Magische boom komt zonder schroom wonen in mijn heksenhuis, voelt zich er direct ook thuis. Fluistert zijn naam zonder dralen. Vertelt zonder omhaal wonderlijke verhalen. In de taal der talen: Kerstbomentaal.

‘Ik vind het prima, Don, blijf maar lekker thuis met kerst, in je eigen holletje. Ik ga ook niks bijzonders overhoop halen. Ik wil eigenlijk wel een kerstboom, maar ik zie mezelf niet dat ding naar binnen slepen en vervolgens optuigen.’

Heks zit met haar oude vriend aan de telefoon. Het is zondagavond. Anderhalve week voor kerst. De kogel is door de kerk, hij komt niet met de feestdagen deze kant op. Hij krijgt het niet voor elkaar. Heks is opgelucht. Ik ben bang om mezelf te verliezen in de voorbereidingen. Met een lijf dat niet wil.

Maar ja. Ik wil wel een boom dit jaar. Een enorme boom, waar al mijn ballen in passen….

Maandagmorgen haast ik me met VikThor naar een parkje. Mijn hulp staat over een half uur op de stoep en er moet nog gepoept worden. Door mijn lekkere stinkhondje. Enthousiast kwijt hij zich van zijn belangrijke taak. Heks zoekt zich vervolgens een ongeluk naar die drol tussen alle rottende bladeren en de flirterige veertjes van de tot monsterachtige hoogte opgeschoten moerascipres.

Met mijn hondje, zijn vacht vol flirtveertjes, spoed ik me weer naar huis. Ik rijd langs mijn bloemenman op het Noordeinde.  Op zijn stoep staat mijn droomboom. Ik had hem op de heenweg niet gespot, maar vanuit deze hoek springt hij in het oog. Mijn oog. Een reus. Grote dikke takken. Bijna drie meter hoog…..

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik parkeer mijn fiets en ga er eens naast staan. Steek mijn armen in de lucht. Zo ben ik ongeveer twee meter dertig. Minstens. De boom is beduidend hoger. Ik schat het verschil tussen mijn uitgestrekte gestalte en de boom. ‘Kunnen jullie een stuk afzagen en de boom in mijn standaard zetten? Behoort thuis bezorgen tot de mogelijkheden? Wat kost hij eigenlijk?’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Een zwaar verliefde Heks hoort de absurd lage prijs voor deze joekel. ‘Ik kon een partij goedkoop krijgen, maar ik wil er vanaf. Deze is inderdaad wel erg groot…. Waar woon je?’

Een uur later fiets ik nog een keer op en neer met mijn enorme kerstboomstandaard. De stam past er met gemak in. Terwijl de bloemenman nog een stuk van de onderkant af zaagt , raken we aan de praat.

‘Wanneer kom je nu bij ons koor?’ mekkert Heks voor de zoveelste keer. De bloemenman heeft een juweel in zijn keel. Ik weet dat, omdat hij als jongeman zo’n veertig jaar geleden altijd heerlijk stond te zingen onder het draaien van boeketten. Tegenwoordig zingt hij minder. Maar hij kan het nog prima!

‘Dat vroeg een andere klant laatst ook al. Een man. Ik ga in januari een keertje kijken bij zijn koor.’ De schrik slaat me om het hart. Gaat nu een ander koor er met deze fantastische countertenor vandoor? ‘Was het een hele lange man met een baard?’ vraag ik hoopvol……

‘Ja,’ de bloemenman kijkt me perplex aan. ‘Ha, dat is de penningmeester van ons koor, ik had hem gevraagd om hier eens een bloemetje te kopen en een balletje op te gooien over meezingen met dit fantastische oratoriumkoor…..’ lach ik opgelucht. Mijn tactiek heeft gewerkt! De penningmeester heeft hem over de streep getrokken!

Zo komt mijn bloemenman aan het begin van de avond de boom afleveren. Jeetje, wat is de spar groot. En breed! Hij past nauwelijks door de voordeur.

Samen met mijn buurman sjouwt de zingende bloemenverkoper hem de trap op en mijn overvolle heksenhuisje in. Verbluft kijkt hij naar al die teringzooi. De boom wordt op de leeggemaakte plek voor de spiegel geplaatst. Hij past precies tussen vloer en plafond. De piek buigt een beetje om, maar die gaat er dan ook af.

De hele woonkamer staat vol boom. Ik lieg niet als ik zeg dat het ding zeker 1 meter 80 doorsnee is!

