Een hekel hebben, maar niet haten. Niet schreeuwen maar goedmoedig blaten. Heks verandert, heb je het in de gaten? Schreeuw ik soms nog naar mijn hond, verexcuseer ik me terstond.

Posted on 10 mei 2023 by lagriffeheks

Schrijven is mijn forte. Van alle dingen, die ik goed kan, is dit een kunstje, dat ik ook half dood in bed kan beoefenen. Heel fijn. Ik dank Godin op mijn blote knietjes voor dit talent. Het loodst me door moeilijke tijden heen.

Helaas willen sommige mensen niet dat ik schrijf. ‘Wie schrijft blijft’ is hen een doorn in het oog. Het liefst zagen ze me ter plekke dood neervallen. Iemand van hen heeft wel eens een poging gedaan om dat proces te versnellen. Door me helemaal in elkaar te rammen. Een beer van een vent met stalen biceps.

Naast hem twee boze dozen. Als stiefzusters uit een griezelig sprookje deden ze er nog een schepje bovenop met hun geschreeuw. Altijd ontluisterend als medemensen je mishandelen. Vooral als ze van het soort zijn waar je je juist veilig bij zou moeten voelen.

Helaas is geschreeuw iets dat me wel vaker overkomt. Ik heb tegenwoordig een vreselijke kerel in de buurt wonen, die constant tegen me schreeuwt. Hij trekt regelmatig midden in de nacht belletje bij Heks. Ook staat hij me op te wachten samen met zijn broer, als ik laat thuis kom uit het koor en de auto parkeer. In het donkere stuk van de steeg tussen de Schouwburg en het museum. Waar geen sterveling loopt.

De broers staan schreeuwend naast mijn auto. Ze gaan niet weg, ook niet als ik een tijd in de auto blijf zitten. Waarschijnlijk zo stoned als een kanarie en dat niet van soft drugs.

Behoorlijk intimiderend. De hal staat elke dag vol rook en ik ruik de bittere geur van heroïne. Hijzelf stinkt ook nog eens een uur in de wind. Een smerige lucht, die lang blijft hangen. Een bron van overlast dus. Maar hij klaagt bij de woningbouwvereniging over mij. De malloot.

Onlangs zit een vriendin tegen me te schreeuwen. Niet voor het eerst. Zijzelf heeft het helemaal niet in de gaten, gek genoeg. Als ik aangeef, dat ik er genoeg van heb, heb ik het weer gedaan. Van alles wordt me verweten, maar nergens een excuus voor de verbale agressie.

Ik ben in mijn jeugd verrot geschreeuwd en naar volwassenheid geslagen. Als klein kind heb ik lange tijd gedacht, dat je door schoppen onder je kont zou groeien. ‘Je wordt zo groot, je krijgt zeker veel slaag,’ grapten ooms en tantes. De grap ontging me volkomen.

Natuurlijk waren er ook leuke dagen. Als er mensen op bezoek kwamen bijvoorbeeld. Dan gedroeg iedereen zich voorbeeldig. Voor de buitenwereld waren we een leuk gezin. Zo leuk, dat ik er bijna in ging geloven.

Heks heeft overal altijd een mooi verhaal van gemaakt. Ik heb daarin anderen goed gemaakt en mezelf slecht. Een manier om toch nog enige grip op de realiteit te hebben? Want je eigen vermeende slechte gedrag kun je adresseren. Over anderen heb je nu eenmaal geen enkele controle. Met name als kind.

Dit alles ligt achter me. Ik laat het los in liefde. Want ik heb van al die mensen veel gehouden ooit. En ik heb geen zin om mijn mooie hart te verpesten door te haten. Een hekel vind ik iets anders. Ik heb dus wel degelijk een gloeiende pesthekel aan mijn plaaggeesten. En ik hoef hen nooit meer te zien.

Tegen Heks wordt niet meer geschreeuwd. Net zoals ik niet meer word geslagen. Slaan accepteer ik al ruim 40 jaar niet meer. Ik heb nadat ik in elkaar ben geslagen anderhalf jaar geleden direct aangifte gedaan. De kwaadaardige getuigen, 2 dikke domme ganzen, beweerden dat er niets was gebeurd. Zodoende werd de dader niet vervolgd.

Het schreeuwen heeft nog lang kunnen doorwoekeren. Er is nog best vaak tegen me geblèrd door deze of gene, zonder dat daar sancties op volgden. In mijn laatste relatie was het aan de orde van de dag.

Maar nu is dat ook klaar. Heks is enorm veranderd. Andermans/vrouws agressie gaat er niet meer in bij me. Ik wil met respect behandeld worden, net als ieder ander.

Liefde en respect zijn hetzelfde. Je kunt niet zeggen, dat je van me houdt en me als een stuk stront bejegenen. Toch is dat vaak wat mensen onderling doen. Maar niet langer bij mij.

Iedereen mijn partner. Compassie en begrip genereren. Dat is allemaal heel mooi en aardig. En het is ook wat ik wil. Maar compassie en begrip van de tegenpartij is absoluut noodzakelijk om tot waarachtig partnerschap te komen. Anders gaat het toch echt niet werken.

Neemt niet weg, dat ik vanuit mijn hart probeer waar te nemen. Dat ik me realiseer, dat we allemaal kinderen zijn van de Godin. Ook de strontvervelende kutkinderen. Die belletje trekken en zich misdragen. Die een parasitair bestaan lijden. Ik hoef hen niet over de vloer. Ik houd afstand. Maar ik wens hen evenzogoed alle goeds.

