Zaterdagmorgen schijnt de zon. Ondanks de slopende dag ervoor voel ik me fris en fruitig. Ik ben het echter niet. Traag en sloom sleep ik de dag op gang. Cowboy loopt een minirondje met Ysbrandt. Ik rommel een ontbijtje in elkaar.
Een paar uur later stappen we in mijn kanariepiet en vertrekken richting strand. Cowboy zit achter het stuur. Hij scheurt geroutineerd door de lege stad. Waar is iedereen? Oh, ik zie het al. We zijn niet de enigen met behoefte aan een frisse neus. We sluiten aan bij een een lange stoet auto’s, die zich naar de kust bewegen.
Happy hondje
Midden in de duinen is een parkeerplaats. Ondanks de drukte bemachtigen we een plekje. Op ons gemak steken we het duin in. Mijn hondje is direct in een superhumeur. Dartel rent hij in de rondte. Laat zich ruggelings in een duinpannetje glijden. Rollebolt door het lichtgevend groene mos.
Plotseling duikt er vanuit sluiers laag zonlicht een kudde schapen op, begeleid door een echte schaapherder. Een groepje kinderen huppelt met hem mee. Op hun manier helpen ze een handje. De herder is een ongelofelijk relaxte man. Zelfs als een opgewonden Ysbrandt zich nieuwsgierig aansluit bij dit illustere gezelschap, raakt hij niet van zijn stuk. ‘Zo, Ys, kom jij ook eventjes helpen?’ Hij heeft in de gauwigheid de naam van mijn hondje al opgepikt!
Uit sluiers zonlicht komt een kudde tevoorschijn
Snel maak ik een serie foto’s, terwijl ik een paar woorden wissel met deze sympathieke natuurman. ‘Loop je wel eens door Leiden met je dieren?’ Ik denk aan de foto in het huis van Tanneke van een kudde schapen, die langs haar raam liep. Ze was er verrukt over destijds. ‘Ik zat gewoon voor mijn woonkamerraam, zoals altijd, toen……’ Talloze malen heb ik het verhaal achter die foto gehoord. Is deze man degene, die mijn lieve vriendinnetje zo gelukkig heeft gemaakt?
‘Oh, dat moet een collega van me geweest zijn’. Hij noemt een naam. Ik vraag zijn eigen naam en noteer em snel. Hier ga ik een leuk stukje over schrijven! Als ik later de foto’s op mijn computer zet, besluit ik de man eventjes te goochelen, zodat ik hem mijn verhaaltje kan toesturen. Ik zie een heleboel leuke foto’s van de herder met zijn kudde, maar nergens een website of Facebookpagina op zijn naam. Hij heeft duidelijk iets beters te doen, dan een leven online in stand te houden…..
Ontspannen en een beetje verlegen
Wel kom ik een link met een TVprogramma tegen, waarin hij wordt geïnterviewd: “Nederland Zingt” van de EO. Ik besluit ondanks mijn allergie voor evangelische toestanden toch even te kijken.
Het is totaal niet mijn ‘cup of tea’, al die oer-christelijke samenzang door een koor uit Vlaardingen en een paar koren uit het zeer-zwaar-op-de-hand gelovigenbolwerk Katwijk. Daar hebben ze zelfs een ‘christelijke knokploeg‘. Die verstoren heavy metal concerten en zegenen bezoekers in tegen heug en meug.
Het interview met de schaapherder echter raakt direct mijn hart. Ook hij komt uit Katwijk blijkt. Een man van weinig woorden. Hij leeft het evangelie met zijn strijd tegen de duisternis in de vorm van Bereklauw ofwel Heracléum sphondýlium en zijn lichtbrengende kudde. Letterlijk. Doordat de schapen de grote giftige bladeren van de gewraakte plaag van een woekerplant opeten krijgt de bodem weer licht en kunnen er allemaal prachtige inheemse plantjes groeien.
Openhartig vertelt hij over zijn leven. Hoe het veranderde, toen hij zijn vrouw ontmoette. Schaapherder werd en met Jezus ging wandelen. Ook weer letterlijk. Hij loopt dagelijks gigantische afstanden!
Het doet me denken aan hoe Thay, mijn geliefde leraar Thich Nhat Hanh, altijd zegt: ‘I let The Buddha walk in me’. Het persoonlijk ervaren van het goddelijke in het hier en nu hoor ik voor de verandering uit de mond van een eenvoudige christenman. Geen ingewikkelde theologische verhandelingen, maar heldere duidelijke symboliek op grond van zijn ervaringen als herder. Zoals het zoeken naar verloren schapen……
Op een achtergebleven schaap
De prekerige samenvatting met gebed aan het eind van het programma door de interviewer kunnen niets meer afdoen aan deze prachtige getuigenis. En hoewel de Godin nergens wordt genoemd, is Moedertje Aarde alomtegenwoordig in het verhaal!
Als ik met Cowboy over het strand loop bedenk ik me voor de zoveelste keer, dat geluk hier en nu is. Het vermogen altijd en overal vanuit je hart aanwezig te zijn, ongeacht de omstandigheden, is de sleutel tot het paradijs. Soms is dat bijna niet te doen. Dan raken we overspoeld door pijn uit het verleden en angst voor de toekomst. Dan laten we oude patronen de nieuwe dicteren.
Geduldig beantwoordt hij alle vragen van toegestroomde belangstellenden
En toch is het eigenlijk niet zo moeilijk. Kijk maar naar die schaapherder. Zijn leven is ook niet altijd gemakkelijk geweest, maar hij heeft een aantal zeer goede keuzes gemaakt! Voornamelijk ‘go wit the flow’ en wandel met het goddelijke zo te zien.
De kudde verdwijnt weer in het landschap
Als besluit van deze gouden middag trakteert mijn vriendje me op een heerlijk soepje in een strandpaviljoen. Ysbrandt boft ook. Hij krijgt de gehele portie bijbehorende rookworst. Vanwege de gluten……
Meer informatie over schaapsherders vind je op de website van Landschapsbeheer M A Oosthoek. Er staan ook hele leuke schaap-en lamgerelateerde uitstapjes op.
Mijn lief met een ongeduldig hondje aan zijn voeten
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.