Mishandeling is niet voor watjes. Je moet stevig in je schoenen staan om met de gevolgen om te gaan. Mishandeling laat sporen na. Blauwe plekken op je lijf. Krassen op je ziel.
‘Heks, als ik jou zie, zie een zo’n lieve vrouw! Echt een schat,’ verzucht mijn homeopate, als ik bont en blauw bij haar op consult ben. Ik kijk haar verdwaasd aan. Wat ze zegt lijkt niet over mij te gaan. Ik voel me een verschrikkelijk mens. Helemaal geen lieve schat.
‘Heks, je bent toch zo’n lieverd,’ zegt mijn therapeute een dag later vriendelijk, na een pittige EMDR sessie over mijn recente fysieke mishandeling, ‘Echt, je bent een schat!’ En alweer zit ik raar te kijken. Een schat? Ik? Zo voel ik me helemaal niet.
Ik voel me een klotewijf, dat je gewoon in elkaar mag rammen, als je er zin in hebt. Iemand, die je voor rotte vis mag uitmaken. Waar je allemaal weinig verheffende teksten naar mag debiteren, onder het uitdelen van rake klappen. Die je mag beschuldigen van de dingen, die je zelf doet. Iemand, die je in haar rug mag trappen, als ze weerloos op haar intussen paarsblauwe knieën is beland door jouw toedoen.
‘Als jij over die mensen vertelt voel ik altijd zoveel haat van hen af komen. Echt niet te geloven. Jouw belagers haten jou echt! En niet zo’n beetje ook!’ vervolgt mijn therapeute haar relaas, ‘Weet je overigens het verschil tussen een sociopaat en een psychopaat?’
Pas een dag later valt het kwartje. Vallen er een heleboel eeuwenoude kwartjes. Besef ik opeens, dat de haat, die ik steeds om me heen voel de haat van anderen is. Dat zij me de godganse tijd gezamenlijk enorm zitten te haten. Ja, het schept natuurlijk een band. Zo’n gemeenschappelijke vijand. Zo’n lekkere weerloze halvezolige zondebok.
Opeens zie ik de wolken haat letterlijk mijn huis binnen drijven. Van buiten naar binnen. Ik ben opeens niet meer ziendeblind. Ik neem haarscherp waar, hoe deze zich op hun christelijke grondbeginselen beroepende mensen het gerechtvaardigd vinden om me te mishandelen. Hoe ze hun eigen kwaliteiten of het gebrek daaraan linea recta op mij projecteren.
‘Het gaat jou alleen maar om geld,’ schreeuwen ze bijvoorbeeld in koor. Hilarisch natuurlijk, want Heks heeft nog nooit om geld gegeven. Mijn familie maakte er vroeger altijd al grapjes over. Dat inbrekers niet eens de moeite zouden nemen om een ruitje in te tikken bij het zien van mijn interieur……
Mishandeling gaat je niet in de koude kleren zitten. Zo heb ik elke dag flink pijn in mijn van hun plaats geraakte ribben. Als ik me helemaal niet beweeg gaat het nog wel. Maar zodra ik dingen ga doen, ga ik door de grond.
Heks is letterlijk op haar hart getrapt. De wervels ter hoogte van mijn liefhebbende hart kun je niet aanraken. Een grote stinkende voet heeft daar een hatelijke afdruk achtergelaten. Een enorme linkervoet. De dader is linkshandig. Dus waarschijnlijk ook linksvoetig……
Sinds ik me realiseer, dat al die haat niet van mij is lukt het me om het terug te sturen. ‘Return to sender,’ zing ik zachtjes, terwijl ik hele stukken Sao Paulo op kleine houtskool briketjes stook. Mijn huis staat vol geurige rook. Ik voel de haat verdwijnen. Inktzwarte wolken drijven weg door mijn open keukenraam. De steeg uit, de stad uit. Naar een dorp iets verderop. Naar een dorp nog verder weg. Naar een dorp hier ver vandaan. ‘Return to sender….’
Heks is op haar hart getrapt en vol haat gegoten. Maar mijn hart leeft nog steeds. De haat heeft er geen grond gevonden om wortel te schieten. Vreugde en verdriet wonen in dat grote hart van me. En een heleboel lieve beestjes.
Veel medemensen hebben er een plekje. Zelfs mijn belagers……. Vanouds. In een klein gepantserd uithoekje ergens op de valreep intussen, achter een rozenmuurtje met grote stekelige doornen bij wijze van prikkeldraad, dat wel natuurlijk. Ik heb altijd van die mensen gehouden, dus waarom zou ik ze nu gaan haten? Waarom zou ik mijn gouden hart geweld aandoen?
Wel komen ze er nooit meer in bij Heks. Veiligheid voor alles. Want het is niet normaal om mij in elkaar te rammen. Het mag niet. Het is niet OK.
En ik ben inderdaad een schat. Het heeft eventjes geduurd, ik was het gevoel helemaal kwijt, maar ik ben een lieverd. Altijd al geweest. En dat wil ik graag zo houden.
