Guilty pleasures: Heks kijkt naar Utopia. Oh, oh, wat is het geweldig leuk op dit moment. Relaties exploderen of komen op scherp te staan. Wat een enge mensen zitten er toch in. Het programma biedt bepaald geen dwarsdoorsnede van de maatschappij door zijn hoge gehalte aan narcisten. Ook de oppervlakkige, ondergetatoeerde, op uiterlijk gerichte medemens is oververtegenwoordigd. En ach, die arme veganist. Overgeleverd aan een kudde kannibalen……..

Tralala Utopia. Het meest irritante en strontvervelende televisieprogramma van de hele wereld. Soms probeer ik te kijken, maar ik houd het zelden lang vol. Tot op heden. Sinds ik echter een gesprekspartner heb gevonden met als quilty pleasure het kijken naar dit programma, vind ik het opeens een stuk leuker om naar dit circus te kijken.

‘Ik verbaas me er steeds weer over dat zelfs intelligente mensen, zoals Hiske en toch ook die Gerrit, alleen maar bezig zijn met het liefdesleven van iedereen. Hoeveel narcisten tel jij nu met je narcistenscanner? Jessie natuurlijk, die Merel wordt ook steeds duidelijke. Nog meer?’ schrijft hij vanmorgen.

Pipo de Clown

Heks is niet genoeg thuis in het programma om iedereen langs de narcistenmeetlat te leggen. Gerrit is een flamboyante narcist. Overduidelijk. Kleurrijke egocentrische en gevaarlijke typjes waar niet mee te leven valt. Zegt het ene, doet iets geheel anders. Liegt en bedriegt, maar gelooft er zelf in. Als het hem uit komt.

Die Jessie is een Thin Skinned exemplaar. En Merel is door de omgang met een rasnarcist zelf die trekjes aan het kweken. Een ellendig bijverschijnsel van de ultieme overgave aan een narcist.

verft Jessie zijn haar?

Dunne huid narcisten zijn van een geheel andere orde. Ook erg onbetrouwbaar en achterbaks. Ook zij missen een kern in de vorm van een hart vol liefde. Hun liefde is reactief. Berekenend. En beperkt. Na een overdosis affectie van een ander warmen ze soms een beetje op. Aan de buitenkant. Maar hun reptielenhart blijft vol venijn.

Het zijn onzekere rakkers. Of rukkers. Want seksualiteit is een beladen gebied voor deze angstige lege hulzen. Presteren op het moment suprême is er vaak niet bij. Hun onzekerheid maakt hen zeker niet betrouwbaarder dan de flamboyante narcist. Denk aan onzekere honden. Die zijn verantwoordelijk voor de meeste bijtincidenten.

Merel in de narcistenkweekvijver

Heks geniet enorm van de geweldige scene met Gerrit en Shelley afgelopen weekend. Een onwaarschijnlijk stel. Een lelijke botte kerel met een prachtmeid. Die hij bij voortduring belazert. Helaas is ze gevoelig voor de narcistische medemens. Ze heeft wellicht een vader of moeder met deze stoornis. En dan ben je stekeblind voor die vorm van gekte.

Als Gerrit betrapt wordt op een grensoverschrijdend bericht aan een andere dame is hij vooral pissed off, dat hij er bij gelapt is. Hij ligt op dat moment net zich enorm aan te stellen op zijn bed, omdat het zijn verjaardag is en hij dat niet wil vieren.

De inteligente Hiske

Hierdoor zijn alle ogen al op hem gericht. Echt enorm genieten voor dit aan aandacht verslaafde kleutertje luister. Zijn liefje is bezig om van alles voor hem op touw te zetten. Een gezellig feestmaal. Ballonnen en slingers. Ze likt aan zijn oor, terwijl ze lispelt hoe ze haar best voor hem zal doen vandaag.

Ze stelt alles in het werk om hem weer in een goed humeur te krijgen. Gerrit zwelgt hier tevreden in met een ongelukkig smoelwerk. Zijn kinnebak steekt kluchtig een meter in de lucht. Jeetje, wat heeft die vent toch een grove harses.

Net als Gerrit het helemaal gemaakt heeft met zijn dramatische verjaardagsact krijgt Shelly de beruchte mail van 1 van Gerrits vriendinnetjes. ‘You are special, hartje hartje…. ‘Staat er onder een foto van de betreffende dame en onze volwassen baby. Met de armen om elkaar heengeslagen. De tekst is geschreven door Gerrit. En dat had hij echt niet moeten doen…….

Jessie

Heks vindt het allemaal nogal meevallen, die tekst, maar Shelly gaat direct op tilt. Het is de druppel. De zoveelste!!!! De reeds lang ter water gelaten kruik is definitief aan diggelen. De koek is opeens helemaal op.

Ze rukt de slingers van het plafond en verscheurt de foto’s van hen beiden. Gooit alles naar zijn kop. Loopt een dag en een nacht stampend over het terrein…..

En Gerrit? Hij schreeuwt, huilt, heft zijn armen in de lucht, beklaagt zich over hoe stom hij is, huilt nog harder…….

Een minuutje of vijf, tien. Laat zich gebroken troosten door die maffe Hiske…….

Gerrit

En dan gaat hij op bed liggen om zich te beraden. Een nieuw plan de campagne moet worden gemaakt. Is het nog haalbare kaart om die meid weer binnen te vissen bijvoorbeeld? Zal ze opnieuw in zijn leugenachtige leuterkoek trappen?

Hij wrijft als een wraakzuchtige Wicky de Viking langs zijn relatief kleine neusje. Broedt menig eitje uit, daar alleen op zijn bed. Op zijn verjaardag. Eenzaam en zielig. ‘Oh, wat sneu voor Gerrit. Moet je op je verjaardag stiekem gaan douchen en iedereen ontlopen. Echt heel zielig hoor….’ vinden zijn mede-Utopianen.

Opvallend aan het programma vind ik ook, dat de titel de lading totaal niet dekt. De meeste mensen vechten elkaar voornamelijk de tent uit. Met puntige getatoeëerde ellebogen. Men gunt elkaar doorgaans het licht in de ogen niet. Het hoge gehalte narcisten is uiteraard zand in de machine van elk idealistisch initiatief.

‘Lach me gek om die veganist, wat een kwibus. En dan die bodybuilster! De voorgevel van Utopia! Die vrouw, die het begrip hout voor de deur een geheel nieuwe dimensie geeft!’ ‘Ach ja, die arme veganist. Geheel onbegrepen in de wereld der kannibalen,’ antwoordt mijn vriend.

De veganist is eigenlijk de enige in dit getatoeëerde huishouden, die er echt idealen op na houdt. Maar dan weer op een rigide manier van heb ik jou daar. Bovendien is de man dermate passief agressief, dat er eigenlijk geen zinnig woord mee te wisselen valt. Heks kijkt met open mond hoe hij zich door het ene na het andere conflict haspelt. Zonder ook maar te horen wat de tegenpartij te melden heeft.

‘Jullie interesseren me niet,’ roept hij gefrustreerd, als hij hierop wordt aangesproken, ‘Ik ben hier voor mijn idealen…’

Gezellig!

Adriaan met zijn knuffel

Heks persoonlijk griezelt het meest van Jessie. Brrrrr. En daarna met stip die gare Gerrit. Maar daar moet ik ook erg om lachen. Hij heeft iets van een onwillige clown. Zelfs zijn uiterlijk leent zich hier uitstekend voor. Een rode neus er op en een paar flapschoenen er onder en klaar is Kees.

Gelukkig heeft Merel een verstandige moeder. Zonder ophouden stuurt ze haar dochter brieven om de relatie met Jessie te ondermijnen. Moet hij haar dochter maar geen dikzak noemen. De slissende slang van dit paradijs is bepaald niet wijs.

Een man met een hart van steen heb je nooit alleen, Shelley!