WMC Kerkrade is absoluut een aanrader als je het neusje van de zalm op het gebied van fanfare voorbij wilt zien marcheren! Een echte wedstrijd is het echter niet: De beste wordt vijfde en waarom is iedereen een raadsel. Zelfs de concurrentie!

Posted on 7 augustus 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM Bushalte onder bescherming van een kruisbeeld natuurlijk.

Om acht uur zit ik naast mijn tent. Steenvrouw is al uren wakker. Ze heeft de omgeving verkent. ‘Ik weet ook waar de bushalte is, Heks. Om tien uur komt er een bus. Ik wil absoluut niet te laat komen, dus zoals je hebt verzocht ga ik je vanaf negen uur opjagen……’

Ik zit gammeltjes aan mijn koffie te nippen. Laat ik vooral even wat eten. Dat scheelt ook weer in het welbevinden. Langzaam kom ik uit de knoop. Om even over half tien zitten we bij de bushalte. Naast een kruisbeeld natuurlijk.

©TOVERHEKS.COM Nog niet helemaal wakker…..

Wielrennende kerels groepen voorbij. We zijn in een andere wereld. Limburg is buitenland. De bus rijdt langs, de verkeerde kant op. Komt terug. Achter het stuur zit een stuurse man. We mogen mee. Dat is al heel wat zal later blijken.

Heb ik altijd gezeik met eikels van kerels, Steenvrouw kan er ook wat van. Vriendelijk informeert ze naar de aansluiting. Onze bus is laat. Kan hij misschien zorgen dat we die aansluiting halen?

©TOVERHEKS.COM Ondanks de botte buschauffeur zit de stemming er goed in!

De man schijt zo vanuit zijn vuilbek in haar gezicht. Kokhalzend komt ze terug. ‘De halte is opgeheven, volgens de chauffeur. Wat een afschuwelijke kerel. Bah.’ Paniekerig stappen we uit bij de opgeheven halte. Later blijkt dat we beter mee hadden kunnen rijden naar het eindpunt. Maar dat heeft de foute chauffeur, vergeleken met hem is Jaap Kooijman een supergezellige vent, expres niet gezegd……

We vinden de andere opgeheven halte, waar onze aansluitende bus zou moeten komen. Er hangt echter een lap over het bord. Met een aantal data. Opgeheven tussen ….. en …… Heks kijkt nog eens goed. ‘Jeetje, Steenvrouw, hij rijdt wel. Vanaf vanmorgen vroeg gaan er weer bussen over dit traject, wat een mazzel….’

©TOVERHEKS.COM

We wachten en wachten, maar de bus komt niet. Andere bussen rijden af en aan. ‘Ik ga het toch nog eens vragen aan de volgende chauffeur…’ Steenvrouw loopt de aankomende bus tegemoet. Die stopt een heel end voor de halte. Houdt zijn deuren potdicht…..

Het is weer diezelfde lamstraal van een ellendeling van een buschauffeur, waar we mee zijn gekomen. Demonstratief opent hij tenslotte zijn deuren. Opnieuw verliest hij zich in onwaarheden en leugens. Hij scheldt Steenvrouw voor rot en poetst dan de plaat. Die Amivedi toch! Die nemen ook maar alles en iedereen in dienst…..

Dan sta je wel even te suizebollen!

©TOVERHEKS.COM Eindelijk zien we de bus van Beuk: K&G is gearriveerd!

Uiteindelijk komt de goede bus aanrijden. Puffend stopt hij voor onze neus. De chauffeur had een tweelingbroer kunnen zijn van zijn collega: Een gegroefde ouwe vent met bril, buik en baard. Brbbr…. Maar dan zijn lieve tweelingbroer. Het is een schat!

Vol overgave rijdt hij een bus vol fanfarefanaten tot zo dicht mogelijk bij het stadion. Zodat al die ouwe kreukeltjes niet zo ver hoeven te lopen. Wat een lieverd!

©TOVERHEKS.COM

Wij gaan direct op zoek naar zoonlief. De bus van K&G is echter in geen velden of wegen te bekennen. ‘Ze zijn laat, ze gingen eerst nog ontbijten met zijn allen……’ Uiteindelijk zoeken we onze plaatsen op in het stadion. We zitten in het vak van Friesland. Het meest fanatieke publiek zal later blijken….

©TOVERHEKS.COM K&G marcheert het veld op!

Even over twaalven marcheert onze Leidse Show- & Marchingband Kunst & Genoegen het terrein op. Een rilling gaat door het publiek. ‘Oh, wat zijn ze toch goed,’ verzuchten zeker een stuk of duizend Friese deskundigen om ons heen. Ze krijgen een staande ovatie. En dit is dan nog slechts het marcheer gedeelte. Straks krijgen we nog een prachtige show!

©TOVERHEKS.COM In vak Friesland!

We kijken nog naar een paar bands. Heks snapt er geen jota van. Dit is echt appelen en peren vergelijken. Toch? Steenvrouw legt uit dat er allerlei verschillende categorieën zijn, waarin de deelnemers kunnen meedingen. En die zie je door elkaar gehusseld voorbij komen. ‘Ze zijn al drie weekends bezig, Heks….’

©TOVERHEKS.COM Duitse brandweermannen! MMmmmmmm!!!!

