Geheimzinnige krachten aan het werk in Huize Heks. Van alles gaat kapot. Niet alles is te repareren helaas. Maar gelukkig zijn er ook andere tendenzen in onze wegwerpmaatschappij: Leve het Repair Café!

BLIKSEM, vonken, ontploffing

Het knettert in Huize Heks

 

Zondagmorgen gaat Cowboy lekker wat sinaasappelen uitpersen. Ik hoor hem vrolijk neuriën terwijl hij druk in de weer is. ‘Huh, wat krijgen we nu?’ Zijn verbaasde hoofd duikt op vanachter de afscheiding tussen keuken en woonkamer. Hij zwaait met een essentieel onderdeel van mijn Moulinex Keukenmachine. Het ligt in twee stukken. Spontaan doormidden gebroken…… Vreemd.

Heks baalt als een stekker. Dit apparaat vervangt mijn armen. Het hakt en snijdt. Ik heb express een heel gerenomeerd merk gekocht pas twee jaar geleden. Zodat het een leven lang mee kan gaan. Mijn liefje kijkt bedrukt. ‘Ik ga wel op zoek naar dat onderdeel. In Amsterdam heb je een winkel, die daar in gespecialiseerd is.’

lekker stuk, BLIKSEM, vonken, ontploffing, repair cafe, repareren, ontplofte TV, kapotte televisie

De televisie doet ook raar

 

Diezelfde avond geeft ook mijn televisie de geest. Als ik eventjes lekker voor de buis wil gaan hangen, produceert het apparaat een gevaarlijk gebrom. Als je het geluid uitzet, houdt het op. Dus ik kijk tijdelijk televisie zonder geluid. Ook wel eens lekker ontdek ik. Tot ook het beeld vreemd gaat doen vanmorgen. Alles kleurt bloedrood….

Ik duik marktplaats op. Op zoek naar een ouderwetse joekel van een bak ter vervanging van mijn bloederige exemplaar. Ik vind van alles, maar niet in de omgeving. Wel in Friesland, Groningen, Noord Holland en Limburg. Alleen afhalen natuurlijk. Potverdrie.

Terwijl ik het hondje uitlaat loop ik eventjes bij een tweedehandszaakje naar binnen. Ik zoek ook nog een oude laptop. Het gaat me voornamelijk om de tekstverwerkende kwaliteiten van het apparaat. Ze hebben wel iets, maar het is me nog veel te duur.

lekker stuk, BLIKSEM, vonken, ontploffing, repair cafe, repareren

Mijn lekkere stuk

 

Wat is dat toch, dat alles altijd tegelijk komt? Ooit begaven mijn wasmachine, droger en afwasmachine het binnen een week. ‘Gelukkig’ kreeg ik pal daarop een auto-ongeluk. Heks en iemand voor haar stopten voor een zebra, een BMW achter me deed dat niet. De bestuurder zat te bellen. Althans, daar leek het verdacht veel op, toen hij direct al telefonerend uitstapte. Van de schadevergoeding kon ik precies een paar nieuwe apparaten kopen.

De afhandeling van mijn laatste aanrijding loopt nog steeds. Heks stopte weer eens voor een zebra. En alweer een BMW parkeerde zich in mijn nek. De bestuurster zat de andere kant op te kijken, verklaarde ze. Haar auto was totaal loss. De mijne ook. Hoewel ik veel meer lichamelijke schade heb opgelopen en de tegenpartij schuldig is bevonden, is er na jaren en jaren nog steeds niets geregeld. Ik heb er al een tweede team advocaten op gezet.

BLIKSEM, vonken, ontploffing, repair cafe, repareren

Er zijn gelukkig plekken, waar je je spulletjes kunt laten repareren

 

Gelukkig gebeurt er een wonder. Na twee dagen dreigend grommen en een ochtend bloederige beelden uitstoten komt mijn stokoude kijkkast tot rust. Van het ene op het andere moment verdwijnt de brom en normaliseert het beeld.

Tevens krijg ik na een eeuwigheid bericht van het laatste team advocaten betreffende de whiplash afhandeling. Er zit schot in de zaak. Hoera! Er is een meeting gepland met de tegenpartij om te proberen de zaak te schikken. En niet voor het luibedrag, dat ze eerst in hun hoofd hadden. ‘U mankeert toch al van alles, dus we geven u bijna niets.’ Nog dagelijks ondervind ik de gevolgen van dit ‘de andere kant opkijken’ van mijn medeweggebruikster. Daar moet wel iets tegenover staan…..

