‘Hoe is het nu in de liefde, Heks? Is het nog iets geworden met 1 van je aanbidders?’ Steenvrouw zit ondeugend te lachen. Ze is ook wel een beetje nieuwsgierig. En er is absoluut sprake van een grote gun-factor. Heks moet ook lachen. Al is het maar om haar guitige snoetje. ‘Nee schat. Ik ben nog immer vrij gezellig.’
Het afgelopen jaar heeft me op liefdesgebied nog eens extra getrakteerd op een paar rasnarcisten. Aan beide kanten van het spectrum. Zo heb ik een keertje koffie gedronken met zo’n flamboyante fantast. Licht kwijlend zat hij Heks te observeren. Intussen sloeg hij de gekste dingen uit. Zoals hoe ongelukkig hij de vrouw had gemaakt, die ooit zoveel van hem hield, dat ze hem kinderen schonk.
‘Ja, ze wilde te graag huisje, boompje, beestje,’ verkondigt hij dit feit alsof het iets onbetamelijks betreft, ‘En ik had veel geld. Eh…. Heb…’ verbetert hij zichzelf snel.
Een idiote poging om op die manier zowel zijn minachting uit te spreken naar zijn ex, omdat ze op zijn centen uit zou zijn geweest, alsmede Heks een dikke bankrekening voor haar geestesoog te toveren. Om me binnen te vissen vermoed ik. Ja, duh.
Nou ja. Na twee cappuccino’s houd ik het voor gezien. Het woord narcisme is dan al gevallen. ‘Dat zeggen mensen altijd over mij!’ roept hij enthousiast, alsof het een compliment betreft. Heks weet genoeg.
Op de valreep begint hij over zijn vriendin. Vanuit het niets tovert hij het arme kind op tafel. Een piepjonge verpleegster. Nu hij het versierspelletje niet kan winnen moet hij me nog eventjes om de oren slaan. Narcist eigen. Helaas voor hem interesseert het me geen biet.
‘Fijn voor je, dat er iemand zo gek is om je te verzorgen. Voor jou waarschijnlijk het hoogst haalbare op relatiegebied,’ roep ik over mijn schouder, terwijl ik me uit de voeten maak.
Mijn ex Staartje schrijft me vervolgens een waarschuwingsmailtje. ‘Kijk uit met die vent, waar je het laatst over had. Hij heeft achter een vriendin van me aangezeten. Ze kreeg er de grootst mogelijke ellende mee. Zijn bijnaam is de Neuker van Naaldwijk. Hij stroopt de Hollandse stranden af op zoek naar vrouwelijk schoon. Zo is zij ook aan hem gekomen: Toen ze halfnaakt lag te zonnen! Dus dan weet je het wel.’
Ja, Heks weet het nu wel. Zou je zo zeggen.
Helaas kun je deze persoonlijkheidsstoornis niet aan iemands neus zien. De flamboyante types vis je er nog wel uit. Met hun groteske gelieg en openlijke bedrog. Juist de thin skinned narcisten willen nog wel eens op verlegen aardige kerels lijken. Veel moeilijker te doorgronden. Vooral niet als je er stekeblind voor bent, zoals ik.
Tot mijn grote spijt heb ik een absolute aantrekkingskracht op dit volkje. Heks is een te lekker hapje om klein te krijgen. Een beetje narcist ziet mij als de ultieme uitdaging. Ik kan de keren niet tellen, dat zo’n type vanuit het blinde niets boven op me sprong.
En dan ben ik tot overmaat van ramp ook nog eens altijd erg lief geweest voor de dunne huidtypes met hun eeuwige moeite met vrouwen en hun impotentie-problematiek. Soms zie ik nog hun zielige zuigende gezichtjes voorbij komen in een akelige droom. Als ik zwaar getafeld heb.
‘Ja schat,’ mijmer ik tegen Steenvrouw, terwijl we heerlijk zitten te dineren aan mijn keukentafel, ‘Zo’n dunne-huid-narcist slaat haken in je buik. Daarna gaat hij daaraan zitten trekken. Heel stiekempjes…..’
‘Maar als je te dichtbij komt duwt hij je weer weg. Of hij levert je een streek. Gaat vreemd bijvoorbeeld…… Of hij draait zelf weg. Hoe dan ook. Het schiet niet op. Niet zolang ik niet enorm mijn best doe. Want narcisten laten altijd jou al het werk doen in een relatie, zelf werken ze uitsluitend tegen. En dat doe ik dus niet meer. Gelukkig maar!’
Mijn vriendin kijkt me verbaasd aan. Haken in buik? ‘Ja, energetische haken. Met daaraan lange lijnen. Een heel naar gevoel, als iemand dat bij je doet: Je krijgt er buikpijn van!’
‘Die flamboyante narcist pakte me in. Energetisch. Ik voelde hoe hij zijn flauwekulverhalen als een deken om me heen sloeg. Strik eromheen! Voetstuk eronder: En zo ben je voor je het weet helemaal door iemand ingeduffeld! Daarom luisteren de dames niet meer naar wat hij nu eigenlijk zegt. Ze horen slechts wat ze willen horen…..’
Voor we het in de gaten hebben zitten we over energie te praten. Over het licht dat we allemaal in ons dragen. ‘Drunvalo Melchizedek zei nog eens tijdens een seminar dat alles licht is. Werkelijk alles. Maar als het zich van ons af beweegt nemen we het waar als donker……..’
‘Ja schat, wij zijn zelf een heelal. Vanbinnen. Ik ben wel eens met mijn bewustzijn mijn lijf in gevallen en wat ik zag was wonderbaarlijk. We lijken sprekend op het grote universum om ons heen. En ook in ons lijf zit voornamelijk veel ruimte….’
‘Misschien zijn narcisten de zwarte gaten van ons universum. Hihi. Ze willen hun licht niet delen. Zo snel als ze kunnen bewegen ze van alles en iedereen af….. Ze zuigen je naar zichzelf toe en eten je op. Je kunt dus echt maar beter bij hen uit de buurt blijven!’
Zo zitten we als toetje smakelijk te lachen om serieuze zaken. Ach, de liefde. Heks moet blijkbaar eerst nog langs een paar narcisten. Pas als ik alle mogelijke narcistische modellen het hoofd heb geboden, zonder in de zwarte gaten waar gewoonlijk ogen zitten te storten, is er ruimte voor licht. Naar elkaar toe te bewegen. Te verbinden.
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.