Ik snap het nog steeds niet, maar krijg wel meer oog voor de verschillen. ‘Kom, we gaan zoonlief zoeken,’ mijn vriendin marcheert voor me uit het stadion uit. We lopen over het parkeerterrein. Overal staan jongens en meisjes zich om te kleden, maar K&G zien we nergens.

©TOVERHEKS.COM

Plotseling komt een stel vrolijke gasten op ons toelopen. Zoonlief omhelst zijn moeder. Ik maak wat foto’s van die twee. ‘Jeetje, wat een knap joch is het toch, die zoon van jou! Het lijkt wel een officier uit een mooie romantische film…..’ verzucht Heks als we terug naar het stadion lopen.

©TOVERHEKS.COM Canadese Cowboys! Jammie!!!!!!

Dan zien we een heel leuk winkeltje met berenmutsen, veren en unifomjasjes. Ha. Hoera! Heks plant alle hoeden beurtelings op haar kop. Steenvrouw maakt foto’s. ‘Wat kost zo’n veer eigenlijk?’ De man van het kraampje heeft geen idee. Hij belt zijn collega.

‘Er staat hier een vrouw, die wil zo’n grote witte veer. Voor op haar hoed, ze heeft echt een hoed op! Ze wil em niet in haar reet, zei ze. Ja echt, dat zei ze,’ de man begint te giechelen, ‘Lachen joh, ze staat hier uitgebreid te poseren, haar vriendin maakt foto’s, echt waar, hahaha!’

©TOVERHEKS.COM

In het stadion eten we een frietje. Dan zoeken we onze plaatsen weer op. ‘Ik ga op jouw plek, Heks, ik ga wel naast die enorme kerel zitten, die je steeds zit aan te staren… En je van je stoel drukt met zijn postuur….’ Heks heeft enorm in de verdrukking gezeten de eerste helft. Van dichtbij aangestaard door een zwijgende almaar kauwende Fries.

Als K&G aan hun show begint wordt het doodstil in het stadion. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt vandaag. Ze spelen muziek van Verdi. Dezelfde muziek, die ik met mijn projectkoor heb uitgevoerd laatst! Fantastisch. Ik schiet vol. Zo mooi is het. En ik ben niet eens fanfarefanaat. Kun je nagaan.

©TOVERHEKS.COM Hij kan zo in een romantische film spelen…….

‘Dat kunnen wij niet, daar kunnen wij echt niet aan tippen,’ hoor ik om me heen. Friesland is in de ban van deze Leidse band. ‘Oh, wat zijn ze toch goed. Een klasse apart…..’

Als K&G klaar is krijgen ze alweer een staande ovatie. Maar nu wordt het publiek echt gek. De Friezen staan te stampen op hun zitplaatsen. Ze schreeuwen, loeien fluiten, joelen. Het houdt ook niet op. Steenvrouw en ik kijken elkaar verbluft aan. Als zelfs je concurrenten zo gaan reageren moet het wel enorm goed zijn…

Weer gaan we op zoek naar zoonlief. We vinden hem met zijn korps aan de achterkant van het gebouw, net voordat ze weer naar binnen marcheren voor de prijsuitreiking. Iedereen is heerlijk door het dolle. Heks maakt foto’s van Steenvrouw en haar zoon en binnen een minuut storten al zijn maten zich bovenop hen! Mijn vriendin wordt bijna bedolven onder al die knappe kerels!

©TOVERHEKS.COM K&G marcheert het veld op voor het showgedeelte……

De prijsuitreiking is een fiasco. Ik begrijp er geen snars van. Ze hebben niet gewonnen? Slechts vijfde? Dat moet doorgestoken kaart zijn. Hoe kan dat nu? Ik heb veel mooie en leuke dingen gezien vandaag, maar zij waren zo goed.

‘Het lijkt wel alsof ze geen ijkpunt hebben, die juryleden. Alsof er politiek wordt gejureerd. Zo van: K&G vorige keer wereldkampioen? Dan nu laag laten eindigen. Anders willen er nooit meer andere clubs meedoen. Maar als je de beste bent moet je gewoon winnen. Dat is de clou. Kijk maar naar de Olympische Spelen. Sommige atleten staan jaren aan de top. En daar werken ze ook voor!’

Net als deze jongens. Avond aan avond repeteren in de weken, maanden voorafgaand aan dit evenement. Bloedfanatiek……

©TOVERHEKS.COM Spectaculaire beelden…..

‘Het lijkt wel of ze hun eigen geheime mores hebben hier. Een set onzichtbare regels, die je nergens anders tegenkomt. Elke keer anders. Vluchtig als gas. Vervlogen voordat je er erg in hebt. Maar zeer populair onder deelnemers en publiek. Het levert blijkbaar genoeg op! Een beetje zoals bij een Grand Slam toernooi binnen de tenniswereld. Alleen dan volstrekt onnavolgbaar en oneerlijk.’

©TOVERHEKS.COM

’s Avonds op de camping krijgen we tekst en uitleg van de buurvrouw. Een Friezin. ‘Ik zit in de regionale dit en dat en zus en zo. Dus ik zit eigenlijk in alles wat met fanfare en harmonie te maken heeft hier ter lande. In Friesland leeft dit enorm.’

©TOVERHEKS.COM Even een foto maken!

‘Ik speel zelf in een fanfare. Mijn man ook, samen met zijn kleinzoon! En al onze kinderen natuurlijk…… Ik heb dus echt wel wat voorbij zien komen! K&G is een klasse apart. Die zijn zo goed. Ik heb ze laatst daar en daar gezien met zowel hun oude als hun nieuwe show. Zo mooi!’

‘Dit evenement is een soort wildwaterwedstrijd. Heel leuk om naar te kijken, maar de jurering slaat nergens op. Wat er vandaag gebeurde is belachelijk. Schandalig ook! Toch komen er altijd bands op af, omdat het evenement internationaal goed aangeschreven staat. Als je wint krijg je meer opdrachten en dat is interessant. Maar het is niet te vergelijken met een normale wedstrijd. Dan had K&G zeker gewonnen!’

©TOVERHEKS.COM Dan plotseling…..

‘Zie je wel,’ roep ik triomfantelijk tegen Steenvrouw. Zij is ook een beetje in zak en as door de teleurstellende uitslag.

De Wereld Muziek Concours in Kerkrade is absoluut een aanrader om te gaan kijken. Een keur aan fantastische bands geeft acte de présence. Jammer dat ze zo stom jureren. Dat zou het festival nog wel eens de das om kunnen doen. Want om jezelf opnieuw te motiveren tot zo’n topprestatie als je met zoveel onrechtvaardigheid te maken hebt gehad is best moeilijk.

©TOVERHEKS.COM Storten zijn maten zich op hen!

Misschien moet het een Olympische sport worden, waarom ook niet? Het is uiteindelijk fysiek heel moeilijk om zo’n ingewikkelde choreografie te lopen, te dansen bijna, en intussen prachtige muziek te maken met elkaar….. Dat is topsport!

©TOVERHEKS.COM

Heks baalt van woningcorporatie Portaal. Ze dient een klacht in. Resultaat: Hoorzitting met Geschillencommisie. Gelukkig verwacht ik er helemaal niets van. En dan valt het nog tegen! Wordt vervolgd…..

Posted on 18 februari 2016 by lagriffeheks

Woorden aaneenrijgen tot zinnen. Zin geven hieraan, ook al is het onzin. Een verhaal verzinnen. Die vervolgens uit je duim zuigen of gewoon uit je mouw schudden. Gevolgd door een aap.

Dinsdagavond word ik op het matje geroepen bij Portaal, althans, daar lijkt het op. In werkelijkheid ben ik te gast bij de Geschillencommissie. Na de frustrerende toestanden rond mijn intussen min of meer gereanimeerde lijk van een verwarmingsketel heb ik een paar vette klachten ingediend: Met name over de houding van de medewerkers van Portaal.

Ze hebben me laten barsten, de telefoon op de haak gesmeten: Ik zat in de kou, soms wel een week achter elkaar, maar wat hun betreft kon ik de rambam krijgen. En nu beweren zij dat ik me niet netjes gedragen heb!

Het klopt dat ik een keertje wanhopig steeds harder ben gaan praten, na een weekend in de kou en een stuk of twintig telefoontjes hierover. Waarvan meer dan de helft in het proces van doorverbinden werd afgebroken. De medewerkers van Portaal zijn over het algemeen te dom om op het juiste knopje te drukken, althans, daar heeft het alle schijn van. Het is de enige verklaring voor dit verschijnsel.

Een vriendin van me was een keertje getuige van dit proces. Heks belde Portaal, moest door zich door een walgelijk keuzemenu vreten naar de juiste medewerker. Gevolgd door een fikse wachttijd natuurlijk.

Telkens als ik dan eindelijk iemand aan de lijn kreeg moest ik het hele verhaal van voren af aan opnieuw volledig uit de doeken doen. Ze kunnen blijkbaar ook niet lezen wat er in de computer staat. Of de stumpers schrijven niets op…..’Oh, ik verbind u even door met de volgende kwezel….’ Vervolgens drukken ze op het verkeerde knopje: En je ligt er weer uit en kunt opnieuw beginnen…..Mijn maatje was werkelijk verbijsterd…..

Een andere verklaring zou natuurlijk zijn, dat ze de telefoon er in mijn geval gewoon opsmijten omdat ik een kruisje achter mijn naam heb. Een idiote gedachte natuurlijk. Maar na het bijwonen van deze vergadering begin ik ernstig te twijfelen of die gedachte nu zo gestoord is of de medewerkers van Portaal. Ik neig intussen naar het laatste…..

Stipt om zeven uur ben ik op het Leidse kantoor van dit hopeloze woningbouwclubje. De portier neemt me mee en stelt me voor aan twee mannetjes van Portaal. Ik krijg een hand van de ene, de ander negeert me volledig. Hij pakt in plaats van mijn hand zijn telefoon. Merkwaardig. Wat een onbeschoft heerschap, deze onverzorgde vent. Of vergis ik me? Doet hij het niet expres?

Hij doet het expres. Gedurende de gehele avond kijkt deze lompe kerel me niet één keertje aan. Deze wijkopzichter of iets dergelijks. Iemand met een centrale positie. Je kunt er moeilijk omheen. Letterlijk ook in dit geval. Hij zit erbij als een enorme zoutzak en liegt door zijn tanden.

©Toverheks.com

Aan de kop van de tafel zit de commissie bestaande uit drie mensen. Een jongeman, die onbegrijpelijke vragen stelt. Hijzelf vindt ze heel slim, maar mij ontgaat waarom je in godsnaam wilt weten wat ik in mijn dagboek schrijf.