Afgelopen week kijkt Heks weer eens naar Dr Phil, blote bil. Er gaat inderdaad een vrouw met haar billen bloot in zijn programma. Het is een voormalig model. Nou ja, model. ‘Ze heeft wel eens foto’s laten maken door een professionele fotograaf,’ beweert haar slachtoffer laconiek.
Dit vermeende model blijkt wel over meer dingen te liegen. In feite liegt ze alles aan elkaar. Meesterlijk speelt ze mensen, dieren, dingen, ouders en hun kids, zelfs oude schoolvriendinnen, de hele teringzooise bende, tegen elkaar uit. Ze draait er haar gemanicuurde handje niet voor om.
De waarheid gebiedt te zeggen dat de vrouw beeldschoon is. Keihard. Snoeibikkelkeihard. Een kille blik in een schitterend gezicht. Ook nu ze door de stress een kilo of veertig zwaarder is geworden is het een toppertje. Qua uiterlijk dan.
Ze heeft Phil dan ook zo in de pocket. Hij doet nog wel pogingen heel streng te kijken en door te vragen. Maar als hij aan het eind van een notabene tweedaagse show, waarin hij gebiologeerd als een hitsig konijntje in een koplamp, naar haar gelieg heeft zitten luisteren, haar vertrouwelijk toefluistert dat zij geen moordenaar is, breekt mijn klomp. De man is volledig in haar val getrapt.
Heks heeft sterk de indruk, dat de man toch een aantal verdacht narcistische trekken heeft. Ook valt het me op, dat die bevolkingsgroep er altijd zo goed van af komt bij hem. Ze krijgen zonder uitzondering een traject aangeboden. Hun slachtoffers kunnen over het algemeen op minder begrip rekenen. Die moeten zelf hun hulp maar regelen……
Ik heb wel eens gezien hoe Dr Phil een vrouw op haar nummer zette, omdat ze geheel in de overgave was gegaan bij haar narcistische echtgenoot. Het arme mens had al een hele waslijst vernederingen en lichamelijk/ geestelijk geweld achter de rug. Ze was systematisch mishandeld en leeggehaald door haar foute vent. Ze kon wel een oppeppertje gebruiken……
Maar nee. ‘Hoe heb je het zover kunnen laten komen?’ was de tendens van Phils antwoord op haar hulpvraag, ‘Regel maar een straatverbod.’
Het moordlustige model is een lellebel. Althans, dat beweert haar slachtoffer en vermeend aartsvijandin. ‘Ze loopt in uitermate ongepaste outfits rond te paraderen. Komt rustig op een kinderpartijtje in niets verhullende kleding. Ik wil dat niet voor mijn dochters….’ zegt haar slachtoffer op een gegeven moment gekweld.
Rivale met echtgenoot
Heks zit gebiologeerd te kijken. Schaamteloze slechtigheid fascineert me. Wat gebeurt er in iemands hoofd, waardoor die persoon denkt dat het maar geoorloofd is om een medemens om zeep te helpen? De moeder van je stiefkinderen? De ex van je man?
‘We waren vroeger inderdaad hartsvriendinnen, ja, ik ben bij de bevallingen van haar jongste kinderen geweest…’ beaamt de beeldschone ijskoningin Phils vraag. ‘Nou, vriendinnen. Ja, was hadden vaak contact,’ zegt het slachtoffer. Ze had al enige tijd in de gaten, dat de nieuwe partner van haar man in werkelijkheid een sekreet is. ‘Ik had haar door.’ En dat is haar duur komen te staan.
De zoveelste onwaarschijnlijke geschiedenis, waar een narcist aan ten grondslag ligt. Heks probeert te begrijpen, waarom de vrouw dacht gerechtigd te zijn ons haar tegenstandster te elimineren. ‘Ze moet weg, monddood, giebeldegiebel, stop haar maar in zo’n houtversnipperaar. Hahahahahaha, kun je nagaan hoezeer ik haar haat, ‘ giechelt ze, ‘Nee, zonder gekheid, ze moet in elk geval zwaar gehandicapt raken.’
Via een oude schoolvriendin heeft ze een hitman geregeld. De vriendin heeft al een keer op haar verzoek het slachtoffer telefonisch bedreigd. Niet misselijk bedreigen, nee, het echte werk. ‘Je eindigt hersendood aan de beademing, bitch,’ en dergelijke.
Met de foute schoolvriendin
Maar als ze vervolgens het verzoek krijgt om op zoek te gaan naar een beroepsmoordenaar, wordt het deze handlangster toch ook te gortig. Ze gaat naar de politie.
De zogenaamd ingehuurde hitman is dan ook een undercover politieagent. Ze spreken af in een auto pal voor een winkelcentrum. De schoolvriendin, de agent en het nietsvermoedende model.
Laatstgenoemde laat het aan de schutter over om te bedenken hoe hij haar rivaal van het leven gaat beroven. Als het maar gebeurt. ‘Ik weet niet. Wat denk jij?’
BETERE TIJDEN! DE BESTE VRIENDINNEN?
