Trollen, elfen, heksen en draken: Heks gaat naar Castlefest beter bekend als Kesselfest. Een fantasy festival rondom kasteel Keukenhof. ‘Helemaal wat voor jou Heks, je zult je er thuisvoelen!’ Ik dos me flink uit, maar val totaal niet op tussen het extreme verkleedgeweld in de tuinen rondom het kasteel. Vervelen zul je je hier niet! We kijken onze ogen uit!

Posted on 13 augustus 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

Een week geleden zit ik met Trui aan de telefoon. ‘Laten we wat leuks gaan doen, er eens lekker op uit gaan!’ roepen we tegen elkaar. Allerlei plannetjes passeren de revue. We zijn net aangeland bij de Parade als mijn mobiel gaat. Ik neem em natuurlijk niet op. Maar als hij direct daarop nog eens rinkelt geef ik toch maar gehoor. Het is Hopla.

©TOVERHEKS.COM

‘Heks, ik ben ziek. Maar ik heb een paar kaarten voor Kesselfest. Hartstikke leuk. En nu dacht ik aan jou, jij vindt dat vast fantastisch. Heb je zin? Het is morgen al!’

Ik heb de telefoon op speaker gezet, zodat Trui mee kan luisteren. Helaas, we kunnen niet. Ik moet naar de fysio en mijn vriendin gaat haar dochter midden in de nacht naar Schiphol brengen. Maar als ik opper dat we wel in de middag zouden kunnen zijn de plannen snel gemaakt. We gaan naar een fantasy festival!

Die avond verzamel ik wat informatie over wat ons te wachten staat op internet. Het is een wild gebeuren zie ik. Iedereen gaat er verkleed heen. Laat ik vooral ook iets geks aantrekken!

De volgende dag haal ik de kaartjes op. ‘Oh, zo jammer dat we niet kunnen gaan, ik verheug me er altijd zo op!’ Hopla staat bleekjes in de deuropening. ‘Heel veel plezier!’ ‘Dank je, lieve schat. En jij: Heel veel beterschap!’

©TOVERHEKS.COM

Om twee uur staat Trui voor mijn neus. In haar gewone kloffie. Snel plant ik een hoedje op haar hoofd. Oh, wat staat dat geinig! Zelf heb ik intussen mijn rare glinsterende zeemeerminnenjurk al aan. Op mijn hoofd staat een soort vliegende schotel. Even flink met de kwast over de kaken en klaar is Kees.

©TOVERHEKS.COM

Het leukste van ons uitje is dat VikThor mee kan. ‘Hondjes welkom, mits aangelijnd,’ staat er op de festivalsite. Ik stop wat pensstaven en een fles water in mijn tas. En allemaal lekkere dingetjes voor onszelf. Mijn maatje brengt olijven, garnalen en ansjovisjes in. Op de valreep loop ik nog terug voor een flesje ijskoude witte wijn……

©TOVERHEKS.COM

En hop, we zijn op weg. Met mijn kanariepiet. Bij de Keukenhof zet ik mijn auto ergens op het immense parkeerterrein. Overal zien we vreemd uitgedoste mensen lopen richting het park. We sluiten ons aan en kijken onze ogen uit. En we zijn nog niet eens binnen!

©TOVERHEKS.COM, VikThor is ook verkleed en hij heeft een stropdas om!

‘Mijn man en kinderen zaten me wel te pesten met het feit dat ik hierheen ga….’ maakt Trui me aan het lachen. Ik had mezelf hier ook niet zo snel gespot. Ik heb nooit iets gehad met door medemensen bedachte fantasiewerelden. Ik kon bijvoorbeeld nooit door de boeken van Tolkien komen, ik leefde in mijn eigen sprookjeswereld. En dat was meer dan genoeg!

©TOVERHEKS.COM

Eenmaal binnen maken we een grote ronde over het terrein. Goeie hemel, wat hebben mensen er een werk van gemaakt om zich bizar uit te dossen! We zijgen neer aan een picknicktafel en gapen sprakeloos om ons heen.

