Verwarring schept lijden. Heks raakt de kluts kwijt. Dan hoor ik een oude vertrouwde stem in mijn oor. Met een vet Haags accent: ‘Je hoeft jezelf niet langer te verdedigen, Heks, je hoeft niet altijd alles uit te leggen. Daarmee geef je heel veel macht aan bepaalde medemensen. Je kunt echter niet in hun kop kijken. En je kunt hen ook niet veranderen. Geef die mensen gewoon gelijk. Dan ben je er van af….’

Heks doet een vastenkuurtje. ‘Lief lichaam,’ zeg ik tegen mijn lijf, ‘De komende dagen krijg je niks te eten, de knop gaat om….’ Het is lang geleden, dat ik dat tegen mijn fysieke verschijning gezegd heb. Geen idee of mijn incarnatie, mijn vleesgeworden zelf, nog zo gemakkelijk die knop om kan zetten. We gaan het zien.

Direct aan het begin van mijn kuur, ik ben net aan 3 uur bezig, gooit iemand een berg shit bij me naar binnen. He getsie, daar zit ik nu echt niet op te wachten.

Ik val in mijn oude groef. Ik begin mezelf te verdedigen, dingen uit te leggen. Ik raak behoorlijk in de war. Goddank lees ik bij toeval een oud blog van mezelf. Eigenlijk omdat ik in mijn statistieken ontdek, dat dat blogje momenteel heel veel gelezen wordt.

In je blote kont om een flatgebouw rennen en je doel verplaatsen. Jezelf niet meer verdedigen door een ander gewoon gelijk te geven….. Kortom: Schijt hebben aan wie wat dan ook maar over je zegt of denkt. ‘Heks, wat in iemands kop zit kun je niet veranderen! Maar je moet wel je helende handjes laten wapperen…..’ Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 1!.

Hierin sommeert Peter van de Hurk me om op te houden mezelf te verdedigen. Om niet altijd alles te willen uitleggen. ‘Je kunt niet in iemands hoofd kijken,’ beweert hij. En het is waar. Soms krijg je iets over je heen, dat echt niet van jou is. Verdedigen betekent verdunnen. Uitleggen betekent uitvloeien.

‘Ik geef in zo’n geval iemand gewoon gelijk,’ Peter plakt er nog een mooi voorbeeld aan vast.

Wat een toeval, dat ik dit blog onder ogen krijg. Precies op het goede moment. Want ik ben behoorlijk in de war van de aanvaring. En ook heel boos. Nergens voor nodig. Ik hoef mezelf niet te verdedigen. Ik hoef niks uit te leggen. Wil je iets negatiefs over me denken? Ga je gang. Wil je me van alles kwalijk nemen? Doen! Wil je me dingen verwijten? Mag! Wil je me veroordelen? Knock yourself out!

Het is waar, ik ben een waardeloze kutvriendin geworden. Ik voldoe niet langer aan bepaalde huizenhoge eisen. Ik ben veranderd. Ik wil niet langer eindeloos luisteren en mijn bek houden. Geïrriteerd gesommeerd worden ook om mijn kop te houden. Ik laat me niet meer monddood maken. Ik mag denken wat ik denk en voelen wat ik voel. Net als ieder ander.

Neemt niet weg, dat ik nog steeds luisteren hoog in mijn vaandel heb staan. Maar niet op commando. Niet als iemand met nagels over een schoolbord krast.

Heks is moe. Zo moe. Moe, moe, moe van het is nooit goed. Het mijn best doen. Het geven, geven, geven. Het me in duizend bochten wringen. De koek is op. Opperdepop.

Vandaag ben ik een beetje treurig. Ik kan geen ijzer met handen breken. Ik gooi de handdoek in de ring. Iemand heeft een bom onder onze vriendschap geplaatst. Meermalen. En het is me uiteindelijk niet gelukt om em niet te laten ontploffen.

‘Verwarring schept lijden,’ Thich Nhat Hanh heeft het altijd al gezegd. En het is waar. Heks is behoorlijk in de war geraakt van het gebeuren. En ze voelt zich dientengevolge al dagenlang erg rot.

Nu trekt de mist een beetje op. Ik zie het kaalgeslagen landschap, waar de bom is ontploft. De smeulende resten. Verkoolde herinneringen.

Gaat er iets nieuws groeien op deze grond? Wie zal het zeggen.