‘Dus gewoon naar haar toelopen en recht in haar gezicht schieten? En haar man dan? Als hij thuis is, wat moet ik daarmee?’ ‘Oh, schiet ook maar dood. Maakt mij niet uit,’ antwoordt het model opgewekt. Ze heeft er wel voor gezorgd, dat haar stiefkinderen die bewuste dag veilig bij haar zijn. Ook goed voor haar alibi.
‘De jongere kinderen van het slachtoffer zouden gewoon thuis zijn geweest. Ze wilde haar stiefkinderen voor zichzelf, maar de halfzusjes en broertjes konden haar niks schelen….’
Maar goed. Ellende, ellende. Iedereen zand in de ogen gestrooid. Jarenlang grijpt geen mens in. De vader van de kinderen gelooft zonder uitzondering zijn nieuwe echtgenote. Ten koste van zijn kinderen. Het gekke wijf kan gewoon haar goddelijke gang gaan.
Met een vlak gezicht en kille blik weerlegt het model elke aantijging. Ze was echt niet van plan om haar rivaal de dood in te jagen. Zelfs het feit, dat ze een aanbetaling heeft gedaan bij een hitman probeert ze te verdraaien. ‘Het was zo’n laag bedrag. Je denkt toch serieus niet, dat iemand voor zo’n schijntje een ander koud maakt?’
Het is eigenlijk hilarisch. Alles draait ze om. En dan komt er toch aan het eind een halfslachtige spijtbetuiging. Een vreemde vorm van excuus. Uit haar mond. Maar het bericht bereikt haar kille ogen niet.
De dans ontsprongen
Phil is in zijn nopjes met haar spijtbetuiging. Hij heeft hij dagenlang naar toe gewerkt. Waarom ontgaat me werkelijk. ‘Je bent geen moordenaar,’ klopt hij op haar knie.
Afgunst en jaloezie. De ander niks gunnen. Controle willen hebben over alles en iedereen. Ongegeneerde haat. Menen over andermans leven te kunnen wikken en beschikken.
Heksje, het loont toch echt de moeite om mensen te vergeven. Wandel geen haatpaden. Zoek steeds het gulden midden. Kijk uit voor rare tantes. Jaloerse troela’s. Wrattenpadden. Met kille onverschillige koude koppies.
Helaas heeft Heks in haar bescheiden leventje nogal eens last gehad van kwade zusters. Geniepige jaloerse tante Betjes. Pootje-lichtende mega mutsen.
‘Godin, godin, neem deze vriendin, geef haar haar zin, of onzin. Maar laat mij er buiten!….’
Zin en onzin. Zin in het leven, zin van het leven. Leven, leven.
Leven en laten leven, Heks.
Leven geven, leven nemen, menen anderen.
Iemand heeft gemeend mij monddood te kunnen maken. Iemand heeft gemeend, mijn leven te ongestraft te mogen controleren. Iemand heeft me in de hoek gedrukt, tegen de muur gezet. Uitgeleverd. Iemand heeft werkelijk alles uit de kast gehaald om Heks haar autonomie te ontnemen, haar klein te krijgen…..
Heks begrijpt best, dat je helemaal klaar bent met bepaalde mensen in je leven. Ik begrijp dat geweldig bijzonder goed. Maar iemand kwetsen, kapot maken, iets aandoen of zomaar slecht behandelen…… Oog om oog….. Zelfs als het echt etterbuilen zijn, zoals in mijn geval……
Onbegrijpelijk. Gelukkig maar.
Het beeldschone model kijkt koeltjes in de camera. Het spijt haar verschrikkelijk. Ze heeft nooit de intentie gehad om iemand te vermoorden. Ja, ze ging na het geven van de opdracht tot moord lekker shoppen in het winkelcentrum, waarvoor ze hadden afgesproken.
Maar eigenlijk wilde ze de moord hiermee toen juist verhinderen. Hoe dan wel is niet duidelijk. De draderige leugens verkleven in haar mond voordat ze ze er goed en wel uitgewerkt krijgt….
Morgen gaat ze de gevangenis is. Slechts vijf jaar in plaats van de zeven waarvoor ze veroordeeld is. Door een vormfout.
Apart toch weer. Rechtvaardigheid voor iemand uit wiens mond louter leugens komen. Wiens garnalenhersentjes louter plannetjes produceren langs de parabool van haar haat.
Het model geniet van alle aandacht tijdens het proces. Als de eerste beste fashionista paradeert ze door de rechtszaal…..
De avond na mijn minivakantie staat Nice in brand. Een gek in een vrachtwagen rijdt meer dan 80 mensen dood voor de goede zaak. Nou ja, zijn goede zaak. IS eist de aanslag later op, maar Heks krijgt sterk de indruk dat de man andere beweegredenen heeft gehad. Hij was depressief en ellendig na een echtscheiding: Niets zo prettig als het delen van je ellende. Gedeelde smart zou als het goed is die emotie halveren…..
