Heks zit in bed. Uit the puffen van een heerlijk weekend. Goeie hemel, wat voel ik me beroerd. Ik ben ergens toch over mijn grenzen gegaan. ‘Dat moet je ook niet doen’, zei Cowboy vanmorgen. Ja, ik weet het. Maar het is soms zo moeilijk om te voelen waar die grens zit met dit rampenlijf. Echt spijt heb ik ook niet. Het waren vrolijke zonnige dagen.

Vandaag ga ik weer in het stramien. Prikken halen, zwemmen (sla ik over), thuiszorg. De fysio is op vakantie, dat scheelt. Vanavond repeteren met het projectkoor. Geen idee hoe ik dat voor elkaar ga krijgen. Ik zal blij zijn als ik daarna kan crashen……

Wat een gemopper nou weer. Ja, het is niet gauw goed….. Heks is moe. Enerzijds is het leven zo heerlijk. Ik heb niet de hele tijd griep, maar wel een heerlijk liefje. Het is al maanden voorjaar. Mijn nieuwe thuishulp houdt van katten. (Ze heeft er zelf 6!) Ik ben gezegend met vrienden, die van me houden!

‘Tel je zegeningen’, zei mijn grootvader altijd. Anderzijds is er veel, waar ik mijn hoofd over breek. Sommige dingen kun je nu eenmaal niet oplossen. Je kunt ze nauwelijks bevatten. Jammer genoeg vreet die poging alleen maar energie. Niet aan te raden dus in mijn situatie…..

En dan heb ik nog te maken met allemaal praktische ergernis. Problemen rond pijnmedicatie, gedoe rondom de afhandeling van de whiplash, de allergie van Ysbrandt, die opeens heel heftig is, rekeningen, rekeningen, rekeningen…… Een eindeloze stroom uitgaven, om mezelf in de lucht te houden. En nu dus weer een aankomende dierenartsenrekening…….

Maar ja, over zulke dingen moet je ook niet nadenken als de batterij zo leeg is. Alles ziet er altijd veel zonniger uit na een dagje tegen de vlakte liggen 🙂