Bloedig studeren op de Matthäus-Passion wordt onderbroken door een stormachtige wandeling met Ysbrandt. Door stom toeval ontdek ik in de hondenwandelgangen, dat een Canadese vriend, die ik ken uit Plumvillage, vanavond naar Leiden komt. Hoera! Joepie!

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Vorig jaar in Plumvillage nam ik deel aan een workshop voor geëngageerde kunstenaars

De laatste dagen zit Heks hard te studeren op de Matthäus-Passion van Johann Sebastian Bach. Morgen is de uitvoering en ik moet nodig de puntjes op de i zetten. Een heleboel puntjes op een eindeloos aantal i’s.

Verder kom ik tot niets. Op zich niet zo erg. Buiten is het uitermate herfstig en koud. Het is gewoonweg heerlijk om op de bank in mijn lekkere warme huisje zachtjes voor me uit te zingen! Wat is het toch een prachtig meesterwerk. Terwijl ik ermee bezig ben vallen me steeds meer dingen op in de compositie. Het is een enorme klus om het allemaal in te studeren, maar het is tevens een feestje!

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Conceptuele kunst, alleen ben ik het concept vergeten

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Door de benarde financiën van de laatste weken ben ik er niet toe gekomen om voor Jan en Alleman kaartjes te bestellen deze keer. Ik zal het zonder mijn vaste supporters moeten stellen. True en Trueman komen waarschijnlijk wel. En Steenvrouw misschien ook. Superleuk!

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Al dagen heb ik niets geschreven op mijn blog. Er staan een paar verhaaltjes klaar, maar daar moet nog zoveel aan gebeuren. Ik ben er te moe voor. Sowieso ben ik bekaf momenteel. Alsof alle energie uit me is gezogen. Wat is dat toch irritant. Dat voortdurende gevoel van uitputting. Wat kan ik er nog eens aan proberen te doen?

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Ik zoek een recente Nieuwsbrief van de ME/CVS-Stichting Nederland. Ik herinner me, dat er iets in stond over een wetenschappelijk onderzoek naar de voedingssupplementen NADH en co-enzym Q10. Deze middelen blijken bij dagelijkse toediening in hoge dosis aan ME-patiënten een zekere toename in energie te kunnen bewerkstelligen.

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Ik lees het hele verhaal nog eens door. Q10 slik ik al eeuwen, maar dat andere middel ken ik niet. Ik bestel een paar enorme potten bij een bedrijf in Verenigde Staten. Het is nog geweldig duur, maar het scheelt zeker de helft met de prijzen voor dit soort pillen hier ter lande.

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Deze schat was lid van de ‘Nederlandse familie’

Dan ga ik maar weer een rondje fietsen met mijn hondje. In een park aan de Herensingel kom ik een oude bekende tegen. Ik heb haar een tijdje niet gezien met haar twee poedeltjes. Onlangs hoorde ik, dat ze in het ziekenhuis lag. Ik wilde haar net een kaartje sturen, maar wie schetst mijn verbazing? Ze loopt alweer met haar roedeltje door het park te wandelen!

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Er was een tafel vol materialen, waar we mee konden werken

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

‘Hoe gaat het met je?’ Je moet weten, dat deze bejaarde dame een ijzervreter is. Ze houdt niet van gezeur. En ook niet van ziekenhuizen. Ze runt een bloeiend pension hier in de buurt. In de lappenmand zitten is niet haar ding! ‘Oh, alweer een stuk beter. Vandaag ben ik door de scan gehaald. Dus ik ben nog niet genezen verklaard….’

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

We kletsen eventjes over onze hondjes, haar pension, het stormachtige weer. ‘Weet je, vanavond komt er een Canadees bij me logeren. Hij gaat ook altijd naar Plumvillage. Jerry heet hij.’

‘Jerry? Ik ken een Canadees uit Plum, die luistert naar de naam Gerry. Heeft hij lang haar? Is hij supergrappig? Werkt hij met daklozen? Maakt hij prachtige tekeningen? Draagt hij altijd vrolijk gekleurde kleren? Kun je vreselijk met hem lachen?’

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Sister Ocean speelt gitaar en zingt bij de presentatie van ons project

Alle antwoorden worden met ja beantwoord. Het is em. Ik weet het zeker! ‘Vanavond gaat hij naar een concert van Liszt. Daarna komt hij naar me toe. Kom morgen anders gezellig ontbijten!’

Ik beloof morgenochtend te bellen. Zo’n kans om deze schat eventjes in mijn armen te sluiten laat ik niet lopen. Misschien wil hij wel naar ons concert komen luisteren! Ik geef mijn vriendin een folder van ons optreden.

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshopengaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Terwijl ik naar huis fiets zingt mijn hart van geluk door dit ongelofelijke toeval. Wat is het leven toch wonderlijk. De ene dag schijt er iemand op je kop en voel je je rot. De volgende dag gebeuren er opeens weer dit soort fantastische dingen. Dankbaar laat ik me naar huis blazen door de keiharde storm. Nog 1 keer de hele Matheus doornemen en dan ben ik er klaar voor: Meezingen in Bach’s meesterwerk!

