Wat heb ik nu aan m’n kleed hangen?

Wat is het fantastisch weer vandaag. Echt weer voor een fijne wandeling met Ysbrandt door het Leidse Hout.  En straks rijden we weer ergens heen buiten de bebouwde kom. Dat heeft ook een andere oorzaak: In de binnenstad wordt er al lustig op losgeknald door puberend Leiden. En ondanks het feit, dat Ysbrandt schotvast is, hij heeft er een jachttraining van jaren opzitten, wordt hij toch een peu nerveux van het geknetter en gefluit.

Wie is hier langsgekomen?

Dat is ook niet zo vreemd, hondjes leven in een andere dimensie. Een wereld van voornamelijk geur en ook geluiden ervaren ze anders. Er zitten veel hoge en lage tonen in hun bereik, die wij mensen absoluut niet kunnen horen. Ook horen ze zachte geluiden veel beter. Vooral als ze opstaande oren hebben. Laat staan harde geluiden. Het moet op oudejaarsavond een waar inferno zijn voor onze viervoetige vrienden. Ysbrandt mag dan nog van geluk spreken met zijn flaporen…

Gelukkig heb ik flaporen

Hondjes kijken ook anders. Ze zien beweging beter, dan stilstaande dingen en zijn kleurenblind. Maar ze zien dan weer wel vrij goed in het donker. Dit verklaart ook, waarom Ysbrandt in een duister parkje feilloos achter een balletje aan kan jagen en het nog netjes terugbrengt ook!

Op de snuitkijk

De geurwereld van honden is fascinerend. Ze kunnen kilometers in de rondte ruiken en op een niveau, dat alleen een vlinders hen nadoen. Die ruiken dan weer met hun voeten, ook zoiets aparts. Wij mensen hebben ook vaak sterk ruikende voeten, maar dat is dan weer niet iets om je op te laten voorstaan binnen onze soort.

Zo zie je, dat alleen al hier in mijn huishouden in verschillende dimensies wordt geleefd. Ik heb het dan nog niet  eens gehad over mijn katten en hun wereld. Ik vind het altijd erg grappig, als mensen zo nuchter zijn, wetenschappelijk verantwoord en dergelijke en niet in andere dimensies geloven. Het komt hen totaal onwaarschijnlijk voor, dat er naast onze belevingswereld nog andere werelden bestaan. De grote filosoof Kant had het al over Die Welt an Sich en Die Welt wie sie uns erscheint. Die wereld an Sich onttrekt zich aan onze beleving. In feite weten we er maar weinig van. 

Sommige mensen zijn als een bacterie

Wij mensen sjouwen zo’n kilo lichaamsgewicht aan bacteriën met ons mee. In mijn geval ook een paar kilo schimmels. Deze leven in ons lichaam, vaak symbiotisch, zoals onze darmbacteriën. Je kunt echt niet zonder hen. Er zijn zelfs wetenschappers, die beweren, dat veel welvaartziekten komen, door het ontbreken van bepaalde wormen in ons darmkanaal. Deze bewoners hebben altijd een grote rol gespeeld in het immuunsysteem en veel ziekten zouden te wijten zijn aan onze extreme Dettolachtige hygiëne. Dus misschien knap ik enorm op van een paar ringwormen….. Het klinkt plausibeler, dan dat hartblokkadeverhaal van die kwibus gisteren in elk geval.

Levenscyclus van een worm.

Voor andere dimensies hoef je dus helemaal niet ver van huis te gaan. Neem een kijkje in je darmen en je bent al in een hele andere wereld beland. Of wat dacht je van mitochondriën, dit zijn mysterieuze energiefabriekjes in de cel met louter genetisch materiaal doorgegeven via vrouwen. Een hele eigen genenset dus. En die oermoeder woont dus ook in je lijf. 

Dan is er ook nog de wereld van de gevederde vrienden, overal om ons heen. Er is een heel leger vogelaars op de been, om die wereld te bestuderen en in kaart te brengen. Er wordt wel beweerd, dat deze wezens afstammelingen zijn van dinosaurussen…..

Onze voorvogels

Ik kan zo nog wel even doorgaan. Deze andere werelden zijn nog enigszins waarneembaar, omdat ze zich net als de onze in 3 dimensies afspelen. Dat er meer dimensies zijn, daar is zelfs de wetenschap van overtuigd. Zoals een 2 dimensionaal papiertje zich een ongeluk schrikt als er een menselijke vinger op landt, (Help, wat is dat? Waar komt dat rare ding vandaan?), zo schrikken wij ons meestal een hoedje, als we iets uit de 4e of hogere dimensies waarnemen. ( Help, wat is dat voor’n vreemd licht? Waar komt dat nou opeens vandaan?)

Mijn zwager is dominee en ooit was hij dat in Zeeland. Zeeuwen zijn een zeer behoudend volkje, met hun voeten in de klei, doe maar gewoon. Op een goede dag hield hij een voordracht over engelen ter gelegenheid van het 1 of ander. In de pauze mochten de Zeeuwen vragen stellen, maar hij verwachtte er niet veel van en keek uit naar de koffie met taart, die hem te wachten stond. Zeeuwse gastvrijheid….Die taart heeft hij nooit gekregen, een hele rij Zeeuwen stond hem op te wachten met de ene vraag na de andere over hun ervaringen met engelen.

Mijn zwager was verbijsterd, die nuchtere kleiduiven hadden allemaal bizarre persoonlijke verhalen. Een dag later belde hij de heks op , om haar mening te vragen. Ik zie ze m’n leven lang al vliegen, dus ik kijk nergens meer van op. Wel vond ik het heel leuk om te merken, dat ondanks gezonde scepsis en nuchterheid ook de Zeeuwse zware gereformeerden hulp uit andere dimensies ervoeren. Je hoeft dus helemaal nergens in te geloven om iets te ervaren. Hetgeen je  gelooft zal hooguit je interpretatie van het ervarene kleuren. 

Al deze werelden bestaan in en door en om elkaar. Het idee, dat je een afgescheiden individu bent, dat is pas een rare gedachte. Als mens besta je voornamelijk uit niet-mens-elementen zoals water, mineralen, bacteriën….. Alles is verbonden, niets bestaat op zichzelf.

Thay heeft daar een mooi woord voor verzonnen:

Thich Nhat Hanh