Voorlopig ben ik blij, dat mijn TV zich heeft bedacht. Ik hoop dat daarmee de tendens van apparaten in mijn huis om het te begeven is gekeerd!

BLIKSEM, vonken, ontploffing, repair cafe, repareren

Leve het Repair Café

 

Grote rode varkenstepels en andere natuurfotografie. De kracht van statistieken en hun keiharde realiteit versus het simpele plezier van het goed geschreven woord……..

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Varkentje Ysbrandt Foto: Rik van Boeckel

Het gaat goed met mijn blog. De statistieken rijzen de pan uit. Plotseling zijn mijn toverrecepten heel populair in de Verenigde Staten. Ik heb het vermoeden, dat het verhaaltje over al die kleine mensen uit Boston in mijn gele autootje er de oorzaak van is. Maar helemaal zeker is dat niet. Voor hetzelfde geld ben ik ontdekt door een kolonie Nederlanders in den vreemde, die geniet van mijn verhalen over grachtenstadjes, hondjes en Hollandse ijspret.

Hoe het ook zij, feit is, dat ik nog nooit zoveel lezers in een week heb gehad als vorige week. En nog nooit zoveel in één maand als vorige maand. En ook nu denderen de statistieken maar door. Piek na piek. En dat terwijl ik nog nooit zo weinig heb geschreven als in de afgelopen maand….. Wonderlijk.

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Foto: Rik van Boeckel

Recentelijk ben ik er ook achtergekomen, dat mijn verhaaltjes regelmatig worden gedeeld. Een statistisch getalletje, 9.075 keer, dat me tot nu toe ontgaan was. Ik weet niet wat er waar wordt gedeeld, alhoewel ik soms een aanwijzing kan aflezen uit de rijtjes en tabellen. En heel af en toe kom ik er wel achter, waar mijn verhaaltjes worden gepromoot. Op een receptensite bijvoorbeeld. Of eentje met verhalen over vlooienplagen. Maar de andere 9.073 keer tast ik in het duister..

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Foto: Rik van Boeckel

Statistieken zijn best leuk, maar relatief. Met de enorme hoeveelheid labels, die ik aan mijn teksten hang, de zogeheten tags, krijg ik natuurlijk mensen binnen, die wel op zoek zijn naar informatie over bijvoorbeeld grote rode tepels, maar dan niet in een verhaal over een kinderboerderij willen belanden. Waar de zeug haar biggetjes aan de tiet heeft. De tietenbatterij beter gezegd. Met die enorme grote rode tepels…..

varkenstepels, rode tepels, grote tieten, borsten, batterij varkenstieten

De gewraakte foto, populair in de zoekmachines…… en bij mannelijke varkentjes, behalve Ysbrandt…… Foto: Toverheks

Misleidende informatie mijnerzijds? Welnee. Het staat toch in mijn stuk, die tepels. Alleen in een geheel andere context dan op de gemiddelde pornosite. Misschien is het wel een verademing voor deze hitsige lezers om nu eens met echte natuurfoto’s te maken te krijgen in plaats van de klassieke pornografische ‘natuurfotografie’……

Ook schep ik er heimelijk genoegen in deze groep zoekenden op het verkeerde been te zetten. En die foto van die varkenstepels is echt mooi. En voor de gemiddelde beer vast heel opwindend. Maar ja, die knorrige heren hebben helaas geen wifi in hun kot……

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Foto: Rik van Boeckel

Een deel van mijn lezers zal dus ook bij toeval op mijn blog terecht komen. Ontdekken, dat ze er niets te zoeken hebben. Om vervolgens dan ook niets van hun gading te vinden. En tenslotte snel de plaat te poetsen. Om nooit meer weer te keren in dit heksenhol van een blog.

Maar die 9.075 keer dat mensen de moeite hebben genomen een verhaaltje van mij te delen vertelt ook een ander verhaal. Voor deze lezers is er wel sprake van herkenning. Ze vinden iets, dat de moeite waard is om anderen op te wijzen. Of om hun medemens van te laten meegenieten…..

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Foto: Rik van Boeckel

 

In de begindagen van mijn blog, toen ik soms maar 4 lezers op een dag had, drong het al snel tot me door, dat ik ook voor 1 lezer zou schrijven. Uiteindelijk was de aanleiding tot dit avontuur een maandenlange dagelijkse correspondentie met een kluizenaar in Het Hoge Noorden. Deze kwam uit zijn holletje onder invloed van al dat gecorrespondeer en kreeg verkering met een lokale schone. Dit ging ten koste van onze penvriendschap, maar ik ben nog steeds heel blij voor hem. JOOOOOO!!!!! Alle geluk voor Friesland!!!!

Heks houdt gewoon heel erg van schrijven. Dat maakt me gelukkiger, dan welke statistiek ook. Een perfecte zin, een goed verhaal, een rake bewoording: Het doet mijn hart zingen! Het is tevens ongeveer het enige succesvolle, dat ik in jaren heb gepresteerd. Alle andere dingen doe ik voor spek en bonen.

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Foto: Rik van Boeckel

Zangopleiding? Ik oefen nooit, want daar heb ik de puf niet voor. Koorprojecten? Ik oefen nooit, zelfde reden. Mediteren? Doe ik lopend in het bos, terwijl ik de hond uitlaat, want ik heb niet de energie om een half uur te zitten op een kussentje. Zwemmen? Onbegonnen werk momenteel. Sportschool? Ik betaal mijn abonnement, schrijf me in voor lessen en kom dan niet opdagen. En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan.

Gelukkig gaan sociale contacten me wel goed af. Zelfs vanuit bed lukt het me altijd nog om genoeg vriendschappen te onderhouden. Niet met iedereen natuurlijk. In tijden van grote bedlegerigheid is het grootste deel van mijn sociale kring me weer snel vergeten. Maar ik heb een paar gouden vrienden door dik en dun.

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Foto: Rik van Boeckel

Mensen, die niet schromen regelmatig voor me te koken. Of mijn hondje uit te laten op slechte dagen. Zoals gisteren Frogs bijvoorbeeld. Terwijl Heks gestrekt lag, liep Varkentje lekker met zijn suikeroompie op het strand. Ik kreeg allemaal leuke foto’s toegestuurd, zodat ik een beetje mee kon genieten.

Ik heb dan misschien geen knoop, ben totaal mislukt qua goeie baan, gelukkige gezinsvorming en oudedagvoorziening. Kreupel maar zo’n beetje in de rondte op goede dagen en lig nog steeds veel onderuit. Maar ik kan schrijven! En ik word gelezen! En daar geniet ik van. Met volle teugen.

En mensen, die niet willen dat ik schrijf wat ze lezen, raad ik aan vooral niet te lezen wat ik schrijf…..

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Foto: Rik van Boeckel

De geboorte van een blog: Daten, Friesland, KOTSENDE HOND en koeienvlaaien

Al twee weken schrijf ik een blog, of pas twee weken. Het is maar hoe je het bekijkt. Twee weken is niets op een mensenleven en toch is er in deze twee weken veel gebeurd met mij en mijn blog. Zo heb ik al 37 volgers. En op een topdag haalde ik 99 hits op mijn verhalen…..Misschien een verwaarloosbaar succes in blogland, maar ik vind het heel leuk merk ik.

De idee om zoiets te starten leeft al een hele tijd in me. Dit voorjaar ben ik bezig geweest met een website opzetten, maar vervolgens lag ik weer een paar maanden plat, uitrusten van vakantie, dus het verdween weer naar de achtergrond.

Toen gingen allemaal vriendinnetjes van me daten op internet en ik deed mee. Dus een profiel aangemaakt en schrijven maar. De meeste mannen nemen niet de moeite om iets fatsoenlijks terug te schrijven, maar ik had geluk. Ik begon met een aantal mannen een hele leuke briefwisseling.

Afbeelding 2

NIET ALLE DATES VERLIEPEN SMAAKVOL

Met de Chef sprak ik al snel af en we hielden op met schrijven en gingen over op heel lekker koken en eten. Met de kouwelijke Fries hield ik het 3,5 maand vol, elke dag minstens een brief. Het leuke was, dat hij ook elke dag iets terug schreef. En dat voor een man , die nooit schrijft! En allemaal getypt met twee vingers! Ik moest even aan zijn schrijfstijl wennen, volledig fonetisch, want hij is zo dyslectisch als een ui. Uiteindelijk viel het me helemaal niet meer op en dat wil wat zeggen voor deze taalpurist!!!

Er was nog een derde man, die helemaal niet kon schrijven. Het enige wat hij me herhaaldelijk schreef was, dat hij me wilde leren kennen. Maar ook bij nadere kennismaking hadden we elkaar niet veel te melden. Hij wilde voornamelijk mijn borsten leren kennen, zo bleek. Na de derde frontale aanval kotste Ysbrandt zo ongeveer over zijn schoenen!!!! Wat heb ik toch een geweldig hondje. Hij deed wat ik voelde. Met boze borsten zat ik al heel snel weer in mijn auto en reed spoorslags weer naar huis na deze disaster date. Met een tevreden Ysbrandt achterin: Dat had hij toch maar weer mooi geregeld.

Hij heeft ook wel eens een date van me verknald…. Ooit ging ik op bezoek bij een toenmalige fling. Het is iemand, die ik al heel lang ken en waar je heel erg mee kunt lachen. Maar ook is het een vreselijke ouwe zeur bij tijd en wijle. Niet erg flexibel. Honden vindt hij per definitie vies. ‘Ze stinken!’ zegt hij met een opgekruld neusje. Hij woont in een saai rijtjeshuis aan de andere kant van Nederland, waar het toen niet bepaald netjes was. Jan Steen was er niets bij! En het stonk er vreselijk. De avond verliep dan ook niet erg soepel.Hij vond dat mijn hond stonk. Ik griezelde van zijn toiletvloer. En wat een gemekker over mijn hond: ‘Moet je die keuken eens ruiken!’

Op weg naar huis kwam ik in de file te staan bij een temperatuur van 30 graden. Het was hoogzomer en ik had alle raampjes van mijn auto wijd open. Wat een lucht hing er toch in de auto, niet te harden. Het bleek van Ysbrandt af te komen. Vreselijk, adembenemend, maar niet in de goede zin des woords. Thuisgekomen ben ik acuut met hem naar een meertje gefietst en heb hem ingesmeerd met hondenshampoo, ja, dat bestaat! Mijn handen kleurden groen…..

Er bleek een complete koeienvlaai in zijn borsthaar te zitten! Zeg niet tegen Ysbrandt, dat hij stinkt….. Dat pikt hij niet!  Dan zijn de rapen gaar. Voor mijn ogen kwam het beeld terug van mijn hondjet lekker rollend door het gras aan de oever van de Maas de dag daarvoor met op de achtergrond loom herkauwende koeien….

Ook hier had hij helemaal gelijk. De man in kwestie heeft intussen een nieuwe hele leuke vriendin. Ze ruikt heerlijk en heeft geen hond. Maar weer trekt hij dat neusje op over iets. Het is nooit goed genoeg….

Afbeelding 5

BIOLOGISCH DYNAMISCH…

In Friesland ben ik ook geweest. Dat was geweldig. De kouwelijke Fries en ik zijn zielsverwanten. Maar ook dat is niet zaligmakend blijkt. Want hoe zet je zoiets in de wereld, een beetje schrijven is natuurlijk iets heel anders, dan concreet contact. Vooral als je met twee enorme krakkemikken te maken hebt. Ook hij mankeert van alles en dat maakt de fysieke afstand nagenoeg onoverbrugbaar. Maar Ysbrandt vond hem aardig, dat zegt wel iets.Wij leven echter ook in twee verschillende en niet verenigbare werelden.

Toch is er uit dit contact iets heel moois geboren: Deze blog. Door dat geschrijf met de Fries, ontdekte ik, dat ik altijd wel iets in elkaar kan rammelen, zelfs als ik zo’n halve zool ben als nu. Echt, je zou je een ongeluk schrikken als je nu mijn snothoofd kon zien. Met hem was het natuurlijk extra leuk, omdat hij altijd terug schreef. Die feedback heb je veel minder met een blog.

Toch heb ik al een paar hele leuke reacties gekregen. Van een hele goeie jeugdvriend bijvoorbeeld, opeens zijn we weer in beeld bij elkaar. Of een jeugdvriendin echt nog van de lagere school, waar ik al een tijdje niets van had gehoord. Ze is ernstig ziek geweest blijkt nu, dan kom je vaak niet aan contacten toe…Maar daar gaat nu weer verandering in komen! En m’n eerste geliefde, van hem kreeg ik ook een update van zijn leven en belevenissen!

Het daten staat weer een beetje op een laag pitje, ik heb het er op mijn manier gewoon te druk voor nu…Maar mijn blog zet van alles in beweging. Zie je? Je hoeft helemaal niet groots en meeslepend te leven. Een amoebe maakt ook van alles mee.

En de kouwelijke Fries? Hij is 1 van mijn volgers en dat doet me heel veel plezier. De heks koestert het beeld van hem lezend voor zijn enorme houtkachel in dat huisje tussen de bomen in niemandsland. Met reeën in de achtertuin. En roofvogels.

Dus Jooooooooo Spencertje, niet te gek hè