WMC Kerkrade is absoluut een aanrader als je het neusje van de zalm op het gebied van fanfare voorbij wilt zien marcheren! Een echte wedstrijd is het echter niet: De beste wordt vijfde en waarom is iedereen een raadsel. Zelfs de concurrentie!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Bushalte onder bescherming van een kruisbeeld natuurlijk.

Om acht uur zit ik naast mijn tent. Steenvrouw is al uren wakker. Ze heeft de omgeving verkent. ‘Ik weet ook waar de bushalte is, Heks. Om tien uur komt er een bus. Ik wil absoluut niet te laat komen, dus zoals je hebt verzocht ga ik je vanaf negen uur opjagen……’

Ik zit gammeltjes aan mijn koffie te nippen. Laat ik vooral even wat eten. Dat scheelt ook weer in het welbevinden. Langzaam kom ik uit de knoop. Om even over half tien zitten we bij de bushalte. Naast een kruisbeeld natuurlijk. 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Nog niet helemaal wakker…..

Wielrennende kerels groepen voorbij. We zijn in een andere wereld. Limburg is buitenland. De bus rijdt langs, de verkeerde kant op. Komt terug. Achter het stuur zit een stuurse man. We mogen mee. Dat is al heel wat zal later blijken.

Heb ik altijd gezeik met eikels van kerels, Steenvrouw kan er ook wat van. Vriendelijk informeert ze naar de aansluiting. Onze bus is laat. Kan hij misschien zorgen dat we die aansluiting halen? 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Ondanks de botte buschauffeur zit de stemming er goed in!

De man schijt zo vanuit zijn vuilbek in haar gezicht. Kokhalzend komt ze terug. ‘De halte is opgeheven, volgens de chauffeur. Wat een afschuwelijke kerel. Bah.’ Paniekerig stappen we uit bij de opgeheven halte. Later blijkt dat we beter mee hadden kunnen rijden naar het eindpunt. Maar dat heeft de foute chauffeur, vergeleken met hem is Jaap Kooijman een supergezellige vent,  expres niet gezegd…… 

We vinden de andere opgeheven halte, waar onze aansluitende bus zou moeten komen.  Er hangt echter een lap over het bord. Met een aantal data. Opgeheven tussen ….. en …… Heks kijkt nog eens goed. ‘Jeetje, Steenvrouw, hij rijdt wel. Vanaf vanmorgen vroeg gaan er weer bussen over dit traject, wat een mazzel….’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

We wachten en wachten, maar de bus komt niet. Andere bussen rijden af en aan. ‘Ik ga het toch nog eens vragen aan de volgende chauffeur…’ Steenvrouw loopt de aankomende bus tegemoet. Die stopt een heel end voor de halte. Houdt zijn deuren potdicht…..

Het is weer diezelfde lamstraal van een ellendeling van een buschauffeur, waar we mee zijn gekomen. Demonstratief opent hij tenslotte zijn deuren. Opnieuw verliest hij zich in onwaarheden en leugens. Hij scheldt Steenvrouw voor rot en poetst dan de plaat. Die Amivedi toch! Die nemen ook maar alles en iedereen in dienst…..

Dan sta je wel even te suizebollen!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Eindelijk zien we de bus van Beuk: K&G is gearriveerd!

Uiteindelijk komt de goede bus aanrijden. Puffend stopt hij voor onze neus. De chauffeur had een tweelingbroer kunnen zijn van zijn collega: Een gegroefde ouwe  vent met bril, buik en baard. Brbbr…. Maar dan zijn lieve tweelingbroer. Het is een schat!

Vol overgave rijdt hij een bus vol fanfarefanaten tot zo dicht mogelijk bij het stadion. Zodat al die ouwe kreukeltjes niet zo ver hoeven te lopen. Wat een lieverd!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Wij gaan direct op zoek naar zoonlief. De bus van K&G is echter in geen velden of wegen te bekennen. ‘Ze zijn laat, ze gingen eerst nog ontbijten met zijn allen……’ Uiteindelijk zoeken we onze plaatsen op in het stadion. We zitten in het vak van Friesland. Het meest fanatieke publiek zal later blijken….

