Maria roept me, niks te maren. Staan op toren, spelevaren…. Oude dromen in nieuwe vaten. Heks krijgt het soms wel te kwaad met altijd alleen in thuisisolatie. Waar blijft die leuke man uit die droom? Die speelse reisgenoot? Met zijn basketbal? Heb ik soms wat gemist? Vragen, vragen….. Heks laat zich niet langer plagen. Ze neemt het leven zoals het komt.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Slapen is niet mijn hobby. Ik doe het vaak en met overgave, maar even zo vaak lig ik wakker of spook ik urenlang door het huis. Loop nog een rondje met mijn hondje in het holst van de nacht. Kijk met een half oog naar oude opnames van ‘Allo. Allo.’ In de hoop, dat ik in slaap sukkel.

Heks houdt van de nacht. Ze is een echte nachtuil. Mijn afkeer van slapen komt door het compleet ontbreken van enig slaapritme. Sinds ik ruim dertig jaar geleden ME op mijn bordje kreeg heb ik geen normale nacht meer gedraaid.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

De eerste vijfentwintig jaar gelardeerd met levendige en afschuwelijke nachtmerries. Elke nacht. Bijverschijnsel van de ziekte. Sinds ik LDN gebruik droom ik nauwelijks meer. Lekker rustig, dat wel, maar ik mis mijn heldere dromen. Jarenlange droomtraining in één keer door de plee gespoeld. Maar dus ook nauwelijks nachtmerries meer.

Ik droom natuurlijk nog wel. Maar mijn droomlichaam heeft zich teruggetrokken in de krochten van mijn onderbewustzijn. Werd ik vroeger overspoeld door beelden en informatie, nu komen deze dingen mondjesmaat naar de oppervlakte.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

LDN zorgt ervoor, dat ik niet meer het hele jaar met griep in bed lig. Het stabiliseert mijn immuunsysteem en werkt ook kalmerend op mijn maagdarmstelsel. Het dodelijk vermoeiende nachtelijke gedroom is ook van de baan. Fijn en jammer tegelijk. Maar ik ga in geen geval stoppen met de Low Dose Naltrexon.

Het zorgmijden begint me ook een beetje op te breken. Bepaalde gebieden in mijn lijf zijn een no go area geworden. Ik moet die delen zo min mogelijk belasten. Lastig als het om je armen, nek en schouders gaat bijvoorbeeld. Ik moet daar met mijn bewustzijn vandaan blijven. Zover mogelijk. Negeren die leeuwen en beren, cyclopen en spierknopen.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Soms sta ik doodziek op. Niks nieuws onder de zon. Meestal trek ik na een paar uur bij. En dan ga ik er weer lekker tegenaan, voorzover mogelijk. Binnen de dunne lijntjes van mijn amoebe-bestaan. In thuisisolatie op mijn waterkasteel. ‘Het is in elk geval geen Corona,’ troost ik mezelf dan. Nog niet. Houden zo.

Vannacht zit ik weer lekker mijn spookuurtjes uit. Ik heb een mooi boek. Dan voel ik de Zwarte Madonna. Ze staat midden in de kamer. Ze slaat haar handen om mijn handen en legt ze op de pijnplekken overal op mijn lichaam. Ik voel haar krachtige liefde door mijn handen stromen. Mijn lichaam gloeit ervan.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

VikThor voelt het ook. Hij gaat er eens lekker voor liggen. Vaardige handen glijden langs zijn wervelkolom. Maken spieren los, ook in zijn dijen en kuiten.

Af en toe spartelt hij een klein beetje. Als de handen gevoelige plekjes losmaken. Daarna een zucht en een grijns. Mijn hondje grijnslacht. Hij houdt ook van de Torenvrouwe.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik herinner me een gedicht over een vrouw op een toren. Naar aanleiding van een droom jaren geleden. Ik kon er geen touw aan vast knopen, maar de droom was heel indringend. Het enige referendum, dat ik toen had, was de intense verliefdheid op een getrouwde man, die ik destijds doormaakte. Een wederzijdse passie, die we niet geleefd hebben.

