Donderdag komt Blonde Buurman me weer helpen met mijn administratieve puinhoop. Het is alweer twee weken geleden dat ik samen met hem een to do lijstje heb opgesteld, maar tot nu toe er maar weinig van terecht. Aan mijn kant dan. Buurman appt, mailt en komt zelfs langs in een poging allerlei gegevens boven water te krijgen.

Somber probeer ik woensdag mijn werkkamer binnen te dringen. De deur wil niet open vanwege de troep. Ook is het licht kapot en liggen er overal stapels kleren, schoenen en knutselspullen te slingeren. Goeie genade. Hier moet ik dus ergens die onterecht gekregen verkeersboete tussen vandaan vissen.

Mijn bezwaar is niet erkentelijk verklaard, omdat het zogenaamd te laat binnen was. Maar laat ik er nu bij hebben gestaan, toen die brief een poststempel kreeg. Binnen de termijn. Ik ga dus ook hiertegen weer protesteren. Gewoon volhouden. Ik laat me niet zomaar onterecht een poot uitdraaien!

Maar eerst ga ik maar eens nieuwe lampen kopen en een stapel kleerhangers, zodat ik kan zien waar ik loop en alles waar ik over struikel weer op een knaapje kan hangen……

Buurman vindt donderdag de oorspronkelijke beschikking tussen allemaal onzinnig papierwerk. Wat krijg je toch veel flauwekul in je brievenbus, zelfs als je er expliciet een poster op plakt dat je dat niet wilt. Papierverspilling tot en met.

‘Kijk Heks, ik vind ook een ontvangstbevestiging. En die wijst erop dat je brief wel degelijk binnen de termijn gearriveerd is. Bovendien mag hij een week na die uiterste datum binnen komen, zolang de poststempel maar binnen de termijn is……’

Ha, mooi zo, ik zal die teringlijers leren. Allemaal stomme eisen stellen en als je je er aan houdt is het nog niet goed? Het lijkt mijn familie wel! Of de gemiddelde man in mijn leven. Kortom: Bekend terrein.

‘Wat is jouw verzekering toch idioot hoog, daar moeten we ook eens naar kijken,’ BBuurman schudt zijn wijze hoofd. Het is zo. Misschien moet ik mijn autoverzekering maar eens aanpassen. Die doorlopende reisverzekering kan er ook wel uit. Het is al een eeuwigheid amen geleden dat ik nog eens het land uit ging. Ik leef potdorie alsof ik leggende gelden heb.

Ik bel met verzekeringsmaatschappij Meeùs. De man die ik na drie kwartier keuzemenu aan de lijn krijg zegt allemaal rare dingen. Zo heb ik opeens een eigen huis en een heel gezin. Althans daar betaal ik premie voor.

Alleen weet ikzelf van niks. Ik heb het ook nooit tegen hen beweerd. Er is hier ooit iemand in mijn huurhuis komen kijken of het allemaal wel klopte met die inboedel. We hebben toen samen alles doorgenomen. Ik heb er niets aan veranderd, dus rara hoe kan dat?

‘Ja, u heeft daar een brief over gekregen. Blabla. Wij hebben dingen veranderd, goedkoper, blabla. En u heeft niet gereageerd!’

Heks wordt nu echt nijdig. ‘Dus jullie veranderen mij zomaar in een huiseigenaar met een gezin en als ik me daar niet met hand en tand tegen verzet heb ik het gedaan. Goedkoper? Nou voor jullie dan, want ik betaal nu meer premie. En u geeft me ook nog eens de schuld!!!!’

‘Ja, u had moeten reageren,’ begint de stommeling weer te bazelen. Ik voel mijn oren suizen van woede. Wat een gelul. Blonde schuift een briefje onder mijn neus met de tekst ‘Vraag het nummer van de klachtencommissie. Ga geen discussie aan met idioten aan de telefoon….’

De stumper geeft me het mail-adres van die commissie. Ik verbreek de verbinding.

‘Heb je nu die autoverzekering veranderd? Dat scheelt dan toch ook weer flink wat geld?’ vraagt BBuurman. ‘Nee. Het maakt qua premie nauwelijks iets uit. Maar als ik nu mijn auto tegen een boom rijd, krijg ik nog een paar duizend euro. En anders niet. Geweldig toch!’ roep ik stralend, ‘ Ik dacht dat ik niks zou krijgen….’

‘Hahaha, waar ja al niet blij om kunt zijn,’ BBuurman moet vreselijk lachen, ‘Ga je het dan ook doen? Tegen een boom aan rijden?’ Heks is niet niet van plan. Ik heb best veel aanrijdingen gehad, maar het was altijd iemand anders, die op mij in reed. Tot nu toe. Ik weet dus dat een ongeluk in een klein hoekje zit.

‘Kijk, Heks, je aansprakelijkheidsverzekering staat wel gewoon alleen op jouw naam. Die lui zijn gek. Ze hebben gewoon flinke fouten zitten maken en schuiven het jou in de schoenen,’ roept BBuurman even later verontwaardigd.

‘Verzekeraars zijn boeven. Mijn ex de Tank zat voordat hij Lyme kreeg in het verzekeringswezen. Jarenlang heeft hij zich vol zitten vreten in dure restaurants op kosten van de zaak dus van zijn klanten. Naar eigen zeggen. Hij verkocht gebakken lucht beweerde hij ook nog eens. En hij voelde zich postuum best schuldig dat hij zo’n zelfzuchtig stompzinnig en inhalig leven had geleid.’

Het is zoiets als met het bankwezen. Afschuwelijke praktijken van inhalige enge mensen, die qua ontwikkeling zijn blijven steken in het stadium van het reptielenbrein. Hun frontale kwab is totaal niet ontwikkeld. Het is al een wonder dat ze kunnen praten, al is hun vocabulaire beperkt….  en empathie hen vreemd.

Afgelopen week zie ik een reclame op televisie, zo walgelijk! Op een toontje van ‘I have a dream….’ zegt iemand steeds ‘Stel je eens voor…..’ Wat volgt zijn allemaal voorbeelden van extreem idealistische aard. Mensen vol compassie, die zich inzetten voor Moeder Aarde en sneue medemensen. Liefdevolle blaatverhalen. Prachtige plaatjes…….

Ik krijg vreselijke argwaan, want soms schemert er door die mooie verhalen en prachtige beelden dat de reclame over een een bank gaat. Die toch zo idealistisch is en goed. Waar je vooral je geld in fantastische wanproducten moet komen steken……  Want daar word de wereld beter van. Hun wereld dan. Die van degenen, die de bonussen opstrijken. Van de directeuren en andere financiële engbekken. Bladiebla.

Op het moment dat ze beginnen over een agrarische achtergrond weet ik dat het over die kloterige kut Rabobank gaat. Een braakmiddel van een reclame om ons een beeld door de strot te duwen van hoe ze willen dat wij hen zien. Tegengas tegen al die realistische geluiden over hoe walgelijk ze in werkelijkheid opereren.

De reclame strooit als het ware idealistisch zand in onze ogen. Na alle wanproducten, discriminerende acties en extreme harkpartijen is het blijkbaar weer eens tijd om hun imago op te krikken.

En dan huur je voor veel geld dat je heb afgepakt van je klanten een team, die zo’n kut reclame in elkaar draait. Een Klaas Vaak om ons weer in slaap te sussen. Met z’n ellendige zand. In plaats van je werk gewoon beter en eerlijker te doen.

Ik ben blij dat ik zo mislukt ben. Dat ik mijn sporen niet heb verdiend in het bankwezen of in het verzekeringswezen. Daar moet je niet wezen.

Er zijn wel meer plekken waar ik niet moet wezen. De nacht na de administratieve rompslomp heb ik een vreselijke nachtmerrie. De aanleiding is een uitnodiging voor een feestje in het hol van de leeuw. Ik krijg het bericht binnen vlak voordat ik ga slapen. Midden in de nacht word ik badend in het zweet wakker.

Daar moet ik maar niet heen gaan geloof ik. Oh kijk: Ik ben ook verhinderd. Dat komt dan mooi uit.

Een tegengeluid van een verzekeraar: Alle verzekeraars zijn boeven…

Rabobank, Rebbelbank, Broddelbank, Rob a bank: Nieuwsuur komt met choquerend item over deze van huis uit agrarische geldschieter. Heks heeft ook een vervelende ervaring met de bank waarbij ik al sinds mijn geboorte op het platteland vaste klant ben. 57 jaar trouw al je verplichtingen nakomen legt geen gewicht in de schaal bij deze botte boeren. Bovendien veranderen ze de regels gewoon waar je bij staat. Ook al zoiets! Ben je eventjes achter met betalen? Ze komen direct en accuut verhalen! Reageer je niet meteen? Laten ze je vallen als een baksteen! En dan ben ik nog niet eens Iraans! Mensen met die achtergrond zijn bij deze bank voorlopig helemaal nog niet jarig! Hoewel ze wel op rare telefoontjes worden getrakteerd…..