Heks heeft weer eens een geheugen als een VERGIET en doet haar hakkende vriendin verdriet. Want ze wil er wel bij zijn maar komt uiteindelijk toch niet. Maar niet te lang getreurd: Ik ZEEF met mijn gatekaasgeheugen kleine flinters vreugde uit een oceaan van mogelijkheden…… Ontmoeting met oude vriend. Ooit begonnen we samen een saunabedrijf. Althans, dat was de bedoeling……

RianGeurts, Uitnodiging voor expositie, Baljuwbuis, Voorschoten, beeldhouwster, marmer en papier mache

Manshoge beelden van papier maché

Zaterdag lummel ik de hele dag rond. Later blijk ik helemaal vergeten te zijn, dat vandaag de vernissage is van de nieuwe tentoonstelling van Steenvrouw. Wat heb ik toch een raar hoofd, sinds een BMW zich total löss reed in mijn nek. Net als een instabiele computer crasht mijn kop met enige regelmaat.

De hele week heb ik geprobeerd mijn activiteiten rondom dit event te organiseren. Maar als puntje bij paaltje komt lig ik lui in huis te dweilen. Met een volledig blanco hersenpannetje, waar geen herinnering in beklijft. Heel zen.

RianGeurts, Uitnodiging voor expositie, Baljuwbuis, Voorschoten, beeldhouwster, marmer en papier mache

Hier exposeert mijn vriendin: Absoluut een bezoekje waard Ze is zelf aanwezig op zondag 19 oktober, zondag 26 oktober, woensdag 5 november, zondag 9 november of op afspraak.

‘ s Avonds heb ik een herkansing als het gaat om afspraken nakomen. Dan ga ik met Cowboy naar een optreden van  flamenco band Labryénco in Qbus. Fiederelsje, Donkere Buurman en nog een paar leden van de OB zijn al aanwezig als we op het nippertje de zaal binnenschuiven. Het concert is fantastisch.

Unknown-328images-1095MG_5033Fshop.3

Als ik in de pauze door de zaal loop hoor ik opeens iemand ‘He, Bruja!’  ( spreek uit Brucha, heks in het Spaans) roepen. Het is een oude kameraad en tegenwoordig trouwe lezer van mijn blog. Nou ja, trouw: ‘Ik ben die verhalen van je wel eens zat,’ zegt hij complimenteus, ‘Maar je Zwarte Piet discussie vind ik weer geweldig!!’

Ik kijk naar de verleidelijke grijns van deze ras-charmeur. Hij is misschien wat haren kwijt, niet eens al teveel, maar zijn streken heeft hij zo te zien nog niet verleerd.

Lang geleden, had ik een lucide heksendroom over deze man. Hij was daarin een rasechte Noord Amerikaanse Indiaan. Een opperhoofd. Met pak en verentooi. Zijn hart gloeide in zijn borstkas als een stralende gouden zon. Hij leek in niets op de vrouwenverslindende kroegbaas die hij in onze huidige werkelijkheid was. Behalve dan de kraaienpootjes rond zijn ogen.

Noord Amerikaanse Indianen Noord Amerikaanse Indianen, verentooi

We praten eventjes vliegensvlug bij. Ooit zijn we samen bezig geweest om een sauna op te zetten. Heks had allemaal wilde plannen voor een dergelijk complex ter reiniging van lichaam en ziel. Met spirituele baden, Hawaiiaanse massages, opgietingen ofwel Löylyls en ga zo maar door. En mijn oude vriend zou de horeca gaan doen. Een gebied, waarop hij goede expertise heeft. Het staat me bij, dat we een voorkeur hadden voor de supergezonde Japanse keuken……Mmmmmm

sprookjesachtige sauna, mooie sauna, kleurige sauna sprookjesachtige sauna, mooie sauna, kleurige sauna sprookjesachtige sauna, mooie sauna, kleurige sauna

Samen gingen we op onderzoek uit in Brabant bij een groot saunabedrijf, waarvan de eigenaar graag in het mijne wilde investeren. Tevens wilde hij me wegwijs maken in de ingewikkelde bedrijfsvoering van zo’n zweetoord. Elders had ik ook een paar investeerders gevonden. Het leek allemaal de goede kant op te gaan.

sprookjesachtige sauna, mooie sauna, kleurige sauna, vrouw in sauna, alleen Saunapants, afslanken met saunabroek, retro plaatje sauna

Toch is dat paradijselijke oord er nooit gekomen. Heks kreeg steeds meer fysieke klachten. De ME steggelde op de achtergrond een robbetje mee. Ook had ze destijds wel voor miljoenen investeerders, maar geen inkomen. De schoorsteen moet toch roken.

Ik liet me omscholen tot systeembouwer en ging als een echte carrièretijger werken op de afdeling automatisering van de Felicitatiedienst. Het meest absurde bedrijf ter wereld. Mjin maatje kwam een schone deerne tegen en begon een gezin. Hij ging als psycholoog en trainer bij de politie werken en ontpopte zich tot degelijke huisvader. Iets dat we nooit achter hem gezocht hadden. Zo eindigende ons stoomavontuur nog voor we echt op stoom kwamen.

carrieretijger, grrrrr, tijger met klauwen make bad coffee, internship advice,

‘Ik ben ook helemaal happy tegenwoordig,’ vertrouw ik hem toe, terwijl ik richting Cowboy wuif. Als ik even later achter mijn liefje plaats neem, er was geen plekje meer vrij op dezelfde rij, geniet ik ervan hoe hij geniet, De percussionist van de band is geweldig goed. Fenomenaal! Cowboy zit te zwijmelen. ‘Wat ben ik toch gelukkig! ‘, mijmer ik, ‘Wat heb ik toch een geluk met mijn geliefde. We hebben het zo heerlijk samen! Kijk nu eens hoe makkelijk hij matcht met mijn dierbaarste vrienden. Hij hoort er helemaal bij!’

Ach, zo is mijn leven dan heel anders gelopen. Geen eigen saunabedrijf. Sowieso geen flitsende carrière. Mijn switch naar de automatisering heeft desastreus uitgepakt. Ik heb er een goeie RSI aan overgehouden. En doordat ik een jaar werd gedetacheerd in een ziek gebouw met een vervuilde airco, kwam mijn ME in volle hevigheid terug. Erger dan ooit. In feite is mijn lichaam dat wonderlijke kantooravontuur bij de Felicitatiedienst nooit te boven gekomen…..

COWBOY EN FROGS, VRIENDEN

Cowboy en Frogs, de beste maatjes

 

 

In de leer bij Thich Nath Hanh: Oefenen maar, iedereen op zijn of haar eigen wijze. Sommigen peuteren naar hartelust aan hun grote teen, anderen ergeren zich groen en geel. Heks heeft zo haar eigen thema’s om aan te werken. Moeder Aarde is ook volop aanwezig op deze prachtige plek. In de gedaante van Sister Chan Khong. Ze geeft ons haar befaamde ‘Deep Relaxation’…..

zondag 8 juli 2014

20140609-175659-64619249.jpg

Vanmorgen zit ik in vol ornaat op mijn matje. Er stapt een klein mannetje over me heen. Hij gaat zitten en begint zich direct aan Heks te ergeren. Hij schuift haar doos met kleurpotloden op het kussen van de persoon voor me. Ik schuif ze terug. Hij legt de draden van zijn koptelefoon op de kleurpotloden. Ik schuif ze er weer af. Dit herhaalt zich zeker drie keer. Zonder woorden. Hij kijkt me zelfs niet aan. Verbeten gaat hij in en uit zitten ademen. Ik maak mijn dagelijkse tekening.

20140609-175742-64662684.jpg

Aan de andere kant propt een jongeman zich in het gangpad. De hele talk peutert hij aan zijn grote teen. Het boze mannetje naast me kan zich halverwege het verhaal van Thay niet meer inhouden. Hij tikt me aan. ‘SSSSTTTTSSsstttt!’ sist hij zachtjes met een vinger voor zijn mond. Als tegen een klein kind. Hij lacht er wel bij, als een boer met kiespijn.

Nu ben ik al een paar uur stil, maar blijkbaar is mijn manier van aantekeningen maken niet Boeddhistisch genoeg.

20140609-175823-64703156.jpg

Later hebben we een formele lunch. Dit is echt een ding hier. Alle leden van ‘The Order Of Interbeing’ , de lekenorde van dit klooster, lopen in hun bruine pakken achter Thay en de monniken en nonnen aan de meditatiehal in. Met hun lunch in de hand. Daarna mogen wij naar binnen.

Als Heks staat te kijken naar de stoet, ziet ze het boze mannetje weer lopen. Voorop, vlak achter de lekenorde. Hij doet enorm zijn best, dat is me nu wel duidelijk. Het moet niet meevallen voor hem, zo’n halvegare Toverheks. En dan zit ik nog op een betere pek in de hal dan hij uiteindelijk. Ik zie hem geërgerd naar me kijken vanaf de overkant van de zaal. De mannen zitten aan de ene kant en de vrouwen aan de andere kant.

Naast hem zit de nieuwe aanbidder van Heks, een jongeman uit Roemenië. ‘Ik heb een foto van je gemaakt’, begon hij een paar dagen geleden zijn hofmakerij. Hij vergist zich ernstig in mijn leeftijd. En in mijn beschikbaarheid. Nu heb ik elke retraite wel een bronstige practicioner achter me aan, waar de celibataire richtlijnen geen vat op hebben. Door de jaren heen heb ik hen leren vermijden of ontmoedigen. Na mijn innerlijk huwelijk is het gat in mijn verdediging tegen deze zoekende zielen gedicht. En nu met mijn geliefde Cowboy is hun kans definitief verkeken…….

Zo zitten twee archetypische manachtigen uit mijn vroegere leven naast elkaar naar Heks te staren. Ik heb er helemaal geen last van. Ze doen maar. Ik geniet buitengewoon van de formele lunch. In stilte genuttigd. Met misschien wel duizend mensen. Ik kan Thich Nath Hanh ook goed zien. Zijn lieve koppie. Hoe hij rustig van zijn eten geniet, zijn thee drinkt.

20140609-175924-64764731.jpg

Daarna leest hij brieven voor, die mensen in de enorme bel, een soort klankschaal, hebben gestopt. Verzoeken om energie en liefde te sturen naar zieken, mensen met verdriet, vertrapten….De hele Sangha zit in aandacht bijeen. Je voelt de kracht van het Interzijn. Een term, die Thay heeft uitgevonden.

’s Middags worden we getrakteerd op ‘Deep relaxation’ van sister Chan Khong, de goede vriendin en reisgenoot van Thay. Al jaren staat zij hem bij in zijn missie. Een kleine vrouw, met de stem van een jong meisje. Maar ook een krachtpatser. Stiekem noem ik haar ook wel liefkozend sister King Kong. Zij beschermt haar frêle vriend met haar Moeder Aarde energie.

Eerst zingt ze ons helemaal van de wereld, tijdens haar speciale diepe ontspanningssessie. Overal om me heen hoor ik gesnurk. Zelf ben ik ook een flink stuk kwijt, ondanks mijn voornemen er helemaal bij te blijven.

20140609-180017-64817331.jpg

Dan beoefent ze met ons Touching The Earth. Een praktische manier om met verdriet ten opzichte van je voorouders om te gaan. Je geeft het simpelweg aan Moeder Aarde.
Onze Grote Moeder is hier alom aanwezig. En in de gedaante van deze hoogbejaarde non zeer zichtbaar.

Ze leert ons nog wat Tibetaanse oefeningen. Ze staat nog net niet op haar hoofd, maar jeetje, wat is ze nog lenig op haar leeftijd!

Tot slot oefent ze met ons om niet bang te zijn voor de dood. Het is maar een verandering, meer niet. Zoals een golf even bestaat en dan alweer verdwenen is. Maar is ‘ie er niet meer? Het water is er nog immer, alleen de gedaante verandert…..

20140609-180110-64870495.jpg

Parende Lepelaars dragen in belangrijke mate bij aan de feestvreugde van 60 jaar Blonde Buurman! Een heerlijk feestje mede dank zij de Smid en zijn vrouw en vogelwerkgroep Cronesteyn.

lepelaar, broedende lepelaar op nest, parende lepelaars

Hier zit een Lepelaar op zijn nest

lepelaar, broedende lepelaar op nest, parende lepelaarslepelaar, broedende lepelaar op nest, parende lepelaars

 

Blonde Buurman wordt zestig. Zaterdagmiddag geeft hij een feestje in ‘De tuin van de smid‘, een nieuwe horeca onderneming in Polderpark Cronensteyn. ’s Morgens is het koud en bewolkt. Cowboy gaat trimmen en neemt de hond mee, dus Heksje kan rustig opstarten.

Gelukkig maar, want ze heeft een slechte dag. Alles doet zeer en mijn hoofd doet het niet. Maar wat koffie en pijnstillers later komt er schot in de zaak. En na een listige laag make up zie je niets meer van mijn valse start. Het enige, dat ik er nog van merk, is dat ik mijn beoogde jurk niet kan vinden in mijn kledingkast. Dus kies ik foeterend voor een ander exemplaar.

lepelaar, broedende lepelaar op nest, parende lepelaars

De Lepelaar lijkt een beetje op een ooievaar, maar aan het einde van zijn snavel zit een grote Oranje schijf.

Geen slechte keuze blijkt, want de complimenten vliegen om mijn oren die middag. Op het feestje kom ik veel mensen tegen uit de tijd, zo’n dertig jaar geleden, dat ik verkering had met deze buurman.  ‘Je bent niets veranderd, Heks, zelfs niet ouder geworden, hoe doe je dat?’ vraagt een voormalig schoonzusje.

Dat is het mysterieuze bij mijn lijf: Hoe krakkemikkig ik ook in elkaar steek, je ziet er niets van. De jaren lijken ogenschijnlijk weinig vat op me te hebben, terwijl ik in feite op mijn zesentwintigste al bejaard was. Qua mogelijkheden en energie dan.

nijlganzennijlgansfuut met jongen op rugfuut met jong op rug

 

Als ik met Cowboy arriveer is het feestje al in volle gang. We worden getrakteerd op koffie en taart. Vanzelfsprekend ga ik er van uit, dat er geen gebakje binnen mijn mogelijkheden is, maar niets is minder waar. Er staan twee verrukkelijke muffins op me te wachten. Glutenvrij en lactosevrij. Fantastisch. Hier word ik toch zo blij van!

De gehele middag kun je instromen in een excursie door dit bijzondere park. Vogeltjes kijken natuurlijk, de grote passie van Blonde Buurman. Mensen van Vogelwerkgroep Cronesteyn leiden ons rond. Als eerste gaan we kijken naar de broedende Lepelaars. De ene zit op het nest en de andere houdt ons in de gaten. Wat een indrukwekkende dieren. Kijk toch eens wat een maffe snavels ze hebben. Geweldig.

Afbeelding 5FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'

mensen op feestje, vrouw met hoed

 

‘Ik heb ze zien paren’, vertelt Frogs later. Hij wel. We zijn allemaal jaloers. Blonde Buurman heeft in al die jaren observatie nog nooit de voortplanting van zijn oogappeltjes te zien gekregen. ‘Het is niet eerlijk!’ roept hij verontwaardigd…..

Na de excursie klets ik bij met mensen uit een ver verleden. Maar ook nagenoeg de gehele OB is aanwezig. En True en Trueman. Ik ontdek zelfs een huidige buurman en buurvrouw, die ik hier nooit had verwacht. Hij blijkt een verwoed vogelaar! Het is beregezellig.

Afbeelding 7FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'lachende vrouwOLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Ontzettend leuk om de ouders van Blonde B weer te zien. En zijn broers en zusters. We hebben heel wat uitgespookt vroeger. Dat was voornamelijk in de tijd voordat ik ziek werd. Mijn laatste goeie jaren…..

De gehele middag is de hemel strakblauw. We zitten uit de wind in de zon. Na een paar uur wordt er een geweldige maaltijd geserveerd door de smid en zijn vrouw. Ik blijk hen te kennen uit mijn horecaverleden. We zijn collega’s geweest. En de broer van de smid is een vriend van Heks. De wereld is weer klein vandaag.

Als ik hen complimenteer met hun goede zorgen binnen mijn dieet, blijken ze alles te weten van dit soort ellende: Kinderen me coeliakie. Dat verklaart de hoge standaard van mijn aangepaste maaltijd.

FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'

 

De middag vliegt voorbij. Als het zonnetje achter de bomen zakt, wordt het fris. Tegen die tijd is iedereen aan het afscheid nemen van elkaar. Ik fiets met mijn knappe Koejong naar huis. ‘Wat heb jij een bruine kop gekregen!’ roep ik verrukt. Hij grijnst tevreden. Deze zonaanbidder heeft het prima naar zijn zin gehad tussen mijn vrienden. En hij heeft voor het eerst van zijn leven een Lepelaar gezien. Ik ook trouwens!

FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid', lekker eten