In het midden zit een oudere man, die dolgraag aan het woord is. Hij doet patriarchaal tegen me. Zegt ook al van die rare dingen, ik heb een voorbeeld genoteerd. ‘Uw beleving met uw ketel is natuurlijk heel anders dan de beleving van Portaal.’ Ik snap achteraf nog steeds niet waar dat nu over ging, maar de man raakt behoorlijk geïrriteerd als ik hem vraag waar hij het in godsnaam over heeft.

Toch moet ik het een beetje van hem hebben, goddank is hij niet vijandig. Wel stom vaderlijk. Bah bah, wat is dat toch een irritant verschijnsel, dit soort types op relevante plekken.

Natuurlijk zit er een dame te notuleren. Zij moet haar mond houden, toch beweert ook zij iets ongelofelijk stoms: Een slechte ketel heeft geen invloed op je verbruik. Dus het feit, dat ik idioot hoge rekeningen heb heeft niks te maken met het lijk in mijn gangkast.

Tot slot zit er nog een dame in de commissie. Zij is helder van geest en goed van de tongriem gesneden. Als de opa in het midden haar even laat uitpraten en het snotjong haar niet onderbreekt, dan mag zij ook iets zeggen. Halleluja!

Opvallend ook weer, dat de mannen mogen uitpraten en niet geïnterrumpeerd worden, maar dat geldt voor de vrouwen niet. Heks wordt de mond gesnoerd, maar ook de vrouw in de commissie komt er nauwelijks tussen. De typgeit mag al helemaal niet blaten. De volgende keer ga ik een geluidsopname maken!

Portaal heeft dus die lompe morsige kerel en een frisse vriendelijk ogende jongere man als afgevaardigden. Good cop and bad cop. Good cop voert het woord. Hij kijkt me wel aan met koele observerende ogen. Zijn doelstelling is duidelijk. Ontkennen, ontkennen, ontkennen.

Heks heeft geen idee, wat er van haar wordt verwacht. Ik heb überhaupt weinig verwachtingen van deze avond. Toch is het goed, dat ik er heen ben gegaan. Als de lijstjes met telefoontjes van Heks aan Portaal en de verrichtingen van de verwarmingsfirma Visser op tafel komen, blijkt Portaal voor het gemak de helft te hebben geschrapt. Of ze hebben de helft niet genoteerd. Ik heb nauwelijks gebeld. En alles is direct prima opgelost. Volgens hen.

Heks vertelt een ander verhaal. Het wordt direct in twijfel getrokken. Maar pech voor hen: Ik kan wel wat telefoonlijstjes aanleveren. En alle data dat de verwarming het niet deed. Gewoon eventjes mijn blog raadplegen.

Over dat laatste heb ik het maar niet. De jongen van de Commissie zit te vissen wat ik allemaal zoal schrijf. Gaat hem geen zak aan. Ik heb het helemaal gehad met mensen, die zich bemoeien met wat ik schrijf.

De man van Portaal, die het woord voert zou een goed politicus zijn. Heel veel dingen weet hij niet, of hij heeft daar geen zicht op. Of het is hem niet bekend. Of hij kan daar weinig over zeggen. Hoe de klachtenprocedures bij Portaal werken? Hij heeft geen idee. Hoe lang de huidige verwarmingsfirma in dienst is? Het is hem onbekend. Hoe lang de vorige firma de boel heeft kunnen belazeren? Hij heeft geen flauw benul.

Hoe het mogelijk is dat mijn telefoontje nergens terug te vinden zijn, laat staan de bezoekjes van de firma Visser? Het is volgens hem niet mogelijk. Hij zegt het niet, maar wat hem betreft zit Heks gewoon te liegen!

De patriarch van de Geschillencommissie spreekt zeker acht keer zijn twijfel uit over mijn verhaal: ‘Mocht het waar blijken te zijn, stel dat u echt gebeld heeft, stel dat Visser echt zo vaak geweest is….’ Zulke dingen zegt hij niet over de medewerkers van Portaal….. Frappant.

Toch begint het uiteindelijk bij de commissie door te dringen, dat er veel in het verhaal van Portaal niet klopt. Ze stellen voor de zaken wat dieper uit te spitten en nog een keertje bij elkaar te komen.

‘Mevrouw Toverheks huurt een woning bij jullie, zij betaalt huur aan jullie. Jullie zijn dus verantwoordelijk voor de staat van het huis. Als er problemen zijn moeten JULLIE dat oplossen. Niet mevrouw zelf en ook niet de firma, die jullie vervolgens inhuren. Als die lui een wanprestatie leveren, zijn JULLIE verantwoordelijk. Niet mevrouw Toverheks.’

Uiteindelijk mogen wij om beurten nog iets zeggen tot slot. Ik luister naar het gelieg en gedraai van de Mannetjes van Portaal. Dan lap ik de lomperik erbij: Ik vertel hoe hij een keertje gewoon de hoorn op de haak heeft gegooid, nadat hij mij belde. Volgens hem zat ik te schreeuwen, maar toevallig had ik een getuige op dat moment. Frogs zat naast me.

Daar heeft de hork niet op gerekend! Wat een pech. De ellendeling heeft me een nieuwe ketel beloofd en vervolgens heeft hij me laten barsten. ‘ Ik heb nu geen zin om met u te praten.’ Nadat hij mij belt….. Het is een domme leperd. Hij liegt dat hij uit zijn dikke pens barst. Onsmakelijk gewoonweg.

Zo ga ik met een vieze smaak in mijn mond naar huis. Gelukkig verwacht ik sowieso al niks van deze hopeloze club. Toch ga ik lekker door met klagen. Laat ze het maar Spaans benauwd krijgen, die leugenachtige mannetjes. Ik ga lijstjes produceren en data tevoorschijn toveren.

Desnoods laat ik geluidsopnames opvragen van mijn vermeende onbehoorlijke geschreeuw aan de telefoon. Die bestaan niet. Ik heb een keertje met stemverheffing gesproken. Volledig terecht volgens de dame van de geschillencommissie. ‘Als ik zo was behandeld door u was ik ook kwaad geworden aan de telefoon,’ kregen de Mannetjes naar hun kop.

Over een aantal weken krijgen we nog een hoorzitting. Ik ga zelf ook gewoon iemand meenemen, die er als een zoutzak en hork bij gaat zitten. Ha! Ik zal ze krijgen, die leugenaars van Portaal!

©Toverheks.com

Nederlanders staan klaar op de Alpe d’Huez. Ze willen nu wel eens een landgenoot een etappe zien winnen. Kun je aankomen bij de hemelpoort als Tourwinnaar? Als je plezier in het fietsen hebt gehad wel natuurlijk. En daar hoef je niet eens voor te winnen! Heks bezoekt Schilder. Hij verwent me met kattenspulletjes en mooie verhalen!

Posted on 25 juli 2015 by lagriffeheks

$hollanders op Alpe d\Huez, Hollandse bocht, Tour de France, bocht 7$

Vandaag is het een hele speciale dag in de Tour de France: De beklimming van de Alpe d’Huez. Nederland heeft deze etappe al acht keer gewonnen. De laatste overwinning is alweer eventjes geleden, dat wel. En het is maar zeer de vraag of we onze koppositie vandaag kunnen handhaven. Als die gekke Nibali het in zijn bol krijgt en de ritzege pakt, dan delen we de leiding in het eeuwige klassement met de Italianen……

Afgelopen week ga ik even bij Schilder langs. Hij heeft een heleboel kattenspullen voor me klaarstaan. Luxe brokjes in saus, voerbakjes, een reusachtige krabpaal, een super de luxe kattentoilet, top kwaliteit kattengrid….. Overblijfselen van een mislukt experiment om een kitten in huis te nemen. ‘Ik werd gek van dat beest,’ zegt Schilder, ‘Miep viel me op een gegeven moment zelfs aan. Het was ook een schat, hoor. maar….’ Hij loopt naar zijn computer en wenkt me.

‘Kijk Heks, dit is het soort kat dat ik in huis genomen had.’ Ik staar stomverbaasd naar het beeldscherm. Een uit de kluiten gewassen Chita-achtig exemplaar staart terug. ‘Het is in Australië en de Verenigde Staten intussen verboden om hen als huisdier te houden, deze Savannah’s. Ze kunnen vals worden en de eigenaar aanvallen….’

Heks moet erom lachen. ‘Waarom heb je niet een gezellige ouwe sukkel gehaald in het asiel?’ Mijn vriend is op zich een doorgewinterde kattenliefhebber. Zijn vorige kat is maar liefst 22 jaar oud geworden. Een geweldig poesje. Klein, lief en speels.

We drinken een kopje thee in het atelier alvorens de spullen in mijn autootje te laden. De ruimte staat vol prachtige schilderijen. Mijn vriend is hard aan het werk! Ondanks het feit, dat hij nog zeer onlangs zijn rug heeft gebroken…. Een medisch wonder! Wat een spirit!

Zoals bij vele mensen, die door zo’n diep dal zijn gegaan, is er wel het één en ander veranderd in de manier waarop hij naar het leven kijkt. ‘Het gaat erom om plezier te hebben. Te doen wat je leuk vindt en inspiratie te brengen in de wereld!’ Hij kijkt me ondeugend aan.

‘Stel je voor, je komt bij de hemelpoort en Petrus vraagt je wat je zoal in je leven hebt uitgevoerd…. En je moet antwoorden dat je financiële wanproducten hebt verkocht voor de Rabobank…… Verschrikkelijk natuurlijk!’ Heks ligt in een deuk. Ik zie het voor me. ‘Nou, dat kun je toch beter aankomen met mooie schilderijen!’

‘Ach, lieve Schilder, mijn verlichtingsmoment bestond eruit, dat ik me realiseerde, dat ik uitsluitend hier op aarde ben ter decoratie!’ Ik vertel hem hoe ik ooit tot dat inzicht kwam. Een oud dametje vertelde me dat ze elke dag verwachtingsvol uit haar raam keek om te zien wat Heks nu weer voor’n hoedje op haar kop had gezet tijdens de ochtendronde met haar hondje…..

‘Je ziet er inderdaad altijd weer heel anders uit,’ glimlacht mijn vriend. Hij vindt het een grappig idee, dat je door het leven gaat als decoratief element. ‘Het is raar, dat je zo’n extreme ervaring nodig hebt om tot deze inzichten te komen…’

Het is waar. Een keertje bijna de pijp uit gaan doet wonderen. Ik had deze ervaring al vrij jong. Het geeft onomkeerbare inzichten. Het is ook lastig, omdat de omgeving die kennis over het algemeen ontbeert. Die gaan nog steeds voor geld en goed, gewin ten koste van en wat er verder allemaal kan leiden naar een baan als beleggingsadviseur of iets dergelijks….

$hollanders op Alpe d\Huez, Hollandse bocht, Tour de France, bocht 7$

Op televisie zie ik de Nederlandse berg voorbijkomen. Bezopen landgenoten schreeuwen vanachter dranghekken. Ze willen bloed zien. Ze willen een Nederlander zien overwinnen vandaag. Zometeen gaat de etappe van start. Meedoen is belangrijker dan winnen natuurlijk. Dat vergeten we allemaal overal altijd massaal. Iedereen wil winnen. Een nobel streven, maar ja. Er kan er maar eentje winnen. En die heeft meestal doping gebruikt. Dus waar hebben we het over?

$hollanders op Alpe d\Huez, Hollandse bocht, Tour de France, bocht 7$

EX ANIMO ZINGT NAAR EEN OPSTANDING TOE! Geweldige recensie in het Leidsch Dagblad van ons concert, de Matthäus Passion, vorige week in de Pieterskerk. Een greep uit de superlatieven: contrastrijke dynamiek, juwelen van koralen, ontroerend gezongen, volkskoren gaan door merg en been…..

Posted on 8 april 2015 by lagriffeheks

Het instuderen van Kinot heeft het hele koor opgetild naar een hoger niveau

–

Ons koor ‘Ex Animo’ heeft dit jaar een fantastische recensie gekregen voor onze vertolking van de Matthäus Passion in onze lokale krant: Het Leidsch Dagblad. We zongen veel beter dan vorig jaar. Ja, vind je het gek? Toen deed ik nog niet mee……. 🙂

–

Ex Animo zingt naar een opstanding toe!

–

Volgens de vriendin van onze dirigent komt onze bovengemiddelde zangprestatie voort uit het feit, dat we vorig jaar dat ongelofelijke moeilijke atonale koorwerk ‘Kinot‘ van René Samson hebben ingestudeerd. Dat heeft uitermate veel inzet en concentratie van de koorleden gevergd. Daar plukken we nu de vruchten van!

–

Tijdens de eerste repetitie na onze uitvoering worden we uitgebreid toegesproken door de dirigent. Hij is zeer in zijn nopjes met de recensie en onze prestatie. ‘Het is elk jaar weer een feestje om dit grote werk uit te voeren, maar dit jaar zijn we boven onszelf uitgestegen.’

–

Dezelfde avond echter beginnen we alweer aan een nieuw project. Het Leids Amateurkunst Festival. We studeren hiervoor muziek in van Finse en Deense componisten. Komend weekend krijgen we Deense les. Heks heeft vroeger een tijdje die taal bestudeerd in het talenlaboratorium van de universiteit. Ik heb dus een kleine voorsprong….. Later gaan we ook nog Fins leren uitspreken. Het hoogst haalbare, want begrijpen zit er echt niet in. Deze taal behoort tot de Oostzeefinse talen binnen de Finoegrische taalfamilie. Het is verwant aan het Hongaars. Maar voor ons is het apekool.

–

In de pauze zit ik lekker te giebelen met een paar alten. Ze plagen me met mijn aanvaring vorige week met een stelletje bitchy sopranen. Werkelijk iedereen heeft me horen schreeuwen tegen die twee taarten, maar slechts een klein clubje heeft gezien hoe ze me te lijf gingen… ‘Haha, ze wilde gewoon je muziekstandaard afpakken, maar je gaf em niet af! Hihi, die ene stond maar aan die poten te rukken….. Onder het schreeuwen van: Ik zit zelf ook in de muziek!’

–

Nou ja, mijn toetreden tot dit koor is niet onopgemerkt gebleven.

–

Aan het eind van de avond spreek ik de vroegere koster aan van een kerk in Leiden Zuid West. Ik gaf daar dertig jaar geleden dramalessen aan een stel geweldig leuke jonge mensen. Eén daarvan is zijn intussen natuurlijk volwassen dochter. Zij is onlangs ernstig ziek geworden. Een chemokuur heeft haar voor de poorten van de hemel weggesleept, terug dit aardse bestaan in.

–

‘Wat fijn, dat die kuur is aangeslagen, hoe is het nu met haar?’ Ik krijg een uitgebreide update van haar toestand. ‘Je hebt haar goed gekend, hè?’ Goed is overdreven, maar ik heb wel hele goede herinneringen aan die enthousiaste club jongelui.

–

Later die avond herinner ik me, dat ze ooit een keer grote moeite had met een opdracht: Ze moest op overtuigende wijze een sterfscène te spelen. Ze bakte er niet veel van. ‘Toen niet en nu gelukkig ook niet,’ denk ik bij mezelf, als ik weer thuis op de bank zit.

—

–

Zingen in een koor. Het behelst veel meer, dan je mond open doen en alle registers open zetten. Muziek instuderen en samen oefenen. Het is een sociaal gebeuren. Mensen leven intens met elkaar mee. De ouders van de vrouw met kanker hebben ongelofelijk veel lieve kaartjes en telefoontjes gehad van koorleden.

–

Een maatje van me, die ook pas net lid is kreeg direct iemand op ziekenbezoek, toen ze een operatie aan haar knie onderging! Dat brengen familieleden en vrienden soms niet eens op voor hun medemens.

–

Ik stort me er dan ook helemaal in. Volgende week doe ik mee met een concertje in de Pieterskerk in het kader van het afscheid van een medewerker aldaar. We krijgen een gezellige maaltijd aangeboden en zingen dan een mooi lied over Leiden. Hartstikke leuk toch?

–

Hier hebben we onze laatste twee concerten gezongen!

Heksentoeren: Kristallen schedelmeditatie bij Maan. Loslaten van angsten gaat veel gemakkelijker met een draak op je schoot……

Posted on 13 februari 2014 by lagriffeheks

kristallen schedel meditatie, februari 2014, veld loslaten van angst, kristallen draken, kristallen elfen, ET's, stenen en kristal, meditatie met stenen en kristal

Het veld

Woensdagavond is het weer zover. Kristallen schedelmeditatie bij Maan. Heksjes uit de hele regio verzamelen zich in haar gastvrije huis. Iedereen mag maximaal drie schedeltjes inbrengen. Op de lage tafel staat al een hele opstelling klaar. Het ‘veld’ van deze maand gaat over het loslaten van angst. Mooi zo. Ik ben me onlangs een ongeluk geschrokken en heb daarmee een heleboel angstige gevoelens opgeharkt. Die kan ik afgeven aan dit magische raster sterrenstof. Zodat ik niet chronisch scheldend door het leven hoef……

De onoprechten schreeuwen boven zichzelf uit in een onverstaanbaar geblaat….. )

In het midden een enorme Elestiaal van rookkwarts

Het is een bijzondere avond. De door Maan geleide meditatie is krachtig. Het is heerlijk om in deze dierbare groep te werken aan levensthema’s. Na de gezamenlijke meditatie gaan we individueel met de schedels aan de slag. Heks heeft bij binnenkomst al een paar geweldige draken zien staan. Eentje van Sodaliet, een blauwe steen met in dit geval, heel bijzonder, roze strepen erdoorheen. De ander is van Mookaiet. Een Jaspissoort. Heel rustgevend blijkt…….

De jonge draak van Sodaliet

Is het geen schatje?

De draak van Mookaiet

Dat is altijd zo leuk van deze avonden. Soms komen er de meest bijzondere kristallen gasten langs. Altijd heel bijzonder om mee kennis te maken! Ja, het heeft absoluut zijn voordelen om met stenen te kunnen praten. Een schizofreen is nooit alleen, maar een heks ook niet!!!!! Overal om ons heen horen we het gefluister van bloemen, bomen, dieren, stenen en hier en daar een oprecht mens. (De onoprechten schreeuwen boven zichzelf uit in een onverstaanbaar geblaat….. )

De schedels van Citrien en Fluoriet

‘Goeie hemel, wat een vol en druk veld!’ reageren de hekjes achteraf. Iedereen vond het prachtig, maar heftig. ‘Ik vond het ook nogal druk’, zegt Maan, ‘Maar toen ik het had opgesteld, realiseerde ik me, dat onze angsten ook heel complex zijn. Dus dit veld sluit prima aan bij al die chaotische angsten in ons mensen….’

Heks heeft het prima naar haar zin, maar ik hou dan ook wel van druk en chaotisch. Eerst zit ik heel lang met de jonge onbevangen en stoutmoedige draak van Sodaliet. Daarna knuffel ik zijn harmoniserende broer van Mookaiet. Ik maak kennis met een geweldige schedel van Fluoriet, Soul genaamd. En een tintelend vrolijke schedel van Citrien, Esaulien genaamd. Ik versta aanvankelijk Ezelin. Daar moet ik al om lachen. Met die dame op schoot zit ik heerlijk te grinniken. Ach, was de wereld maar van Citrien. Dan zag het leven er zonnig uit…..

Aan het eind van de avond delen we onze ervaringen. Heerlijk om al die prachtige visioenen en inzichten mee te krijgen van elkaar. Het geeft een absolute meerwaarde aan de avond. Vanavond zijn we bijna de deur niet uit te krijgen. We kletsen eindeloos na in de woonkamer, drommen langzaam de gang op, plakken langdurig in het halletje, totdat Maan roept: ‘Er staat nog iemand binnen, die naar buiten wil, heksjes!’ Met andere woorden: ‘Maak plaats, wegwezen!’ Lachend zwermen we de straat op. Laatste afspraken worden gemaakt. Hier en daar nog een omhelzing. We stappen op onze bezemstelen en vliegen uit in alle richtingen in de maanverlichte nacht.

Alles in het veld is gericht op het loslaten van angst

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: schreeuwen

Een hekel hebben, maar niet haten. Niet schreeuwen maar goedmoedig blaten. Heks verandert, heb je het in de gaten? Schreeuw ik soms nog naar mijn hond, verexcuseer ik me terstond.

WMC Kerkrade is absoluut een aanrader als je het neusje van de zalm op het gebied van fanfare voorbij wilt zien marcheren! Een echte wedstrijd is het echter niet: De beste wordt vijfde en waarom is iedereen een raadsel. Zelfs de concurrentie!

Heks baalt van woningcorporatie Portaal. Ze dient een klacht in. Resultaat: Hoorzitting met Geschillencommisie. Gelukkig verwacht ik er helemaal niets van. En dan valt het nog tegen! Wordt vervolgd…..

EX ANIMO ZINGT NAAR EEN OPSTANDING TOE! Geweldige recensie in het Leidsch Dagblad van ons concert, de Matthäus Passion, vorige week in de Pieterskerk. Een greep uit de superlatieven: contrastrijke dynamiek, juwelen van koralen, ontroerend gezongen, volkskoren gaan door merg en been…..

Heksentoeren: Kristallen schedelmeditatie bij Maan. Loslaten van angsten gaat veel gemakkelijker met een draak op je schoot……

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: