Een heerlijk uitje met Zwaan. Maar wat kleeft er opeens aan? Een klef verhaal over een kleverig goedje….. De masturberende dichter vertelt en wij zitten beslist op de verkeerde stoelen!

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

Vrijdagavond schuift Zwaan bij me aan aan de keukentafel. Heks heeft lekker gekookt. Alleen ben ik het zout vergeten. En ik heb niet echt trek. Met moeite worstel ik mijn maaltje naar binnen. Wat een gedoe toch, eten.

Zoals altijd hebben we weer veel te bespreken. Onze samenkomsten zijn zonder uitzondering behoorlijk intensief. Mijn vriendin is een hele ondernemende tante. Maar net als Heks loopt ze nogal eens tegen haar onbegrensdheid aan. En tegen het legertje mensen, dat van de zo ontstane kwetsbaarheid wil profiteren.

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

Het is altijd confronterend om iemand anders jouw ‘fouten’ te zien maken. Tegelijkertijd is het ook een geruststelling, dat ik niet de enige goedgelovige idioot ben op deze aardkloot. Hele volksstammen naïevelingen laten zich bij de neus nemen door de meer psychopatisch of narcistisch aangelegde medemens.

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging, rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

Om een uurtje of negen haasten we ons naar de oude tochtige jamfabriek, waar tegenwoordig een legertje idealisten in huist. Op deze locatie gaat Frogs een optreden verzorgen met een tweetal andere dichters. Ze beginnen later dan gepland. En wij moeten alweer heel vroeg weg. Zwaan wil om elf uur een trein halen.

We vinden het niet zo erg om te vertrekken. Frogs is zoals altijd weer goed op dreef. Helaas kan dat niet gezegd worden van zijn collegae poëten: Eén van zijn kompanen is op het onzalige idee gekomen om een heimelijke masturbatie-ervaring in gezelschap van zijn moeder ter plekke op het podium te delen met ons. De verbale witte vlokken vliegen ons om de gepijnigde oren.

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

Sommige mensen pakken de koe bij de horens als ze op het podium staan….

Dit verhaal duurt en duurt. De gênante atmosfeer verdicht en beneemt ons de adem. Het schimmelige karakter van de ruimte doet het verhaal ook geen goed. De antieke klapstoelen waar we op zitten komen uit de oude Rex: De gesloten seksbioscoop op de Haarlemmerstraat. Deze zaaddoordrenkte meubelstukken zijn wellicht de enige aanwezigen, die het verhaal kunnen waarderen. Wij maken ons uit de voeten……

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

Misschien een ideetje om voor de voorstelling te nemen….

Masturberende dichters, het is een plaag. Je kunt geen dichtwedstrijd bezoeken of er vliegt wel wat zaad om je oren. De heren lijkt het niet te deren. Als ik later navraag doe bij wat vrienden, die de betreffende avond ook hebben bezocht, blijken ze er geen aanstoot aan te hebben genomen…..

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

Openbaar masturberen: Het is een wereldwijd probleem!

Misschien moet ik een volgende keer wat gebruikte maandverbanden naar de kop van de masturbant in kwestie gooien. Of zijn oren wassen en er vervolgens een paar bloederige tampons aan hangen. Gewoon om hem kennis te laten maken met het gevoel van walging, dat hij in me oproept!

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

En doof en het verweekt je ruggengraat….

Zwaan en Heks lachen om het voorval op weg naar het station. ‘Hij had ook best wat geslaagde gedichten, ik vond hem verder wel grappig,’ zegt Zwaan. Zij is iemand, die altijd het goede in mensen ziet. Dwars door de witte vlokkenbrij ziet ze nog zijn goede intenties. Met haar door de masturbatieverhalen doof geworden oren hoort ze toch nog het leuke gedicht, dat er achteraan komt!

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

Heks is voorstander van masturbatie. Maar houd het gewoon lekker privé!

‘Het was heerlijk met je lieve Zwaan.’ Heks omhelst haar vriendin bij het afscheid. Ysbrandt geeft kopjes tegen haar knieën. Wat een fijne avond! Ondanks de ongewenste verbale proteïne shake. Echt heel knus.

