Vanmiddag kijk ik naar de Tour. Een lange rit met waarschijnlijk een massasprint aan het eind. Groenewegen zit nog steeds vooraan. Heerlijk.

Tussendoor wordt er flink geluld. Geouwehoerd. Geklessebest. Door stoere kerels. Wie zegt er dat wij dames lang van stof zijn? Wie durft te beweren dat heren efficiënt converseren?

Eindeloos staat Herman van der Sande te oreren met alweer een oud renner. Rob Harmeling in dit geval. Beiden geven hun mening over deze geweldig leuke Tour. Er worden allemaal oude koeien van stal gehaald. En uit de sloot. Toen was het snoeiheet, toen viel er eentje dood. Toen won die en die, toen hebben we het verkloot. Precies hier. Op dezelfde berg. Of de vorige. Of de volgende.

‘Je hoeft niet te drummen en te duwen in de bochten,’ roept van der Sande over het komende stuk van vandaag. Heks houdt toch zo van het wielerjargon. Het sleuren en stoempen. ‘Ze hebben die kopgroep aan een draadje,’ vervolgt Herman. ‘Ja, de klassementsrenners hebben geluk…..’ antwoordt zijn gesprekspartner, ‘Dit was vroeger de kookpot van Frankrijk. Dit jaar is het helemaal niet te warm hier….’

Ik vind het wel jammer, dat het niet bloedheet is in die beruchte kookpot. Ik zie die wielergasten graag sterven, toch overleven, er weer bovenop komen en voortleven. Terwijl ze gewoon doorstoempen. Geparkeerd staan door de hongerklop om dan toch met twee vingers in de neus die etappe te pakken…..

Extreme omstandigheden willen dan nog wel eens helpen……

Heks ligt al dagen stiekempjes gestrekt. Het valt niemand op, want het is geen geweldig weer. Het valt sowieso altijd geen hond op, als ik in de lappenmand ben. Behalve dan mijn eigen hondje. Die ligt te balen aan het voeteneind van m’n bed. Hij vindt zo’n dodelijk vermoeide heks maar niks.

Ik slaap uren achter elkaar. Val ’s avonds in slaap voordat ik heb gegeten. Al een paar dagen. Dus heb ik vandaag de warme hap alvast om vier uur ’s middags achter de kiezen gepropt. Beter vroeg dan nooit.

Oh, wat heb ik lekker gekookt. Zal ik mijn receptje geven? Van glutenvrije, lactosevrije, sojavrije calamaris met veganistische citroen/knoflookmayonaise?  Supersimpel en heel lekker! Vooral voor de televisie tijdens ‘De Avondetappe’.

Zet twee schaaltjes klaar. In de ene doe je een mengsel van 1 deel boekweitmeel en 2 delen kikkererwtenmeel, flinke snuf zout, cajunkruiden en mediterrane kruiden er door mengen. In de andere schaal kluts je twee eitjes. Eventueel nog wat van de kruiden er door mengen.

Op het vuur een hoge smalle pan met een flinke laag olie. De calamaris moet echt koppie onder gaan. Verwarmen tot 180 graden. Steek een stokje in de olie. Als de olie om het stokje bruist kan de calamaris er in.

Haal de inktvisringen door  het meelmengsel en vervolgens door het eiermengsel. Hop in de olie. Drie minuten geduld AUB en laten uitlekken op keukenpapier.

De saus maak ik van een flinke hand rauwe cashewnoten met het sap en de rasp van een uit de kluiten gewassen citroen. Vier eetlepels olijfolie erdoor. Teentje knoflook. Halve theelepel zout. In de keukenmachine fijn pureren tot een romige rijke saus.

Serveren met een leuk groentegarnituurtje. Of zoals Heks als bijgerecht bij een pastamaaltijd. Of gewoon zo voor de buis met een glutenvrij biertje er naast en de Tour op de achtergrond.

In de Tour is nu van alles aan de hand. Er zijn opeens 2 pelotons ontstaan. En een kopgroep. ‘Wat een ongelofelijk blunder. Pinot gaat nu zelf op kop rijden, ja hij zal wel moeten. Complete paniek natuurlijk. Iedereen laat hem lekker rijden. Ik hoop dat Groenewegen in die groep zit….’

Heks volgt niet helemaal wat er gebeurt. ‘Wat een blunder zeg,’ hoor ik steeds. Waar is Groenewegen? ‘Ze willen Pinot niet terug laten komen. En Fûgelsang….. Dan is Groenewegen ook kansloos…….’

Wat een leuke Tour hebben we dit jaar. Geen gecontroleerd gekut met oorwurm Froome.  Nee, er gebeurt van alles. De Nederlanders doen het geweldig. Eerlijk zal het nooit worden, de wielersport.

In het ene team hebben ze bijvoorbeeld allemaal op maat gemaakte peperdure aerodynamische stuurtjes. Het scheelt je minuten tijd per uur. Andere teams hebben niet zulke stuurtjes. Te duur.

Oh, krijg nou wat, allemaal waaiers. Niet best. Een slagveld……

‘Groenewegen heeft niet de benen om het kolletje te verteren,’ roept de verslaggever. Hij is voor vandaag dus gezien. Spanning en sensatie. Wat een leuke Tour! ‘ Een zwarte dag voor Pinot.T’is koers hè?’ schreeuwt de commentator opgewonden, ‘Ja. T’is koers……!’

Wout van Aert wint de sprint. In zijn eerste ronde van Frankrijk. Een super leuke Belg in dienst van Jumbo Visma. Een veldrijder! Wat een verrassing! En onze eigenste Kruiswijk slaat een slag in het klassement.