Donderdagavond ruim ik het huis voor het oog van het Neerlands Volk op. Ik krijg vijf engelen te logeren en ik wil ze een beetje goed welkom heten. Naar verluid zijn de engelen heel blij en dankbaar, dat er mensen zijn, die mee willen werken aan dit project.

Ik zie het anders. Ik ben dankbaar, dat ze zich zo inzetten voor Moedertje Aarde. Het moet niet meevallen om her en der in onze gebroken levens neer te strijken. Vooral niet als je zelf zo volmaakt bent. Ja, krankjorum natuurlijk, die visie. Ik moet ze maar op hun woord geloven. Ze zijn blij om te komen…..

Heks schikt witte violieren in een vaas. Van m’n laatste euro’s gekocht. Crisis…. De goedkoopste bloemen, die er te krijgen zijn, maar ook zeer geliefd bij mij. Zo intens wit. Zo’n sterke zoete geur. Zo vol van herinneringen aan de tijd, dat ikzelf mijn vleugels uitsloeg. Eindexamenfeesten. Het einde van mijn adolescentie.

Ik maak een mooie brief voor de Aartsengelen. In ruil voor de gastvrijheid mag je drie wensen doen. De eerste is voor Moeder Aarde, de tweede voor je familie en tot slot mag je ook iets vragen voor jezelf. Ik maak een mooi altaar in de woonkamer met kristallen en fruit. En een kaars met de afbeelding van paus Giovanni XXIII.

‘Sorry jongens, maar deze kan ik dag en nacht laten branden. Het was een hele lieve paus, naar het schijnt. Hij is heilig verklaard…’  Tot slot zet ik genoeg stoelen klaar, want een engel wil ook wel eens eventjes uitrusten….. 🙂

Dan is het wachten totdat het half elf is. Ferguut zit bij de voordeur. Hij wil naar buiten. Mijn huis is rustig en het ruikt heerlijk naar bloemen en wierook. Maar ik ben rommelig en moe. Ik hoop, dat , ja wat? Dat het een beetje meevalt allemaal.

En hoe was het? Zag ik grote gevleugelde mannen mijn huis in vliegen?

Er is zeker iets gaande in Huize Heks. Het is alsof ik word geobserveerd door een team Hemelse Supernanny’s. Zonder oordeel zien ze de zwakke schakels in mijn bestaan. Het lijkt of mijn huis en lijf worden gescand op stagnerende energie. En daar is nogal wat van te vinden in mijn heksenbiotoop. Ik hoef niets te doen, behalve toelaten, dat mijn bedrading wordt bijgesteld. Hoor ik in mijn geestesoor.

Later op de avond ga ik met Michaël, Ferguut en Ysbrandt een blokje om. De zwarte panter raakt enigszins door het dolle van dit vrolijke gezelschap en wil de hele weg knuffelen!

Ik slaap als een roos. Slechts onderbroken door een muggenbeet. (Mijn lichaam reageert daar allergisch op. Ik krijg hevige brandende pijn, alsof er levensgevaarlijk gemeen bijtend gif in mijn lijf is gespoten.) Ik zit een tijdje in de keuken, totdat het gif is uitgewerkt. ‘Ja, engelen’, grapt Heks tegen haar logés, ‘Mijn lichaam maakt werkelijk van een mug een olifant….!!!’

Het is dus eigenlijk wel gezellig, zo midden in de nacht met een engelengang in je keuken klessebessen. Mijn angst niet goed genoeg te zijn voor dit hoge bezoek was ongegrond. Het is het oude liedje van Zelfafwijzing. De Grote Ziekte van de gehele mensheid. Zelfs als je erop bedacht bent, kan het je nog in de kladden grijpen.

Vandaag zoek ik een beetje op internet naar informatie over Aartsengelen. De aantallen variëren nogal. Sommige bronnen hebben het over zeven, anderen over negen en weer andere over veertien verschillende engelen.

Over het algemeen zijn ze mannelijk, maar ik vind ook wat incidentele vrouwelijke varianten. Ook worden ze gezien als zowel mannelijk als vrouwelijk. Dan wordt het geslacht bepaald door de waarnemer. Dat verklaart dan mooi het hoge aantal mannelijke engelen. Onze door het patriarchaat bepaalde blik maakt gemakkelijk die keuze…..

Hoe dan ook, ik vind het best. Ik heb het prima naar mijn zin met de gevederde heren. Wat een geluk, dat ze mijn heksenhuisje met een bezoek vereren. Hoe het ook zit en wat het ook is. Wat weten wij mensen daar nu van? Een tipje van de sluier, hier en daar. Verhalen in oude apocriefe boeken. Heksenkletspraatjes. Toverkol uit haar bol……