Vermomde Engel in de kroeg: Don Leo doet Leiden aan. Heks sluit haar goede vriend na jaren in de armen! En vermoeiende koorrepetitie met venijn in de staart……

koorzang, koor, zingen met elkaar is fijn,

Samen zingen is zo heerlijk

Zaterdag heeft Heks de hele dag koorrepetitie. Tot mijn vreugde beginnen de stukken er redelijk in te zitten, ondanks het feit dat ik nooit oefen. Een energiekwestie, geen onwil. ’s Middags  toetert het kopensemble weer vrolijk mee. En ook hier is een enorme verbetering merkbaar. Het koor wordt niet meer compleet weggeblazen, zoals de vorige keer.

koorzang, koor, zingen met elkaar is fijn,

Het is een sociaal gebeuren

Omdat ik thuis niet oefen, moet ik het van de repetities hebben. Heks is dan ook supergeconcentreerd. Om me heen is het vaak een gekakel van jewelste. De alten hebben de naam flink te kunnen klessebessen. En het is waar. Regelmatig maant onze dirigent ons tot stilte.
koorzang, koor, zingen met elkaar is fijn,

Vogels van allerlei pluimage

Naast me zit een vrouw bij voortduring commentaar te leveren op alles wat er mis gaat. Ze praat hard in mijn oor en wijst betweterig in haar partituur. Het leidt enorm af. Ik vraag haar vriendelijk om ermee op te houden. Gek genoeg lijkt ze me helemaal niet te horen. Vrolijk kwebbelt ze verder. Soms vraagt ze me om een reactie. Me op die manier betrekkend in haar praktijken…..
dirigent, dirigeren,

Onze dirigent is geweldig, hij wordt nooit boos,

Aan het eind van de dag krijg ik tot mijn verbijstering plotseling woorden met mijn buurvrouw. Als ik voor de zoveelste keer vraag me met rust te laten, vliegt ze me bijna aan. ‘Weet je wel tegen wie je het hebt?’
koorzang, koor, zingen met elkaar is fijn,

natuurlijk is het onmogelijk om het met iedereen goed te kunnen vinden

Oeps, is het misschien prinses Cristina, die stiekem incognito meezingt in dit koor? Ik begin me een beetje zorgen te maken. Ik wil geen RVD op mijn nek. Maar nee, ze is vast lid en ik? ‘Je bent hier maar te gast!’ fluimt ze me toe. Nou ja, ik betaal net zo hard mee hoor. En wat zij nog niet weet: ik ben sinds kort ook vast lid!  😉
koorzang, koor, zingen met elkaar is fijn,

Yes!,

Na de repetitie scheur ik de stad in. Er moet nog van alles in huis worden gehaald voor mijn feestje op zondagmiddag. Ik loop over de markt en kijk intussen in elke kroeg of ik Don Leo zie. Hij is in de stad! Na bijna vier jaar kan ik hem eindelijk weer eens in mijn armen sluiten.
parfum Deo

PARFUM DON LEO,

In ‘Jantje van Leiden’ zie ik hem zitten met een paar vrienden. We vliegen elkaar om de hals en besnuffelen elkaar langdurig. Hij ruikt weer heerlijk naar dure parfum en hij ziet er weer piekfijn uit in zijn mooie Italiaanse pak. Ik nestel me naast hem op een barkruk en blijf gezellig even plakken.
keurig pak, man in net pak, dandy, fat

Mooi pak, mooie das

‘Kom vanavond eventjes buurten bij me, schat, ‘ fluister ik in zijn oor bij het afscheid, ‘dan kun je mijn liefje bewonderen.’
Thuisgekomen begin ik direct te kokkerellen. Ik maak pittige  Surinaamse kippenpootjes met Hindoestaanse kerrie en limoen. De pan zit tot aan de nok toe gevuld. Nu moet het nog uren sudderen op een heel laag vuurtje. Tot het vlees van het bot valt. Cowboy meldt zich. We eten lekker een paar haringen en kletsen een beetje bij. Dan zet ik hem aan het werk.
uitgaanstenue vrouw en man, net pak, jurk

Heks en de Don gaan graag samen uit. Helemaal opgetut. In een wolk van parfum…..

Urenlang staat hij groenten te snijden voor het volgende gerecht: garnalen in kokosmelk met stinkboontjes, sereh en citroenblad. Dan kook ik nog een pan van hetzelfde zonder garnalen en een pan Thaise groene curry voor de vegetariërs. Ik besluit de bereiding van de pittige pompoentaart met muntsaus tot de volgende dag te bewaren.
keurig pak, man in net pak, dandy, fat keurig pak, man in net pak, dandy, fat
Tegen de tijd, dat alles in pannen en kruiken is belt de Don aan. We hebben even lekker tijd om met elkaar te praten. Bijpraten hoeft niet, want we spreken elkaar praktisch wekelijks door de telefoon. Maar door de slechte conditie van Heks en de zware mantelzorgbaan van mijn goede vriend, lukte het de laatste jaren niet om elkaar eens op te zoeken.
stropdas FC Groningen, groene das,

De das van zijn favoriete Voetbalclub

‘Het heeft veel te lang geduurd,’ zeggen we, ‘we gaan elkaar echt snel weer zien.’ Bij het afscheid geef ik nog een heel mooi cadeautje aan mijn makker. Een enorme antieke asbak prachtig beschilderd met engeltjes. Ergens op de kop getikt. Tussen rommel vandaan gevist. Een juweeltje. Je kunt er zo mee naar ‘Tussen Kunst en Kitsch’. ‘Engeltjes voor een engel’, zegt Heks. Want ondanks zijn reputatie van boefje is deze lieverd absoluut ‘an Angel in Disguise…..’
Angels in Disguise

Boefje in keurig pak

Laatste dag in Antwerpen: Het regent bakken van de hemel en de temperatuur is ook niet om over naar huis te schrijven…. Wij warmen ons aan hedendaagse kunst in het ‘M HKA’.

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Maria Safronova, Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria SafronovaMuseum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

De laatste dag van ons weekendje Antwerpen is de leukste dag. Hoewel we nauwelijks geslapen hebben in de benauwde hotelkamer met mug naast de drukke lawaaierige ring rond de stad. Een ring met een droevige herinnering. Een gevaarlijk gekkenhuis van een weg, waar we nu dagelijks overheen wandelen. De snelweg, die mijn vriendin onlangs fataal werd……

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

’s Morgens worstelen we ons door het smerige ontbijt. De vleeswaren lijken geplastificeerd, de koffie smaakt naar smaakversterkers. De jus is opgetrokken uit een geconcentreerde versie van zichzelf. Gelardeerd met verschillende soorten vruchtensuikers, om het totale percentage slechte suikers op de verpakking te maskeren…. Het roerei heeft een griezelige structuur. Net op tijd realiseer ik me, dat het wel bol zal staan van de lactose en gluten. De verse fruitsalade komt uit blik….

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Het regent pijpenstelen. In de gietende regen proppen we de bagage in de auto. We duiken de stad in. Zonder regenjas, parapluie of zelfs maar waterdichte schoenen….. Aanvankelijk klaart het op. We wandelen hand in hand over de Vogeltjesmarkt. Daar komen we een vriendinnetje van me tegen. Zo grappig. Twee dagen geleden zagen we haar in Leiden richting station wandelen. Op weg naar haar Belgische liefje. En nu lopen we haar en haar Antwerpse lover hier tegen het lijf.

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria SafronovaMuseum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Als we zijn geboortestad roemen, trekt de man een bedenkelijk gezicht. Voor ons is het dan misschien een geweldige stad, voor de inwoners is het er niet bepaald leuker op geworden, sinds ze gebukt gaan onder het juk van dat Vlaamse Blok…… Hij geeft een aantal treffende voorbeelden van de sociale teloorgang van zijn stad. Herkenbare tendenzen. Ook in Nederland zijn de sociale en culturele structuren op de schop gegaan…..Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

We besluiten naar het M HKA, het museum voor Hedendaagse Kunst, te gaan. Te voet. Na vijf minuten begint het te gieten. We springen van portiek naar portiek. Schuilen soms geruime tijd. Rennen stukken door plassen. als het eventjes droog is. Worden weer overvallen door een plensbui.

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria SafronovaMuseum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Die middag dwalen we uren door dit superleuke museum. Er is een geweldige expositie gaande. We genieten met volle teugen. Hongerig staan we een paar uur later weer buiten. De  catering in het museumcafé staat bol van de gluten en lactose. We besluiten uit eten te gaan. Dat is er gisteren bij ingeschoten, omdat Heks door haar hoeven stortte.

Museum van Hedendaagse Kunst, Maria Safronova

Museum van Hedendaagse Kunst, Imran Qureshi

Imran Qureshi, Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen

Ze moet dan eigenlijk accuut in de relaxstand. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want het trammetje naar het hotel dropte ons halverwege, omdat er een brede auto scheef geparkeerd stond. De conducteur durfde er niet langs. Dus moesten we lopen. Iets, dat een MEpatiënt in zo’n geval eigenlijk niet kan. Alle spieren in de kramp. Misselijk van moeheid. Een nekslag was het. Op mijn tandvlees arriveerde ik uiteindelijk in het hotelMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran QureshiMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran Qureshi

 

Vandaag gaan we op zoek naar een leuk eettentje. Tijdens een wolkbreuk rennen we van terras naar terras. Schuilend onder parasols bestuderen we diverse menu’s. Uiteindelijk belanden we in een typisch Belgische brasserie. We eten een heerlijke stoofschotel. Met een goed glas wijn erbij. Glimmend van plezier zitten we te proosten in ons natte kloffie. Wat een heerlijke dag! Wat zijn we toch gek op elkaar.

Een paar uur later zijn we op weg naar huis. Naar alle dieren en het gewone leven. Cowboy rijdt en Heks ligt een beetje te dutten. Als ik mijn ogen weer open doe, zijn we al bijna weer thuis……

.Museum van Hedendaagse Kunst, Imran QureshiMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran QureshiMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran QureshiMuseum van Hedendaagse Kunst, Imran Qureshi