Heks ziet een man lopen met een dood dier op zijn schouders. Je zou denken dat hij em ergens naar toe brengt, maar het blijkt een deel van zijn outfit te zijn, dat karkas. Ik zie hem telkens weer ergens opduiken met dat kreng in zijn nek!

Ook loopt er een vrouw met een nepschaap op een kinderwagen. En een meisje met een kat als rugzak. Op die tas zit ook nog een kooitje met daarin een halve gare muis. Ik geef maar een paar voorbeelden.

Dames in prachtige droomjurken. Heel veel trolachtige wezens, mensen met puntoren, een beul met masker en levensgrote bijl, in gezelschap van zijn bloedende slachtoffer……..

©TOVERHEKS.COM

Gezinnen met kinderen, allemaal verkleed. Ik kan nog wel uren doorgaan. Maar dat doe ik niet, ik laat wel een paar foto’s zien. De meeste gemaakt toen we op weg naar huis bij de uitgang eventjes zaten uit te puffen met een kopje thee. Hele grappige foto’s ontdek ik achteraf. Vermoeide verkleedde mensen met tassen vol aankopen gedaan op de uitgebreide fantasymarkt. Voldaan. Uitgevloerd. Op weg naar huis.

©TOVERHEKS.COM

Heks kwam ook nog in de verleiding om een enorme hoge vilten heksenpuntmuts te kopen. Maar bij nader inzien heb ik besloten er zelf eentje te gaan maken van de zakken ruwe wol, die ik laatst in mijn berging heb gevonden. ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’ denk ik overmoedig.

Het weer is heerlijk, ondanks de dubieuze voorspellingen. In de loop van de middag stallen we onze picknick uit op het meegebrachte kleed. Om ons heen spelen kinderen in ridderpakjes met hun vader. VikThor zit alles vol aandacht gade te slaan.

©TOVERHEKS.COM

Maar nu we lui bij de uitgang zitten te lanterfanten slaat het weer plotseling om. Als we het terrein aflopen duikt een dreigende donkere lucht op vanachter de bomen. Aan de andere kant is de hemel nog knalblauw. ‘Daarom is iedereen op weg naar huis, ik vond het al zo gek. Hebben zeker op buienradar gekeken….’

©TOVERHEKS.COM

Vlak voor we bij de auto zijn barst het noodweer los. In een paar stappen zijn we doorweekt. Goddank hebben een we allebei een piepklein parapluutje boven ons voor boven onze hoofden. VikThor is natuurlijk echt kletsnat. Door een gordijn van water ploeteren we naar de uitgang. We hadden ons de moeite van een uitrijdkaart kunnen besparen: Ongezien verlaten we het terrein….

©TOVERHEKS.COM

‘Hoe vond je het?’ vragen Hopla en haar man me later. Fantastisch. Ik heb een heerlijke middag gehad. En mijn ogen uitgekeken. De muziek was ook heel apart. En het is echt een festival voor iedereen. Groot, klein, jong, oud, dik, dun, rijk, arm, bloedmooi, aartslelijk, wit, zwart, groen en geel…… Iedereen is even welkom en aanwezig.

©TOVERHEKS.COM

Ik hoorde ook allerlei vreemde talen om me heen, tot elfentaal aan toe! Het is best een internationaal gebeuren. En tevens een heel apart wereldje, die fantasy-wereld. Maar vooral: Superrelaxed.

Was het in het echte leven maar zo gesteld. Gebruikten al die zogenaamd normale mensen maar eens wat meer hun fantasie. Trok de mensheid maar eens vaker een raar pakje aan…….

‘Misschien ga ik volgend jaar wel een paar dagen kamperen daar,’ grap ik tegen Hopla’s man als hij me uitlaat. Wie weet. Ik mag mijn hondje meenemen: Dat is toch wel heel bijzonder!