We leerden elkaar kennen tijdens een seminar van Drunvalo Melchizedek. Vanaf de eerste seconde onafscheidelijk. Maar de enige wip, die we hebben gemaakt was in de speeltuin op de wip. Getrouwde mannen zijn een no go area voor Heks. Altijd geweest.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Die keer heeft het me echt moeite gekost om me te gedragen. Ik ben instant van die man gaan houden. Van zijn ballerige stemgeluid tot zijn dikke grote voeten. En hij hield heel veel van Heks. Niet van de decoratieve versie. Nee, van mijn ziel.

Deze man. Een oude bekende van Heks, ongetwijfeld.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

We hebben elkaar nog wel eens teruggezien. Jaren later. Hij had intussen een hele moeilijke tijd doorgemaakt met een ellendige ziekte. Goddank bijgestaan door zijn vrouw en dochters. De relatie met hen niet beschadigd door een akelige affaire. Het heeft me een jaar van mijn leven gekost om er over heen te komen.

Waarom denk ik hier nu aan? Omdat ik mezelf toen op een Torenschans zag staan. Die droom heeft me getroost destijds. De droom gaf me richting.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Gelukkig dagdroom ik nog veel. Gelukkig is de scheiding tussen dit heksje en andere werkelijkheden piepklein. Altijd geweest. Gelukkig……..

Ik kijk uit het keukenraam vanmorgen. Vanaf mijn hoge positie zie ik een tekst op straat staan. De tekst staart me aan. Hij staat er al minstens een dag, want gisteren heb ik em ook gezien. Met blinde ogen.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Vandaag ben ik uitgeslapen. Opeens dringt het tot me door wat er eigenlijk staat. Midden op straat. In een steegje van niks.

-Maar-roept-

Maria roept me. De tekst staat recht tegenover mijn voordeur. Mijn slaapkamerraam ligt een etage hoger. Maar, maar……. Niks geen gemaar!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Mocht ik nog aan mijn eigen gekte twijfelen, de gekke heksenziekte, hier is het bewijs. Neergekrabbeld door een onwetende voorbijganger met wie weet welke bedoelingen. Of in die vorm gepoept door een zeemeeuw. Wie zal het zeggen? Grondig onderzoek zal dit moeten uitwijzen…..

Heks gaat niks onderzoeken, ik ga vandaag een bosje bloemen brengen naar mijn zangmaatje An. Haar zoon zal het aanpakken en vervolgens hoop ik An op het balkon staand eventjes te spreken. Ik mis mijn maatje. Ik kijk ernaar uit.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

Het is al moeilijk genoeg allemaal. Het laatste waar in deze lastige tijd behoefte aan is, is een verbitterde zure zeur. Met een grote kromme neus! Heks trekt zichzelf aan de kwaaie haren uit de modder, op zoek naar haar lotus. No mud, no lotus? Nou modder genoeg. Maar blijven modderen om het modderen? Dat nooit!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Afgelopen week word ik snakkend naar adem wakker uit een nachtmerrie. De droom zou me zo’n twee maanden terug niks gezegd hebben. Ik zou niet bang zijn geweest. Ik zou me totaal niet kunnen herinneren waar het over ging, omdat het echt nergens over ging. Maar intussen gaat het wel degelijk ergens over.

Ik droom, dat ik mijn mondkapje vergeten ben en dat er allemaal mensen naar me toe komen, over mijn schouders leunen, zich tegen me aan vlijen….. Schrikken!

