‘Je zit nu op een moment in je leven, dat je verleden als een tsunami over je heen dendert,’ vervolgt Peter van der Hurk zijn verhaal, ‘je blijft wel staan, maar je staat in je eigen vuil. Troep van jaren overspoelt je. Het is heel veel.’
‘Al die jaren heb je voor anderen geleefd en alleen maar gegeven. En daarvoor in de plaats heel veel shit terug gekregen, want dat is wat mensen vaak doen: Je helpt ze uit de shit en ze gooien het vervolgens op jouw bordje. Jij hebt wel altijd verzet gepleegd. Maar dat gaat niet meer. Je bent helemaal op. Je kunt echt niet meer. Je valt stil…. Dus nu komt al die troep in één keer over je heen: Als een vloedgolf!’
‘Het heeft ook allemaal te maken met jouw gestoorde trouw aan anderen. Jouw achterlijke trouw! Wat is dat toch? Als ik, om maar een voorbeeld te geven, zou afspreken om een jaar een relatie met je te hebben, gewoon alleen maar voor de lol en halverwege dat jaar zou de man van je leven op de proppen komen en je ten huwelijk vragen met alles erop en eraan, dan ging je dat eerst met mij bespreken. Wat of ik daar van vind! Belachelijk natuurlijk!!!’
Het is helemaal waar. En in dit geval nog waar gebeurd ook! Zelfs in de meest vreselijke crisis met vreemdgang en bedrog ben ik toch loyaal gebleven aan zo’n ijskoude geslepen kerel.
Toen ik na bedrogen te zijn door die zogenaamde geliefde daarna op een welverdiende vakantie in mijn eentje ging, om weer een beetje op verhaal te komen, kwam ik een werkelijk geweldige kanjer van een leuke man tegen.
Het klikte gigantisch. Ons gesprek joeg vlinders door mijn hele lijf. Vervolgens ging ik terug naar mijn persoonlijke narcistische supereikel. Uit stomme loyale trouw aan die bedrieger……
Want daar kom ik ook achter tijdens de reading. Ik ben in het verleden belogen en bedrogen. En het is inderdaad nog veel erger geweest dan ik al dacht. Ontrouw, vreemdgaan. Aan alle kanten. Niets was heilig….
Wat ik heb ervaren heeft nooit plaats gevonden. Diegenen met wie ik gelukkig ben geweest hebben nooit bestaan. In plaats daarvan verkeerde ik meestal met een soort kameleon: Iemand met zes gezichten. ‘Hoe de wind waait waait mijn rokje….’ aldus Peter…….
Waait mijn rokje. Ik moet toch zo lachen om hoe deze man dingen zegt. Waar haalt hij het vandaan?
‘Heks, jij wilt een man, die je begrijpt, maar die man bestaat niet. Mijn vrouw begrijpt mij ook niet. Ze probeert het wel, hoor, maar zoiets is onmogelijk. Ze geeft me ruimte, vrijheid. Dat is belangrijk.’
Het besef dat je nooit in iemands kunt kop kijken heeft mijn leven veranderd las ik ooit ergens. Het wordt al helemaal moeilijk als iemand dan ook nog eens zes gezichten heeft! De enige goede symbiotische relatie is toch echt die met je hond……
Een uur lang stort deze zeer begaafde man zijn informatie over me uit. Hij bekijkt een foto van mijn vader. ‘Uche uche,’ hoest hij bekend, ‘Had jouw vader een typisch kuchje?’ Goh, helemaal vergeten, maar inderdaad. Zijn kuchje alarmeerde ons dat hij in aantocht was, zodat we zogenaamd vlijtig met onze handen konden wapperen, als we voor hem aan het werk waren. Je mocht absoluut niet lanterfanten!
Sommige dingen vallen pas later op zijn plaats, zoals de opmerking over mijn vader: ‘Als je bijvoorbeeld, ik noem maar wat, aan je ***** zou worden geopereerd dan staat hij als eerste aan je bed.’ ‘ Krijg nou wat: Ik ben daar verschillende malen aan geopereerd,’ denk ik op de terugweg naar huis, ‘maar toen was hij al lang dood!’
Zo krijg ik dan heerlijk bevestigd, dat mijn vader over me waakt. Dat hij me ook in die hele moeilijke tijd rond die afschuwelijk operatie’s terzijde heeft gestaan. Aan mijn bed heeft gestaan. Net als mijn moeder overigens. Ook zij stond daar. In levende lijve!
‘Jouw achterlijke trouw maakt dat jij wel altijd achter iedereen aanrent. Hou daarmee op. Je bent een schat, ik vind je echt een schat! ‘ Hij staat op, loopt naar me toe en schudt me de hand. Het is een beer van een kerel!
‘Maar weet je wat ik zo zonde vind, Heks? Jij bent een hele warme vrouw, maar ze hebben je KOUD gemaakt, al die mensen. Je bent helemaal leeggetrokken!’ besluit hij op de valreep.
Inderdaad. Zo voel ik me de laatste tijd. Leeggezogen. Opgesoupeerd. Wrakhout.
‘Ga lekker uitrusten, over een paar maanden ben je weer helemaal de oude. Gewoon weer je praktijkje openen, laat mensen maar betalen als ze met hun zootje bij je komen. Meer spirituele mensen zoals jijzelf om je heen en laat al die zuigers maar de tering krijgen. Nooit niks meer uitleggen. Jezelf nooit meer verdedigen. Of jij je informatie nu krijgt van God, Jezus, een elfje, een kabouter of een TROL! Het interesseert niemand ene reet. Als ze die informatie maar krijgen….. Gewoon mensen helpen, maar niet meer voor niks. Komt het allemaal goed met jou!’
Op weg naar huis tolt mijn hoofd. ‘Niet denken, Heks, je denkt teveel. Vanaf nu luister je naar je gevoel en vandaaruit ga je dingen DOEN. Dan is het zo voorbij met je problemen!’ galmen Peters wijze woorden na in mijn hoofd.
Ik besluit Ysbrandt nog even een rondje te geven in een park, voordat ik naar huis ga. Tijdens de wandeling raak ik letterlijk uit balans als ik wegglibber op een modderpad. Ik krijg mezelf niet meer door mijn middelpunt heen terug in balans, maar knal op de grond, in de blubber. Mijn dunne legging springt open als een elastiek en een laag kiezelstenen versmelt met mijn knie tot een blubberige bloederige grindtegel.
Brullend als een gewond dier verlaat ik het park met een dodelijk verschrikt hondje. Een kwartier later lig ik bij de huisarts op een behandeltafel. De smerige rafelige wond wordt uitgewassen. De grindtegel wordt steentje voor steentje verwijderd. Een shot tetanus verdwijnt in mijn bovenarm. De knie wordt verbonden. ‘Elke dag drie keer uitspoelen en liever niets erop doen thuis.’
Dat laatste lukt me niet. Ik kan niet in de gapende putwond kijken momenteel. Ik voel me verschrikkelijk ellendig, want ik ben letterlijk en figuurlijk op mijn bek gegaan.
‘Nou Heks, je had dan wel echt je absolute dieptepunt de afgelopen week.’ zegt iemand later tegen me. Ja, zo kun je het ook zien. Letterlijk en figuurlijk een gevallen vrouw. Want bedrog degradeert…. Letterlijk en figuurlijk op mijn plaat gegaan. Letterlijk en figuurlijk dweilend in de troep en blubber….
Maar ook: Vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. Ik weet nu van de hoed en de rand. Ik heb over zoveel zaken uitsluitsel gekregen. Mij maak je niets meer wijs. In het uur bij Peter van der Hurk is zoveel voorbij gekomen, hij heeft me zoveel informatie verschaft! Gelukkig heb ik het opgenomen met mijn telefoontje. Zodoende kan ik het later nog eens op mijn gemak afluisteren.
‘Je moet mensen gewoon gelijk geven, Heks,’ is zijn beste advies, ‘Dan is het gelijk einde discussie!’ 😉
Dus vind je me een idioot, kreng, klerewijf of bitch? Je hebt helemaal gelijk. Het is zo. Ik schaam me dood, dat ik niet de toegewijde persoon kan zijn, die je verdient. Ik had het veel eerder moeten toegeven. Een jaar of 55 geleden……
Sorry! 🙂
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.