‘Ik heb hele leuke foto’s van Kesselfest,’ beweer ik een week later tegen Trui als ik bij haar zit te eten. ‘Hihihi, Kesselfest, zo noemen mensen het echt,’ giebelt mijn vriendin opgewekt. En het is zo. In de volksmond staat dit festival ‘Castlefest‘ rondom kasteel Keukenhof zo bekend.

©TOVERHEKS.COM

Een nieuwe lente en een nieuw geluid? Ik ben blij dat er weer eens iemand naar me fluit! Heks wandelt met Varkentje door bloeiende Leidse Hout. Kippenpootjes en vreemde studies. Kinderlijke verwondering en je bent nooit te oud om iets te leren.

Posted on 10 mei 2016 by lagriffeheks

Vanavond wandel ik met Ysbrandt door het Leidse Hout. Het is verrukkelijk weer. Zacht en zwoel. Het bos staat in bloei. Moedertje Natuur in haar bruidskleed. De daslook, het fluitenkruid, verschillende bomen en heesters: Een witte bloemenvloed. Varkentje loopt er decoratief doorheen te snuffelen.

Traag treuzel ik langs de paden. Ik heb mijn fototoestel bij me en zet de telelens erop. Het begint al een beetje te schemeren, maar daar is mijn camera op berekend: Schemerstand uit de losse hand. Het is rustig in het bos, maar niet verlaten. Hier en daar lopen mensen te wandelen. De bankjes zijn zonder uitzondering bezet. Zelfs de elfenbankjes.

‘Wat een heerlijk weer, hè,’ ik begin een praatje met een olijke man. Hij staat de lege schaapskooi te bestuderen. Binnen de kortste keren hebben we een heel leuk gesprek over fotografie en camera’s. Zijn dochter heeft deze hobby. En de vader zit in het drukkersvak. Wat grappig toch weer, zo’n ontmoeting. Het lijkt op de tijd dat iedereen mijn partner was. Die tijd voor de ontdekking van het fenomeen narcisme.

Als ik doorloop kom ik een man tegen met een klein wit hondje. Hij draagt het in zijn armen. ‘Ze heeft het warm,’ verklaart hij, ‘Ik wilde eigenlijk naar het strand gaan, maar het was al wat laat. Nou, als ik in de auto was gestapt was ik er al lang geweest.’ Hij lacht. ‘Maar hier is het ook niet verkeerd, ik heb net een gebraden kippenpootje gehad van die jongemannen daar. Ze hebben over, jij krijgt er vast ook eentje!’

Iets verderop staat een picknicktafel volgeladen met etenswaren en drankjes. Er zitten vier jongens omheen. Ze lachen en praten. ‘Zal ik een foto van jullie maken?’ Dat mag. Maar dan moet ik wel een paar kippenpoten opeten.

‘Kom er bij zitten, wil je iets drinken?’ Een grappige gast met een hoge kuif is duidelijk de gangmaker. Hij maakt grapjes op het flirterige af: Een rascharmeur! Maar ook de andere jongens laten zich niet onbetuigd. Er vliegen wat vragen over en weer. De knapperd naast me studeert politieke geografie. Huh? Nog nooit van gehoord. Weer iets geleerd vandaag. Een heel interessant vakgebied volgens mij!

‘Wilt u ook een sigaret?’ Welja, waarom niet. Tevreden lurk ik aan een zware Marlboro. Zwabberig sta ik op. Helemaal licht in het hoofd. Het lijkt wel een toversigaretje.

Bij de pomp was ik mijn handen. Ze zitten helemaal onder de kippenkluivensmurrie. Ysbrandt heeft meegenoten van het diner. Hij is vooral gek op stukjes kraakbeen…

‘Veel plezier!’ roep ik naar mijn gastheren, ‘Bedankt voor de gastvrijheid!’ ‘We gaan je blog lezen, Heks, is dit em?’ Ik staar op het display van een telefoon. ‘Recepten van de Toverheks’ staat er. Ja. Verrek. Ze hebben em in de gauwigheid alweer gevonden. Midden in het bos.