In de nacht erop krijg ik een berichtje van een dierbare, werkzaam in de gezondheidszorg. Waar ze zich een slag in de rondte werken. Waar geïmproviseerd wordt bij het leven. Om het leven van naar adem snakkende medemensen te redden. Ingepakt in een plastic pak met een mondkap en bril.

v

©Toverheks.com

‘Jeetje Heks, ik kan gewoon niet slapen van jouw laatste blogje……’ Ik schrik me rot. Ik heb deze schat diep gekwetst met mijn gehak op de huidige ontwikkelingen. Met name mijn geschrijf over het gerucht (en de kamervragen hierover), dat huisartsen hun patiënten in de risicogroep bellen, dat ze maar thuis moeten blijven mochten ze ziek worden, dus geen behandeling krijgen, is helemaal verkeerd gevallen.

‘Dat doen huisartsen echt niet. Waarom ga je niet eens iets positiefs bijdragen? In plaats van als beste stuurman aan de wal overal commentaar op te hebben? Heb jij soms een oplossing? Hou eens op met naar die stomme praatprogramma’s te kijken. Doe in plaats daarvan eens iets leuks voor een ander! Je bent zo creatief!’

Nu kan Heks niet meer slapen. Ik schaam me diep. Een beste stuurman ben ik. Stuurloos aan lager wal. Ja, ik ben een ouwe zure zeur aan het worden. Mijn vertrouwen in de mensheid heeft een paar enorme deuken opgelopen en daar loop ik nu keihard tegenaan. Ik zie inderdaad alleen maar de leugens en het gedraai. De kleine groep, die rare domme dingen beweert.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

De meeste mensen doen hun gloeiende best. Overal ontstaan de meest creatieve oplossingen voor van alles en nog wat.

Het berichtje schudt me wakker. Ik moet mijn Lotus op gaan duiken, daar ergens in de modderpoel van mijn hart.

Ik steek gelukkig wel kaarsjes aan voor alle mensen, die het te verduren hebben in deze crisis. Met name mijn geliefde vrienden en familieleden, die in de zorg werkzaam zijn, kunnen rekenen op een hekserig licht- en geur-offer. En een schietgebedje. Dat is al iets.

Ik neem me voor om niet meer naar kamerdebatten te kijken. En ook niet meer naar dat vreselijke gewauwel in het gemiddelde praatprogramma. Ik kijk alleen nog naar het journaal. Daar zeggen ze toch niet van die rare dingen?

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Direct de volgende ochtend zie ik alweer een kwibus kwalijke uitspraken doen. Van die uitspraken, waar Heks van over de zeik gaat…. Het betreft Ira Helsloothoogleraar Besturen van Veiligheid aan de Radboud Universiteit. Ik zou mijn lot niet graag in de  handen van deze veiligheidshoogleraar leggen.

De man is er voorstander van, dat we de boel maar weer open gooien, net zoals in Zweden. Misschien niet direct ook de horeca, maar op zich moet dat ook binnenkort weer kunnen. Dat virus gaat toch wel zijn gang, dus al die zwakke zusters en broeders gaan toch wel dood. Geen ontkomen aan.

‘Wij hebben mensen in totale verwarring gebracht over de effecten van de gevolgen van dit virus. Het is echter net zoiets als met een gewone griep, dat mag ik niet zeggen, maar neem de griep van 2018, ook heel veel doden…’ ( bijna 10.000 mensen extra overleden  tijdens de piek), ‘De meeste mensen hebben er weinig last van en de rest gaat toch wel dood.’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Maar ook de crisis, die we nu samen aan het creëren zijn (gekke manier om de ellende rondom dit virus te beschrijven) door al die maatregelen, daar gaan nog meer mensen aan onderdoor, door verlies van gezonde levensjaren.’

‘We moeten dit niet behandelen als een ramp. Als ik heel koel reken ….  met die IC bedden gaan er een paar honderd mensen dood……. bladiebla…… Maar mensen zonder werk kunnen daardoor ziek worden….meuhmeuh….. We moeten koel rekenen. De negatieve effecten van werkloosheid zijn ook heel belangrijk. Het ethische aspect, (Hij kent het fenomeen ethiek dus wel) blijft ingewikkeldheid (snapt het niet echt). Een slachtoffer redden ten koste van de kwaliteit en gezondheid van kinderen en kleinkinderen, daar komt het op neer….’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Kortom: ‘Het is een enorme crisis die we aan het creëren zijn….., maar we moeten het niet benaderen als een ramp. En dood ga je toch wel, als krakkemik, dus waarom zouden we er zoveel energie in stoppen om dat te voorkomen?’

