WMC Kerkrade is absoluut een aanrader als je het neusje van de zalm op het gebied van fanfare voorbij wilt zien marcheren! Een echte wedstrijd is het echter niet: De beste wordt vijfde en waarom is iedereen een raadsel. Zelfs de concurrentie!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Bushalte onder bescherming van een kruisbeeld natuurlijk.

Om acht uur zit ik naast mijn tent. Steenvrouw is al uren wakker. Ze heeft de omgeving verkent. ‘Ik weet ook waar de bushalte is, Heks. Om tien uur komt er een bus. Ik wil absoluut niet te laat komen, dus zoals je hebt verzocht ga ik je vanaf negen uur opjagen……’

Ik zit gammeltjes aan mijn koffie te nippen. Laat ik vooral even wat eten. Dat scheelt ook weer in het welbevinden. Langzaam kom ik uit de knoop. Om even over half tien zitten we bij de bushalte. Naast een kruisbeeld natuurlijk. 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Nog niet helemaal wakker…..

Wielrennende kerels groepen voorbij. We zijn in een andere wereld. Limburg is buitenland. De bus rijdt langs, de verkeerde kant op. Komt terug. Achter het stuur zit een stuurse man. We mogen mee. Dat is al heel wat zal later blijken.

Heb ik altijd gezeik met eikels van kerels, Steenvrouw kan er ook wat van. Vriendelijk informeert ze naar de aansluiting. Onze bus is laat. Kan hij misschien zorgen dat we die aansluiting halen? 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Ondanks de botte buschauffeur zit de stemming er goed in!

De man schijt zo vanuit zijn vuilbek in haar gezicht. Kokhalzend komt ze terug. ‘De halte is opgeheven, volgens de chauffeur. Wat een afschuwelijke kerel. Bah.’ Paniekerig stappen we uit bij de opgeheven halte. Later blijkt dat we beter mee hadden kunnen rijden naar het eindpunt. Maar dat heeft de foute chauffeur, vergeleken met hem is Jaap Kooijman een supergezellige vent,  expres niet gezegd…… 

We vinden de andere opgeheven halte, waar onze aansluitende bus zou moeten komen.  Er hangt echter een lap over het bord. Met een aantal data. Opgeheven tussen ….. en …… Heks kijkt nog eens goed. ‘Jeetje, Steenvrouw, hij rijdt wel. Vanaf vanmorgen vroeg gaan er weer bussen over dit traject, wat een mazzel….’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

We wachten en wachten, maar de bus komt niet. Andere bussen rijden af en aan. ‘Ik ga het toch nog eens vragen aan de volgende chauffeur…’ Steenvrouw loopt de aankomende bus tegemoet. Die stopt een heel end voor de halte. Houdt zijn deuren potdicht…..

Het is weer diezelfde lamstraal van een ellendeling van een buschauffeur, waar we mee zijn gekomen. Demonstratief opent hij tenslotte zijn deuren. Opnieuw verliest hij zich in onwaarheden en leugens. Hij scheldt Steenvrouw voor rot en poetst dan de plaat. Die Amivedi toch! Die nemen ook maar alles en iedereen in dienst…..

Dan sta je wel even te suizebollen!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Eindelijk zien we de bus van Beuk: K&G is gearriveerd!

Uiteindelijk komt de goede bus aanrijden. Puffend stopt hij voor onze neus. De chauffeur had een tweelingbroer kunnen zijn van zijn collega: Een gegroefde ouwe  vent met bril, buik en baard. Brbbr…. Maar dan zijn lieve tweelingbroer. Het is een schat!

Vol overgave rijdt hij een bus vol fanfarefanaten tot zo dicht mogelijk bij het stadion. Zodat al die ouwe kreukeltjes niet zo ver hoeven te lopen. Wat een lieverd!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Wij gaan direct op zoek naar zoonlief. De bus van K&G is echter in geen velden of wegen te bekennen. ‘Ze zijn laat, ze gingen eerst nog ontbijten met zijn allen……’ Uiteindelijk zoeken we onze plaatsen op in het stadion. We zitten in het vak van Friesland. Het meest fanatieke publiek zal later blijken….

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM K&G marcheert het veld op!

Even over twaalven marcheert onze Leidse Show- & Marchingband Kunst & Genoegen het terrein op. Een rilling gaat door het publiek. ‘Oh, wat zijn ze toch goed,’ verzuchten zeker een stuk of duizend Friese deskundigen om ons heen. Ze krijgen een staande ovatie. En dit is dan nog slechts het marcheer gedeelte. Straks krijgen we nog een prachtige show!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM In vak Friesland!

We kijken nog naar een paar bands. Heks snapt er geen jota van. Dit is echt appelen en peren vergelijken. Toch? Steenvrouw legt uit dat er allerlei verschillende categorieën zijn, waarin de deelnemers kunnen meedingen. En die zie je door elkaar gehusseld voorbij komen. ‘Ze zijn al drie weekends bezig, Heks….’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Duitse brandweermannen! MMmmmmmm!!!!

Ik snap het nog steeds niet, maar krijg wel meer oog voor de verschillen. ‘Kom, we gaan zoonlief zoeken,’ mijn vriendin marcheert voor me uit het stadion uit. We lopen over het parkeerterrein. Overal staan jongens en meisjes zich om te kleden, maar K&G zien we nergens. 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Plotseling komt een stel vrolijke gasten op ons toelopen. Zoonlief omhelst zijn moeder. Ik maak wat foto’s van die twee. ‘Jeetje, wat een knap joch is het toch, die zoon van jou! Het lijkt wel een officier uit een mooie romantische film…..’ verzucht Heks als we terug naar het stadion lopen.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Canadese Cowboys! Jammie!!!!!!

Dan zien we een heel leuk winkeltje met berenmutsen, veren en unifomjasjes. Ha. Hoera! Heks plant alle hoeden beurtelings op haar kop. Steenvrouw maakt foto’s. ‘Wat kost zo’n veer eigenlijk?’ De man van het kraampje heeft geen idee. Hij belt zijn collega.

‘Er staat hier een vrouw, die wil zo’n grote witte veer. Voor op haar hoed, ze heeft echt een hoed op! Ze wil em niet in haar reet, zei ze. Ja echt, dat zei ze,’ de man begint te giechelen, ‘Lachen joh, ze staat hier uitgebreid te poseren, haar vriendin maakt foto’s, echt waar, hahaha!’ 

In het stadion eten we een frietje. Dan zoeken we onze plaatsen weer op. ‘Ik ga op jouw plek, Heks, ik ga wel naast die enorme kerel zitten, die je steeds zit aan te staren… En je van je stoel drukt met zijn postuur….’ Heks heeft enorm in de verdrukking gezeten de eerste helft. Van dichtbij aangestaard door een zwijgende almaar kauwende Fries. 

Als K&G aan hun show begint wordt het doodstil in het stadion. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt vandaag. Ze spelen muziek van Verdi. Dezelfde muziek, die ik met mijn projectkoor heb uitgevoerd laatst! Fantastisch. Ik schiet vol. Zo mooi is het. En ik ben niet eens fanfarefanaat. Kun je nagaan.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Hij kan zo in een romantische film spelen…….

‘Dat kunnen wij niet, daar kunnen wij echt niet aan tippen,’ hoor ik om me heen. Friesland is in de ban van deze Leidse band. ‘Oh, wat zijn ze toch goed. Een klasse apart…..’

Als K&G klaar is krijgen ze alweer een staande ovatie. Maar nu wordt het publiek echt gek. De Friezen staan te stampen op hun zitplaatsen. Ze schreeuwen, loeien fluiten, joelen. Het houdt ook niet op. Steenvrouw en ik kijken elkaar verbluft aan. Als zelfs je concurrenten zo gaan reageren moet het wel enorm goed zijn…

Weer gaan we op zoek naar zoonlief. We vinden hem met zijn korps aan de achterkant van het gebouw, net voordat ze weer naar binnen marcheren voor de prijsuitreiking. Iedereen is heerlijk door het dolle. Heks maakt foto’s van Steenvrouw en haar zoon en binnen een minuut storten al zijn maten zich bovenop hen! Mijn vriendin wordt bijna bedolven onder al die knappe kerels!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM K&G marcheert het veld op voor het showgedeelte……

De prijsuitreiking is een fiasco. Ik begrijp er geen snars van. Ze hebben niet gewonnen? Slechts vijfde? Dat moet doorgestoken kaart zijn. Hoe kan dat nu? Ik heb veel mooie en leuke dingen gezien vandaag, maar zij waren zo goed.

‘Het lijkt wel alsof ze geen ijkpunt hebben, die juryleden. Alsof er politiek wordt gejureerd. Zo van: K&G vorige keer wereldkampioen? Dan nu laag laten eindigen. Anders willen er nooit meer andere clubs meedoen. Maar als je de beste bent moet je gewoon winnen. Dat is de clou. Kijk maar naar de Olympische Spelen. Sommige atleten staan jaren aan de top. En daar werken ze ook voor!’

Net als deze jongens. Avond aan avond repeteren in de weken, maanden voorafgaand aan dit evenement. Bloedfanatiek……

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Spectaculaire beelden…..

‘Het lijkt wel of ze hun eigen geheime mores hebben hier. Een set onzichtbare regels, die je nergens anders tegenkomt. Elke keer anders. Vluchtig als gas. Vervlogen voordat je er erg in hebt. Maar zeer populair onder deelnemers en publiek. Het levert blijkbaar genoeg op! Een beetje zoals bij een Grand Slam toernooi binnen de tenniswereld. Alleen dan volstrekt onnavolgbaar en oneerlijk.’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

’s Avonds op de camping krijgen we tekst en uitleg van de buurvrouw. Een Friezin. ‘Ik zit in de regionale dit en dat en zus en zo. Dus ik zit eigenlijk in alles wat met fanfare en harmonie te maken heeft hier ter lande. In Friesland leeft dit enorm.’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Even een foto maken!

‘Ik speel zelf in een fanfare. Mijn man ook, samen met zijn kleinzoon! En al onze kinderen natuurlijk…… Ik heb dus echt wel wat voorbij zien komen! K&G is een klasse apart. Die zijn zo goed. Ik heb ze laatst daar en daar gezien met zowel hun oude als hun nieuwe show. Zo mooi!’

‘Dit evenement is een soort wildwaterwedstrijd. Heel leuk om naar te kijken, maar de jurering slaat nergens op. Wat er vandaag gebeurde is belachelijk. Schandalig ook! Toch komen er altijd bands op af, omdat het evenement internationaal goed aangeschreven staat. Als je wint krijg je meer opdrachten en dat is interessant. Maar het is niet te vergelijken met een normale wedstrijd. Dan had K&G zeker gewonnen!’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Dan plotseling…..

‘Zie je wel,’ roep ik triomfantelijk tegen Steenvrouw. Zij is ook een beetje in zak en as door de teleurstellende uitslag.

De Wereld  Muziek Concours in Kerkrade is absoluut een aanrader om te gaan kijken. Een keur aan fantastische bands geeft acte de présence. Jammer dat ze zo stom jureren. Dat zou het festival nog wel eens de das om kunnen doen. Want om jezelf opnieuw te motiveren tot zo’n topprestatie als je met zoveel onrechtvaardigheid te maken hebt gehad is best moeilijk.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Storten zijn maten zich op hen!

Misschien moet het een Olympische sport worden, waarom ook niet? Het is uiteindelijk fysiek heel moeilijk om zo’n ingewikkelde choreografie te lopen, te dansen bijna, en intussen prachtige muziek te maken met elkaar….. Dat is topsport!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

Laatste dag in Antwerpen: Het regent bakken van de hemel en de temperatuur is ook niet om over naar huis te schrijven…. Wij warmen ons aan hedendaagse kunst in het ‘M HKA’.

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Maria Safronova, Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria SafronovaMuseum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

De laatste dag van ons weekendje Antwerpen is de leukste dag. Hoewel we nauwelijks geslapen hebben in de benauwde hotelkamer met mug naast de drukke lawaaierige ring rond de stad. Een ring met een droevige herinnering. Een gevaarlijk gekkenhuis van een weg, waar we nu dagelijks overheen wandelen. De snelweg, die mijn vriendin onlangs fataal werd……

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

’s Morgens worstelen we ons door het smerige ontbijt. De vleeswaren lijken geplastificeerd, de koffie smaakt naar smaakversterkers. De jus is opgetrokken uit een geconcentreerde versie van zichzelf. Gelardeerd met verschillende soorten vruchtensuikers, om het totale percentage slechte suikers op de verpakking te maskeren…. Het roerei heeft een griezelige structuur. Net op tijd realiseer ik me, dat het wel bol zal staan van de lactose en gluten. De verse fruitsalade komt uit blik….

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Het regent pijpenstelen. In de gietende regen proppen we de bagage in de auto. We duiken de stad in. Zonder regenjas, parapluie of zelfs maar waterdichte schoenen….. Aanvankelijk klaart het op. We wandelen hand in hand over de Vogeltjesmarkt. Daar komen we een vriendinnetje van me tegen. Zo grappig. Twee dagen geleden zagen we haar in Leiden richting station wandelen. Op weg naar haar Belgische liefje. En nu lopen we haar en haar Antwerpse lover hier tegen het lijf.

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria SafronovaMuseum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Als we zijn geboortestad roemen, trekt de man een bedenkelijk gezicht. Voor ons is het dan misschien een geweldige stad, voor de inwoners is het er niet bepaald leuker op geworden, sinds ze gebukt gaan onder het juk van dat Vlaamse Blok…… Hij geeft een aantal treffende voorbeelden van de sociale teloorgang van zijn stad. Herkenbare tendenzen. Ook in Nederland zijn de sociale en culturele structuren op de schop gegaan…..Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

We besluiten naar het M HKA, het museum voor Hedendaagse Kunst, te gaan. Te voet. Na vijf minuten begint het te gieten. We springen van portiek naar portiek. Schuilen soms geruime tijd. Rennen stukken door plassen. als het eventjes droog is. Worden weer overvallen door een plensbui.

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria SafronovaMuseum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Die middag dwalen we uren door dit superleuke museum. Er is een geweldige expositie gaande. We genieten met volle teugen. Hongerig staan we een paar uur later weer buiten. De  catering in het museumcafé staat bol van de gluten en lactose. We besluiten uit eten te gaan. Dat is er gisteren bij ingeschoten, omdat Heks door haar hoeven stortte.

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Museum van Hedendaagse Kunst, Imran Qureshi

Imran Qureshi, Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen

Ze moet dan eigenlijk accuut in de relaxstand. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want het trammetje naar het hotel dropte ons halverwege, omdat er een brede auto scheef geparkeerd stond. De conducteur durfde er niet langs. Dus moesten we lopen. Iets, dat een MEpatiënt in zo’n geval eigenlijk niet kan. Alle spieren in de kramp. Misselijk van moeheid. Een nekslag was het. Op mijn tandvlees arriveerde ik uiteindelijk in het hotelMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran QureshiMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran Qureshi

 

Vandaag gaan we op zoek naar een leuk eettentje. Tijdens een wolkbreuk rennen we van terras naar terras. Schuilend onder parasols bestuderen we diverse menu’s. Uiteindelijk belanden we in een typisch Belgische brasserie. We eten een heerlijke stoofschotel. Met een goed glas wijn erbij. Glimmend van plezier zitten we te proosten in ons natte kloffie. Wat een heerlijke dag! Wat zijn we toch gek op elkaar.

Een paar uur later zijn we op weg naar huis. Naar alle dieren en het gewone leven. Cowboy rijdt en Heks ligt een beetje te dutten. Als ik mijn ogen weer open doe, zijn we al bijna weer thuis……

.Museum van Hedendaagse Kunst, Imran QureshiMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran QureshiMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran QureshiMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran Qureshi

 

Heks heeft het druk. En dat gecombineerd met weinig energie geeft al snel stress. Eventjes stil staan bij de Boeddha’s van het Museum van Volkenkunde in Leiden. Ik was er afgelopen zondag nog. Wat een rust gaat er toch uit van deze beelden…..

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN

Vanmiddag oefenen we voor de laatste keer met het projectkoor. Volgende week is de uitvoering van Misa Criolla van Ariel Ramírez. Een prachtige Zuid Amerikaanse mis. We zingen er van voor naar achter doorheen. Na een uur zijn we klaar. En we kunnen gaan! Hoewel we nog zeker een uur repetitieruimte hebben…..

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDENBOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN

 

‘Het ging zo goed, Wim ( de Ru, onze dirigent) denkt vast “laten zo”. Als we het nog eens zingen en het lijkt nergens op, worden we zenuwachtig!’ fluisteren we tegen elkaar. Zo heb ik opeens wat extra tijd op deze drukke zaterdag. En dat is maar goed ook. Ik moet een aantal voor mijn zeer zware taken volbrengen. Een optreden van Cowboy in Haarlem vanavond. En daarna een feestje bij de Wilde Boerenzoon. Eerst maar eens een uurtje in bed liggen…..

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDENBOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN

Ik bel mijn moeder. Komt zij naar het concert? Ik heb geregeld dat Cowboy haar ophaalt en weer thuis brengt. ‘Ja, leuk!’ reageert ze. We maken afspraken over het tijdstip, waarop haar chauffeur voor de deur moet staan. Mooi zo, dat is geregeld.

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN

Er liggen nog talloze regelklusjes te wachten. Met beperkte energie kom  je altijd tijd te kort! Vandaag vind ik het echter mooi geweest. Nu nog even moed verzamelen voor de volgende programma onderdelen. Zoals hond uitlaten, eten en mezelf optutten voor een avondje uit. Eventjes de ogen sluiten, letterlijk, voor alle dingen waar ik niet aan toe kom. En daarna: Genieten van een heerlijk avondje uit!

BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN BOEDDHA'S, MUSEUM VAN VOLKENKUNDE, LEIDEN