©Toverheks.com

‘Ons koor heet Ex Animo, niet bij een ander koor gaan zingen, hè,’ roep ik bij het afscheid. De buurman kijkt verbaasd. Waar hebben die twee het over. ‘Nee, hoor, ik kom naar jullie koor,’ lacht mijn bloemenvriend. Luid zingend sprint hij de trap af. Een prachtig helder geluid vult het hele trappenhuis. Buurmans mond zakt open.

Rozenhart heeft de afgelopen middag alle dozen met kerstspullen uit de berging gehaald. Wel tien dozen staan opgestapeld in de hoek bij de piano. Ook in de keuken staan nog een paar kratten. Vol leuke engeltje en lichtjes voor op de keukentafel.

Die avond hang ik de lampjes in de boom. Vervolgens kan ik het toch niet laten om er alvast wat ballen in te hangen. Het is zo lekker rustig. Ik ben zo heerlijk aan het rommelen. Bal na bal verdwijnt in het groen. Het wordt later en later. Om half twee hangen alle versieringen in mijn nieuwe huisgenoot.

Uitgeput val ik in mijn stoel. Ik heb accuut medicinale cannabis nodig, want au, au, au. Zo lang ik bezig ben kan ik de pijn negeren. Maar nu ik rustig onder die prachtige boom zit, crepeer ik werkelijk van de pijn. Ik gooi er nog wat pijnstilling tegenaan. Smeer mijn hele rug en nek in met Voltaren emugel. Na een uur ben ik weer een beetje uit de ergste kreukels….

Hondje uitlaten. Bijkomen daarvan. Nog een uurtje bij de boom zitten….

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Opeens gaat de boom tegen me praten. Terug praten, want ik klets al uren de oren van zijn kop. Hij vertelt hoe de bomen in het kerstbomensprookesbos zich ernstig zorgen begonnen te maken. Al twee jaar geen boom in Huize Heks. De meest geambieerde plek onder alle bomen in heel kerstbomensprookjesland.

‘Elke kerstboom droomt erover om in Huize Heks terecht te komen,’ mort mijn nieuwe bomenvriend, ‘En dan besluit jij om alleen een paar stomme takken op een paspop te hangen. Schandalig natuurlijk. Gelukkig ben je tot inzicht gekomen…..’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Het kerstmannetje van mijn vader mengt zich in het gesprek. ‘Je oudeheer vond het ook niks, Heks. Hij heeft deze reusachtige boom op je pad gezet.’

Ja, dat kun je wel zeggen. Ik kon werkelijk niet om die boom heen. Nog steeds niet trouwens. Elke keer dat ik mijn woonkamer in loop schrik ik me een plezierig ongeluk, zo groot is hij.

Stilletjes luister ik naar mijn boom. Zing een bomenlied. Dan vertelt mijn nieuwe vriend zijn naam. Een teken van diep vertrouwen. Het is een hele mooie naam, een echte bomennaam, vol sissers, vreemde vaagklinkers en plofploppers.

Een dag later denk ik nog eens na over de naam, die boom me gaf. Het is tevens een wens ontdek ik, als ik goed luister naar de fonetische uitspraak van deze magische sis-plof-bomennaam.  Een prachtig mantra voor het nieuwe jaar.

Vrij vertaald: ‘Je bent goed zoals je bent. Helemaal prima de luxe en ok. Olé!’

Ik bel de Don. ‘Mijn boom staat, kijk maar naar de appjes met foto’s, die ik je heb gestuurd. Hij is gigantisch!’ schreeuwt Heks enthousiast in de hoorn. Na al die inspanningen ben ik helemaal hieperdepieper.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

De Don is sprakeloos. Ook hij wordt helemaal blij van deze enorme kerstboom. Vol licht en magie. Opeens bespreken we weer de mogelijkheid om samen kerst te vieren. We slaan spijkers met koppen. ‘Ik kom de middag voor kerst naar je toe Heks.’

Mijn magische kerstboom vol elfjes, hondjes, engelen, kerstmannetjes, lichtjes en versieringen, die wonderboom met de inspirerende naam heeft ons in 1 klap genezen van onze winterdip.

Heks heeft nog ruim een week om bij te trekken van dit krankzinnige karwei, mijn lijf ligt volstrekt in de vernieling natuurlijk. ‘Gelukkig zijn die kerstballen heel licht. Het is eigenlijk een prima training, Heks,’ grapt mijn fysiotherapeut, als hij me vakkundig martelt.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Heks heeft het ervoor over. Zielsgelukkig zit ik onder mijn boom. Ik zing liedjes voor mijn nieuwe huisgenoot. ‘Hij staat alleen nogal scheef, Don. Tijdens het optuigen is hij steeds meer voorover gaan hangen…… Ik heb hem maar met een paar vislijnen aan de boekenkast vastgetimmerd. Ik hoop dat hij niet omvalt….’