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM K&G marcheert het veld op!

Even over twaalven marcheert onze Leidse Show- & Marchingband Kunst & Genoegen het terrein op. Een rilling gaat door het publiek. ‘Oh, wat zijn ze toch goed,’ verzuchten zeker een stuk of duizend Friese deskundigen om ons heen. Ze krijgen een staande ovatie. En dit is dan nog slechts het marcheer gedeelte. Straks krijgen we nog een prachtige show!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM In vak Friesland!

We kijken nog naar een paar bands. Heks snapt er geen jota van. Dit is echt appelen en peren vergelijken. Toch? Steenvrouw legt uit dat er allerlei verschillende categorieën zijn, waarin de deelnemers kunnen meedingen. En die zie je door elkaar gehusseld voorbij komen. ‘Ze zijn al drie weekends bezig, Heks….’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Duitse brandweermannen! MMmmmmmm!!!!

Ik snap het nog steeds niet, maar krijg wel meer oog voor de verschillen. ‘Kom, we gaan zoonlief zoeken,’ mijn vriendin marcheert voor me uit het stadion uit. We lopen over het parkeerterrein. Overal staan jongens en meisjes zich om te kleden, maar K&G zien we nergens. 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Plotseling komt een stel vrolijke gasten op ons toelopen. Zoonlief omhelst zijn moeder. Ik maak wat foto’s van die twee. ‘Jeetje, wat een knap joch is het toch, die zoon van jou! Het lijkt wel een officier uit een mooie romantische film…..’ verzucht Heks als we terug naar het stadion lopen.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Canadese Cowboys! Jammie!!!!!!

Dan zien we een heel leuk winkeltje met berenmutsen, veren en unifomjasjes. Ha. Hoera! Heks plant alle hoeden beurtelings op haar kop. Steenvrouw maakt foto’s. ‘Wat kost zo’n veer eigenlijk?’ De man van het kraampje heeft geen idee. Hij belt zijn collega.

‘Er staat hier een vrouw, die wil zo’n grote witte veer. Voor op haar hoed, ze heeft echt een hoed op! Ze wil em niet in haar reet, zei ze. Ja echt, dat zei ze,’ de man begint te giechelen, ‘Lachen joh, ze staat hier uitgebreid te poseren, haar vriendin maakt foto’s, echt waar, hahaha!’ 

In het stadion eten we een frietje. Dan zoeken we onze plaatsen weer op. ‘Ik ga op jouw plek, Heks, ik ga wel naast die enorme kerel zitten, die je steeds zit aan te staren… En je van je stoel drukt met zijn postuur….’ Heks heeft enorm in de verdrukking gezeten de eerste helft. Van dichtbij aangestaard door een zwijgende almaar kauwende Fries. 

Als K&G aan hun show begint wordt het doodstil in het stadion. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt vandaag. Ze spelen muziek van Verdi. Dezelfde muziek, die ik met mijn projectkoor heb uitgevoerd laatst! Fantastisch. Ik schiet vol. Zo mooi is het. En ik ben niet eens fanfarefanaat. Kun je nagaan.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Hij kan zo in een romantische film spelen…….

‘Dat kunnen wij niet, daar kunnen wij echt niet aan tippen,’ hoor ik om me heen. Friesland is in de ban van deze Leidse band. ‘Oh, wat zijn ze toch goed. Een klasse apart…..’