Als alle condities goed zijn manifesteert het vuur
Als alle condities goed zijn manifesteert het vuur
Als alle condities goed zijn manifesteert het vuur
Helaas zit er een kronkel in die redenering. Een kronkel, die zich in menig getraumatiseerd brein heeft genesteld: Als ik pijn heb moeten anderen dat ook maar voelen. Mijn pijn zal zijn. Interzijn. Pijn doen is fijn.
Onlangs kijkt Heks naar Doctor Phil. Een moeder zit op de praatstoel. ‘Mijn zoon is een gevaar voor de samenleving. Hij is geobsedeerd door wapens en heeft al regelmatig zijn wens uitgesproken om een keertje een heleboel onschuldige mensen de dood in te jagen. Samen met hem, want hij wil niet leven. Hij haat het leven, stopt zichzelf vol drank en drugs, kortom: Ik sta niet voor mijn eigen kind in… Help!’
Als alle condities goed zijn manifesteert het vuur
Ze heeft al heel wat keren de politie op haar eigen zoon afgestuurd. Tot nu toe met weinig succes, want het jong heeft nog niet met zijn beoogde killing spree huisgehouden…. Toch heeft de arm der wet het joch nu opgepakt. Net op het moment dat de ‘Good Doctor` zich met het verhaal gaat bemoeien…..
Phil heeft het kereltje toch kunnen interviewen. Wat er uit zijn mond komt is schrikbarend. Verontrustend. Schokkend. Ja, hij wil inderdaad mensen doodmaken. Hij weet nog niet precies hoe. Misschien met een bom bijvoorbeeld. Hij heeft op internet alle kennis vergaard rondom het bouwen van een effectief destructief knallend exemplaar. Appeltje eitje.
Maar ook met een automatisch vuurwapen lekker in het wilde weg op een nietsvermoedende mensenmassa schieten lokt hem aan. Hij is een groot bewonderaar van verschillende massamoordenaars. Hij bestudeert deze mensen nauwkeurig. Weet van alles te vertellen over zijn idolen, de rotste appels op onze wereldfruitschaal. Zo wil hij ook worden. Het is zijn grote ideaal!
Als Phil doorvraagt komt er een interessante uitspraak uit de mond van dit rokende lont. Waarom hij dit wil doen? Waarom schiet hij zichzelf niet simpelweg een kogel door de kop om er vanaf te zijn? Waarom moeten er zoveel mensen met hem de dood in worden gejaagd? Wat motiveert hem?
PIJN. Hij voelt zo ongelofelijk veel pijn van binnen. Hij wil dat anderen die pijn ook voelen. Hij wil dat met name onschuldige mensen die pijn voelen. Want die zijn maar gelukkig en blij, je wordt er niet goed van. Wat weten zij nu eigenlijk helemaal van het echte leven?
Door zomaar at random medemensen weg te vagen berokken je in no time geweldig veel leed: Dan voelen ze ook eens wat er binnen in de dader leeft: Die verschrikkelijke afschuwelijke pijn.
Zo simpel is het dus. Niks geen ideologie. Gewoon diepe tragiek van een geïsoleerd mens. Een afgescheiden zelf met slechte ideeën. Een overkokende eenzame beerput.
Heks heeft zich het afgelopen jaar ook met enige regelmaat erg eenzaam en ellendig gevoeld. Ik ben door een diepe depressie gekropen. Niet dat ik de aanvechting kreeg om een moordwapen aan te schaffen…. Laat staan dat ik fantasieën heb om anderen op die manier leed te berokkenen…..
Wel heb ik intense woede ervaren naar mijn agressors. Witheet, kort lontje, schelden en tieren? Met enige regelmaat stak het de kop op. Woede is een dolle hond. Hij rent rondjes door je lijf. Ongrijpbaar maar zeer aanwezig. Woede is een vernietigende binnenbrand. Het verteert je. Woede kan ook als een uitslaande brand je hele omgeving verwoesten.
Toch kost het ons vaak moeite toe te geven hoe kwaad we zijn. We weigeren ernaar te kijken. Blind van woede, tekortgedaan, verontwaardigd en verslagen wagen we ons opnieuw op het slagveld. Om wraak te nemen. Om te vergelden. Om meer kwaad te doen. Oog om oog. Ik blind van woede? Dan jij ook. Jouw tand voor de tand van m’n tante……
Er is niets mis met innerlijk vuur, maar woede is gênant, want je verliest je verstand. Over het algemeen is het geen emotie waar we trots op zijn.
Het idee om anderen net zo te laten lijden als jijzelf ooit hebt gedaan is natuurlijk absurd. Toch doet het behoorlijk veel opgeld. Niet alleen onder terroristen. Een ouder, die z’n kind niks gunt omdat hijzelf niks had als kind? Precies hetzelfde. Kun je nagaan! Je moet wel ongeveer een heilige zijn om niet jouw emoties op een ander te verhalen. Mensen met pijn doen pijn.
Mijn geliefde leraar Thich Nhat Hanh roept zijn leerlingen op om eerst naar hun eigen woede te kijken. Om het te omarmen en te wiegen als een kind. Om ervoor te zorgen. In het klooster koop ik een mooi boekje met meditaties rondom woede, ‘Innerlijk Vuur’. Ik ben vastbesloten mijn eigen woede aan te pakken. Als ik thuis ben na mijn retraite open ik het kleinood lukraak.
Ik lees ‘Als iemand je huis in brand steekt ga je toch ook niet achter die persoon aan rennen. Beter zorg je eerst dat de brand geblust wordt’ of iets dergelijks. Het slaat in als een bom. Ik heb inderdaad als een gek achter mijn agressors aangerend. In een poging hen te stoppen of te begrijpen.
Het slaat natuurlijk helemaal nergens op. Pas tijdens mijn retraite ben ik weer goed voor mezelf gaan zorgen. Eindelijk heb ik het lijntje met mezelf weer hersteld. De relatie met mijn soulmate, mijn ziel, mijn goddelijke kern.
Ik ben geen evangelist. Het idee om allerlei gedachtengoed aan anderen op te dringen staat me tegen. Vrijheid staat hoog in mijn vaandel. Maar wat zou de wereld opknappen als iedereen zijn of haar woede zou zitten omarmen voor de verandering. Wat zou de mensheid erop vooruitgaan als we ons lijden niet meer aan anderen zouden opleggen.
Want in hoeverre is dat vrijheid? Dat dwangmatige vermeerderen van onze eigen ellende. Het ziekmakende vernietigen van alles wat mooi en heilig is…..
Altijd is Kortjakje ziek. Midden in de week! Maar ’s zondags niet……. Zodoende zit ik dan zondag toch weer in de kerk, zij het wel zonder boek vol zilverwerk. Maar ja, ik verdien dan ook niet bij, terwijl ik op mijn rug lig. Ik geef alleen maar geld uit…. Aan allerlei veelbelovende medicatie.
Zalig zijn de armen van geest
Vorige week is het weer zover. Heks ligt gestrekt. Een gemeen virus heeft me in zijn greep. Eerst heb ik het niet eens in de gaten. Ik weiger gewoon toe te geven, dat het einde verhaal is voor dit moment. Voor je het weet lig ik weer maanden plat, dus ontkennen lijkt een betere optie.
Halverwege de week echter zak ik volledig weg in een moeras van kwalen en pijntjes. Nou ja, pijntjes. Een uitslaande brand in mijn zenuwbanen zul je bedoelen. Snotterend en snikkend heb ik Cowboy aan de telefoon donderdag. ‘Kan ik wat voor je doen?’ oppert mijn lief. Tja, wat kun je doen op afstand. Soepje koken? Hond uitlaten?
Zalig de zachtmoedigen,
Zodoende modder ik maar zo’n beetje aan in mijn eentje. Frogs haalt het hondje een paar keer op. Ondanks zijn overvolle werkschema. Helaas is hij zo ontzettend druk, dat het bij die twee keer blijft. Een druppel op een gloeiende plaat.
Zalig zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid
Zo word ik weer eens goed met mijn snotterende neus op de keiharde feiten gedrukt. Zodra ik helemaal onderuit ga, zie ik niemand meer. Tegelijkertijd heb ik juist heel veel behoefte aan een beetje hulp en aandacht. God, wat voel ik me beroerd!
Zalig de barmhartigen
Het ergste is, dat ik zoveel moet. Er ligt een hele stapel kloteklusjes op me te wachten. Door alle verbouwingen van de afgelopen tijd ben ik de grip op mijn amoebe-bestaan volledig kwijtgeraakt. Wat een triest gegeven toch. Gênant eigenlijk. Een volwassen vrouw, die na wat getimmer in en rond haar huis compleet burn out is!
Maar het is de realiteit.
Zalig de reinen van hart
Vrijdag krijg ik hulp van mijn boekhouddame. Die kolere-bonnetjes zijn nog steeds niet opgeteld en ingeleverd. ‘Ik kom een uurtje!’ Oh jee, dat is veel te kort! En waar haal ik de energie vandaan om te zorgen dat we überhaupt mijn werkkamer in kunnen. Er is daar onlangs een kledingbom ontploft. Althans, daar lijkt het op.
Zalig zijn de schelen
Zo ben ik dan midden in mijn griepaanval druk bezig met opruimen en boekhouden. Met een gloeiende koortskop en een leeg en lam lijf. Ik sta idioot vroeg op en weet in een paar angstige uren de boel zodanig voor te bereiden, dat we dezelfde middag de gehele boekhouding op orde krijgen…..
Zalig zijn de toverheksen
Daarna is het natuurlijk echt op bij Heks. Ik kruip in mijn bed en kan geen pap meer zeggen. Laat staan eten. Als een levend lijk breng ik de daaropvolgende dagen voor de televisie door. Ik bekijk stompzinnige programma’s. Iets doen zit er niet meer in.
Zalig de vredesstichters
Zo zeg ik dan alles af wat leuk en sprankelend is. Zoals de Indiase zangavond met mijn studiegenoten. Helaas, het gaat me niet lukken. Of de architectuurtocht van mijn lief. Geen denken aan. Ook een etentje met wat oude vrienden zit er niet in. In de oorspronkelijke planning zou ik zondagavond sowieso niet kunnen. Op het laatste moment overweeg ik om toch te gaan. Ik lig uiteindelijk toch maar in bed te stinken. Een uitje lijkt zo aanlokkelijk.
Maar ja, mijn stomme dieet. Straks is er weer niets eetbaars voor me. Dat blijft een probleem met feestjes en partijtjes. Zelfs als ik aangeef dat ik kom, is er vaak weinig wat ik kan hebben. Het blijft pijnlijk om op olijven te teren, terwijl de rest zich volpropt met gehaktbrood en pastasalades……
Zondagochtend echter, in mijn kerk, waar god ook een vrouw is, ben ik van de partij. De preek is mooi. Een hart onder de riem. Het gaat over ‘de Bergrede’ ofwel de zaligsprekingen. ‘Zalig zijn de armen van geest’ en dergelijke. Tegenwoordig vertaald als ‘Gezegend zijn de …..’
De tekst doet tranen in mijn ogen prikken. Ik ben warempel diep geraakt door deze oude wijsheid. Soms twijfel ik aan mijn manier van leven. Ik voel me dan zo’n sukkel. Mensen hebben van me gejat, me onheus bejegend, op mijn hoofd gescheten. En niet de eersten de besten! Vaak mensen, die ik vertrouwde. Omdat ze dichtbij me stonden……
En het lukt me maar niet om verhaal te halen. Ik scheld wel, maar een poeier uitdelen krijg ik niet voor elkaar. En wat schiet je er ook mee op? Oog om oog, tand om tand? Het is toch volledig achterhaald! Dit reptielenbreingedrag……
De ‘Bergrede’ echter inspireert me weer. Hier gaat het om. Niet om wat een ander je aandoet, of hoezeer een ander het laat afweten…… De wereld zit vol met hongerige manipulatieve en inhalige medemensen…..
Het gaat erom hoe je jezelf verhoudt tot de wereld. Zachtmoedig, vredelievend, eerlijk. Met een hart vol liefde. Niet dat je er veel mee opschiet! Je delft absoluut het onderspit met deze houding als je je onder de wolven begeeft. Maar je bent wel een gezegend mens! En dat is ook wat waard……
“Zalig de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der Hemelen,
Zalig zij die treuren, want zij zullen vertroost worden,
Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven,
Zalig zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
Zalig de barmhartigen, want hun zal barmhartigheid geschieden,
Zalig de reinen van hart, want zij zullen god zien.
Zalig de vredesstichters, want zij zullen kinderen Gods genoemd worden,
Zalig de vervolgden om der gerechtigheid wil, want hunner is het Koninkrijk der hemelen
Zalig zijt gij, wanneer men u smaadt en vervolgt en liegende allerlei kwaad van u spreekt, om mijnentwil. ”
Het is avond. Ik mijmer over sterke vrouwen. Over de angst voor het vrouwelijke. Zowel die van mannen als vrouwen. Denk maar aan de heksenverbrandingen ten tijde van de inquisitie. De tijd, waarin de Godin in ons werd vermoord. Die grondige poging van de katholieke kerk om het vrouwelijke in religie uit te roeien. Een middeleeuwse holocaust…… ( Het woord holocaust betekent letterlijk brandoffer )
Het is niet goed gelukt, want door de achterdeur kwam de Moeder van God weer binnen. Als maagd weliswaar. De rest van het vrouwelijke komt er nog steeds niet al te goed af. De vrouw van Jezus, Maria Magdalena, is nog steeds een hoer. De maagd, de moeder en de hoer. De drie archetypes waar we het wat die kerk betreft mee moeten doen…..
Heks heeft zich altijd verbaasd over dit fenomeen. Hoe is het toch mogelijk, dat meer dan de helft van de mensheid ( Vrouwen zijn nog steeds in de meerderheid qua geboorte geloof ik . Hoewel: In China worden natuurlijk wel veel meisjes weggegooid tegenwoordig…) als tweederangsburgers worden behandeld. Bijna overal ter wereld geldt, dat je beter als man, dan als vrouw kunt worden geboren. Of je nu zwart, rood, wit of geel bent! Vrouwen zijn wereldwijd de meest gediscrimineerde groep.
Het begint er al mee, dat hun hoge stemmen niet serieus worden genomen ( blijkt uit wetenschappelijk onderzoek ). En dan hebben we nog niet eens iets inhoudelijks gezegd!
Zelfs in Nederland, dat de naam heeft geëmancipeerd te zijn, hetgeen nogal tegenvalt in de praktijk, hebben vrouwen maar een fractie van het pensioen van mannen. Ik hoorde laatst de cijfers en schrok me dood. 20 % of iets dergelijks. Maar terwijl ik het opschrijf, slaat de twijfel weer toe. Dat is toch niet echt zo? Volgens mijn vriendin She, zij is goed op de hoogte van de cijfers en statistieken, is het schrikbarend.
Maar als er een groep vrouwen op het Binnenhof demonstreert om wat extra geld voor vrouwen in ons landje los te peuteren, omdat deze wel erg onder het bestaansminimum dreigen te verdwijnen, staat een irritant mannetje van PowNews hen belachelijk te maken. ‘Domme vrouwen, denken dat ze zomaar geld krijgen, hahaha!!’ Zonder zich ook maar een seconde te verdiepen in de achtergrond van dit verzoek.
Een van de meest treffende gebeurtenissen rond de positie van de vrouw vond ik de heisa rond de Amstelveense burgermeester Fred de Graaf en de billen van Maxima. Eerst wordt deze dame koningin. Claus schopte het niet verder dan prins, Bernard bleef ondanks al zijn ambities slechts prins. De man van koningin Wilhelmina? Prins! Stel je voor, dat ze koning waren geworden. Dan had hun vrouw in hun schaduw gestaan!
Maxima koningin maken is wat mij betreft minachting voor de vrouw. Koningin zijn betekent niets, zodra er een koning in de buurt is! De billen-affaire toont demonstratief aan, dat de titel ook al niets betekent, zodra er een willekeurige man in de buurt is. Vooral niet, als het een willige en keurige burgermeester is!
Op Koningsdag 2014 zit burgermeester Fred de Graaf in het zicht van de camera aan de billen van onze huidige koningin. De beelden gaan de hele wereld over. Heks heeft ze ook gezien. Een vrouwelijke politica, stijl donker haar, brilletje, ik kan eventjes niet op haar naam komen, verdedigt de burgervader in een televisieprogramma. Ze kent hem goed, zegt ze. Hij zou zoiets NOOIT doen. Het was vaderlijk bedoeld, die hand.
Maar een uiterst hilarische compilatie van Sander van Pavel maakt die bewering twijfelachtig. Het blijft namelijk niet bij die ene ongelukkige keer. Je ziet de hand van de gewraakte burgermeester bij voortduring rond de flanken van Maxima fladderen. Als een enorme vlinder rond een exotische, geurige bloem. Of een dronken dar rond een koninginnebij. Een ouwe bok op zoek naar dat frisse groene blaadje…..
Dat de vrouw hem verdedigt verbaast me niet eens zoveel. Misschien heeft ze veel aan hem te danken. Of huldigt ze het standpunt, dat het er nu eenmaal bijhoort voor ons vrouwen, die ongewenste intimiteiten. Dat gesnoep van allerhande bijdehandjes. Zogenaamd vaderlijk bedoeld. Nou, als mijn vader zo had lopen doen tegen mij of mijn vriendinnen had ik er toch een bloedhekel aan gehad! En me kapot geschaamd.
Gelukkig zat de vader van Heks alleen maar veelvuldig te knuffelen met mijn moeder. ‘De Tortelduifjes’ werden ze genoemd….
Wat me wel verbaast is dat het incident in no time in de doofpot is verdwenen. Wat zou er gebeurd zijn, als iemand zo had lopen aaien over de billen van Willy? De kont van de koning? Was dat ook zo gemakkelijk van de tafel geveegd? Maar ja, dat is een KONING he? En een man!
Heks ging destijds in elk geval over haar nek van die de Graaf. Hoe is het mogelijk, dat je je en plein publiek zo totaal niet bewust bent van wat je eigen handen doen op de billen van de koningin? Hij is er blijkbaar zo vaak mee weggekomen, dat hij het niet eens meer in de gaten heeft. Misschien is de eerder genoemde politica wel ervaringsdeskundige in dit geval…..
Eén ding weet ik vrijwel zeker. Maxima baalde vast als een stekker. Het zal je maar gebeuren. Ben je jaren bezig een goede reputatie op te bouwen. Neem je je job hartstikke serieus. Heb je het zelfs tot koningin geschopt, ook als is die titel een wassen neus, zodra er een koning naast je staat. Staat zo’n kwal van een kerel over je kont te aaien, alsof je een geit bent. Of een dikke Hollandse melkkoe.
Heeft iemand zoiets wel eens bij Beatrix geflikt? Vast niet! Zij hield de mensen op armlengte afstand. De enige, die daar ooit doorheen is gebroken is onze nationale knuffelmarokkaan, Ali B, met zijn beroemde hug van Hare Majesteit. Waar overigens niets op aan te merken was, behalve dat het niet in het protocol rond het Koninklijk Huis past. Die konthand past daar blijkbaar prima in. Maar ja, daar zit dan ook geen Marokkaan aan vast, maar een oerHollandse politicus!
Koninklijke vrouwen zijn dus ook niet veilig voor ongewenste intimiteiten. Hoge konten vangen veel hand!
De ongelijkheid, waarmee tegen mannen en vrouwen betreffende dit soort dingen wordt aangekeken heeft me ook altijd verbijsterd. Als vrouw daalt je waarde enorm, als er iemand aan je zit. Ook al is dat ongevraagd en ongewenst. Jij bent dan zelf een slet. Er zijn landen, waar vrouwelijke slachtoffers van verkrachting worden gestenigd! Alsof ze zelf iets fout hebben gedaan!!!