Heks heeft zich nog zo voorgenomen om zich niet meer op te winden. Maar door dit soort lieden, in het journaal notabene, wordt het me wel erg moeilijk gemaakt.

Dan komt ook die rare man van de RIVM ook weer in beeld, voor de zoveelste keer. Hij bepleit uitgebreid om maar vooral geen mondkapjes te gebruiken. Voor artsen is het zinvol, maar voor gewone mensen niet.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Heks krijgt dagelijks artikelen toegestuurd door deze en gene over het bewezen nut van mondkapjes. Zelfs in de Verenigde Staten zijn ze er achter gekomen. Maar nee hoor. Hier creëren we een ramp met zijn allen door het virus serieus te nemen en mondkapjes moet je vooral niet opzetten.

Als ik tot slot een Chinese arts hoor praten over het nut van hoge dosis vitamine C, waarbij hij zich beroept op allerlei onderzoek rondom het binden van vrije radicalen door dit goedje, herinner ik me plotseling dat een Nederlandse voedingsdeskundige, ook al een professor,  afgelopen week op televisie zat te beweren, dat gezond eten geen bal uitmaakt voor je weerstand.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Zelfs Heks weet dat vitamine C een soort vuilnisdienst in je lijf is. Het bindt vrije radicalen. ‘Met name vrije radicalen, die in grote mate vrij komen in je lichaam als je ziek bent, zorgen voor de ernstige complicaties. Eet veel vitamine C,’ besluit de Chinese arts vanachter zijn mondkapje.

Het valt niet mee om me niet op te winden. Vooral niet met deze koel rekenende idioten in beeld. Ik hou me vast aan mijn vrienden in de zorg. Die met beperkte middelen wonderen verrichten. Die iedereen willen helpen vanuit de grond van hun hart. Ongeacht wat zo’n van de pot gerukte kletsmajoor ook beweert.

Toch ben ik vast besloten om te ontzuren, mijn bitterheid te laten varen. En daar word ik onverwacht mee geholpen door het prachtige leven zelf. Het stuurt me allemaal presentjes en bijzondere momentjes. Hoera! Maar daarover de volgende keer meer.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Vooruit slapen en je niet druk maken. Nergens over. Ook niet over gevaarlijke idiote nepheksen. Kruidenvrouwtjes van lik mijn kotsdrankje. Noch over enige vorm van soap….. Op televisie dan wel in het echte leven!

Vannacht slaap ik zo lang. Het klokje rond! Het leeuwendeel geheel gekleed voor de televisie met alle lichten aan. De laatste uurtjes lekker onder de wol.

En ik droom. Nog steeds lukt het me niet om ze mee te nemen de dag in. Maar mijn droomlichaam maakt overuren momenteel. Vage herinneringen aan draken en zwanen. En allerlei ander gespuis hier in huis. Ik ben gelukkig in mijn dromen. Ik word vrolijk wakker!

Nou, dat is wel eens anders geweest. Jarenlang reeg ik de ene nachtmerrie aan de andere. Een bijverschijnsel van ME, dat heftige gedroom. Sinds de LDN is het wat rustiger geworden wat dat betreft. Zelfs zo rustig, dat ik tijdenlang voor mijn gevoel nauwelijks droomde. Onzin natuurlijk. Dat blijkt nu maar weer.

Als ik voor de televisie zit bij die komen van mijn heerlijke slaapnacht kijk ik voor het eerst in tijdens weer eens naar The Bold and the Beautiful. Met een half oog. Katy en Thorn zitten kwezelig met elkaar te praten. ‘Wat een hopeloos stelletje bij elkaar toch,’ schiet er door mijn hoofd, ‘benieuwd wanneer die Thorn de knuppel in het hoenderhok gooit wat betreft hun halvezolige huwelijk……’

Want leer mij dat soort mannetjes kennen. Zogenaamd de goede broer, maar ondertussen… Een kwallejak van de bovenste plank.

En hopla! Heks wordt op haar wenken bediend. Thorn gooit zijn miezerige knuppeltje in Katy’s kakelende kippenhok. Hij wil van het huwelijk af. Nu zal het me benieuwen of er weer een annulment gaat volgen. Dat rare fenomeen in Amerikaanse soaps om een huwelijk nietig te verklaren, zodra zich een hobbeltje voordoet.

Dan begint Docter Phil. Hij heeft een vrouw op bezoek, waar de gemiddelde toverheks nachtmerries van krijgt. De vrouw verkoopt een middeltje, ‘Jillians Juice’, waar alle kwalen van genezen. Kanker, steenpuisten, suikerziekte of staar? Elke dag een slootwaterslok van dit smerige gefermenteerde bouwseltje van koolbladeren en zout en je wordt 450 jaar oud. Met gemak!

Zelfs homoseksuele neigingen smelten als sneeuw voor de zon als je in deze onzin gelooft belooft het gekke mens. Oh, wat een griezelige vrouw. Om werkelijk alles wat Phil ter berde brengt om de idioot tot rede te brengen moet ze onbedaarlijk lachen. Zelfs het feit, dat er mensen zijn overleden aan torenhoge bloeddruk na gebruik van dit middeltje maakt geen indruk op de gifmengster.

En weer verbaas ik me over het feit, dat oerdegelijke genezers, sjamanen en heksen met het grootste gemak voor gek worden versleten, terwijl dit soort randdebielen blindelings worden gelooft! Elk weldenkend mens kan wel bedenken dat louter zout en kotsige kooldrank slecht is voor een gemiddeld humaan gestel. En toch vreten ze dit soort gekkenpraat als koek.

‘Ik heb begrepen, dat ook geamputeerde armen of benen weer aangroeien door het gebruik van ‘Jillians Juice’,’ teemt Phil. En inderdaad: Ledematen groeien aan waar je bij staat. Het is een soort superieure Haarlemmerolie…….

Ach, die arme koolbladeren, komen ze toch maar weer in een slecht daglicht te staan, terwijl een paar geplette bladeren op een gekneusde knie wonderen kunnen verrichten….

Heks is vooruit aan het slapen. Komend weekend weer een hele dag Heksenschool en drie dagen later gaan we met mijn koor de Matthäus Passion uitvoeren. Een beetje veel van het goede, dat wel. Daarom maak ik me nergens druk over, dat kost maar weer energie.

Ik mag gewoon niet te moe worden, want dan raak ik mijn stem kwijt. Een wet van Meden en Perzen bij ME patiënten. Zonder stem is het beroerd zingen. Ik hou mijn heksenkrijskreten dus maar binnen. Tijd voor rust en voor bezinnen.

Vannacht krijgt Heks eens goed te eten: De dolende ridder komt aanzetten met een levend maaltje! Door lagen slaap weet hij mijn dromen te verstoren. Mijn monster laat van zich horen! Ontbijten met harige rattenstaart? Heks is er niet voor te porren……

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘Jeetje Heks, hoe gaat het? Ik schrok van je blogje. Red je het wel?’ Don Leo klinkt bezorgd. Ja, dat is nu ook weer niet de bedoeling. Hij heeft al genoeg aan zijn kop. Over deze toverkol in de rats zitten kan er echt niet meer bij!

Vanmorgen kreukel ik zoals gewoonlijk weer trillend en zwetend op gang. Bibberig zit ik op de rand van mijn bed. Ik heb een superslechte nacht gehad. Onrustig slapen, steeds wakker worden. En als ik dan eindelijk in slaap ben droom ik dat ik word aangevallen door een panter. Schreeuwend stort hij zich op me.