Zo blijft het een beetje spannend allemaal. Mijn amoebe-bestaan de boom in!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Vreemde vogels vind je overal. Je loopt de hoek om en komt er weer eentje tegen. Soms geven ze je een prachtige roos, maar er zijn ook gevederden, die hopla over je heen schijten. Volgens Chinezen brengt dat geluk. Ik ga dus vast een prachtige jaar tegemoet!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Zaterdagmiddag spoed ik me naar de markt. Ik neem mijn hondje mee. Ik wil eventjes naar de Griek voor liflafjes. En naar de Marokkaan voor verse kruiden en prijswinnende haring. Thank God voor onze medelanders. Hoeven we niet aan de aardappelen met jus met de feestdagen.

Als ik de Mare op loop, knal ik bijna tegen een scootmobiel op. Mijn schele eksteroog valt op een gigantische bloem, die de achterkant van het voertuig opsiert. Gestoken op de plek, waar je normaliter krukken kunt plaatsen. ‘Wat een prachtige roos hebt u op uw voertuig zitten,’ roept Heks verrukt tegen de bestuurder van de mobiel. Een stevige Roma vrouw draait zich om. ‘Pakken,’ zegt ze streng.

Verbouwereerd kijk ik in twee schitterende gitzwarte ogen. Ze spuwen werkelijk vuur. Vreugdevuur. Iemand heeft die roos daar geplaatst vertelt ze me in rudimentair Nederlands. Zijzelf heeft ook geen idee wie. ‘Pakken,’ beëindigt ze haar verhaal.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Maar mevrouw, die roos is natuurlijk voor U, ik kan em onmogelijk aannemen,’ jeetje, wat gebruik ik veel woorden. Wat een bloemig taalgebruik. Ik hoor mezelf gewoonweg oreren, maar het helpt niet. Mijn gesprekspartner heeft niet veel woorden nodig.

‘Pakken.’

Zo krijg ik op de valreep van 2018 een prachtige roos cadeau van een echte toverkol. Ik bedank haar uitvoerig, maar daar heeft ze allemaal geen geduld voor. Met een zwaai van haar zwaar beringde hand neemt ze afscheid. De scootmobiel draait vliegensvlug de weg op. Ik versnel mijn pas om haar na te kijken.

Maar waar is ze nu gebleven? Ik speur tussen het winkelende publiek. Tuur de hele Lange Mare af. Zo’n mobiel zie je echt niet over het hoofd. Toch is de dame verdwenen. Opgegaan in rook lijkt wel. Geïmplodeerd met scootmobiel en al. Wonderbaarlijk toch weer.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik loop de markt op. ‘Wat zou het leuk zijn om de Wilde Boerenzoon tegen te komen,’ denk ik bij mezelf. Als ik alles heb gekocht wat ik nodig denk te hebben verlaat ik de warenmarkt. Op het Gangetje komt een reus me tegemoet. Met open armen. Het is de Wilde in persona. ‘Ik hoopte je al tegen te komen, Heks,’ galmt hij me tegemoet.

We spreken af in een koffiehuis. Heks laat snel eventjes haar hondje uit in het park en mijn vriend haalt zijn boodschappen. Een half uurtje later zitten we samen aan een tafeltje. Al snel zitten we uitgebreid te klessebessen.

Eerst met een dame erbij, die Heks net heeft leren kennen. Ze heeft op tweede kerstdag haar 14 jarige hondje laten inslapen. ‘Natuurlijk op een feestdag, dat is altijd zo. Het was volstrekt onverwacht. Maar ja, ze was natuurlijk wel stokoud voor een labrador/herder combinatie,’ verzucht de vrouw verdrietig.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Intussen kriebelt ze VikThor achter zijn oortjes. Hij gaat er helemaal voor liggen. ‘Dank je wel, dat ik me eventjes heb mogen vergrijpen aan je hondje,’ glimlacht ze bij het afscheid.

Nadat ze is vertrokken neemt een mij onbekende man haar plaats in aan het tafeltje voor het raam. Ik haal snel mijn in de hoek geparkeerde boodschappentas en dikke jas weg. ‘Niet nodig,’ wuift hij, maar ik heb alweer iemand lopen pleasen voor ik het in de gaten heb. Ik zet de spulletjes op de stoel naast me.