 

 

Werken zal je voor de kost. Zwoegen voor je dagdagelijkse kostje kost je soms moeite. Als je door je rug bent gegaan bijvoorbeeld. Of in geval van chronische ziekte. Weg met de afschoffelmaatschappij. Serveer die zakenvrouw van het jaar zelf maar af. Zelfs al is ze van het vrouwelijk geslacht en zitten we te springen om dames in business! Haar feminiene oorsprong is haar overigens niet aan te zien, deze zieke zuster, dit manwijf, met haar ijzeren vuisten en die baardgroei op haar puntige tanden.

©TOVERHEKS.COM

Ook al slaan de vlammen uit je onderrug, je meldt je niet ziek! ©TOVERHEKS.COM

Anderhalve week geleden op vrijdagmiddag ga ik aan de slag in de keuken. Eerst ruim ik maar eens goed op. Mijn hulp jakkert er een stofzuiger door. Heks haalt een lap over het aanrecht, het gasfornuis, de buffetkast, de keukentafel en de kattentrolley…….. Ik negeer de laag stof in de servieskast, alsmede op mijn verzameling stenen-filter-koffiepotjes. Dat komt de volgende keer hopelijk weer.

En anders volgende maand. Of volgend jaar.

Kies je gevechten, Heks, ook die tegen stof en vuil.

Mijn onvolprezen thuiszorg is door haar rug gegaan. Gelukkig is ze toch komen opdagen. ‘Ja, haha, ik zal wel moeten. Volgende week heb ik een functioneringsgesprek, want mijn contract loopt af. Als je een keertje verstek hebt laten gaan, maakt niet uit waarom, lig je er direct uit!’

Tja, waar zijn de tijden gebleven dat je als baas nauwelijks van je lanterfantende personeel kon afkomen? Die gouden tijden, dat je er als werknemer eindeloos straffeloos de kantjes kon aflopen? Die wonderbaarlijke periode, waarin wegpromoveren vaak de enige optie was als employés weinig van hun werkzaamheden bakten….

Afgelopen week zie ik een interview op televisie voorbij komen met Vivienne van Eijkelenborg, zakenvrouw van het jaar 2016. Heks is dol op zakenvrouwen. Er zijn nog veel te weinig leden van dit superieure volkje actief op de arbeidsmarkt mijns inziens. Mijn eigen moeder was een uitmuntende zakenvrouw.

©TOVERHEKS.COM

Kenau Simonsdochter Hasselaer’s lookalike Vivienne van Eijkelenborg: zakenvrouw van het jaar©TOVERHEKS.COM

Zij bewees in mijn optiek dat je deze tak van sport beter aan vrouwen kunt overlaten: Na de dood van mijn vader nam zij het roer van het familiebedrijf over. Achter de schermen zat ze overigens al jaren te roeren…..  Met een flinke vinger in de financiële pap! Maar goed, onder haar bezielende leiding namen de zaken een vlucht. Het bedrijf zette een groeispurt in. Binnen een paar jaar tijd verviervoudigde de toko!

Hoewel ze bepaald niet voor de poes was droegen haar werknemers haar op handen. Ze had oog voor hen. Wist hen te motiveren. Ze voelden zich gezien en gewaardeerd.

Ik sta dus niet onwelwillend tegenover lekkere stevige tantes met verstand van zaken. Maar deze zakenvrouw van het jaar slaat echt alles. Als ze lacht zie ik zwarte haren groeien op haar puntige hoektanden. En wat ze daartussendoor debiteert is ook niet fijn. Volgens haar is het nog steeds veel te moeilijk om mensen te ontslaan.

Geen mens heeft meer een vast contract, ziek zijn is er niet meer bij als je je baan wilt houden, maar het moet toch nog gemakkelijker kunnen! Zij wil dat de tweede kamer zich gaat buigen over een voorstel om arbeidskrachten gewoon stante pede op straat te kunnen zetten.

‘Als iemand weg wil kan dat met slechts een maand opzegtermijn, terwijl het mij zeker vijf maanden tot anderhalf jaar kost om iemand te vinden, die die plek kan innemen. Dus,’ haar mond is een nijdige streep.

Het is toch ook wat. Gekwalificeerd personeel vinden. Investeer je een keertje in die lui, blijken het eens geen luilakken te zijn die je het liefst gelijk weer wilt ontslaan! En dan gaan ze zelf weer weg!!!! Schandalig! En: Waardeloos. Ongeheurd ook! Ze is goed pissed off.

©TOVERHEKS.COM

Oh, oh, wat heb ik toch een trek…… ©TOVERHEKS.COM

‘Dus omdat zij haar gekwalificeerde mensen niet kan vasthouden en het verdomt om zelf nieuwe medewerkers op te leiden, moet ieders baan maar op de schopstoel?’ mopper ik kort door de bocht in mezelf, ‘Lekkere redenatie, zakenvrouw van het jaar. Je bent bepaald niet de filosoof van de eeuw…..’

‘En als je dan per se werknemers wilt die blijven, neem dan autisten in dienst. Die hebben onvoorziene kwaliteiten, maar blijven bovendien over het algemeen hun leven lang bij dezelfde baas in dienst. Ze houden nu eenmaal niet van verandering….. Maar laat de rest van de werkende wereld met rust met je rare asociale ideeën!’

‘Ga maar hoor, het is weer toonbaar,’ ik loop met mijn thuiszorg naar buiten om de vuilniszakken weg te brengen, ‘Veel plezier dit weekend, of moet ik zeggen sterkte?’ We grijnzen naar elkaar. Deze jonge moeder is zeer actief in de padvinderij. Dit weekend gaat ze met haar groep pubers kramperen. Compleet met kampvuur, survivalwedstrijden en verkleedpartijen. En dat met die rug!

Ze is al weken bezig met de voorbereidingen. Heks heeft een paars Super-Woman-pakje aangeleverd. Mijn superhulp is in haar vrije tijd namelijk superheld! ‘Ik kan wel een verhuurbedrijf beginnen,’ verzucht ik later. En dat is ook zo. of je nu een degelijke Dirndl nodig hebt of een Chinese drakenjurk.  Heks heeft het allemaal in de kast hangen……

Nadat mijn interieurverzorgster verdwenen is haal ik mijn koelkast leeg. Ik spit de groentelades om. Wat zal ik eens gaan koken? Tegenwoordig kook ik eens per week. Maar wel heel veel, zodat ik elke dag eet. Als het niet klaar staat sla ik veel te vaak een maaltijd over.

©TOVERHEKS.COM

Heks roert in haar magische heksenketel…….. ©TOVERHEKS.COM

Ik braad een grote pan gehakt en maar er twee gerechten mee. Andijvistampotje met Indiaas gehakt. En spaghetti Bolognese. Ook knikker ik twee verschillende soepjes in de pan. Venkelroomsoep en raapsteeltjesoep. Mmmmmm.

Een enorme bak witlofsalade met mandarijntjes volgt. Een bak verse pesto ontspruit aan mijn keukenmachine. Ook maak ik chocolademousse van avocado, banaan en cacao. Uren ben ik in de weer. Nu ik de spirit heb moet ik er gebruik van maken……

Het is al half negen als ik met VikThor naar buiten ga. Gelukkig maar dat het zo lang licht is. We fietsen naar ‘De Tuin van Noord’. Een heel leuk wandelgebied achter de spiksplinternieuwe moskee aan de Willem de Zwijgerlaan. Met een prachtig theehuis! Het mooie is dat mijn hondje bijna het hele stuk erheen lekker los rond kan rennen.

Ondanks het late uur tref ik een paar pups. Wat een mazzel! Mijn ventje is in no time heerlijk aan het spelen. Een vrouw in een rolstoel komt bij ons staan. Zij heeft een lekkere dikke labrador aan de riem. Een schat van een dier. En gek op puppy’s. Ze stort zich met haar machtige lijf op VikThor. Mijn hondje is erg gecharmeerd van dit fysieke geweld. ‘Hij is dol op grote vrouwen,’ grijns ik opgewekt.

©TOVERHEKS.COM

VikThor ligt in de houdgreep met zijn nieuwe grote vriendin. Ze spelen het bekkenspel……..©TOVERHEKS.COM

‘Ze is vrij hoor, dus je mag haar aaien,’ het schemert intussen een beetje, dus ik kan mijn gesprekspartner niet goed zien. Alleen haar rode haren lichten een beetje op. Ze is nog hartstikke jong hoor ik aan haar lieve, levendige vitale stem. ‘Is het je hulphond?’

Jazeker. Volledig opgeleid. ‘Hij kent wel 86 commando’s. Zo kan hij mijn sokken aan- en uittrekken. Ook pakt hij alles wat ik laat vallen weer op van de grond. Hij maakt deuren open, haalt pakjes sap uit de koelkast….’ Oh, wat handig. Vooral dat dingen oprapen van de vloer. Heks laat alles uit haar handen vallen, dus voor mij zou dat geweldig zijn…..

‘Je kunt het je hondje gewoon leren. Apporteert hij? Ja? Nou, dat is het hele principe van dingen oprapen en terug brengen, alleen gooi je het nu niet actief weg…. Houdt hij van trekspelletjes? Dat is de basis van deuren en kasten openen!’

Bij het afscheid wisselen we telefoonnummers uit. Onze honden zijn zo verzot op elkaar, ze liggen al meer dan een half uur saampjes in een verrukte bijterige houdgreep….. ‘Laten we nog eens afspreken, dat is heerlijk voor mijn hond. Ze is de hele dag aan het werk, zo’n speelpartijtje maakt haar kop weer leeg. Dat kun je uren later nog merken….’ Mijn gesprekspartner is stapeldol op haar trouwe viervoeter, dat kun je zo zien. Wat een geweldige hond. VikThor boft maar met zo’n heerlijke nieuwe dikke vriendin.

Ik schrijf de naam van het baasje in mijn telefoon met de naam van de hond. ‘Ik onthoud mensen vaak aan hun hond. Je kijkt ook altijd naar de honden, als je ergens staat te praten. Of als je samen wandelt. Daar zal het wel door komen.’

©TOVERHEKS.COM

Dat onthoud je toch wel: Een rolstoel, rood haar en een megahulphond? ©TOVERHEKS.COM

De vrouw moet lachen. ‘Nou, mij zou je vast wel herkennen,’ klinkt het droog, ‘Ook al kun je nu mijn gezicht nu nauwelijks zien…..’ Ja, dat is dan weer het voordeel van een stevige handicap, je valt op! ‘Een roodharige vrouw in een rolstoel met een dikke zwarte labrador hulphond…. Nou, die vis je er wel uit!’ We liggen in een deuk: Ze heeft gelijk!

En even later tegen haar hond: ‘We moeten naar huis, Fedor, de thuiszorg komt zo,’ Ongetwijfeld om haar in bed te helpen. Goeie hemel. Ik ben blij dat ik dat allemaal zelf voor elkaar krijg! En dat ik nog steeds loop en fiets!

Als ik later thuis nog een beetje zit te mijmeren realiseer ik me dat ik echt mijn zegeningen moet tellen. Al dat gemopper op wat nu eenmaal zo is. Het schiet niet op. Ik zal nooit meer een gezonde energieke pijnvrije Toverheks worden.

Maar er zijn nog genoeg dingen, die wel binnen mijn bereik liggen. Zoals goddelijk koken bijvoorbeeld. Helaas maar eens per week. En dan zaag ik er ook meestel een halve vinger af. Of ik verbrand me lelijk. Met enige regelmaat belandt ook nog eens de helft van het diner op de keukenvloer…… Kortom: Ik kom niet ongeschonden uit de strijd. En soms mijn brouwsels ook niet.

Maar wat overblijft is werkelijk verrukkelijk! Een driesterrenrestaurant ken er een puntje aan zuigen. Het is al ruim na tienen als ik een keertje eet. Maar dan doe ik het wel goed: Een viergangendiner van heb ik jou daar!

©TOVERHEKS.COM

Het is druk in het park……. Ondanks het late uur! ©TOVERHEKS.COM

Komt een engel bij de dokter: Heks treft vriendinnetje van lang geleden! Eventjes bijpraten: Engel wordt bitch! Levenswijsheid in een notendop….

dansende engelen, engel, kunst, art, dancing angels

Komt een engel bij de dokter

Vanmorgen scheur ik door de stad met Varkentje dravend naast me. Hoe meer hij opknapt, hoe beter hij weer aan de fiets loopt. Een tijd lang moest ik hem compleet voortslepen. Niet echt fijn, dus we hebben veel gelopen. Of Heks fietste heel erg langzaam.

dansende engelen, engel, kunst, art, dancing angels

Opeens vliegt er iemand in mijn armen

Ysbrandt heeft ook weer haar op zijn toetje. Zijn kin en borst zijn nog steeds vrij kaal, hij heeft wel iets weg van een Portugese Naakthond. Maar op zijn pootjes zit gelukkig ook weer een dun laagje haar. Het komt goed met m’n ventje. De gifbaden en smerige medicijnen doen hun werk prima.

dansende engelen, engel, kunst, art, dancing angels

Ha schat

Vandaag ben ik het echter, die zorgt, dat we te laat bij de doktersassistenten arriveren. Ze zijn best streng. Ik hoop, dat ik er nog in mag….. Als ik de deur binnenkom, zie ik nog net hoe één van de dames zuchtend haar ogen naar het plafond slaat. Ze heeft me onlangs gesommeerd op tijd te komen…. Gelukkig is de andere dame bereid me te prikken. Tien minuten later loop ik de deur uit. Recht in de armen van een oude vriendin van me!

‘Wat leuk, wat leuk!’ roepen we en sluiten elkaar in de armen. We gaan gezellig eventjes bijkletsen in de wachtkamer. Engel vertelt me over haar fysieke lijdensweg van de afgelopen jaren. Goeie hemeltje. Ze is door het oog van de naald gekropen. Als je haar ziet zou je echter niet zeggen, dat ze zo’n zwakke gezondheid heeft. Ze straalt zo’n fantastische energie en levenslust uit. Heerlijk.

dansende engelen, engel, kunst, art, dancing angels

Eventjes zijn we weer twintig

‘Ik ben wel een bitch geworden, Heks, anders luisteren de heren en dames doktoren echt totaal niet naar je. Ook ben ik een keertje naar mijn oude specialist gegaan, aan de andere kant van Nederland, omdat ze me in het LUMC niet wilden helpen. Ik lag een paar uur later aldaar in het ziekenhuis. De situatie was inderdaad kritiek…. Mijn intuïtie had me niet bedrogen! Het was echt helemaal mis.’

dansende engelen, engel, kunst, art, dancing angels

We geven ons bloot

‘Nou, dat heb ik geweten. Dat vinden de dames en heren doktoren ook niet leuk. Ik ben daar volledig voor gestraft hier in Leiden. Ze waren gewoonweg pissed off.’ ‘Gelukkig maar, dat je zo’n bitch bent geworden, beter een levend kreng dan dood, Bengel!’ antwoord Heks. Ze kent het klappen van de medische zweep wel. Niet bepaald lekker en het laatste waar je op zit te wachten, als je voor je leven vecht.

dansende engelen, engel, kunst, art, dancing angels

Praten bij

Engel zoekt een wandelmaatje en ik een zwemmaatje. Daar moet iets uit voort kunnen komen, mits onze lijven het toestaan. Dat kan bijna niet anders. Na een dikke knuffel nemen we afscheid. Wat fijn om elkaar weer te treffen. En wat een heerlijke inspirerende vrouw is het toch!

dansende engelen, engel, kunst, art, dancing angels

Maken plannetjes