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Aan dit interactieve kunstwerk heeft Heks meegewerkt

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Zes passagiers in mijn gele autootje. Zo’n Peugeotje 107 biedt onverwacht veel ruimte, vooral als de passagiers van Aziatische afkomst zijn……

zes mensen in een peugootje 107

zes mensen in een peugeotje 107

Vanmorgen, 19 juni, word ik om kwart voor vijf wakker van een droom. Ik probeer de details te achterhalen. Terwijl ik daarmee bezig ben begint er een non megahard op de enorme bel te rammen. Ik hoor het door mijn oordoppen heen. ‘Iets zachter asjeblieft’, smeek ik in gedachten, want ik heb maar vier uurtjes geslapen. Het lukt me niet meer om in slaap te vallen, ik heb een gigantisch snothoofd. Dan maar naar de ochtendmeditatie besluit ik.

Terwijl ik erheen loop voel ik dat nu ook mijn andere oog raar aanvoelt. Ik heb al een afschuwelijk ontstoken oog aan de linkerkant. Rechts zit nu een enorme zandkorrel over mijn oogbol te schuren. Althans daar lijkt het op. Als ik uit frustratie in dit oog wrijf, wordt het nog veel erger.

De ochtendmeditatie wordt begeleidt door teksten als: ‘Inademend word ik me bewust van mijn lichaam, uitademend glimlach ik naar mijn lichaam.’ Ik doe dat laatste als een boer met kiespijn. Mijn lijf voelt verschrikkelijk. Alles doet zeer en ik heb mijn ochtendportie pijnstillers nog niet binnen. Ook mijn Tens-apparaat ligt nog in de tent. Mijn verkouden kop produceert een lichte hoofdpijn. En dan ook nog dat schuurpapier in mijn oog….. Wat een ramp!

‘Boeddha, Aartsengelen, help me, dit is geen doen. Ik begin boven het acceptabele niveau van fysieke ellende uit te stijgen. Straks moet ik echt een arts consulteren en daar heb ik helemaal geen zin in!’ Als door een wonder begint mijn rechteroog enorm te tranen. De zandkorrel verdwijnt. Voor even dan. In de loop van de dag steekt ‘ie regelmatig de kop op…..

Na alle pillen, koffie en mijn externe pijnstiller voel ik me een stuk beter. Ik ben zo verrekte vroeg. Heerlijk gewoon. Op het parkeerterrein word ik benaderd door een jonge Aziatische vrouw. Uit Boston. Of er wat mensen mee kunnen rijden. ‘Natuurlijk, ik heb plaats voor drie personen.’  We hebben les van Thay in het klooster boven op de berg. Een hele klim. Heks begint er al niet meer aan.

 

zes mensen in een peugootje 107

Vier piepkleine dametjes zitten op de achterbank gepropt

Er komen nog drie piepkleine dametjes bij. Nou ja, dat moet wel lukken. Drie wurmen zich op de achterbank. De vierde zit vrolijk naast me te kwetteren. ‘Mijn man moet ook mee hoor’, benadrukt ze met klem, ‘Hij kon niet wachten en is al gaan lopen. Maar dat hele end redt hij nooit. Hij is al vierentachtig!’ Het is wel drie kwartier lopen naar de monniken. Inderdaad een beetje te veel van het goede op die leeftijd.

Na een paar minuten halen we hem in. De vier dametjes zitten op de achterband gepropt en dit vieve heerschap nestelt zich naast me. ‘We kunnen zo in het Guiness book of records’, grapt de oude baas. De gekscherende opmerkingen zijn niet van de lucht. Kwinkslagen vliegen om mijn oren. Er wordt flink gelachen zo op de vroege ochtend.

Onderweg zwaaien sommige mensen enthousiast naar dat kleine gele autootje. Normaal gesproken fungeer ik als een soort bezemwagen. Links en rechts veeg ik de vermoeiden of laatkomers op. Ik zie heel wat verbaasde gezichten als ze zien hoe vol mijn wagentje vandaag zit. Ik heb ook wel eens een paar nonnetjes op de achterbank. Maar zoveel mensen tegelijk……

Helemaal verfrist kom ik boven aan met mijn kostbare lading. This made my day! Ondanks de beroerde start is de rest van mijn dag luchtig en vrolijk. Ik geniet van Thays wijze woorden. Doe op mijn gemak mee met de wandelmeditatie. En blijf daarna eten in het mannenklooster.

Ze koken hier veel meer binnen mijn dieet. En heeeel erg lekker. Ik schep een enorm bord op. En eet het op tegenover een vrouw, die oefent in het zo min mogelijk eten. Aan haar postuur te zien, is ze daar pas onlangs mee begonnen. Ze kauwt eindeloos lang op een piepklein beetje voedsel.

Daarna scoor ik in de boekwinkel een paar lege dozen, waar allemaal boeddhaplaatjes op staan. Ze gooien ze weg. En ik plak er weer kaarten van. Of andere knutseldingen.

Dan ga ik nog eventjes op de schommel zitten onder de enorme Lindeboom. De eerste keer, jaren geleden alweer, dat ik die boom zag, stond hij volop in bloei. Een enorme kolonie bijen zoemde rondom de bloemen. Gek genoeg meende ik te verstaan ,dat ze het “The Living Tree” noemden’. Dat vond ik mooi. Die zoemende boom. Zo vol leven….

Op de terugweg geef ik een lift aan een kunstenares. We hebben elkaar al in de workshop ontmoet. Ze is met hele leuke projecten bezig en woont niet al te ver uit de buurt. Heks heeft er weer een Facebookvriendin bij.,,,,

vijf lifters passen er in mijn autootje, peugeootje 107

Het hele gezelschap komt niet hoger dan mijn navel……