Maar nee, het is maar een droom. Ik drijf naar de oppervlakte en hoor mijn aanvaller nog steeds. Buiten. In de steeg. Oorverdovend……..

Ik trek een sprintje naar de keuken. Even uit het raam kijken. Misschien heb ik een kat vergeten binnen te halen gisterenavond. Met name Pippi kan geweldig krijsen als ze het zat is op het balkon.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Het begint net licht te worden. In de halfduistere steeg staat een zwart monster. Hij krijst en toont me een vette muis. ‘Kijk nou, lieve  vrouw, speciaal voor jou gevangen. Kom nu naar beneden, dan vreten we em samen op!’ Ik zie het muisje angstig spartelen bij die woorden…… Hij is reddeloos verloren. Dat moge duidelijk zijn!

Helaas kan Heks niets meer voor het arme beestje doen.

Ik weet uit ervaring, dat ik mijn schatje beter niet binnen kan halen nu. Geheid dat hij die muis loslaat in het huis. Je kunt je de taferelen misschien voorstellen: Zeven katten woest jagend op een wel erg interessante prooi. Door muren en behang!

Ik wacht dus een kwartiertje. Dan mag het bakbeest naar binnen. ‘En ik maar denken dat je toch wel een ouwetje aan het worden bent,’ lispel ik tegen mijn rattenvanger, ‘Je redt je echter nog uitstekend zonder blikjes en brokjes!’

Aanhalig geeft hij me kopjes. ‘Jammer dat je ze lang wachtte om me te komen halen, vrouw. Ik heb die muis natuurlijk al lang soldaat gemaakt, maar hij was eigenlijk voor jou bestemd!’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Ondanks zijn levende voorgerecht lust Ferguut nog wel wat brokjes. Ik zet een flinke bak eten voor zijn neus en hij valt erop aan alsof hij in geen dagen iets heeft gehad. Wat kan mijn dolende ridder toch bunkeren! Hij eet meer dan het dubbele van wat de rest naar binnen werkt.

Natuurlijk wil hij direct na zijn diner weer naar buiten. Heks steekt er een stokje voor. ‘Blijf jij maar eens een nachtje binnen. Je bent de hele tijd op stap en zulk geweldig weer is het nu ook niet vannacht,’ ik geef hem een kusje op zijn grote katerkop. Hij berust in zijn lot.

Tevreden krult hij zich op naast mijn hoofd. Gelukkig. We kunnen eindelijk slapen. Over een paar uur moet ik er alweer uit. Zit ik traditiegetrouw trillend en zwetend op de rand van mijn bed. Gaan er weer happen pijnstillers naar binnen. Moet ik de dag weer met geweld op gang trappen…..

‘Ach, lieve Don, je weet het toch? Het is halen en brengen. Ik heb dagdagelijks te maken met een invaliderende ziekte. Mensen bagataliseren het. Ik bagatelliseer het vaak ook. Gewoon omdat ik me er niet in wil wentelen. En dan ook: Je ziet het niet aan me. Behalve vroeg in de morgen, als ik nog geen pijnstillers in mijn klep heb.’

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Ik zie tegen alles op. Vakanties zijn een ware bezoeking. Ik ga bijvoorbeeld een weekendje weg binnenkort, maar ik zie ertegenop als tegen een berg. Gewoon omdat alles me constant teveel is. Omdat ik van twee dagen pret maken een paar maanden lol kan hebben. In de verkeerde zin van het woord….’

‘Nu ben ik bijvoorbeeld ernstig geblesseerd geraakt door het omslaan van bladzijden tijdens het concert met het projectkoor. Het boek stond al op een standaard, maar die bladzijden slaan zichzelf niet om natuurlijk. Ik kan die arm nauwelijks gebruiken en crepeer van de pijn.’

We beginnen verschrikkelijk te lachen, ja, wat moet je anders? Het is toch ook te gek voor woorden. Kun je het mensen kwalijk nemen dat ze dit niet serieus nemen?

Ja. Sommige mensen neem ik het bijzonder kwalijk. Die hadden er best eens iets over kunnen lezen. Best eens iets voor me kunnen betekenen.

Gelukkig heb ik een kat die goed voor me zorgt. Hij brengt me reusachtige ratten en vette veldmuizen. En als mijn hondje te ruw met me stoeit naar zijn smaak, springt hij op zijn rug en geeft hij hem een stevige opstopper. Mijn panter is voor de duvel niet bang.

En ook nog eens de grootste liefste schat van een kat!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

 

 

Wakker worden van een droom: Heldere dromen zijn geen bedrog. Toch? Heks droomt een tegenvraag. Nu het antwoord nog…….

Afgelopen week word ik wakker van een droom. Dat is over het algemeen een teken dat die droom me iets te vertellen heeft. Maar wat droomde ik dan? Slaapdronken prent ik mezelf de beelden in. Ik creëer een paar triggers op cruciale plekken, zodat ik me morgenochtend de droom min of meer kan herinneren. 

Er word aan de deur gebeld. Als ik open doe staan er een aantal mij onbekende mensen met kinderen op de stoep. Ze zijn verre ‘familie’ van me, zo beweren ze. En ze hebben het moeilijk. Direct beginnen ze daarover te vertellen. ‘Waarom komen jullie uitgerekend naar mij toe?’ vraagt Heks gis. Ze krijgt geen antwoord. De mij vreemde familieleden ratelen door over hun ellende.

‘Waarom komen jullie uitgerekend naar mij toe? Hoe komen jullie op dat idee?’ Ik vraag het gewoon nog maar eens. En opnieuw krijg ik geen antwoord. Hardnekkig blijven ze spuien en spuien. Een beerput gaat open. De drek loopt uit hun bek langs hun nek. Wat gek.

Opnieuw vraag ik waarom ze nu uitgerekend hierheen zijn gekomen? Ik blijf het vragen. Ik luister niet naar hun gezeik. Ik wil nu wel eens weten waarom er altijd mensen met ellende op mijn stoep staan. Onbekenden. Of vage kennissen. Of verre familieleden waar ik nog nooit van gehoord heb.

Dan schiet ik wakker. Wat een gekke droom. Raar hoor. En wat reageerde ikzelf vreemd. Normaal gesproken zit iemand allang bij me binnen als ie een zielig gezichtje trekt. Ik reageer heel anders dan ik van mezelf gewend ben in de droom. Of misschien is er echt iets aan het veranderen in Heks. Misschien krijg ik eindelijk grip op iets wat me al jaren nekt…..

‘Jij zit altijd maar naar Jan en Alleman’s ellende te luisteren Heks,’ zei mijn ex van honderd jaar geleden Blonde Buurman onlangs tegen me. ‘Ik herinner me nog goed hoe je destijds in de kroeg werkte en geduldig alle vreselijke verhalen van allerlei dronken idioten stond aan te horen. Ik ken je niet anders!’

Goh, deed ik dat toen ook al? Ja. Ik deed het al als kind. Ook toen sprong ik in de bres voor kids die gepest werden. Ik wierp me op als hun beschermster. Ik luisterde geduldig naar hopeloze verhalen over verschrikkelijke thuissituaties. Maar over mijn eigen situatie repte ik met geen woord…..

De paragnost Peter van der Hurk wees me ook al op die eigenschap. Volgens hem moet ik er maar geld voor gaan vragen. ‘Zet een tafeltje neer met een naambordje erop. En laat mensen betalen voor je een consult. Jij kunt bovendien ook nog eens genezen met je handen. Gewoon een praktijk openen, dan ben je zo uit de sores….!’

Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Je kunt moeilijk opeens uit het blinde niks een rekening presenteren als je weer eens eindeloos naar een droevig verhaal hebt zitten luisteren. Of iemand mateloos hebt zitten bevestigen. Het zou me een deining geven!

Voorlopig neem ik een uitgebreide luistervakantie. De komende tijd ben ik niet bereikbaar in dat opzicht. Ik ben als het ware eventjes in gesprek. Met mezelf wel te verstaan. Dus ik neem andermans problemen niet meer aan. Dat is wat de droom me vertelt.

Er is iets wezenlijks aan het verschuiven vanbinnen. Een op zich goede eigenschap is tegen me gaan werken. Niet best natuurlijk. Dat moet toch anders kunnen! Daar word nu aan gewerkt……

Ga je dan nooit meer naar iemand luisteren? Word je vanaf nu Oostindisch doof Heks? Sta je bij het minste of geringste aandacht vragende rotverhaal stampvoetend met je vingers in je oren omdat je niet wilt horen?

Wie weet. Ik denk niet dat het zo’n vaart zal lopen, waarschijnlijk is het tijdelijk, maar zeg nooit nooit.

Een herkenbaar droombeeld in de openingceremonie van de Olympische Spelen. Heks kijkt geboeid toe, maar valt toch in slaap. Wonderlijk. Eigen dromen vermengen zich met de Olympische Droom….

bp10openingceremonie van de Olympische Spelen

Vanavond kijk ik opnieuw naar de openingceremonie van de Olympische Spelen. Gisteren  tijdens mijn eerste poging viel ik in slaap. Daarna nam Frogs me mee naar een concert in Rotterdam.

’s Nachts dan maar naar een herhaling kijken. Opnieuw geraak ik in dromenland. Ook vanavond lukt het me niet om de hele ceremonie te bekijken, maar nu laat de techniek me in de steek. Halverwege valt het beeld weg.  Als ik probeer de draad weer op te pakken, op het punt, waar het mis gaat, start deze ‘uitzending gemist’ weer helemaal bij het begin.

openingceremonie van de Olympische Spelen

Zodoende zie ik het eerste stuk meermalen voorbij komen… Prachtige droombeelden. Werelden als drijvende eilanden in de lucht. Een meisje, dat er tussendoor zwemt….

openingceremonie van de Olympische Spelenopeningceremonie van de Olympische Spelenopeningceremonie van de Olympische Spelenopeningceremonie van de Olympische Spelen

Als ik later met Ysbrandt nog een rondje loopt herinner ik me opeens een droom, die ik jaren geleden had. Een hele bijzondere en heldere droom. Mijn energielichaam vliegt over een soort weg. Aan weerszijden bergen. Aan mijn rechterkant stroomt een grote rivier. Links langs de oevers wonen allemaal mensen in rare huisjes. Ze maken een gelukkige indruk.

openingceremonie van de Olympische Spelen openingceremonie van de Olympische Spelenopeningceremonie van de Olympische Spelenopeningceremonie van de Olympische Spelen openingceremonie van de Olympische Spelen

In de rivier drijven eilanden. Elk eiland is een wereld op zich. Het ziet er fantastisch uit. Een beetje zoals de openingsscène bij de Spelen. Als ik inzoom kan ik me ermee verbinden. Als het ware een leven leven op zo’n afgescheiden stukje wereld. Alle werelden bestaan tegelijkertijd. En toch zijn er middeleeuwse steden, groene eilanden met wildernis, moderne futuristische toestanden…. Van alles.

openingceremonie van de Olympische Spelen openingceremonie van de Olympische Spelenopeningceremonie van de Olympische Spelen

Degene, die deze opening in elkaar heeft geknutseld, heeft misschien wel dezelfde droom gehad. Wat grappig. Heks kan er weer niet over uit. Wat is alles en iedereen toch verbonden. We leven in een droom en soms in een droom wordt een tipje van de sluier opgelicht. Naar die rare werkelijkheid achter de dingen. Vlieg je even uit je gewoontepatroon, uit je veilige wereldje. In adelaarsvlucht. Snuif je even iets op van de eeuwige stroom, die alles verbindt. Waar alles uit voortkomt. Blauwdruk van de Heilige Ganges.

GANGESGANGES GANGES