Ik vast en laat los. Ik ben zoveel mogelijk in de natuur. En de rest van de tijd lig ik uitgeteld op bed. Dat is alweer een tijd aan de gang. Mijn lijf worstelt met haar ziekte. Deze vastenkuur is de ultieme poging de vinger er weer achter te krijgen.

Maar genoeg gezeurd. Er is veel om dankbaar voor te zijn.

Ik doe online een leuke opleiding met een stelletje heerlijke heksen. Helaas kan ik maar mondjesmaat meedoen, wegens energiegebrek. Maar mondjesmaat smaakt ook heerlijk! Ik leer weer zoveel nieuwe dingen. Ik ben zo dankbaar, dat dit kan!

Gewoon vanuit mijn bed lekker toveren. Magie beoefenen op mijn balkonnetje. Sjamanisme bedrijven op de vierkante millimeter….. Seidr in mijn postzegelbestaan. Jeh!

Stoppen met jezelf te rechtvaardigen en verdedigen.

Wat is er toch zo fascinerend aan een inktzwart karakter in een tropische verpakking? Nou ja, tropisch, een ijskoningin dan. Heks ligt duidelijk teveel voor pampus, dat ik naar dit soort ellende ga zitten kijken. Of sterkt het zien van dit soort narigheid me in mijn voornemen tot loslaten en vergeven?

Tara Lambert

Afgelopen week kijkt Heks weer eens naar Dr Phil, blote bil. Er gaat inderdaad een vrouw met haar billen bloot in zijn programma. Het is een voormalig model. Nou ja, model. ‘Ze heeft wel eens foto’s laten maken door een professionele fotograaf,’ beweert haar slachtoffer laconiek.

Dit vermeende model blijkt wel over meer dingen te liegen. In feite liegt ze alles aan elkaar. Meesterlijk speelt ze mensen, dieren, dingen, ouders en hun kids, zelfs oude schoolvriendinnen, de hele teringzooise bende, tegen elkaar uit. Ze draait er haar gemanicuurde handje niet voor om.

De waarheid gebiedt te zeggen dat de vrouw beeldschoon is. Keihard. Snoeibikkelkeihard. Een kille blik in een schitterend gezicht. Ook nu ze door de stress een kilo of veertig zwaarder is geworden is het een toppertje. Qua uiterlijk dan.

Ze heeft Phil dan ook zo in de pocket. Hij doet nog wel pogingen heel streng te kijken en door te vragen. Maar als hij aan het eind van een notabene tweedaagse show, waarin hij gebiologeerd als een hitsig konijntje in een koplamp, naar haar gelieg heeft zitten luisteren, haar vertrouwelijk toefluistert dat zij geen moordenaar is, breekt mijn klomp. De man is volledig in haar val getrapt.

Nu is Phil zelf natuurlijk ook een rare. Allerlei verhalen doen over de man de ronde. En niet allemaal even lovend. Hij is beschuldigd van seksueel overschrijdend gedrag, van het uitoefenen van zijn beroep zonder vergunning en ga zo maar door.

Heks heeft sterk de indruk, dat de man toch een aantal verdacht narcistische trekken heeft. Ook valt het me op, dat die bevolkingsgroep er altijd zo goed van af komt bij hem. Ze krijgen zonder uitzondering een traject aangeboden. Hun slachtoffers kunnen over het algemeen op minder begrip rekenen. Die moeten zelf hun hulp maar regelen……

Ik heb wel eens gezien hoe Dr Phil een vrouw op haar nummer zette, omdat ze geheel in de overgave was gegaan bij haar narcistische echtgenoot. Het arme mens had al een hele waslijst vernederingen en lichamelijk/ geestelijk geweld achter de rug. Ze was systematisch mishandeld en leeggehaald door haar foute vent. Ze kon wel een oppeppertje gebruiken……

Maar nee. ‘Hoe heb je het zover kunnen laten komen?’ was de tendens van Phils antwoord op haar hulpvraag, ‘Regel maar een straatverbod.’

Het moordlustige model is een lellebel. Althans, dat beweert haar slachtoffer en vermeend aartsvijandin. ‘Ze loopt in uitermate ongepaste outfits rond te paraderen. Komt rustig op een kinderpartijtje in niets verhullende kleding. Ik wil dat niet voor mijn dochters….’ zegt haar slachtoffer op een gegeven moment gekweld.

Rivale met echtgenoot

Heks zit gebiologeerd  te kijken. Schaamteloze slechtigheid fascineert me. Wat gebeurt er in iemands hoofd, waardoor die persoon denkt dat het maar geoorloofd is om een medemens om zeep te helpen? De moeder van je stiefkinderen? De ex van je man?

‘We waren vroeger inderdaad hartsvriendinnen, ja, ik ben bij de bevallingen van haar jongste kinderen geweest…’ beaamt de beeldschone ijskoningin Phils vraag. ‘Nou, vriendinnen. Ja, was hadden vaak contact,’ zegt het slachtoffer. Ze had al enige tijd in de gaten, dat de nieuwe partner van haar man in werkelijkheid een sekreet is. ‘Ik had haar door.’ En dat is haar duur komen te staan.

De zoveelste onwaarschijnlijke geschiedenis, waar een narcist aan ten grondslag ligt. Heks probeert te begrijpen, waarom de vrouw dacht gerechtigd te zijn ons haar tegenstandster te elimineren. ‘Ze moet weg, monddood, giebeldegiebel, stop haar maar in zo’n houtversnipperaar. Hahahahahaha, kun je nagaan hoezeer ik haar haat, ‘ giechelt ze, ‘Nee, zonder gekheid, ze moet in elk geval zwaar gehandicapt raken.’

Via een oude schoolvriendin heeft ze een hitman geregeld. De vriendin heeft al een keer op haar verzoek het slachtoffer telefonisch bedreigd. Niet misselijk bedreigen, nee, het echte werk. ‘Je eindigt hersendood aan de beademing, bitch,’ en dergelijke.

Met de foute schoolvriendin

Maar als ze vervolgens het verzoek krijgt om op zoek te gaan naar een beroepsmoordenaar, wordt het deze handlangster toch ook te gortig. Ze gaat naar de politie.

De zogenaamd ingehuurde hitman is dan ook een undercover politieagent. Ze spreken af in een auto pal voor een winkelcentrum. De schoolvriendin, de agent en het nietsvermoedende model.

Laatstgenoemde laat het aan de schutter over om te bedenken hoe hij haar rivaal van het leven gaat beroven. Als het maar gebeurt. ‘Ik weet niet. Wat denk jij?’

BETERE TIJDEN! DE BESTE VRIENDINNEN?

‘Dus gewoon naar haar toelopen en recht in haar gezicht schieten? En haar man dan? Als hij thuis is, wat moet ik daarmee?’ ‘Oh, schiet ook maar dood. Maakt mij niet uit,’ antwoordt het model opgewekt. Ze heeft er wel voor gezorgd, dat haar stiefkinderen die bewuste dag veilig bij haar zijn. Ook goed voor haar alibi.

‘De jongere kinderen van het slachtoffer zouden gewoon thuis zijn geweest. Ze wilde haar stiefkinderen voor zichzelf, maar de halfzusjes en broertjes konden haar niks schelen….’

Betrapt en opgepakt!

Heks vindt online een brief van de stiefkinderen aan de rechtbank. Ze blijken al jaren te zijn gegaslight door het malafide model. Echt intriest natuurlijk.

Maar goed. Ellende, ellende. Iedereen zand in de ogen gestrooid. Jarenlang grijpt geen mens in. De vader van de kinderen gelooft zonder uitzondering zijn nieuwe echtgenote. Ten koste van zijn kinderen. Het gekke wijf kan gewoon haar goddelijke gang gaan.

Met een vlak gezicht en kille blik weerlegt het model elke aantijging. Ze was echt niet van plan om haar rivaal de dood in te jagen. Zelfs het feit, dat ze een aanbetaling heeft gedaan bij een hitman probeert ze te verdraaien. ‘Het was zo’n laag bedrag. Je denkt toch serieus niet, dat iemand voor zo’n schijntje een ander koud maakt?’

Het is eigenlijk hilarisch. Alles draait ze om. En dan komt er toch aan het eind een halfslachtige spijtbetuiging. Een vreemde vorm van excuus. Uit haar mond. Maar het bericht bereikt haar kille ogen niet.

De dans ontsprongen

Phil is in zijn nopjes met haar spijtbetuiging. Hij heeft hij dagenlang naar toe gewerkt. Waarom ontgaat me werkelijk. ‘Je bent geen moordenaar,’ klopt hij op haar knie.

Afgunst en jaloezie. De ander niks gunnen. Controle willen hebben over alles en iedereen. Ongegeneerde haat. Menen over andermans leven te kunnen wikken en beschikken.

Heksje, het loont toch echt de moeite om mensen te vergeven. Wandel geen haatpaden. Zoek steeds het gulden midden. Kijk uit voor rare tantes. Jaloerse troela’s. Wrattenpadden. Met kille onverschillige koude koppies.

Helaas heeft Heks in haar bescheiden leventje nogal eens last gehad van kwade zusters. Geniepige jaloerse tante Betjes. Pootje-lichtende mega mutsen.

‘Godin, godin, neem deze vriendin, geef haar haar zin, of onzin. Maar laat mij er buiten!….’

Zin en onzin. Zin in het leven, zin van het leven. Leven, leven.

Leven en laten leven, Heks.

Leven geven, leven nemen, menen anderen.

Iemand heeft gemeend mij monddood te kunnen maken. Iemand heeft gemeend, mijn leven te ongestraft te mogen controleren. Iemand heeft me in de hoek gedrukt, tegen de muur gezet. Uitgeleverd. Iemand heeft werkelijk alles uit de kast gehaald om Heks haar autonomie te ontnemen, haar klein te krijgen…..

Heks begrijpt best, dat je helemaal klaar bent met bepaalde mensen in je leven. Ik begrijp dat geweldig bijzonder goed. Maar iemand kwetsen, kapot maken, iets aandoen of zomaar slecht behandelen…… Oog om oog….. Zelfs als het echt etterbuilen zijn, zoals in mijn geval……

Onbegrijpelijk. Gelukkig maar.

Het beeldschone model kijkt koeltjes in de camera. Het spijt haar verschrikkelijk. Ze heeft nooit de intentie gehad om iemand te vermoorden. Ja, ze ging na het geven van de opdracht tot moord lekker shoppen in het winkelcentrum, waarvoor ze hadden afgesproken.

Maar eigenlijk wilde ze de moord hiermee toen juist verhinderen. Hoe dan wel is niet duidelijk. De draderige leugens verkleven in haar mond voordat ze ze er goed en wel uitgewerkt krijgt….

Morgen gaat ze de gevangenis is. Slechts vijf jaar in plaats van de zeven waarvoor ze veroordeeld is. Door een vormfout.

Apart toch weer. Rechtvaardigheid voor iemand uit wiens mond louter leugens komen. Wiens garnalenhersentjes louter plannetjes produceren langs de parabool van haar haat.

Het model geniet van alle aandacht tijdens het proces. Als de eerste beste fashionista paradeert ze door de rechtszaal…..

 

 

Lalalalalala, Mien waar is mijn feestneus? Ja, een reisje langs de RijnRijnRijn, Cantabilee-hee lalielalielalielalielalielalielaliela, pompompom. Gaat het wel goed met je, Heks? Jazeker. Nieuw muzikaal hoogtepunt voor jarig Ex Animo en Swift: Het enige echte Leidse Zangfietspad is geopend!

Vrijdagmorgen mis ik mijn prikken. Ik krijg mezelf niet op tijd gereanimeerd om acte de présence te geven bij de doktersassistenten. Nu heb ik de afgelopen maanden bijna alle afspraken gemist wegens opstartproblemen vroeg in de morgen. De dames begonnen zich al ernstig zorgen te maken, want waar zit mevrouw Toverheks toch?

Ik bel de afspraak af. Dat wordt enorme gewaardeerd is me verteld. Dat afbellen. Niet speciaal het feit, dat ze verschoond blijven van het tegen mijn slaperig smoelwerk aankijken……

Net als ik denk, dat het een lekkere rustige start gaat worden piest Snuitje in mijn bed. Sinds ze het aan haar niertjes heeft is dit aan de orde van de dag. Heks heeft speciale geplastificeerde picknickkleden over haar bed uitgespreid. Meestal voorkomt dit verdere problemen.

Niet vandaag. Pontificaal heeft mijn pissebedje precies naast het beschermende kleed gepiest. Scheldend begin ik aan een enorme berg was. Stapels wasgoed. Lakens, dekbedden, matrashoezen……. De wasmachine eet alles gulzig op.

Wat een geluk dat ik zo’n machine heb. Dat we niet meer op de hand aan een stinkende gracht op blote knietjes hoeven te boenen. Met een wasbord. Dat is een ouderwets gebruiksvoorwerp, niet een afgetrainde buikpartij. Dit voor eventuele jonge lezers….

Op de televisie is een dominee aan het woord in ‘Het Vermoeden‘. Het is zondagmorgen. De man vertelt over de betekenis van de naam Abel. ‘Nietigheid, zuchtje wind, kwetsbaarheid.’ En laat God zich nu net over die mensen druk maken, beweert de man. En laat Kaïn dat nu niet kunnen uitstaan. Hij wil die aandacht graag alleen voor zichzelf. Hij slaat zijn broer dood.

Het is een interessante kerel, die dominee, Carel ter Linden. Stokoud. Jong van geest ook. Hij zegt geweldige dingen. Zo helder als glas.

‘Mijn ouders, mijn gestoven vrouw, ze zijn in mij,’ hij zegt precies dezelfde dingen als Thich Nhat Hanh over de dood.

Mooi begin van de dag toch weer. God houdt van kneusjes. Heks boft hier echt enorm mee. Helaas ken ik ook het fenomeen jaloezie. Tot mijn verbijstering zijn de meest succesvolle, rijke, met nazaten gezegende, dik in de spullen zittende en anderszins spekkopende medemensen met enige regelmaat stikjaloers op Heks geweest.

Waarop is me echt een raadsel, maar het is de enige verklaring voor het absurde gedrag van dat pootje lichtende volkje. Maar ik ben nooit dood geslagen. Iemand heeft wel eens halfslachtige pogingen gedaan, dat wel. Ook ben ik regelmatig monddood gemaakt, helaas. Maar daar heb je dan dit soort blogs voor.

Soms vind ik het jammer, dat het niet louter wildvreemden zijn, die het lezen. Ik ben met enige regelmaat op de vingers getikt over de inhoud van mijn schrijfsels door lieden, die vinden dat ik gewoon mijn bek moet houden. ‘Heks in je hok.’

Mijn hulp arriveert vlak nadat ik een smoothie door de keuken heb gelanceerd. Mijn voornemen  ‘Laat ik eens een lekker opbouwend en gezond fruithapje maken voor mezelf’ heeft volstrekt averechts uitgepakt.

Heks tikt met haar ongeleide wapper-armen een glazen potje met medicijnen uit haar keukenkastje. Het geval landt precies op de rand van het Hoegaardenglas vol plakkerige fruitprut.

De boel explodeert. Het glas versplintert in duizend stukjes en vliegt door de hele keuken. De smoothie wordt gelanceerd tot in mijn bestekla. De klodders vliegen om mijn oren. Kleffe glassplinters landen in een spoelbak vol afwas…… Snel dep ik de ergste troep met keukenpapier.

Nu moet ik echt benen maken, want om half twee moet ik de deur uit. We gaan optreden met het koor. We krijgen een fietspad aangeboden, samen met de jubilerende wielerclub Swift.

Gelukkig is het prachtig weer. Niet te warm. Ik neem VikThor mee. Hij draaft opgewekt het hele stuk naar Cronesteyn naast de fiets. Natuurlijk ben ik aan de late kant. Niet dat het al begonnen is, maar er wordt verwoed ingezongen.

Het komt me op de zoveelste zure opmerking te staan van een sopraan. Heks is echter al lang blij, dat ze het weer heeft gered vandaag. Ik ben compleet achterstevoren begonnen vanmorgen…..

Een stoere wethouder in bloemenjurk houdt een vlammend betoog en vervolgens wordt het bord onthuld. ‘Zangfietspad, hier mag je officieel (mee)zingen op de fiets. Geen vreemde pauzes meer in je liedje, omdat er iemand langsfietst.’ 

Zingend fietsen we het hele pad af, de leden van Swift en Ex animo. ‘ja, we rijden op het zangfietspad…….’ op de wijs van ‘Ja, een reisje lang de Rijn Rijn Rijn…..’

Aan de andere kant staat nog een verkeersbord. Ook dit wordt onder luid applaus onthuld. Het pad is officieel geopend!

Swift is echt exact vandaag jarig. We worden uitgenodigd in hun fantastische clubgebouw. ‘Wat een geweldig clubhuis, dat willen wij ook wel voor ons koor,’ grappen we onderling. Heks krijgt zin om lid te worden van deze sportieve vereniging.

Een vrouw van de organisatie houdt een vlammend betoog over de mogelijkheden voor mensen met een beperking. Swift houdt ook van kneusjes, net als God. Er worden allerlei initiatieven voor hen ontplooid binnen hun mogelijkheden. Het duizelt me werkelijk, zoveel aanbod.

Helaas vraagt elk initiatief toch om het investeren van een zekere hoeveelheid energie. Die ik niet heb. Ik wurm me dus uit het gesprek en ga er vandoor. Ik ben meer op mijn plek in het koor. Maar het kriebelt nog steeds, mijn verlangen om te sporten.

Wat een leuke middag toch weer. Wat hebben we toch een geweldig koor. Heks peddelt op haar gemak naar huis. VikThor springt in de eerste beste vaart. Ik laat hem nog eventjes lekker zwemmen. Op weg naar huis sprokkel ik een maaltje bij elkaar. Nog een paar uur met de dame van Cuprum vervelende klusjes doen en dan zit de week er eindelijk op…..

 

Amoebe, die freule, gravin van moddersloot, bouwt waterkastelen, is in haar kleinheid groot. Heks ontdekt de Minions. Eencelligen net als zijzelf. Er zijn wel meer overeenkomsten tussen mij en dit vrolijke volkje…… Zoek de verschillen!


Heks ziet een rare film op televisie. Lamlendig lig ik weer eens een griepje uit voor de beeldbuis, als ik midden in een mij onbekende animatiefilm terecht kom. Het gaat over gekke gele mannetjes. Minions geheten. Ik blijf kijken, omdat ik toch niks beters te doen heb. En na enige tijd ben ik verkocht. Wat een grappige figuurtjes. Wat een idioot gedoe.

Ik ontdek bovendien veel overeenkomsten tussen dit eencellige volkje en deze amoebe. Moi.

Minions zijn van nature vrolijk en goedlachs. Net als Heks. En ze hebben de onweerstaanbare neiging om de groots mogelijke etterbak uit te kiezen als heer en meester. Nog een overeenkomst. Ze keren zichzelf binnenstebuiten om het de snoodaard naar de zin te maken. Ook al herkenbaar. En ze bakken daar geen zak van: Het is nooit goed. I rest my case.

Minions liggen dubbel van de lach als iemand een klap voor zijn kop krijgt. Of uitglijdt over een bananenschil. Ook als ze zelf de dupe worden van deze of gene lijkt het hen niet erg te deren.  Ze doen me denken aan de Heilige Clown ‘Coyote‘. Mijn totemdier.

Ze zijn weergaloos grappig, zoals ze er lustig op los brabbelen in hun onverstaanbare jabbertalktaaltje. Onderbroken door constant gegiechel.

Ik ben niet de enige mens, die weg is van dit volkje. Ooit begonnen als bijfiguren in een andere film hebben ze nu wegens groot succes een eigen film gekregen. Ze zijn mateloos populair, deze domme goedgemutste idioten, die geen onderscheid lijken te maken tussen goed en kwaad……

Zoals ook bijna de gehele mensheid lopen ze achter de eerste beste schurk aan te prossen. Een groot verschil met de homo sapiens is dat ze niet echt op iets voor zichzelf uit zijn. Ze willen slechts een roedelleider. Met een slechte inborst.

Als 1 van de mannetjes per ongeluk koning van Engeland  wordt interesseert het hem geen bal. Hij geeft zijn net verworven kroon zonder probleem aan een enorm vilein manwijf. Een schurkig schatje. Een powerteef.

Het is een idiote film zonder meutige moraal. Maar wel vol humor. En dat bevalt me prima. Het leidt me een beetje af van allerlei rampzalige ontwikkelingen in mijn persoonlijke leventje. Heks heeft ook last van schurkige invloeden. Er zijn padden, die dit kikkertje als een pionnetjes heen en weer schuiven in haar moddersloot. En me daarbij alle hoeken van mijn amoebige zuchkasteel laten zien.

Neem ik me vlak voor de jaarwisseling ten stelligste voor om allerlei dingen los te laten, ben ik binnen een week terug bij af. Door externe invloeden. Door bizarre ingrepen van buitenaf. Door bemoeizuchtig geroer in mijn heksenketel. Door nog meer van hetzelfde. Machteloos gemaakt. Monddood.

Heks voelt al geruime tijd niet meer de minste behoefte om slechteriken ter wille te zijn. Ik heb afgeleerd te geloven dat een doorgewinterde narcist nog kan veranderen. Het is een zure conclusie, maar wel een terechte.

Gisteren komt er een maatschappelijk werkster over de vloer. We zijn bezig om meer hulp te regelen voor dit heksje. In hopeloze fysieke periodes, zoals de laatste vijf maanden bijvoorbeeld, als het me nauwelijks lukt om te koken en te eten, als de hond uitlaten ongeveer het hoogst haalbare is, mis ik een vangnet.

Heks heeft geen familie, die eens iets voor me doet. Ik heb wel familie. Heel veel zelfs. Maar ze komen hier niet over de vloer.

Mijn vrienden leiden hun eigen drukke leventjes. Of ze mankeren zelf van alles. Ik word echt wel eens door hen geholpen, maar het blijft een druppel op een gloeiende plaat.

‘Bij mijn administratie heb ik nu geweldige hulp. Blonde Buurman komt eens in de 2 weken orde op zaken stellen. Dus dat loopt goed. Maar allerlei praktische zaken blijven liggen. Ik heb er gewoonweg de energie niet voor…..’ vetel ik haar als een eventuele buddy ter sprake komt.

Het heeft nogal wat voeten in de aarde om die vorm van hulp  te realiseren. Ik ben er al een tijdje mee bezig.

‘Met een vrijwillige buddy kom je er niet, Heks. Daar moet altijd iets tegenover staan en dat lukt je eenvoudigweg niet meer,’ zegt de praktijkbegeleidster van het Antroposofisch Therapeuticum onlangs.

Heks heeft hulp nodig. De tijd dat ik louter aan het geven was is voorbij. De koek is zelfs al jaren enigszins op!

‘Je bent een hele warme vrouw, maar die mensen hebben je koud gemaakt, Heks,’ zei een paragnost een aantal jaren geleden tegen mij over dierbaren waar ik jarenlang dienstbaar achteraan holde, ‘Dat vind ik heel jammer. Ze hebben je helemaal leeggehaald. je hebt altijd enorm je best gedaan, maar nu is het op. Je kunt echt niet meer…’

En ook:’ Nooit meer jezelf verdedigen, Heks. Geef al die idioten maar gelijk. Zolang jij jezelf blijft verdedigen geef je ongelofelijk veel macht aan allerlei mafkezen. Laat ze maar kletsen……’

‘En hou op met die achterlijke loyaliteit van je. Jij blijft loyaal tot op het bot aan mensen, die het totaal niet verdienen. Nergens voor nodig. Zet jezelf nu maar eens voorop. En als mensen weer met allerlei problemen op de stoep staan, laat je ze maar betalen, als je ze toch weer helpt. Jij hebt genezende handen en bent zo paranormaal als een ui. Net als ik.’

Jammer dat Minions niets hebben met gewone mensen. Ze houden louter van echte slechteriken. Ik zou best een legertje van die grappige kletskousjes om me heen willen hebben. Het is waar, dat hun hulp je doorgaans gestolen kan worden. De snoodaards, die ze trachten te dienen raken zonder uitzondering in de problemen door toedoen van dit kleine gele volkje. Dus voor de taak van buddy zijn ze niet geschikt. Maar ze zijn wel super grappig!

En? Is er een wonder gebeurd? Heeft Heks mee kunnen zingen met het jubileumconcert van de Christelijke Oratorium Vereniging ‘EX ANIMO’ ? Ik heb het op een akkoordje gegooid met het goddelijke. Dat leek me wel gepast!

Pieterskerk Leiden, concert, Ex Animo, bloemen, kroonluchters, oud orgel. kathedrale kerk

Donderdagavond doe ik een schietgebedje voor mijn stem. Na een paar ellendige schorre dagen komt er helemaal geen geluid meer uit mijn keel. Ik baal als een stekker. Morgen is het grote concert en ik voel me helemaal niet jofel. Ik houd dus maar zoveel mogelijk rust. Intussen probeer ik het op een akkoordje te gooien met God en Godin. ‘Ik heb het liever in mijn rug, dan dit, lieve God. Dit monddood zijn is in de huidige omstandigheden, met een concert voor de deur,  echt waardeloos.’

Frogs  biedt aan om een avondronde met mijn hondje te lopen. Als we later nog een kopje thee drinken smeek ik hem om een kaarsje voor me te branden. ‘Jij kunt dat vast heel goed, Frogs. En vraag direct ook aan mijn vriendinnetje Tanneke of ze me wil helpen!’

Pieterskerk Leiden, concert, Ex Animo, bloemen, kroonluchters, oud orgel. kathedrale kerk

Vrijdagmorgen loop ik een enorme ronde met Ysbrand. Bij een ouderwetse drogist koop ik allerhande desinfecterende gorgelmiddelen en zuigtabletten. Al gorgelend zuig ik me richting generale repetitie. Maar eerst komt mijn hulp nog een paar uurtjes langs. Het bed moet verschoond. De keuken is een puinhoop. Vrolijk jaagt ze een stofzuiger door het huis, terwijl ik kattenbakken verschoon. Ik ga door m’n rug. M’n gebed is verhoord.

Tijdens de generale repetitie blijkt er weer een beetje geluid uit mijn gevoelige strotje te komen. Het valt me niet tegen. Voorzichtig zing ik alle stukken mee. Hier en daar rommelt het een klein beetje. Normaal gesproken vis ik de laatste dagen zulke foutjes eruit. Nu ben ik al blij als ik de avond haal….

Pieterskerk Leiden, concert, Ex Animo, bloemen, kroonluchters, oud orgel. kathedrale kerk

We zingen van twee tot vjjf met een kleine pauze. Ik race naar huis. Eigenlijk wil ik nog een uurtje plat, maar daar komt niets van terecht. Cowboy komt ruim drie kwartier te laat opdagen. Ik schiet in de stress. Hij gaat mijn moeder ophalen. Straks is hij te laat bij de kerk. Die gaat klokslag acht uur dicht. Jammer voor de laatkomers…..

Even over zevenen verlaat ik helemaal opgedoft in een wolk parfum m’n huis. Ik heb er zin in. M’n stem is nog niet helemaal optimaal, maar de gebeden van Frogs en mijn dealtje met het Allerhoogste hebben hun werk gedaan.

Pieterskerk Leiden, concert, Ex Animo, bloemen, kroonluchters, oud orgel. kathedrale kerk

In de kerk is het een drukte van belang. De koorleden zijn opgewonden en vrolijk. Boven het getoeter van het zich inspelende blazersensemble uit warmen we onze stemmen op. Opeens is het acht uur. We stellen ons op in de juiste formatie om het podium te beklimmen. In ganzenpas lopen we de enorme ruimte in. Overal branden kaarsjes. Het is compleet uitverkocht. Vergenoegd kijk ik om me heen….

Dan komt onze dirigent op in zijn mooie slippenjas. Plotseling is het doodstil. We gaan beginnen met Kinot, dat supermoeilijke stuk, dat vandaag zijn wereldpremière beleeft! Het koor heeft er anderhalf jaar op zitten ploeteren. Met een ongelofelijk fanatisme hebben ze zich de materie eigen gemaakt. Als het niet zo’n geweldig koor was geweest, met zo’n super dirigent, dan hadden we er ons aan vertild.

Pieterskerk Leiden, concert, Ex Animo, bloemen, kroonluchters, oud orgel. kathedrale kerk

Nu is het best spannend. Zal het allemaal goed gaan? Gaan we het overleven? Raken we door de zenuwen de kluts kwijt of werkt onze stress juist in ons voordeel?

Het gaat goed! Het publiek is volledig overdonderd. Maar ook razend enthousiastst! We krijgen een ware ovatie. De componist en de dirigent omhelzen elkaar. Een hoogtepunt!

In de pauze ontdek ik, dat Cowboy en mijn moeder het concert op het nippertje gehaald hebben. Gelukkig! Het koor zwermt uit tussen het publiek. We krijgen we allemaal fijne complimenten. Maar we moeten nog een heel requiem zingen…..

Mozart is natuurlijk een gebakje na de rauwe, bittere, dissonante maar oh zo prachtige Kinot van Rene Samson. We jassen em er met het grootste gemak doorheen. Het is heerlijk om dit prachtige muziekstuk als toegift te geven. Voor de meeste toehoorders is het een verademing….

Pieterskerk Leiden, concert, Ex Animo, bloemen, kroonluchters, oud orgel. kathedrale kerk

‘Kinot was hard werken voor ons zangers,’ zeg ik later tegen Frogs. ‘Het was voor ons luisteraars ook hard werken, Heks!’

‘Heb je mooie foto’s gemaakt? ‘ vraag ik aan mijn lief. Hij is het straal vergeten. Nou ja. Gelukkig heb ik ’s middags al een paar sfeerplaatjes geschoten in de nog praktisch lege kerk. Denk er dus maar een koor bij. En heel veel publiek!

Later stuiter ik nog uren door het huis. Cowboy ligt al lekker te slapen, als ik eindelijk een beetje kalmeer. Vandaag ben ik mijn stem natuurlijk weer helemaal kwijt. Die heeft dan ook overuren gedraaid gisteren. Maar guess what? Mijn rug is een enorm stuk verbeterd…….

Pieterskerk Leiden, concert, Ex Animo, bloemen, kroonluchters, oud orgel. kathedrale kerk