Terwijl ik met de Wilde zit te praten schuift er nog iemand aan bij de man aan de tafel naast ons. Een ouwe hipster met een lange baard. Ze gaan samen kranten zitten lezen. Af en toe bespreken ze wat ze tegen komen. Terwijl ook wij doorpraten bekruipt me een naar gevoel.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Uit de rug van de eerste man groeit een bult ergernis. Ik voel het geërgerd tegen me aanschurken. ‘Niks van aantrekken, Heks,’ zeg ik tegen mezelf. Misschien verbeeld ik het me overigens. Ik buig me voorover naar de Wilde. Het is rumoerig in het koffiehuis. Ik kan hem nauwelijks verstaan.

Plotseling schiet de kerel naast ons finaal uit zijn slof. Hij draait zich om met een woeste vuistbeweging. Slaat in de lucht pal naast me. Schreeuwt dat ik mijn stomme achterlijke kutbek moet houden. Brult nog wat zeer onaangename dingen in mijn richting. En als een duveltje verdwijnt hij weer in zijn dozige zelf. Draait zich weer om. Leest gewoon verder.

Alsof hij zich niet zojuist gigantisch heeft misdragen.

Ik zit te shaken van schrik. Al mijn zenuwbanen slaan op tilt. ‘Gaan we ons hier iets van aantrekken?’ zeg ik echter rustig tegen de Wilde, ‘Ik dacht het niet toch? Als hij rust en stilte wil gaat hij maar kranten lezen in de bibliotheek! Hier heb ik geen zin meer in. Ik heb vaak genoeg van dit soort miezerige mannetjes op mijn kloten gekregen!’

De hipster vriend van de idioot draait zich om. Hij begint een heel verhaal over lawaai en dat we misschien toch wel hard praten. Het lijkt me een redelijke kerel. ‘Het is hier uitermate rumoerig, beste man, ik kan mezelf bijna niet verstaan. Ik wil best rekening houden met iemand, die het vriendelijk vraagt. Uw vriend is uitermate onbeschoft.’

©Toverheks.com

Tot mijn verbazing geeft de man dat grif toe. Er ontstaat een gesprek tussen de Wilde en de man over dit soort lompe communicatie en hoe het beter kan. De sukkel naast hem zegt geen woord. Hij zit zogenaamd verdiept in zijn lectuur nadrukkelijk te zwijgen.

Geen excuus. De lul vindt het de normaalste zaak van de wereld om zo uit te halen naar een wildvreemde vrouw. Het is overigens bepaald niet de eerste keer dat ik zoiets meemaak. Is hij beledigd, dat ik hem niet zag staan, toen hij binnenkwam? Waren dat soms avances die hij maakte in eerste instantie? Wil hij wellicht aandacht?

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Wat gebeurde daar nu eigenlijk, ik heb nog nooit zoiets gezien, wat een agressie. En het was echt totaal op jou gericht. Bizar gewoonweg. En ik bleef volledig buiten schot, volgens mij vond hij mij zelfs wel aardig. Volstrekt gestoord. Gaat het weer een beetje? Jij vertelt wel vaker zulke verhalen, Heks, maar nu zag ik het met mijn eigen ogen. Wat een idioot. Ik zat helemaal te trillen na die uitval. Jij ook?’ vraagt De Boerenzoon achteraf bij het afscheid.

Ja, wat zullen we ervan zeggen? Heks heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op narcistische randdebielen. Altijd gehad. Deze man lijkt sprekend op mijn ex. Zowel qua uiterlijk als qua gedrag. Een mooie man met een slecht karakter. De kunst is om het niet meer binnen te laten komen.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Oudjaarsdag mediteer ik met de schedelheksjes voor de vrede. Precies om 1 uur ’s middags arriveer ik bij Maan. Zij organiseert dit elk jaar. ‘Overal over de wereld doen lichtwerkers mee aan deze meditatie. Om 13.00 lokale tijd. Het gaat als een golf de wereld rond,’ aldus mijn lieve heksenvriendin.

Zoals elk jaar worden we verwend met heerlijke mince pies en koekjes. Op de salontafel staat een prachtig veld vol kristallen. Draken, elfen, raven en heksenvingers….. en heel veel kristallen schedeltjes. Maan plaatst mijn meegebrachte kristallen vrienden in het veld. Even later begint ze met de geleide meditatie.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ze neemt ons mee de ruimte in. Op drakenruggen rijden we door het universum. We kijken naar die prachtige heksengolf van liefde en vrede, die de aarde omspoelt. Heks knikkebolt, zo ver weg zijn we. Na twee minuten is het alweer klaar. Een lichtflits. Een ademtocht.

‘Hoe lang zijn we bezig geweest, Maan?’ Nou toch zeker drie kwartier. Maar ja, buiten tijd en ruimte. Geen wonder dat je het besef daarvan een beetje kwijt raakt.

‘Lieve Heks, ik was zo blij met je laatste blog. Je bent al drie jaar aan het afgeven op alles en iedereen, maar het wordt tijd om los te laten! Doorzetten hoor, lieverd! Een prachtig jaar toegewenst. Komend jaar ga ik de maandelijkse schedelmeditaties weer oppakken.’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ja, het is tijd om los te laten. Alle onterechte agressie. Alle kledders voor mijn kop. Al die keren, dat ik boksbal ben geweest van machteloze mensen. Genoeg moois te beleven in de wereld. Ik hoef de deur maar uit te lopen en ik krijg al een schitterende roos van een levensechte heks bijvoorbeeld!

Het leven kietelt je onder de kin en slaat je om de oren. Het is maar de vraag wat je binnen laat komen. Rumi spoort ons aan om alles welkom te heten. En misschien is dat wel het hele eieren eten.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik heb teveel nee gezegd de laatste  jaren. Dit wil ik niet. Dat wil ik niet. NEE, NEE, NEE.

Is het niet eens tijd om JA te zeggen? Uit de grond van mijn hart. Tegen alles wat ik wel wil!

Oud en nieuw vier ik alleen. Steenvrouw kom even eten. Ik bel een uurtje met de Don. Rond tien uur lig ik languit te kijken naar Esio Trot. Een geweldig leuke film over echte liefde. Tussen lieve mensen. En vooral ook over geduld.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Rumi

De herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

 

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

 

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

 

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….

 

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

 

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

Vrouwen en hun gewicht, een precair onderwerp. Dat patriarchale condensatiepunt van onze zelfhaat houdt ons gevangen in ons dikhuidige afgescheiden zelf. Ook verschaft het ons mogelijkheden om onze zusters af te vallen als hun afvalpoging faalt. Nergens voor nodig! Kom op dames: Be beautiful, be yourself!

Ach, vrouwen en hun gewicht. Een zeer gevoelig onderwerp. Nadat ik gisteren voor rotte vis ben uitgemaakt door een matrone met vermoedelijk een gewichtsprobleem zit ik er over na te denken. Het is bepaald niet de eerste keer dat ik met dit fenomeen geconfronteerd word.

‘Zit je weer lekker slank te zijn?’ blèrde een voormalige beeldschone vriendin nog eens woedend in mijn oor, toen ik belde om haar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze bleek enorm te zijn uitgedijd tijdens de feestdagen bleek later toen ik haar in levende lijve zag. Dit nadat ze juist het jaar ervoor gigantisch was afgevallen.

‘Ik word nooit meer dik,’ beweerde ze vastbesloten na haar geslaagde afvalrace. Het mocht niet zo zijn. Haar verslaving aan koolhydraten won het van haar goede voornemens. Het gevreesde jojo-erffect deed de rest. Met name een grote voorliefde voor versgebakken brood deed haar de das om. Of beter gezegd: De vetkraag.

Ik begrijp al die frustraties best. Ook Heks deed als adolescent aan de lijn. Ten eerste wist ik niet beter, mijn hele omgeving was chronisch op dieet. De raarste leefregels heb ik voorbij zien komen. De Margriet en Libelle stonden er vol mee. Het brooddieet, Atkins, calorieën tellen, appel-dieet, peer-dieet, zuurpruim-dieet en ga zo maar door……. De raarste vermageringskuur was wel het sherry-dieet.

In de jaren zeventig was dat een populair drankje. Massaal zaten onze voorouders aan de sherry. Je moet het dan ook in dit licht zien dat uitgerekend die consumptie voor dit doel werd aangewend. Het regime was simpel: Zes keer op een dag een flink glas sherry. Bezopen natuurlijk!.

Zo kon het gebeuren dat mijn oom mijn tante om negen uur ’s morgens katlam op de bank aantrof. Ze was op dieet! De kilo’s vlogen eraf!

Het sherrydieet is al een oud dieet dat bekend is geworden in de jaren 70 door koningin Juliana. Zij boekte succes met het sherrydieet.

Het sherrydieet is zeer simpel. Het Sherrydieet is gebasseerd op het eten van normaal voedsel (zoals je dat anders ook zou doen), alleen dan in halve porties (het MLM-dieet). Zorg tijdens het sherrydieet dat men bij elke maaltijd ruim voldoende drinkt, 1 tot 2 glazen sherry per maaltijd.

Calorieinname tijdens het Sherrydieet

Tijdens het sherrydieet zorg je voor een calorieinname van 990 Kcal. per dag (3780 Kjoules). Tijdens het sherrydieet moet men veel zwarte koffie nuttigen en bij elke maaltijd 1 á 2 glazen sherry drinken. Hierdoor houd u zich staande tijdens het sherrydieet.

Daarnaast had ik een zelfbeeld van lik mijn vestje en elke vetkwab leek dat te onderstrepen. Welke vetkwab bedoel je Heks? Jij bent toch altijd redelijk slank geweest?

Een vrouw kan zo dun niet zijn of ze heeft toch wel ergens rondingen. Dat is de aard van het beestje. Helaas overheerst hier ter lande de laatste decennia als schoonheidsideaal figuur strijkplank. Terwijl de meeste dames daar boven de 18 nooit meer aan kunnen voldoen.

Die krijgen prachtige mollige zachte heupen en grote witte marmeren borsten. Dikke dijen vol reserveopslag van vet. Niets mis mee natuurlijk. De natuur bereidt het lichaam voor op een kinderschaar. In andere culturen worden deze vormen vaak wel gewaardeerd, daar zijn dikke vrouwen behoorlijk in trek bij de heren.

In ons land is het dubbel blijkt uit onderzoek. Mannen schijnen zich graag met een graatmager fotomodel te vertonen, maar in bed geven ze de voorkeur aan dikke hammen en zacht vlees. Superhypocriet.

Na het jarenlang gezellig met mijn mollige zusters meewalgen van vermeende vetkwabben en dikke benen heb ik me erbij neergelegd. Ik ontdekte mijn eigen unieke schoonheid, verzoende me met mijn lijf en besloot om nooit meer een dieet te volgen.

Grappig natuurlijk, zo’n voornemen. Ik had nog geen idee dat ik levenslang op een streng dieet zou gaan. Dat er periodes zouden komen dat ik zo mager zou zijn als een lat. Dat gewichtsverlies wel de laatste van mijn zorgen zou zijn….

Vrouwen en hun gewicht. Hoe vaak is het me niet overkomen dat ik een rotopmerking te verduren kreeg van een gefrustreerde stevige zuster? Bijvoorbeeld die keer dat ik een heel afgrijselijk dieet had omdat ik zo ziek was als een hond. Na een half jaar in bed ging ik met vriendinnen op stap. Ik deelde iets over mijn benarde situatie.

‘Goh,’ zei een lange stevige dame jaloers, ‘Je hebt er wel een mooi figuurtje aan over gehouden.’ Lekkere reactie toch weer. Het is geen domme vrouw hoor, ze heeft een universitaire opleiding en een humanitair beroep. Je zou wat meer verstand en invoelend vermogen verwachten.

Jaren later zei dezelfde vrouw bij wijze van diep spirituele uitspraak (Ze beschouwt zichzelf als half verlicht geloof ik) dat iemand, die haar meisjesfiguur had behouden nooit echt vrouw was geworden. Ze keek daarbij pissig naar mijn slanke lendenen. Die waren bij haar al jaren zoek, na het baren van een paar prachtige koters.

Dat Heks er in die tijd mee moest leren leven dat ze nooit kinderen zou krijgen interesseerde haar niet. Mijn intense verdriet hierover is haar waarschijnlijk totaal ontgaan.

Tot slot heeft dezelfde overigens hartstikke mooie meid me nog een keertje vertelt hoe mooi ze een bepaalde outfit van Heks vond ten tijde van onze studie. Ik herinner me die outfit goed, want veel meer kleren had ik toen niet. Ik had geen beurs en geen geld, had nauwelijks te eten, werkte me de blubbers…… maar was wel slank.

‘Ik was zo jaloers op je,’ verspreekt ze zich, ze schrikt er zelf van. Direct begint ze het weer te ontkennen, maar in zoveel toonaarden dat het verdacht is….. ‘o nee, niet waar, blabla…’ een compleet lulverhaal volgt.

‘Aha,’ denkt Heks bij zichzelf, ‘Je was dus wel degelijk al die tijd jaloers. En daarom heb je altijd van die kloteopmerkingen tegen me gemaakt. En je geeft het tegenover jezelf nog niet eens toe. Lekker is dat!’

Vrouwen en hun zwaargewicht. Hun modderfiguur. In de menopauze gaat ons lichaam steeds meer op onze Grote Moeder lijken, ofwel een bol. Er is geen kruid tegen gewassen. Ook de zwaartekracht van Moedertje Aarde krijgt steeds meer vat op onze lijven. Koekeloeren achttienjarige tepels nog fier de lucht in, menopauzale exemplaren doen vooral aan navelstaren…..

Vandaar dat wij dames in de overgang massaal gaan mediteren natuurlijk!

Het is heerlijk om slank te zijn, je kunt alles aantrekken: Alles past. Je sleept minder gewicht mee en het is in een aantal opzichten gewoon gezonder.

Het is ook heerlijk om gezond als een vis te zijn. Je kunt doen waar je zin in hebt en hebt altijd energie.

Het is ook heerlijk om kinderen te hebben, ze zelf te dragen en te baren, zelfs al ruïneert het je figuur.

Dingen zijn hoe ze zijn. Je bent hoe je bent.

Heks wilde vroeger graag ‘petit’ zijn. Zo’n frêle elegant balletdanseresje. Ik was daarentegen een stevig robuust kind. En ik bleef maar groeien, er kwam geen end aan. Daarna leken alle nieuwe lichaamsdelen nog hun juiste plek te moeten vinden. En ook duurde het een tijdje voor ik dit grote machtige vrouwenlijf helemaal kon bewonen. En kleden. Als jonge vrouw was ik best een hosseklos.

Ik schrok me dood toen ik als achttienjarige een video zag van mezelf dansend in een jazzballetklasje. Tussen prachtige lichtgebouwde meisje, elegant en petit. Wat was ik groot! En plomp en lomp! Het heeft jaren geduurd voordat ik de zaken in het juiste perspectief zag, namelijk vanuit het centrum van het universum, vanaf het puntje van mijn neus!

Heks heeft zich met haar lijf verzoend uiteindelijk. We hebben dat dansend gevierd. Jarenlang: Buik dansend, Indiaas dansend, Flamenco dansend, Salsa dansend….

Vrouwen en hun lijven. Wij prachtige vertegenwoordigsters van de Grote Moeder hier op aarde. Met onze barende, zorgende, troostende lichamen. Wij wonderlijke menselijke broedmachines die zoveel te verduren krijgen. Het is verschrikkelijk dat we onze lichamen zo haten. Dat we het martelen om aan allerlei vermeende schoonheidsidealen te voldoen.

Mijn lijf doet ook niet altijd wat ik wil. Ik verander dan wel niet in een bol of een peer, maar mijn machinerie piept en kraakt. Zo is het altijd wat: Geen mens is volmaakt!

Ik vind het altijd jammer, het gedoe met sommige dames rondom dit thema. In mijn optiek zijn alle mensen prachtig. Op hun eigen unieke manier. De meeste mensen worden steeds mooier als je ze beter leert kennen. Het heeft allemaal niet zoveel met uiterlijk te maken, het heeft niet veel om het lijf….

We laten ons gek maken door uiterlijkheden en standaardnormen voor schoonheid. We leggen het onszelf op en slaan elkaar ermee om de oren.

Altijd maar weer die normen, altijd maar weer dat normaal. Dat vergelijken.

In mijn pubertijd had ik een kwelgeest van een vriendin, die me dagelijks uitschold voor ‘Dikke Vetlel’. Ik was een flinke puber, wiens lijf alle kanten opgroeide. Het bezorgde me een afschuwelijk gevoel, dat gepest. Pas later realiseerde ik me dat de pestkop zelf erg gefrustreerd was. Waar bij mij cup C moeiteloos aan mijn boezem ontsproot moest zij het doen met twee erwtjes op een strijkplank…….

Op een goeie dag tijdens mijn retraite in Plumvillage raak ik in gesprek met een jonge non. Zij werkt in de Bookshop. Het is al laat in de avond en normaal gesproken is de winkel allang gesloten. ‘Ik moet nog veel werk afmaken, dus ik blijf gewoon open,’ verklaart ze de situatie. Op mijn gemak snuffel ik eerst wat rond. Ik vind iets van mijn gading en ga afrekenen.

Ons gesprek gaat over de prachtige kalligrafieën van Thay, die niet langer te koop zijn. Althans, de originele versies. ‘Wij bewaren die allemaal en verkopen louter nog kopieën. Alle nonnetjes hebben echter een origineel gekregen van onze leraar. Met een tekst die op ons persoonlijk van toepassing is…. Op de mijne staat ‘Be beautiful be yourself’. Die tekst heeft mijn leven veranderd. Het vormt de kern van mijn beoefening!’

Sunny Bergman interviewde een aantal jaren geleden voor haar documentaire ‘Sunny Side of Sex‘ vrouwen op Cuba. Hun zelfbeeld was fantastisch, ondank bubbeltjes en rondingen. Ze hadden dan ook nauwelijks te lijden van beeldvorming via media, want het fenomeen glossies en dergelijke kwamen niet of nauwelijks voor op dit eiland. Er was dus geen norm. Heel prettig.

De behoefte om aan een standaard te voldoen is van alle tijden: Vrouwen hebben hun voorhoofd afgebonden, hun voeten ingebonden, hun nek uitgerekt, een schotel in hun onderop gestopt, hun doosje dichtgenaaid, playboykutjes in elkaar laten flansen, tieten vergroot of verkleind en de nieuwste mode is schaamlippen in je gezicht…… Kortom: Je kunt het zo gek niet verzinnen………

Lieve dames, zusters: Be beautiful, be yourself. Beter dan Thich Nhat Hanh kan ik het niet zeggen.

 

 

 

 

Panta Rhei: Heks wenst jullie allen een ontspannen jaar vol verandering en beweging. In de goede richting natuurlijk. Het enige dat nooit verandert, is dat alles verandert……

foto

De feestdagen dit jaar waren anders dan anders. Geen kerk op eerste kerstdag, geen brunch bij Tanneke, geen familiediner, geen schranzende neven en nichten aan mijn keukentafel, geen nieuwjaarsborrel in Huize Heks, geen Oud en Nieuw onder mijn kerstboom.

vrouw in Alpaca jas

Wel hadden we dit jaar een uitziekende Cowboy, een grieperige Heks en enigszins moeizame feestdagen. Maar ook een heerlijk kerstdiner met goede vrienden bij mij thuis en een eveneens heerlijk laatste diner van het jaar met ongeveer hetzelfde clubje bij True en Trueman. Ook was er elders een nieuwjaarsborrel en nu ben ik alweer op weg naar iets dergelijks in Amsterdam. Samen met Cowboy.
kerstdiner, eten met vrienden, dinnerparty
Mijn vader gaf me ooit een tegeltje met daarop de tekst: ‘Het enige dat nooit verandert, is dat alles verandert!’ Buiten dat dit een waarheid is als een koe, is het ook het enige presentje, dat ik ooit echt helemaal van hem heb gekregen. Andere cadeautjes regelde mijn moeder. Hij vond het een grappig geschenk, herinner ik me. Toen hij het aan me gaf, voor Sinterklaas staat me bij, liep hij eindeloos te gniffelen.
het enige dat nooit verandert, is dat aales verandert
Ik stond te boek als een denkertje binnen de familie. Als kind lag ik al te filosoferen in de hooiberg met een soortgelijk vriendinnetje. En daar keken ze raar tegenaan. Teveel gebruik van het bovenkamertje kon eenvoudigweg niet gezond zijn. En het leidt ook tot niets uiteindelijk….. Althans niet tot dingen waar in mijn achtergrond waarde aan werd gehecht. Succes in zaken en verwerven van geld en goed.
kerstdiner, eten met vrienden, dinnerparty
Het tegeltje staat sinds jaar en dag op mijn toilettafel. Zo herinnert het me zowel aan mijn geliefde vader als aan het feit dat alles in beweging is: Panta Rhei. Alles stroomt.
In die levensrivier moet je maar afwachten wat er nu weer in je vaarwater komt. Ook is het landschap dat je doorkruist niet altijd vriendelijk van aard. Soms bevind je je plotseling in vijandig gebied. Of je bent volledig op jezelf aangewezen. En dat natuurlijk weer net als je in moeilijk vaarwater bent gekomen!
het enige dat nooit verandert, is dat aales verandert, hummeltjje, Dopey, Camee
De feestdagen waren anders. Enigszins uitgekleed. Doorspekt met virale toestanden. En mensen houden niet van verandering. Dat is ons grote probleem. We hechten en hechten. Als een bloedzuiger aan een ader. Of een aderlating desnoods.
Maar oh wat een bevrijding als je dan loslaat. Dan komt er weer ruimte voor nieuwe dingen. Dan blijkt veel van de pijn, die je voelt te worden veroorzaakt door dat vastklampen. Kramp in het hart. Spierpijn van de ziel. Weg ermee!
Ik wens jullie allemaal een ontspannen jaar vol verandering en beweging in de goede richting! Plus een goede gezondheid en liefde in overvloed.
kerstdiner, eten met vrienden, dinnerparty