‘Lieve juf, we hebben toch morgen een lesdag Indiase zang? Ik kan de mail met data niet meer vinden….’ sms ik zondagmiddag naar onze opper-Dhrupadbitch. Het duurt eventjes voordat ik antwoord krijg. Juf is niet zo multimedia minded. ‘Jazeker, maar bijna niemand kan. We zijn maar met z’n drietjes! Geeft niks. We gaan gewoon lekker zingen.’

‘Ik kom!’ schrijf ik terug. Zodoende kruip ik vroeg in mijn bed, slaap helaas slecht en schrik na een doorwaakte nacht toch wakker uit een diepe slaap… Brakjes organiseer ik mezelf de auto in. Redelijk op tijd arriveer ik in Barendrecht. Juf staat al op de uitkijk. ‘Je bent de enige vandaag!’ roept ze vrolijk, ‘Lekker he, krijg je alle aandacht!’ Snel ruimt ze de muziekkamer een beetje op. ‘Kom, dan gaan we eerst maar eens koffie drinken….’

We stommelen de trap op naar de gezellige keuken. Met dampende koffie voor onze neus wisselen we de laatste nieuwtjes uit. We hebben elkaar een half jaar niet gezien! We hebben allebei van alles meegemaakt, dus onze monden staan niet stil.

Dan dalen we weer de trap af naar die magische gewijde ruimte vol Tampoera’s en Pakhawajs. Juf begint te spelen. Onze stemmen voegen zich in het gordijn boventonen, dat zich uit de Tampoera losmaakt. ‘AAAAAAAAAaaaaaaaaa’ brommen we steeds lager. Mijn stem zakt in mijn borstkas, doet mijn hele lijf zachte vibreren. Naar nog lagere regionen volg ik de toon. Soms ontglipt ‘ie me, dan pak ik em iets hoger weer op en glijd opnieuw naar beneden. Tot de diepst haalbare klank zich ontspannen in me opent.

©Toverheks.com

De tijdloze tijd verstrijkt terwijl wij in klank verstillen. Af en toe wisselen we een blik. Glimlachen verrukt naar elkaar. Het is toch zo heerlijk om te doen! Soms zitten we minuten lang met gesloten ogen en proeven de klanken, riedels boventonen, muziek.

Aansluitend zingen we nog wat oefeningen en daarna wandelen we met Ysbrandt langs de dijk. Het is stralend weer. Lenteachtig. Je proeft de belofte van nieuw leven in de lucht. Mijn hondje vliegt enthousiast achter een bal aan.

Later kookt juf een pan verrukkelijke Dahl. We smikkelen en smullen. ‘Ik eet niet te veel hoor, want dan word ik zo slaperig,’ beweert mijn vriendin halverwege. ‘Ik ook niet,’ antwoord ik, terwijl ik nog een bordje op schep. En ook juf zit alweer met een nieuw bord van dit goddelijke voedsel voor haar neus.

Natuurlijk zijn we sloom en slaperig na dit feestmaal. Een straf bakkie koffie wekt ons weer toe leven. ’s Middags zingen we de alaap van Chandrakauns. Dat is het inleidende deel van deze compositie. Zonder enigerlei tekst van betekenis, maar met louter onzinwoordjes. Hierin verken je als het ware de muzikale mogelijkheden van de raga. Juf zingt voor en ik volg. Lekker. Ik hoef helemaal nergens aan te denken. Gewoon zingen. Rondzingen. De hele weg zingen. Overgave aan mijn stem in dit moment.

‘Heks, je bent echt heel goed aan het zingen. Ik hoor je helemaal niet meer balken als een ezel. Aan het eind merk ik wel dat je moe word. Maar je bent ongelofelijk vooruit gegaan, zelfs nu je een tijdje niet bent geweest. Zo zie je maar, dingen moeten ook indalen. Je hebt je dat rondzingen en verbinden eigen gemaakt!’

Heks zit trots te glimmen. Ik ben tot zangeres gepromoveerd en ezel af! Wat een heugelijke mededeling. Ik hoop dat deze promotie ook voor andere gebieden in mijn leven op gaat. Het feit dat ik me zo menig maal aan dezelfde narcistische steen heb gestoten, iets wat een gemiddelde ezel in het gemeen nooit zou presteren, heeft me in mijn treurige optiek helaas tot mega ezel bestempeld.

Na de alaap zingen de eerste zinnen van de compositie. Alleen die eerste zinnen. Eindeloos. Als we ophouden zegt juf: ‘Bij mijn leraar in India doe ik hier gerust een hele dag over. Alleen maar de eerste zinnetjes. Herhalen, herhalen.’ Ze grinnikt. Ik weet het: Daar kunnen wij ons niets bij voorstellen. Dat is hele andere koek…..

Later loop ik nog een grote ronde met Ysbrandt voordat ik weer naar huis rij. Wat een heerlijk dagje. We gaan dit vaker zo doen. Zingen, kletsen, beetje wandelen. Lachen en genieten. Ik heb de beste en liefste zangjuf ooit!