‘Ach,’ zegt Frogs als ik hem later over de voorstelling spreek, ‘Ik had mijn collega al gewaarschuwd dat mijn vriendinnen zijn seksuele ontboezemingen niks zouden vinden. Hij verkoos om het toch te doen.’ Mijn kikkervriend gniffelt, ‘Zelf vond hij het achteraf ook gênant,’

rukkende man, Wanker, rukker, masturbatie, zelfbevlekking, zelfbevrediging,

Vrouwen moeten er les in krijgen via een app. Tekenend voor het verschil tussen de sexen in deze tak van sport.

Indringende sessie met Synergy, de stokoude schedel uit Lemurië. Het blijkt een oude bekende van me te zijn. Hij brengt me een prachtig leven in herinnering in het vredige Moederland Mu. Tevens nodigt hij me uit om een oud trauma los te laten. Iets met een verloren linkervoet. Precies de voet, die ik onlangs verstuikt heb……

lemurie, atlantis, SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

Vanmiddag om half zes staat een heksenvriendin op de stoep. We gaan samen naar Den Haag voor een sessie met Synergy, een oude kristallen schedel.

De laatste dagen ben ik behoorlijk in de weer geweest rondom het verjaardagsfeestje van Cowboy. Zoals gebruikelijk heb ik een ganse middag de sterren van de hemel staan koken. Hetgeen resulteerde in verraste kreten van de bezoekers. ‘Wat lekker, Heks! Jeetje, wat een culinaire versnaperingen!’

lemurie, atlantis, SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

Daarna zat mijn rug natuurlijk behoorlijk in de knoop. Alsof ik nog eens een week door een tent had gekropen…..

Een beetje verwaaid en verfrommeld ga ik op weg naar Den Haag. Ik heb geen idee, wat ik kan verwachten. Dat geeft niks. Ik laat me graag verrassen.

lemurie, atlantis, SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

We arriveren bij het oude statige pand, waar alles plaatsvindt. In de enorme hal is een soort wachtkamer gerealiseerd. We krijgen koffie, thee en koekjes aangeboden. Een marmeren muurtafel staat vol met allerlei kristallen schedeltjes. Vrolijk grijnzen ze ons tegemoet.

We moeten nog een half uurtje wachten. Helemaal niet erg. we storten ons op de schedeltjes. Wat een leukerds zitten er tussen. ‘Kijk, deze is mooi zeg, van opaal!’ roept mijn vriendin uit. Ik gris het exemplaar uit haar hand. Om em niet meer terug te geven. Deze kleine schat gaat mee naar huis!

lemurie, atlantis, SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

Mijn maatje moet lachen. ‘Weet je zeker, dat jij dit schedeltje niet wilt meenemen?’ Heks voelt zich een beetje schuldig. ‘Welnee, schat, hij riep je duidelijk. Geniet van je sessie vanavond!’ Ze gaat als eerste naar binnen. Ik kan nog eventjes helemaal bij mezelf komen. Rustig geniet ik van het gezelschap van een hele rij stenen vrienden.

Terwijl ik zit te wachten komt de hoedster van de schedel naar buiten. Ze gunt mijn vriendin vijf minuten alleen met Synergy. Ik kijk naar haar gezicht. Wat komt ze me bekend voor. Ze lijkt op een goede vriendin van me. Maar welke?

Sherry Whitfield en Synergy

Sherry Whitfield en Synergy

Een half uur later loop ik de ruimte in waar Sherry Whitfield zit met haar antieke vriend. Ze ontvangt me hartelijk. Voor haar op een tafel staat de oude schedel. Er is een licht onder geplaatst. Dat geeft het geheel een beetje een psychedelisch tintje. Ondanks dit frivole effectbejag gaat er een schok door me heen. Wat een kracht hangt hier in de ruimte! Het is alsof de schedel me aankijkt…

SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

De sessie zelf is heel bijzonder. Sherry channelt Synergy. Ik krijg verhalen over oude levens. Er is ooit een heel moeilijke bestaan geweest in Atlantis. Ik ken dat leven. Ooit kreeg ik spontaan beelden. En hevige pijn in mijn voet. Ik bleek een voet te zijn verloren…. Terwijl ik het aan Sherry vertel schiet me mijn verzwikte enkel te binnen. Ik rol mijn broekspijp op en toon haar mijn recente verwonding. We grijnzen naar elkaar.

lemurie, atlantis, SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

‘In het leven gaat het alleen maar om liefde. Jij weet dat. Ik zie het aan je ogen. Je kunt van alles houden en zelfs het kleinste en meest kwetsbare respecteren. In de wereld echter gaat het er heel anders aan toe. Dat is moeilijk voor je. Sommige mensen zeggen dat ze van hun schoenen houden en denken dat dat liefde is!’

lemurie, atlantis, SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

Het is een warm bad. Er gaat zoveel troost vanuit! Helemaal verkwikt zeg ik dat ik erover denk om zaterdag ook op de cursus te komen. De zondag had ik al besproken. Het voelt echter zo goed! Ik wil nog een extra dag in deze prachtige energie vertoeven.

lemurie, atlantis, SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

‘Ik voel me vereerd,’ zegt Sherry, ‘Toen je binnen kwam herkende ik je uit een ander leven. We zijn oude vrienden!’ Ik krijg een heerlijke hug van deze kleine stevige roodharige heks. ‘In een volgend leven wil ik lang, knap en elegant zijn, zoals jij!’ roept ze uit, als ze me loslaat. ‘En ik wil knalrood haar hebben!’ grap ik terug.

SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

De volgende dag voel ik rust en kalmte in mijn lijf. Dat is zeer welkom, want de laatste maanden hebben bol gestaan van de stress. Allerlei zaken hebben me bij voortduring uit balans gegooid. De laatste maand voelde ik me net een flipperkast.

lemurie, atlantis, SYNERGY, ANTIEKE KRISTALLEN SCHEDEL, de som is meer dan de delen

Het is heerlijk om weer eens mijn zuivere en kalme kern te ervaren. ‘Ik heb je gemist, zuiver zelf,’ fluister ik als ik met mijn hondje door de natuur dwaal. ‘Je bent zo lief en puur. Ik hou zo veel van je. Ik zal je koesteren en beschermen. Wees maar niet bang. Kom maar tevoorschijn. Laat jezelf maar zien…..’

Sherry Whitfield en Synergy

Ontmoeting met straatdichter en grappenmaker Glenn L. Parami zet me weer aan het denken over die Zwarte Pieten discussie: Deel 3.

Zwarte Pieten discussie, stripverhaaltjes, grappen over Zwarte Piet en Sinterklaas

’ He, Heks!’ hoor ik vlak voordat ik een grote supermarkt wil inlopen. Mijn vriend Glenn Parami, de Leidse straatdichter, spreidt zijn armen en geeft me een enorme berenknuffel. Zacht wiegt hij me heen en weer. ’Toe maar, ik toch bof weer’, giebelt Heks.

’Wat is het verschil tussen paracetamol en een zwarte?’ zegt deze zelf zeer gekleurde medemens. Ik moet hem het antwoord schuldig blijven. ’Paracetamol werkt!’ Hij lacht zijn gehavende gebit bloot. ’Zelf verzonnen’, vertrouwt hij me toe.

 

’Geloof jij in de Kerstman of Sinterklaas?’ hij kijkt me schattend aan. ’Ik geloof in god’, zeg ik. ’Ik ook hoor’, vervolgt Glenn, ’Maar ik geloof eerder in de kerstman dan de Sint. Die rendieren vind ik aannemelijker dan werkende zwarte knechten!’ Hij schatert het uit.

 

’Ik ben geen racist hoor’, beëindigt hij zijn betoog. Gelukkig maar, want dat zou toch wel heel apart zijn.

Het incident brengt die hele Zwarte Pieten discussie weer in mijn gedachten. Toen ik het met Frogs over dat onderwerp had keek hij wat ongemakkelijk. Zodra je een beetje op de zaak ingaat komen allerlei gevoeligheden aan bod. En mijn grappige edoch scherpe blog over het verband tussen heksenverbrandingen, Halloween en de Pieten-perikelen kon hij toch niet helemaal plaatsen. ’Het is ook best walgelijk hoe sommige mensen over dat onderwerp denken’, zei mijn goede vriend.

Zwarte Pieten discussie, stripverhaaltjes, grappen over Zwarte Piet en Sinterklaas

’En daar zit em nu juist de kneep, Frogs. Die nationale discussie geeft allerlei ras-racisten een platform om de meest racistische uitspraken te doen. Ik heb al van alles voorbij zien komen. De meest afschuwelijke onzin wordt gewoon in actualiteitenprogramma’s uitgebraakt en zo over ons allemaal heen gestort.’

Mensen op straat, die om een reactie op de discussie wordt gevraagd roepen dingen als: ’’Stuur die mensen terug naar waar ze vandaan komen’’ en erger. Ik heb geen zin om dat hier allemaal nog eens te herhalen. Dan hebben ze weer een podium voor hun dubieuze uitspraken……

Zwarte Pieten discussie, stripverhaaltjes, grappen over Zwarte Piet en Sinterklaas

Als mijn donkere vriend Glenn zijn duistere grappen over zijn eigen huidskleur lachend debiteert is dat een heel ander verhaal. Zoals homo’s grappen mogen maken over homo’s, Joden over Joden, Toverheksen over Heksen, zo moet de rest van de mensheid een een keertje goed nadenken voordat ze een bepaalde groep stigmatiseert. Niemand wil in een hokje gestopt worden. Vooral niet als dat hokje een verdomhoekje blijkt te zijn!

Heks mengt zich in hopeloze Zwarte-Pieten-discussie: Wat hebben Zwarte Piet, Geisha’s, Halloween Heksen, Clowns en Masai gemeen? Ze zijn allemaal een belediging voor een medemens…… 😉

Zwarte Pieten-discussie deel 2. Het gevaar van recente ontwikkelingen in Gouda…….

Morgen is het pakjesavond! Zullen er rellen uitbreken? Worden er zwarte Zwarte Pieten gemolesteerd? Heks kijkt nergens meer van op na de beruchte intocht in Gouda. Zwarte Pietendiscussie deel 4. Mij een Bietendiscussie finale……

Zwarte Pieten discussie, stripverhaaltjes, grappen over Zwarte Piet en SinterklaasZwarte Pieten discussie, stripverhaaltjes, grappen over Zwarte Piet en SinterklaasZwarte Pieten discussie, stripverhaaltjes, grappen over Zwarte Piet en Sinterklaas

Zes passagiers in mijn gele autootje. Zo’n Peugeotje 107 biedt onverwacht veel ruimte, vooral als de passagiers van Aziatische afkomst zijn……

zes mensen in een peugootje 107

zes mensen in een peugeotje 107

Vanmorgen, 19 juni, word ik om kwart voor vijf wakker van een droom. Ik probeer de details te achterhalen. Terwijl ik daarmee bezig ben begint er een non megahard op de enorme bel te rammen. Ik hoor het door mijn oordoppen heen. ‘Iets zachter asjeblieft’, smeek ik in gedachten, want ik heb maar vier uurtjes geslapen. Het lukt me niet meer om in slaap te vallen, ik heb een gigantisch snothoofd. Dan maar naar de ochtendmeditatie besluit ik.

Terwijl ik erheen loop voel ik dat nu ook mijn andere oog raar aanvoelt. Ik heb al een afschuwelijk ontstoken oog aan de linkerkant. Rechts zit nu een enorme zandkorrel over mijn oogbol te schuren. Althans daar lijkt het op. Als ik uit frustratie in dit oog wrijf, wordt het nog veel erger.

De ochtendmeditatie wordt begeleidt door teksten als: ‘Inademend word ik me bewust van mijn lichaam, uitademend glimlach ik naar mijn lichaam.’ Ik doe dat laatste als een boer met kiespijn. Mijn lijf voelt verschrikkelijk. Alles doet zeer en ik heb mijn ochtendportie pijnstillers nog niet binnen. Ook mijn Tens-apparaat ligt nog in de tent. Mijn verkouden kop produceert een lichte hoofdpijn. En dan ook nog dat schuurpapier in mijn oog….. Wat een ramp!

‘Boeddha, Aartsengelen, help me, dit is geen doen. Ik begin boven het acceptabele niveau van fysieke ellende uit te stijgen. Straks moet ik echt een arts consulteren en daar heb ik helemaal geen zin in!’ Als door een wonder begint mijn rechteroog enorm te tranen. De zandkorrel verdwijnt. Voor even dan. In de loop van de dag steekt ‘ie regelmatig de kop op…..

Na alle pillen, koffie en mijn externe pijnstiller voel ik me een stuk beter. Ik ben zo verrekte vroeg. Heerlijk gewoon. Op het parkeerterrein word ik benaderd door een jonge Aziatische vrouw. Uit Boston. Of er wat mensen mee kunnen rijden. ‘Natuurlijk, ik heb plaats voor drie personen.’  We hebben les van Thay in het klooster boven op de berg. Een hele klim. Heks begint er al niet meer aan.

 

zes mensen in een peugootje 107

Vier piepkleine dametjes zitten op de achterbank gepropt

Er komen nog drie piepkleine dametjes bij. Nou ja, dat moet wel lukken. Drie wurmen zich op de achterbank. De vierde zit vrolijk naast me te kwetteren. ‘Mijn man moet ook mee hoor’, benadrukt ze met klem, ‘Hij kon niet wachten en is al gaan lopen. Maar dat hele end redt hij nooit. Hij is al vierentachtig!’ Het is wel drie kwartier lopen naar de monniken. Inderdaad een beetje te veel van het goede op die leeftijd.

Na een paar minuten halen we hem in. De vier dametjes zitten op de achterband gepropt en dit vieve heerschap nestelt zich naast me. ‘We kunnen zo in het Guiness book of records’, grapt de oude baas. De gekscherende opmerkingen zijn niet van de lucht. Kwinkslagen vliegen om mijn oren. Er wordt flink gelachen zo op de vroege ochtend.

Onderweg zwaaien sommige mensen enthousiast naar dat kleine gele autootje. Normaal gesproken fungeer ik als een soort bezemwagen. Links en rechts veeg ik de vermoeiden of laatkomers op. Ik zie heel wat verbaasde gezichten als ze zien hoe vol mijn wagentje vandaag zit. Ik heb ook wel eens een paar nonnetjes op de achterbank. Maar zoveel mensen tegelijk……

Helemaal verfrist kom ik boven aan met mijn kostbare lading. This made my day! Ondanks de beroerde start is de rest van mijn dag luchtig en vrolijk. Ik geniet van Thays wijze woorden. Doe op mijn gemak mee met de wandelmeditatie. En blijf daarna eten in het mannenklooster.

Ze koken hier veel meer binnen mijn dieet. En heeeel erg lekker. Ik schep een enorm bord op. En eet het op tegenover een vrouw, die oefent in het zo min mogelijk eten. Aan haar postuur te zien, is ze daar pas onlangs mee begonnen. Ze kauwt eindeloos lang op een piepklein beetje voedsel.

Daarna scoor ik in de boekwinkel een paar lege dozen, waar allemaal boeddhaplaatjes op staan. Ze gooien ze weg. En ik plak er weer kaarten van. Of andere knutseldingen.

Dan ga ik nog eventjes op de schommel zitten onder de enorme Lindeboom. De eerste keer, jaren geleden alweer, dat ik die boom zag, stond hij volop in bloei. Een enorme kolonie bijen zoemde rondom de bloemen. Gek genoeg meende ik te verstaan ,dat ze het “The Living Tree” noemden’. Dat vond ik mooi. Die zoemende boom. Zo vol leven….

Op de terugweg geef ik een lift aan een kunstenares. We hebben elkaar al in de workshop ontmoet. Ze is met hele leuke projecten bezig en woont niet al te ver uit de buurt. Heks heeft er weer een Facebookvriendin bij.,,,,

vijf lifters passen er in mijn autootje, peugeootje 107

Het hele gezelschap komt niet hoger dan mijn navel……

De eerste Dharma Talk van Thay. Binnen vijf minuten heeft hij zo’n achthonderd mensen aan het huilen gemaakt. Om ons later weer onbedaarlijk te doen schateren……

De vorige retraite verliep dramatisch voor mij. Toen ik naar huis ging, dacht ik bij mezelf: ‘Dit was de laatste keer. Drie maal is scheepsrecht. Wat moet je ook als Toverheks in een Boeddhistisch klooster? Het is mooi geweest.’ Ik was mezelf zo gigantisch tegengekomen. Het was niet leuk meer. Bovendien was ik ziek van het eten en flauw van een aantal medemensen. En zo moe. Het was in de tijd voordat de LDN begon te werken.

Bovendien had ik had driekwart jaar ervoor een BMW in mijn nek gekregen, total loss, zowel mijn nek als die auto…..

20140604-172815-62895065.jpg

In feite was ik ook vrij ziek van de bijverschijnselen van dit medicijn. Het heeft een jaar geduurd, die opbouwperiode. En al die tijd was ik extra doodziek. Zo beroerd, dat ik informatie opvroeg of ik in aanmerking kwam voor euthanasie….. Maar ook bij deze instantie wordt mijn ziekte niet erkend. Gelukkig maar, achteraf gezien!

20140604-172913-62953622.jpg

Want de LDN ging werken en ik knapte genoeg op om weer zin in het leven te krijgen. Ik begon dit blog te schrijven. Kreeg een geweldige geliefde. Een aantal dingen gingen zomaar eens goed voor de verandering!

20140604-172954-62994757.jpg

En nu ben ik dus weer hier, in Plumvillage. Bij mijn spirituele leraar Thich Nath Hanh. Vanmorgen hebben we de eerste ‘Dharma talk’ van deze kleine grote man in het klooster van de monniken, Upper Hamlet. Binnen vijf minuten heeft hij de meeste mensen al aan het huilen gemaakt, inclusief Heks.

20140604-173056-63056037.jpg

De nonnen en monniken zingen de naam van Avalokiteshvara, de bodhisattva van grote compassie, een Boeddhistische heilige. De waterlanders vloeien rijkelijk.

Als een bloem voel ik mijn hart open gaan. Alle ergernissen en muizenissen van de voorbereidingen en de reis smelten als sneeuw voor de zon. Ik voel zelfs compassie voor de mensen, die me onlangs zo verschrikkelijk op mijn liefhebbende hart hebben getrapt. Fijne lui vind ik het nog steeds niet, maar de angel is eruit.

20140604-173421-63261076.jpg

Wat is Thay, leraar, toch ook grappig. Nadat we allemaal tranen met tuiten hebben gehuild gaat hij gymnastiek oefeningen met ons doen. Om vervolgens van start te gaan met zijn lessen.

‘Wat ik nu ga zeggen weten jullie natuurlijk allemaal wel, maar het is zoiets als fasten your seatbelts’ begint hij zijn verhaal. We liggen dubbel. Hij benadrukt het belang van mindfulness. Inderdaad een ons niet onbekend begrip zo langzamerhand. Hetgeen niet wil zeggen, dat we het er altijd heel goed vanaf brengen, dat mindful zijn…… Een extra instructie kan geen kwaad.

20140604-173620-63380946.jpg

Heks zit helemaal achterin. Ze kwam vrij laat binnen. Normaal gesproken weet ik wel een plekje vooraan te veroveren, maar nu zit alles vol. ‘Maak je geen zorgen’, zeggen de engelen, ‘Er is een fantastische plaats voor je, waar je alles kunt zien en horen.’ Ze zijn meegekomen natuurlijk. Zelfs een Aartsengel kan nog wat opsteken van een talk van Thay!

20140604-173716-63436670.jpg

Ik ben benieuwd, want de zaal is werkelijk afgeladen vol. Sommige mensen zitten buiten en proberen zo toch nog wat van het verhaal mee te krijgen. Maar inderdaad. Er staat een enorme berg meditatiematten opgestapeld voor het raam. En Heks zit er uiteindelijk als een prinses op de erwt bovenop! Het beste plekje is voor dit Heksje! Alles kan ik zo prima volgen en ik zit superzacht…..

20140604-173813-63493487.jpg

Vandaag begijp ik ook eindelijk het begrip signlessness. Maar uitleggen gaat me te ver. Ik zal binnenkort wel een foto van mijn aantekeningen toevoegen……

Terug op onze eigen Hamlet spreek ik met de zuster van de administratie. Korting zit er niet in. In feite is er geen enkele regeling te treffen. Ik heb me er al bij neergelegd. Als ik ergens geld aan zou willen geven is het wel aan dit klooster. ‘Ik zie het als een donatie , zuster, voor de nieuwe eetzaal.’

‘Bent u de zuster, die zoveel van katten houdt?’ vraag ik haar vervolgens. Verbaasd kijkt ze me aan. ‘Hoe weet jij dat?’ Ik vertel haar, dat ze twee jaar geleden op kraamvisite kwam in mijn tent, toe ik daar zat met die gevonden kittens. ‘Oh,’ roept ze stralend,’ was jij dat!’

We wisselen poezenpraatjes uit en ze vraagt mijn hulp als kattenfluisteraar met een bijtende kat. Morgen gaan we een teek uit zijn vacht halen. Ik zal eerst eens ernstig met het monster praten.

Afijn, jullie horen het al: Ik ben weer helemaal geland. En deze keer gaat het veel beter met me, vanaf het moment van aankomst.

20140604-174047-63647681.jpg