Zo loop ik licht in mijn hoofd het laatste stuk richting uitgang. Het Hout is vergeven van de zoete bloesemgeuren. Ik begin weer lekker in mijn vel te zitten. Dat merk ik aan de enthousiaste reacties van al mijn partners. Ja, want narcisten en psychopaten ten spijt ga ik toch terug naar mijn oude overtuiging.

Dat als je liefde en compassie kunt genereren iedereen je partner is. Je hoeft er niet mee bevriend te zijn. En al zeker niet iedereen in huis te halen. En in die hele moeilijke gevallen van narcisme of psychopathie is veel afstand het beste. Misschien zelfs een straatverbod……

Maar je kunt om niemand heen. Uiteindelijk.

Interbeing noemt Thich Nath Hanh dat. We zijn niets zonder de ander. Of zoals ze het in het Taoïsme zeggen: De vogel wordt gevlogen (IPV de vogel is gevlogen…. 🙂 of de vogel vliegt), de vis wordt gezwommen. ….

Bos, blauwe hemel, bloeiende bomen en rennend Varkentje. Vanmiddag klopt het helemaal? Wat klopt? Mijn hart!

Posted on 1 maart 2014 by lagriffeheks

Vrijdagmiddag. Het weer is zacht. Ik ben al uren aan het rondrijden me Ysbrandt achterin. Zwembad, fysiotherapeut. Maar nu is hij aan de beurt. Verheugd springt hij uit de auto. Neus in de lucht. Hij weet waar we zijn. In een straat grenzend aan Het Leidse Hout. Mijn kanariepiet staat geparkeerd onder een uitbundig bloeiende boom. Overvloedig tekent de witte bloesem op kale takken af tegen de bleekblauwe winterhemel. Ik laaf mijn ogen aan al die schoonheid. Ys wacht geduldig totdat ik klaar ben met fotograferen……

Nu gaat het wat hem betreft echt beginnen. We wandelen het grote park in. Hij neemt een duik in het gras. Rollebolt dat het een lieve lust is. Als hij genoeg heeft gesnuffeld en gemarkeerd, komt hij me opzoeken. Guitig koppie. ‘Zie ik daar een bal, vrouw?’ Ja, hij heeft het goed gezien. Ik heb een werpstok met tennisbal onder mijn jas verstopt. Grotendeels dan. Op het zichtbare gedeelte fixeert mijn hondje zijn blik. Tong op half zeven. ‘Please, please?’

Zo spelen we dan een hele tijd op het grote veld. Heks zit op een picknicktafel, lekker in het zonnetje. Ysbrandt spurt over het veld, stort zich op de bal, brengt em steeds terug, verdwijnt af en toe in een sloot….. Wat een feestje, ons feestje!

Heks heeft drie dagen in bed gelegen met een griepje. Natuurlijk moet ik dan ook met Varkentje op stap, maar dat gaat bepaald niet van harte. Met grote moeite hijs ik me in kleding, sjok of sukkel op fiets met bonkhoofd en pijnlijf door bos en stad. En heb het vrij snel helemaal gehad.

Daarom geniet ik dubbel van deze middag. Buiten het schitterende lenteweer, de bloesem, mijn rennende hondje, geniet ik ook van het genieten. Dat het weer lukt. Lekker hoor.

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: picknicktafel

Een nieuwe lente en een nieuw geluid? Ik ben blij dat er weer eens iemand naar me fluit! Heks wandelt met Varkentje door bloeiende Leidse Hout. Kippenpootjes en vreemde studies. Kinderlijke verwondering en je bent nooit te oud om iets te leren.

Bos, blauwe hemel, bloeiende bomen en rennend Varkentje. Vanmiddag klopt het helemaal? Wat klopt? Mijn hart!

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: