Het is weer zo ver! Ex Animo voert de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach uit op woensdag 12 april in de Pieterskerk te Leiden. Dirigent: Wim de RU. Aanvang: 19.30!!! Er zijn nog kaarten verkrijgbaar!!!

ex animo zingt de Mattheus passion

Gisterenavond zingen we de hele Matthäus door. Van voor naar achter, van links naar rechts. Goddank klinkt het fantastisch. Een week eerder zongen we allemaal vals…. Het kan ook aan mijn gemene valse oortjes gelegen hebben natuurlijk, maar onze dirigent Wim de Ru had ook veel commentaar toen. Vandaag oogt hij uiterst tevreden.

‘Ik maak me totaal geen zorgen,’ grapt hij vrolijk nadat we het slotlied eruit hebben geknald. ‘Haha,’ giebelen de alten, ‘Dat zou ook iets nieuws zijn, Wim die zich druk maakt!’ We zijn dol op onze relaxte dirigent. Nooit gaat de zweep erover. Zelden raakt hij uit zijn hummetje. En zelfs dan doet hij het af met een rake grap of scherts. Geweldig toch?

Naast me staat An al de hele avond fantastisch te galmen. Ondanks haar respectabele leeftijd heeft ze nog een juweel van een stem. Wat een mazzel dat ik naast haar sta! Het is de derde keer dat ik meezing met dit stuk en het zit er goed in. Komend weekend ga ik nog wat puntjes op de i zetten, maar goddank heb ik een geweldig muzikaal geheugen.

matthaus passion, johann sebastian bach

Staat een stuk eenmaal op de harde schijf in mijn kop, dan blijft het daar staan tot het einde der tijden. Vaak heel vervelend. Er staan enorme oorwurmen op die interne schijf. Dit meesterwerk van Bach echter vind ik geen probleem. Ik ben stapel op dat stuk. Heks is een echt Matthäusmeisje.

‘Nou, lieve mensen, dat wordt weer een fantastisch concert volgende week,’ de voorzitter is ook zeer te spreken over het niveau vanavond. Er volgen nog wat mededelingen. We klappen uitgebreid voor onze pianist, Wybe Kooijmans.

Die zit toch maar maandenlang de sterren van de hemel te spelen. Hij schudt die ingewikkelde fuga’s zo uit zijn mouw lijkt het wel. Maar ja, het is dan ook niet de eerste de beste. Die man heeft zijn sporen in orgelland ruim verdiend. Dan is het alweer tijd om naar huis te gaan.

handtekening johann sebastian bach

‘Bedankt hoor, voor je geweldige pianospel. We hebben je echt gemist laatst bij een klein concert. De ingehuurde organist zat enorm te harken. Vooral bij het ‘erbarme dich’, is ook best lastig natuurlijk. Ik had echt medelijden -erbarmen- met die alt. Haha!’ Heks moet nog lachen als ze er aan denkt. Begeleiden is ook een vak!

‘Oh, wat jammer, nou ja zeg, ik kon helaas niet,’ verontschuldigt onze vaste pianist zich in alle toonaarden. Hij kan natuurlijk zijn collega niet openlijk afkraken. ‘Nou ja, zie het maar als een compliment! We kunnen je echt niet missen!’ We raken in een leuk gesprek verwikkeld over orgels en begeleiden. Ik heb natuurlijk een ver verleden met mijn dwarsfluit en orgelspel. ‘Oh, nou, dan weet je het wel.’

Inderdaad. In mijn jonge jaren speelde ik regelmatig in de kerk. Steeds met andere organisten. Amateurs meestal, net als Heks. En niet allen even getalenteerd…. Zo was er de dorpsbakker, die zich al knedend door menig partituur sloeg. Bijkans onnavolgbaar. Mijn  vader moest altijd vreselijk lachen om die verwoed knedende man naast een zwetende Heks. Mijn hoofd rood van de inspanning in een poging om te blijven samenspelen was ik blij als ons optreden er weer op zat.

‘Ken je het stuk al uit je hoofd?’ informeert een bas met een dikke klankkast van een buik als ik op weg naar buiten ben. ‘Bijna,’ Heks maakt zich ook geen zorgen over volgende week. Althans niet daarover.

matthaus passion, johann sebastian bach

Ik moet zorgen dat ik mijn stem niet kwijtraak. Ik ben immers altijd verkouden. Ook ben ik chronisch een beetje schor. Er is voortdurend sprake van lichte keelpijn. En bij het minste geringste zuchtje vermoeidheid raak ik mijn stem helemaal kwijt. Het hoort bij ME.

Buiten wappert het koor uitgelaten alle kanten op. Iedereen is een beetje eufoor na deze laatste repetitie. Je hoort overal mensen lachen of vrolijk zingen. Heks loopt ook te galmen. Jubelend zit ik in de auto. Thuis stuiter ik nog een tijdje door de woonkamer. Pas na een uitgebreide ronde met VikThor wordt het wat rustiger in mijn koppie.

JOHANN SEBASTIAN BACH

Wat is zingen toch fantastisch. Wat is Ex Animo toch een geweldig koor. Wat is de Matthäus Passion toch een prachtig stuk muziek.

Er zijn nog kaarten voor de tweede en derde rang. Verkrijgbaar via de website. Komt allen! Het wordt prachtig!

Kaartverkoop Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach uitgevoerd door Ex Animo in de Pieterskerk te Leiden op 12 april.

matthaus passion,  handtekening johann sebastian bach

 

Bach is niet dood! Hij leeft. In dit lichaam! Ex Animo! Ik zing me een hoedje! Of twee! Dat is beter dan schrikken. Of je verslikken: Koorrepetitie met franje.

Vanavond staan we weer lekker in te zingen met mijn koor. Ik ben op het nippertje naar binnen geschoven. Als we klaar zijn komt één van mijn maatjes naar me toe. ‘Ik heb ze meegebracht, Heks, hier voor jou!’ Ze overhandigt me een plastic zak. Er zitten twee prachtige hoedjes in!

‘Ik heb mijn kast opgeruimd en vond twee oude hoeden, iets voor jou? Ik heb ze nog gedragen op de bruiloft van mijn vriendin, 40 jaar geleden!’ vroeg ze me vorige week. ‘Natuurlijk, kom maar op met die eierdopjes!’ Heks hoeft er niet over na te denken. En nu is het dan zo ver: Nieuwsgierig gluur ik in de zak.

Oh, wat mooi! Een roze flaphoed en een prachtig rieten hoofddeksel! Heks is verguld. Snel zet ik er eentje op mijn kop. Ik kan bijna niet kiezen, ik wil ze allebei op!

 

Maar dat kan niet. We gaan direct beginnen met het openingskoor uit de Matthäus Passion. Vol overgave blèr ik mee. De hoedjes zitten in mijn kop in plaats van er op. Ze gooien vrolijke fratsen door mijn gedachtengoed. Mijn innerlijke wereldburger vat moed. En buiten dat: Ze staan me goed! Denk ik. Ik moet nog tot de pauze wachten voordat ik dat kan verifiëren…..

Mijn andere zangmaatje is jarig. We zingen haar toe uit volle borst. Verlegen zit ze te glimmen. Niets zo leuk als toegezongen worden door Ex Animo ter ere van je verjaardag!

In de pauze eten we kersenbonbons. Ik zoen mijn zangmaatje op beide wangen en geef haar een lekker verwencadeautje. De andere dames aan tafel besnuffelen het geschenk van voor naar achter. ‘Het is fair trade!’ roept de ene. ‘Wat is het eigenlijk?’ vraagt een ander. ‘Ik heb wel eens zoiets gezien,’ zegt een derde. Het is geurig magisch toverschuim. Voor onder de douche.

Ook mijn nieuw verworven hoedjes worden grondig geïnspecteerd en uitbundig bewonderd. ‘Ik heb ook nog een paar prachtige exemplaren in de kast liggen. Van vijftig jaar geleden,’ zegt een sopraan. Even bekruipt me een gevoel van euforie: Gaat ze vragen of ik die soms ook zou willen hebben? Misschien heb ik wel een enorme antieke hoedenbron aangeboord hier bij mijn koor!

Maar nee, ze vertelt met glinsterende ogen over haar schatten en wanneer ze ze heeft gedragen. Want hoedjes draag je niet zomaar. Behalve als je Heks heet. Vroeger was het wel veel gangbaarder voor dames om een hoed op hun kop te zetten. ‘Met een paar glacés en een bijpassende tas!’

We knikken en lachen. Ja, die goeie ouwe tijd. ‘Ik heb nog een paar prachtige hoeden van mijn moeder. Zij droeg ze ook, net als ik. Ze stonden haar prachtig!’

Vanavond zingen we een groot deel van de Matthäus. We beginnen vooraan en komen een behoorlijk end. Ik ben niet goed bij stem, dus ik knerp de hoge d er met moeite uit. Mijn maatjes schieten in de lach. Maar de rest gaat prima. Na een tijdje is mijn stem opgewarmd. Mijn hoofd staat goed door al dat gehoed. En mijn hart zingt sowieso vanavond.

Terwijl we bezig zijn kijk ik rond. Al die mensen, zo verschillend. Met sommigen zou ik normaal gesproken nooit zo lang in één ruimte verkeren. Ik zie al die monden open gaan. Geluid geven. Zingen. Ik zie gezichten bewegen rond woorden en klanken. Emoties trekken als wolkenflarden over iemands gelaat. Hier en daar. Een ander tuurt verwoed in zijn partituur. Ik zie een gezamenlijk doel. Inzet. Betrokkenheid.

Als Koos, onze supertenor, ‘Ich will bei meinen jesu wachen’ zingt en wij antwoorden met ‘So schlafen unsre Sünden ein’ bekruipt mij zo’n overweldigend gevoel van ontroering. Wat kan die man prachtig zingen. Hij is gewoon koorlid, maar gezegend met een fabeltastische stem.

Onze kleine dirigent zwaait zijn baton met flair. We zijn één zingend lichaam, mijn koor: Ex Animo. Bach is niet dood! Hij leeft. In dit lichaam!

Bach hield het bij een puike pruik……

 

Heks heeft het druk. En dat gecombineerd met weinig energie geeft al snel stress. Eventjes stil staan bij de Boeddha’s van het Museum van Volkenkunde in Leiden. Ik was er afgelopen zondag nog. Wat een rust gaat er toch uit van deze beelden…..

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN

Vanmiddag oefenen we voor de laatste keer met het projectkoor. Volgende week is de uitvoering van Misa Criolla van Ariel Ramírez. Een prachtige Zuid Amerikaanse mis. We zingen er van voor naar achter doorheen. Na een uur zijn we klaar. En we kunnen gaan! Hoewel we nog zeker een uur repetitieruimte hebben…..

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDENBOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN

 

‘Het ging zo goed, Wim ( de Ru, onze dirigent) denkt vast “laten zo”. Als we het nog eens zingen en het lijkt nergens op, worden we zenuwachtig!’ fluisteren we tegen elkaar. Zo heb ik opeens wat extra tijd op deze drukke zaterdag. En dat is maar goed ook. Ik moet een aantal voor mijn zeer zware taken volbrengen. Een optreden van Cowboy in Haarlem vanavond. En daarna een feestje bij de Wilde Boerenzoon. Eerst maar eens een uurtje in bed liggen…..

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDENBOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN

Ik bel mijn moeder. Komt zij naar het concert? Ik heb geregeld dat Cowboy haar ophaalt en weer thuis brengt. ‘Ja, leuk!’ reageert ze. We maken afspraken over het tijdstip, waarop haar chauffeur voor de deur moet staan. Mooi zo, dat is geregeld.

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN

Er liggen nog talloze regelklusjes te wachten. Met beperkte energie kom  je altijd tijd te kort! Vandaag vind ik het echter mooi geweest. Nu nog even moed verzamelen voor de volgende programma onderdelen. Zoals hond uitlaten, eten en mezelf optutten voor een avondje uit. Eventjes de ogen sluiten, letterlijk, voor alle dingen waar ik niet aan toe kom. En daarna: Genieten van een heerlijk avondje uit!

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN