Aan het eind van de middag hijs ik mijn koffertje achter op mijn vouwfiets en vertrek richting Amsterdam. Morgenochtend is de feestelijke architectuurvaartocht onder leiding van Cowboy. Het is tevens de opening van zijn bedrijfje. ’s Middags heb ik Joli aan de telefoon om de aanvoer van flessen champagne zeker te stellen. Zij importeert een uitstekende bubbel. De verdiensten gaan naar het goede doel!

Het is één van de weinige dingen, die wil lukken vandaag. De hele dag zit alles stroperig tegen. Het begint al met een uitnodiging vanuit de vriendenkring voor de jaarlijkse nieuwjaarsborrel. Die is altijd in Huize Heks. Al jaren organiseer ik dat festijn. Dus het is even slikken, als opeens iemand anders zijn deuren opent. Mijn feestje afpakt…..  De wijn ligt al klaar op de boekenkast.

‘Ja Heks, zo gaan die dingen. Daar heeft hij niet eens bij nagedacht. Het is ook niet gezegd, dat je je het recht op nieuwjaarsborrel zomaar kunt toe-eigenen. Het staat iedereen vrij te borrelen wat ‘ie wil,’ pruttel ik inwendig. Maar leuk is anders.

Dan werkt de thuiszorg organisatie bepaald niet mee als ik vervanging wil voor volgende week. Sterker nog: Ik krijg een bitse grote bek van het wijf achter de telefoon. Oh, mijn god. Ze gaan daar bij Groenoord steeds meer op Activite lijken. Die monsterorganisatie waar ik ooit zo bestolen ben. Die griezelclub waar je slechts een nummer bent. Natuurlijk laat ik het er niet bij zitten. Maar het helpt niet veel. ‘Je zoekt het maar uit’ is de boodschap.

Er is ook goed nieuws. De kabel voor mijn videocamera is aangekomen op het postkantoor. Vlak voordat ik naar Amsterdam vertrek haal ik em op. Ik heb op Marktplaats een JVC Camcorder gekocht. Volgens mij ben ik in het ootje genomen, want het is een hopeloos verouderd kloteding. Er moesten nog opname bandjes komen (kun je nagaan hoe oud ‘ie is), een extra batterij en tot slot dus dit kabeltje. Zodat ik alles op mijn Mac kan zetten.

De treinreis is altijd een uitputtingsslag. Onderweg krijg ik een smsje van de buurman, dat hij niet voor mijn katten kan zorgen. Oh jee, wat een pech. Tenslotte ben ik dan bij mijn lief. Hij zit afgeknoedeld op de bank. Hij heeft zich een slag in de rondte gewerkt. ‘Volgens mij heb ik een griepje onder de leden’, klinkt het benepen. Hij lijkt ook wel drie kilo lichter.

Terwijl we lekker bijkletsen probeer ik het kabeltje uit. Het past niet. Potverdorie. Weer een zeper. Ik kan dat ellende apparaat wel uit het raam smijten intussen.

Maar dan gaan we lekker koken! Ik maak een heerlijk wortel/gembersoepje en een zalige Spaghetti Bolognese. Cowboy stort zich op het hak en snijwerk. Ik heb afgelopen week mijn hand verkloot met het snijden van een bevroren brood. Had ik beter niet kunnen doen. Maar ja, ik rammelde van de honger.

Als we een half uurtje later aan tafel zitten trekken we helemaal bij. De soep smaakt hemels, met de wortelkracht van moedertje aarde. De pasta is echt troosteten. Als kind was ik er al gek op. Op mijn verjaardag koos ik geen patat of pannenkoeken. Heksje wilde spaghetti!

Morgen wordt vast een hele leuke dag. Ik hoop op een zonnetje, eventueel slechts lokaal. Boven het IJ. Tussen 10 uur ’s morgens en 1 uur ’s middags. En niet al teveel wind.