rond te gaan varen met illegale substanties aan boord. Maar wij hebben niets te vrezen als onschuldige toerist.

Dit gebouw heeft een nieuwe bestemming gekregen

Na een tijdje gaan we van boord op een eilandje, waar voorheen een munitiefabriek werkzaam was. De half ingestorte gebouwen staan er nog. Best gek eigenlijk, onder de rook van zo’n grote stad. Er werden wel voorzorgsmaatregelen getroffen om een catastrofe te voorkomen.

We worden ingehaald

Zo staat het terrein vol bomen om een eventuele explosie op te vangen. De gebouwen hebben daken, die een onvoorziene ontploffing een bepaalde richting op sturen. Ook werden alle machines aangedreven door stoom, dat werd opgewekt op een centrale plek, door 1 machine. En rokende medewerkers waren er niet. Al het personeel bestond uit verwoede niet-rokers.

Er komt een vrouw naar me toe. ‘Wat heeft u een prachtige laarzen aan!’ complimenteert ze me. Wat grappig, ik heb zonet haar schitterende vlecht zitten bewonderen. Ik heb nog nooit zo’n prachtexemplaar gezien. Brunhilde is er niets bij….. ‘Ik heb er stiekem een foto van gemaakt!’ vertrouw ik haar toe.

Intussen is mijn lief druk bezig met zijn marktonderzoek. Links en rechts interviewt hij deelnemers en medewerkers. Hij vergaart een schat aan informatie. Daar heeft hij ook alle tijd voor, want de tocht duurt dik 3 uur, waarvan de laatste anderhalf uur in het donker. Best lang ontdekken we. Na tweeënhalf uur zijn we het zat. Maar ja, wij hebben dan ook de avond ervoor gefeest.

Op de terugweg staat ons nog een onaangename verrassing te wachten. We mogen de pont niet op met onze fietsen. Dit vanwege de terugkerende partygangers. Op tien meter afstand van het pontje staat een regel-eikel zijn autoriteit te laten gelden. ‘Veel te gevaarlijk met die uitstekende trappers’, oordeelt de zak. ‘Die kan ik inklappen’, pruttel ik wanhopig. Het laatste waar ik zin in heb is nog een enorm stuk fietsen naar een ander pontje.

En dat is precies waar het op uitdraait. Gelukkig duwt Cowboy me het hele eind, want bij mij is intussen De Man met de Houten Hamer langs gekomen. En die heeft een flinke tik uitgedeeld. Met de grootste moeite weet ik in het huis van mijn geliefde te geraken. Daar strompel ik nog een rondje met mijn hondje. Om dan een hele dag gestrekt te gaan. Zoals een beetje MEpatiënt  betaamt. Maar een hele tevreden patiënt. Dat wel!

Cowboy filosofeert over zijn eigen bedrijfje……