Een man is al snel stoer, wat hij ook uithaalt op dat gebied. Natuurlijk staan excessen zoals gewelddadige verkrachting en seks met minderjarigen in laag aanzien, maar ze komen met heel veel weg! Heel veel grensoverschrijdend gedrag wordt weggewuifd: Ze zal ze zelf wel gewild hebben…. !!! Ook is een man met veel verschillende seksuele partners is nog steeds een bink. Een vergelijkbare vrouw is een sloerie!
Rond het voorval met Maxima heeft gelukkig niemand beweerd, dat ze er om heeft gevraagd. Dat is alvast iets. Niemand heeft geroepen: ‘Maar je zag er ook wel erg sexy uit. Je rook zo heerlijk. Je hebt zo lief naar hem gelachen. Kortom: Je hebt het uitgelokt!
Maar ja, onze zogenaamde koningin heeft ook regelmatig boter op haar hoofd. Neem nu het incident met Ingrid Waldring-Bouterse, de vrouw van de Surinaamse president. Deze ‘onbedoeld genomen foto’ ( Huh? Ja, zo kletst de RVD zich er weer uit! ) toont een vrolijk in de camera lachende Maxima naast de gade van deze omhooggevallen crimineel.
Onbedoeld gezellig samen op de foto
Het is natuurlijk lastig voor Maxima om onderscheid te maken tussen politici en boeven, gezien haar opvoeding. Zorreguieta is buiten een zeer omstreden figuur ook nog eens haar vader. De verregaande loyaliteit van een kind ten opzichte van hele foute ouders is spreekwoordelijk. Misschien heeft dit oogklepgedrag meegespeeld in de kwestie met de vrouw van Bouterse.
En dan is het ook nog eens zo, dat er altijd wel een camera in de buurt is in het leven van een koningin! Lijkt me vreselijk overigens. Wat een leven! Zo is ook dit vrolijke moment voor het oog van de camera door iemand vastgelegd en vervolgens op Facebook gezet. Had ze het niet had kunnen vermijden? De andere kant op kijken? Tong uitsteken? Zo moeilijk is dat toch niet! Want dit is een beetje dom……
‘oog om oog, hand om hand’
Heks mijmert over de Godin. Hoe ze de kracht van deze godheid vaak in zich voelt. Het is het beste schoonheidsmiddeltje, dat er bestaat. Soms danst deze dame in mijn passen, straalt ze in mijn gezicht, verblind ze jou met mijn glimlach. Mijn dieren houden ook van de Godin in mij. Ze koestert hen met oneindige liefde in mijn armen, streelt hen door mijn gloeiende handen!
Het is zoiets als wat Thich Nhat Hanh over Boeddha zegt: ‘I let the Boeddha walk in me.’ Een soort vrouwelijke variant. Ik laat de Godin in mij dansen, zingen, lachen en liefhebben. Thay heeft het heel vaak over Moeder Aarde, deze oude wijze man heeft donders goed in de gaten hoe belangrijk het is, dat het respect voor het vrouwelijk terug komt in deze wereld. En dat dat niet alleen belangrijk is voor vrouwen.
Iedereen heeft er baat bij. Het vrouwelijke, dat beschermt, koestert, baart, zorgt: We hebben het allemaal nodig! Niemand kan leven zonder deze kwaliteiten in zijn of haar leven. Ook kan geen enkele maatschappij bestaan zonder deze basis.
Heks pleit voor een herwaardering van het vrouwelijke. Respect voor de vertegenwoordigsters hiervan: Vrouwen. Maar ook waardering van deze kwaliteiten in de man. Als mannen de Godin in zichzelf terugvinden, hoeven ze ook niet zo bang te zijn voor haar afgevaardigden hier op aarde.
De spirituele leraren van Heks zijn allemaal toegewijd aan het vrouwelijke. De boeddhistische Thay met zijn aandacht voor Moedertje Aarde. De animistisch christelijke Alex Orbito met zijn White Lady. Mijn eigen studenten eccelsia, waar god ook een vrouw is…..
Vrouwen en mannen verschillen maar 1 luttel chromosoompje van elkaar uiteindelijk! Waar de vrouw twee X-chromosomen heeft om haar geslacht te bepalen heeft de man naast de x ook een y.
Het goddelijke is groter dan een chromosoom lijkt mij. Zeggen dat god een man is of mannelijk gaat voorbij aan vrijwel de hele schepping. Het lijkt me meer voor de hand liggen, dat dat afwijkende chromosoompje is geschapen voor de gezonde verspreiding der genensoep. Dat verklaart mijns inziens ook dat gegrabbel en gegraai. De man wil zijn zaad verspreiden! Dat is de core business van vele heren!
Politiek zou dit gedrag aan banden moeten leggen, in plaats van eraan mee te doen, zodat de wereld bewoonbaar blijft voor ons vrouwen. Vrouwelijke politici zouden handtastelijkheden moeten afkeuren in plaats van goed praten!
De man als variant van de vrouwelijke basismens. Een hele leuke variant, maar geef em niet de overHAND…. Vooral niet in de functie van burgervader 🙂
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.