Als K&G klaar is krijgen ze alweer een staande ovatie. Maar nu wordt het publiek echt gek. De Friezen staan te stampen op hun zitplaatsen. Ze schreeuwen, loeien fluiten, joelen. Het houdt ook niet op. Steenvrouw en ik kijken elkaar verbluft aan. Als zelfs je concurrenten zo gaan reageren moet het wel enorm goed zijn…

Weer gaan we op zoek naar zoonlief. We vinden hem met zijn korps aan de achterkant van het gebouw, net voordat ze weer naar binnen marcheren voor de prijsuitreiking. Iedereen is heerlijk door het dolle. Heks maakt foto’s van Steenvrouw en haar zoon en binnen een minuut storten al zijn maten zich bovenop hen! Mijn vriendin wordt bijna bedolven onder al die knappe kerels!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM K&G marcheert het veld op voor het showgedeelte……

De prijsuitreiking is een fiasco. Ik begrijp er geen snars van. Ze hebben niet gewonnen? Slechts vijfde? Dat moet doorgestoken kaart zijn. Hoe kan dat nu? Ik heb veel mooie en leuke dingen gezien vandaag, maar zij waren zo goed.

‘Het lijkt wel alsof ze geen ijkpunt hebben, die juryleden. Alsof er politiek wordt gejureerd. Zo van: K&G vorige keer wereldkampioen? Dan nu laag laten eindigen. Anders willen er nooit meer andere clubs meedoen. Maar als je de beste bent moet je gewoon winnen. Dat is de clou. Kijk maar naar de Olympische Spelen. Sommige atleten staan jaren aan de top. En daar werken ze ook voor!’

Net als deze jongens. Avond aan avond repeteren in de weken, maanden voorafgaand aan dit evenement. Bloedfanatiek……

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Spectaculaire beelden…..

‘Het lijkt wel of ze hun eigen geheime mores hebben hier. Een set onzichtbare regels, die je nergens anders tegenkomt. Elke keer anders. Vluchtig als gas. Vervlogen voordat je er erg in hebt. Maar zeer populair onder deelnemers en publiek. Het levert blijkbaar genoeg op! Een beetje zoals bij een Grand Slam toernooi binnen de tenniswereld. Alleen dan volstrekt onnavolgbaar en oneerlijk.’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

’s Avonds op de camping krijgen we tekst en uitleg van de buurvrouw. Een Friezin. ‘Ik zit in de regionale dit en dat en zus en zo. Dus ik zit eigenlijk in alles wat met fanfare en harmonie te maken heeft hier ter lande. In Friesland leeft dit enorm.’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Even een foto maken!

‘Ik speel zelf in een fanfare. Mijn man ook, samen met zijn kleinzoon! En al onze kinderen natuurlijk…… Ik heb dus echt wel wat voorbij zien komen! K&G is een klasse apart. Die zijn zo goed. Ik heb ze laatst daar en daar gezien met zowel hun oude als hun nieuwe show. Zo mooi!’

‘Dit evenement is een soort wildwaterwedstrijd. Heel leuk om naar te kijken, maar de jurering slaat nergens op. Wat er vandaag gebeurde is belachelijk. Schandalig ook! Toch komen er altijd bands op af, omdat het evenement internationaal goed aangeschreven staat. Als je wint krijg je meer opdrachten en dat is interessant. Maar het is niet te vergelijken met een normale wedstrijd. Dan had K&G zeker gewonnen!’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Dan plotseling…..

‘Zie je wel,’ roep ik triomfantelijk tegen Steenvrouw. Zij is ook een beetje in zak en as door de teleurstellende uitslag.

De Wereld  Muziek Concours in Kerkrade is absoluut een aanrader om te gaan kijken. Een keur aan fantastische bands geeft acte de présence. Jammer dat ze zo stom jureren. Dat zou het festival nog wel eens de das om kunnen doen. Want om jezelf opnieuw te motiveren tot zo’n topprestatie als je met zoveel onrechtvaardigheid te maken hebt gehad is best moeilijk.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Storten zijn maten zich op hen!

