Vrijdag is het dan eindelijk zover. Mijn Juf Indiase zang komt eten! Het zit al een hele tijd in de pen, maar het kwam er maar niet van. De moeilijkheid was om het zo te plannen, dat Frogs ook kon komen. Hij gaat haar interviewen over haar nieuwste CD. Binnenkort komt die recensie in het wereldmuziekblad Jazzism. Later komt er ook een interview op een website voor wereldmuziek.

Mijn vriend de recensent heeft zich goed voorbereid. Afgelopen woensdag liep hij hier de deur uit met een enorme stapel boeken over Dhrupad, de Noord-Indiase muziekstijl, die mijn docente beoefent. Hem kennende leest hij zich eerst goed in.

Terwijl ik nog snel het hondje uitlaat en wat laatste boodschappen doe, gaat mijn Iphone. Het is mijn juf. ‘Heks, we zijn er al bijna. We hebben nergens in de file gestaan en rijden nu Leiden in. Tot zo!’

Vrijdagmiddag zonder langzaam rijdend of stilstaand verkeer. Hoe is het mogelijk? Ze zijn drie kwartier eerder dan gepland! Ik moet de sokken erin zetten. Ik gooi mezelf en mijn hondje in een hogere versnelling en doe in een kwartier, waar ik een uur voor had uitgetrokken…..

Ik ben nog geen vijf minuten thuis, of mijn vrienden melden zich. Oh, wat gezellig! We drinken thee en kwetteren er lustig op los. Terwijl ik ga koken, neem Frogs zijn interview af. Ik hoor de stem van Juf vertellen over deze bijzondere muziekbeoefening. Waarna mijn vriend nieuwe vragen afvuurt.

Een uurtje later voegt Cowboy zich bij ons. Heks zet een blad met hapjes in de woonkamer en Frogs maakt de wijn open. We klinken. Geanimeerd zitten we te praten. En vooral ook te luisteren naar al die verhalen, die de ander in zich meedraagt.

Heks heeft zich enorm uitgesloofd met het eten. Aan tafel wordt het dan ook eindelijk eventjes doodstil. Het mooiste compliment voor de kok. Maar al snel laaien de verhalen weer op. Juf vertelt over haar reizen als jonge vrouw in India. Ze zijn vaak hilarisch. Een onverschrokken jong meisje met een beer van een beschermengel raakt in allerlei vreemde toestanden verzeild.

Om uiteindelijk te landen bij een leraar Dhrupad. ‘Had je niet gedacht hè, Heks? Dat ik zoveel wilde avonturen heb beleefd? Je dacht natuurlijk, dat ik zo saai en suffig en netjes was?’ Nou, dat dacht ik helemaal niet, daar is ze veel te ondeugend voor! Wel ben ik onder de indruk van haar tomeloze gang door het leven. Met die passie van haar, Dhrupad!

‘Maandag vertrek ik naar India, lekker zelf een paar weken les nemen.’ Vergenoegd kijkt Juf me aan, ‘Wat een heerlijke avond Heks. Dat gaan we gauw weer doen, dan neem ik mijn man mee!’

We hebben namelijk ontdekt, dat Frogs op vrijdag vaak aan het eind van de middag vanuit Spijkernisse naar Leiden vertrekt. Het is dan een fluitje van een cent voor hem om Juf in Barendrecht op te halen. Vandaag heeft hij dat ook gedaan, de schat.

Na het eten brengen we mijn lieve gekke docente  met z’n allen naar het station. Ze gaat terug met het openbaar vervoer. Eerst de trein, dan de metro en tot slot de bus. Dan nog een stukje lopen…..