Misschien moet het een Olympische sport worden, waarom ook niet? Het is uiteindelijk fysiek heel moeilijk om zo’n ingewikkelde choreografie te lopen, te dansen bijna, en intussen prachtige muziek te maken met elkaar….. Dat is topsport!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

Hopen is hopeloos versus hoop doet leven. De andere wang toekeren lukt maar 1 keer: Dan zijn de wangen opgesoupeerd. Liefde maakt geen onderscheid des persoons. God houdt van Saddam en Adolf alsof het niets is. Hij liever dan ik….. Heks geniet van klein geluk. Daar ben ik goed in.

NEVER GIVE UP, OOIEVAAR EN KIKKER

Heks heeft een groot geluk bij een ongeluk: Ik heb oog voor klein geluk! Ik kan eindeloos genieten van een moeder met pasgeboren baby, een baasje met haar trouwe viervoeter of een onschuldige flirt met een restauranthouder. Zonneschijn in gouden herfstbladeren stoomt als een gulden gloed mijn hart in. Mijn eigen kleine Varkentje maakt me ’s morgens altijd aan het lachen. Het zijn momenten. Zonder verband in de tijd geplaatst.

chagrijn, chagrijnig zijn, rotkop, niet vrolijk

Het levert geen ‘lang en gelukkig’ op. Het past nergens in het kader van een geslaagd leven. Er rust geen zegen op. Evenmin kun je me succesvol noemen met mijn kletspraatjes en spontane ontmoetingen. Mijn leven met al mijn partners is geen wereldnieuws. Laat staan lokaal nieuws. Anoniem geniet deze ‘Vergeten Groente’ van al dat klein geluk. Zomaar. Wat een mazzel! Ik ben echt spekkoper hierin….

hoop, hoop doet leven, goede hoop

Vandaag loop ik weer met Ysbrandt te wandelen. Zoals altijd. Elke dag. Hondjes duiken op en snuffelen aan mijn ventje. Hun baasjes kijken vertederd toe. We zijn op weg naar mijn therapeute. Varkentje heeft goede zin vandaag. Ook hij is flink van slag geweest door de recente ontwikkelingen in mijn privéleven. De roedel is niet compleet. Hij mist zijn Grote Cowboyvriend.

chagrijn, chagrijnig zijn, rotkop, niet vrolijk

Gelukkig heeft hij in mijn therapeute een nieuwe vriendin gevonden. Uitgebreid knuffelt hij met haar. Stijf tegen haar knie geplakt laat hij zich achter zijn oren kriebelen. Met een vergenoegde snoet zit hij me aan te kijken. Daarna rolt hij nog even lekker over het hoogpolig tapijt, om tenslotte tevreden in een hoekje een uiltje te knappen.

hoop, hoop doet leven, goede hoop

‘Hoop is hopeloos,’ beweer ik als we over de dingen praten, die me bezig houden. ‘Welnee, Heks, hoop hebben is een fantastische eigenschap van jou. De wereld heeft mensen met hoop nodig. Alleen in combinatie met jouw extreem lange adem bij de verkeerde mensen werkt het tegen je.’

hoop, hoop doet leven, goede hoop

De realiteit heeft mijn hoop de grond in geboord. Sinds ik zie, dat het het worstje voor mijn neus is dat me als een gek de verkeerde kant op doet rennen, ben ik niet meer te paaien door hoop. Hopeloos natuurlijk.

Geloof, hoop en liefde. Als je je geloof in iets verliest, je hoop vervolgens de grond in wordt geboord…. Wat moet je dan nog met je gevoelens van liefde?

NEVER GIVE UP, OOIEVAAR EN KIKKER

Koesteren. Liefde is nooit verkeerd. God houdt ook van Saddam Hoessein en Hitler. Ze zullen er weinig weet van hebben, zittend in hun eigen hel. Het goddelijke maakt geen enkel onderscheid als het op liefhebben aankomt. Dat vind je terug in elke religieuze traditie.

Heks is geen god. Ik worstel met gevoelens van wanhoop, woede en teleurstelling. Ik zou me nooit aan het kruis laten nagelen om een stelletje gekken hun zin te geven. De wereld past niet op mijn schouders.

andere wang toekerenhoop, hoop doet leven, goede hoopandere wang toekeren

Toch weet ik wel intussen wat Jezus bedoelde met die andere wang toe keren. Niet dat je jezelf constant op je bek moet laten slaan. Niet dat je voor medemensen gaat staan en roept: ‘Sla me, sla me!!’ Dat zou natuurlijk te gek voor woorden zijn. Het betekent slechts dat je geen kwaad met kwaad vergeldt. Het einde van oog om oog, tand om tand.

Dus als iemand niet van je houdt of je niet goed behandelt: Je hoeft het niet terug te doen. Maar ik poets persoonlijk wel de plaat in zo’n geval. Ook ik heb maar twee wangen…..  Mijn vrolijke bolle toet lijkt misschien onaantastbaar voor chagrijn, maar ook bij mij komt een tik keihard aan.

NEVER GIVE UP, OOIEVAAR EN KIKKER

Buitenkunst eerste dag: Een goed begin is het halve werk. Heks stort zich op dans en theater. Intimiteiten met een boom. Ongewenste intimiteiten van een ouwe taartige tante. Pas een dag op vakantie en al van alles beleefd!!!

  
Het leuke van Buitenkunst in Drenthe is dat je elke dag iets anders kunt doen. Indien gewenst zelfs twee verschillende dingen op 1 dag! Heb je zin in schilderen? Dan kies je het programma van een van de docenten uit deze vakgroep. Wil je zingen? Of muziek maken. Er is ook genoeg keus op dit gebied. Dansen of schrijven. Het aanbod is groot.

Omdat het een drukke week is midden in het hoogseizoen is er nog eens extra veel te doen! Wat een mazzel.

  
 Om tien uur ’s avonds geven de medewerkers een impressie van hetgeen ze de volgende dag aanbieden. Heks vond de presentatie afgelopen zaterdag van een dansdocente erg leuk. ‘Zoveel mensen in dit bos. Dat vind ik een bijna niet te bevatten idee. Het hele bos staat op zijn kop. Hoe is dat voor de bomen? En de dieren? Ik wil een stukje bos afbakenen om mee te werken. Zodat het weer behapbaar wordt.’

  
Zodoende sjok ik zondagmorgen met een hele sliert mensen door het bos op zoek naar een speciale plek. Daar worden we losgelaten op een stel boomstronken. We klimmen en bungelen en leven ons uit. Het blijkt slechts een opwarming voor wat komen gaat.

  
Wat later staan we tussen hoge bomen. Iedereen krijgt de opdracht om drie poses rondom een boom te verbinden. Een minidansje. Later worden die stukjes aan elkaar geplakt. We werken in groepjes. Jong en oud door elkaar. Er volgt een kleine voorstelling. En nog is het niet klaar. Ook die stukken worden weer verbonden. Er ontstaat iets nieuws…..

   
Heks danst met haar boom. Ik hang achterover en kijk door de boomtoppen naar de lucht. Ik omhels mijn boom. Voel zijn wortels in de verende bosgrond. Ik vlei mijn wang tegen zijn ruige bast. Ik adem de boom. Vloeiend draait mijn lijf achter mijn rechtervoet aan om de boom. Ruggelings leun ik zijwaarts. En opnieuw kronkel ik rond mijn nieuwe bomenvriend. Ik hel achterover. De dans begint opnieuw…..

  
Om het extra spannend te maken verstopt mijn groepje zich achter een dikke boom. We zijn voor het publiek onzichtbaar. Plotseling komen we aan alle kanten tevoorschijn. Lopen patronen door het bos. Doen onze individuele bomendans!

  
Het bos is zo stil. Soms tjilpt een vogeltje. ‘Wat heb ik nu aan m’n snavel hangen?’ Elfjes en fauntjes vergapen zich aan onze trage bewegingen. Ze maken ons belachelijk door het tien keer zo snel en honderd keer zo elegant na te doen. Maar dat hebben we toch niet in de gaten. Dus wat geeft het?

  
Na deze heerlijke start ga ik ’s middags theater maken. Gênante scènes. Ik speel een ouwe tante, die haar twintigjarige neef in een houdgreepomhelzing neemt en in zijn wangen knijpt……. Weer worden we onderverdeeld in groepjes. ‘Wie wil er zijn team regisseren?’ Een paar handen gaan omhoog. Mijn mensen houden zich stil. Ik steek mijn hand op. Ik wil wel . Leuk! 

  
Natuurlijk zit er vervolgens een vrouw in mijn groep de boel te traineren. Ja zeg, zelf je hand niet opsteken en dan dit! Ik laat me niet kisten! Heks weet wat ze wil: het eindresultaat is super leuk. 

Ik ben nog geen dag hier! Toch is thuis en alles wat daarbij hoort ver weg. Wat een goed idee om nog een weekje hierheen te gaan! Een absolute aanrader!

  

Weekendje Antwerpen met Cowboy: Kunst, cultuur en Vlaamse frieten!

langs de kade ,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman

Vrijdagmiddag, een paar weken geleden, rijd ik met Cowboy de stad uit. We gaan een weekendje naar Antwerpen. Met onze laatste Blokker-coupon. Het zit al een half jaar in de planning. De coupon is bijna verlopen…..

langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman

‘We gaan vroeg rijden hoor!’, zeiden we gisteren tegen elkaar. Heks had haar spulletjes ingepakt, hondje overgedragen, kattenoppas geregeld. Toch is het al ruim twee uur als we eindelijk op weg zijn. We zijn eerst op goeie schoenen uitgeweest voor mijn lief met zijn moeilijke voeten. Hij heeft een soort eendenflappers: smal van achteren, uitwaaierend in de breedte. Alleen de zwemvliezen ontbreken.
IMG_5949langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
In Antwerpen is het verschrikkelijk weer. Het regent bakken van de hemel. Terwijl we de bagage uitladen raken we volkomen doorweekt. We besluiten te picknicken in de hotelkamer. We hebben allemaal lekkere dingetjes in een koelbox gegooid: dat komt nu mooi uit.
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
Heks spreidt een tafelkleedje op het bed en stalt de zalm, pesto, kippenpootjes, avocado, rucola, tomaatjes en radijsjes uit. We vermaken ons prima, terwijl de tropische regenbui nog even aanhoudt.
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
Uiteindelijk lopen we op ons gemak de stad in. Vlak achter ons hotel ligt een Art Nouveauwijk. Wat een mazzel, architectuur onder voetbereik! We lopen en lopen, stadspark, centrum, kathedraal…. Uiteindelijk zijgen we neer op een terrasje. Nu is het onze beurt om mensen te observeren. Onder het genot van een enorm glas sangria.
Later wandelen we langs de Schelde. Ik zie een prachtig gedicht op de muur aangebracht  over een enorme afstand. Fantastisch! Ze zijn hier bepaald niet wars van en beetje cultuur!
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
Tegen de tijd, dat we weer richting hotel bewegen zijn we hongerig. We besluiten een frietje te scoren. Ik bestel een middelmaatje puntzak. Het blijkt genoeg om een vooroorlogs katholiek gezin te voeden! Wat een enorme berg. Geen wonder dat de Belgen ons Nederlanders maar krentenkakkers vinden. Alles is hier goedkoper en de porties zijn enorm!
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
Heks heeft net een vastenkuurtje achter de rug, dus na tien frietjes zit mijn geslonken maagje vol. Cowboy frommelt verwoed zijn puntzak helemaal naar binnen. Kreunend zit hij naast me in het schattige trammetje terug. Om daarna in het hotel op bed te vallen. Bewegingloos blijft hij liggen.  Pas de volgende morgen krijgt hij weer praatjes. Heel veel praatjes. Dat dan weer wel……
  langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman