Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

Posted on 10 januari 2018 by lagriffeheks

‘Hebt u geen haring meer?’ Heks kijkt verbaasd naar de opgeborgen snijplank aan de kop van de kraam. Geen vet visje meer te verschalken. Wel liggen er nog bakjes gevuld met calamaris en dozen vol mosselen. Mmmmm. Daar zou ik best zin in hebben. ‘Helemaal uitverkocht,’ de Marokkaanse versie van Kapitein Haddock kijkt me triomfantelijk aan, ‘ Er kwam iemand, die er ruim driehonderd meenam, vandaar.’

Heks had net zin in een harinkje. Jammer, jammer. ‘Wilt je drie kilo mosselen voor een tientje?’ Haddock zet alvast drie pakken voor mijn neus, ‘Supervers. Iemand had vijftig kilo besteld, maar die is dan weer niet komen opdagen…..‘

Drie kilo is wel erg veel in je eentje. Eigenlijk zou ik …. Of zal ik? Mijn vrienden Fiederelsje en haar Paranimfje hebben vast wel trek in een lekker bekje vol mosseltjes……. ‘Doe maar drie kilo!’ roep ik enthousiast. Even later loop ik verder met mijn nieuwe eenvoetige vriendjes op de rug.

Verwoed onderhandel ik vervolgens over een pot kruiden bij Mabroek. Alweer een Marokkaanse kraam. Heks is zwaar fan hun superverse koopwaar. Waar zouden we zijn, culinair gezien, zonder deze medelanders?

‘Dus er zitten geen gluten in?’ Ik heb een pot Ras el Hanout in mijn handen. Het kruidenmengsel van Noord Afrika. Mijn vorige versie van dit goedje bleek vol tarwe te zitten gek genoeg. Ik ben dus op mijn hoede. ‘Nee, als het niet op de pot staat zit het er echt niet in,’ beweert de dame achter de kraam pertinent.

Ik reken af, draai me om en kijk recht in het gezicht van de Wilde Boerenzoon. ‘Ha Heks,’ zegt hij kalm, ‘Je was zo druk bezig, ik dacht, ik wacht maar eventjes rustig af. Maar je hondje had me al gespot. Hij stond vrolijk naar me te kwispelen, haha. Zou hij me nog herkennen?’

Ik vlieg mijn reusachtige vriend om de hals. Ha, wat gezellig toch weer. ‘Ga je mee koffie drinken? Ik trakteer!’ Snel loods ik hem mee naar een klein koffiehuis, waar ze een heel goed bakkie schenken. Ik moffel mijn boodschappen onder de tafel en leg mijn hondje aan mijn voeten.

Al snel zitten we als vanouds te giebelen. De Wilde en Heks hebben een vreemde uitwerking op elkaar. Een hilarische boerenchemie zogezegd. Als plattelanders onder elkaar kunnen we gigantisch de draak steken met van alles en nog wat. Zo ook vandaag. We raken verstrikt in een gesprek over politiek.

‘Nederland is het rechtse pilotland van Europa geworden. We lopen allang niet meer voorop, als het om sociale maatschappelijke voorzieningen gaat, maar wel als het om het uitkleden van de zorg en ander rechts geleuter gaat,’ roept mijn vriend. Hij geeft me een snelle edoch uiterst doordachte analyse van ons huidige rechtsbestel en maakt me ontzettend aan het lachen.

Hinnikend geef ik commentaar. Om ons heen kijken de mensen raar op. ‘Ja, we horen het wel,’ ginnegapt een man achter ons, ‘en we zijn zwaar geschokt door de kanttekeningen die jullie plaatsen bij het huidige beleid!’ Hilariteit alom.

We bestellen nog een kopje koffie. ‘Heks, wat heerlijk om je te zien, you made my day,’ mijn vriend geeft me een berenknuffel, nadat we zijn fiets hebben teruggevonden. Het is namelijk opeens kwart voor zes en De Wilde heeft zijn bolide in een fietsenrek van de gemeente geparkeerd. ‘Die rekken halen ze om half zes weg, Heks, bij het scheiden van de markt….’

Die avond app ik Fiederelsje en Paranimf. ‘Zin in mosselen? Zal ik morgen langskomen met een lekker maaltje?’

Zondagmiddag fiets ik met een fietskar vol eten, (soep, voorgerecht, hoofdgerecht, toetje), naar de Merenwijk. VikThor draaft aan mijn zijde. Het is stervenskoud, maar ik heb nergens last van. Ik draag mijn isolatiepanty van de Action. Een wonder van warmte rondom mijn fietsende benen. Een enorme nepbontmuts prijkt op mijn kop.

Mijn vrienden zijn herstellend van een griepje. ‘Dan komt zo’n mosseltje wel te pas, dacht ik zo,’ Heks is helemaal ingenomen met haar feestmaal. ‘Ja, zo gek, Heks. Ik zei net tegen mijn lief dat ik zo’n zin in een maaltje mosselen had. Vier uur voordat je appte! Echt waar….!’

Gezamenlijk trekken we lange baarden van de zwarte schelpen. We wassen ze, kijken grondig of er geen slijkmosseltjes tussen zitten, gooien de verdachte mosselen opzij….. Niet veel later zitten we dan heerlijk te smikkelen met zijn drieën. Of eigenlijk vieren. Ook VikThor krijgt een paar mosseltjes voor de gulzige kiezen!

Mooi hoe het leven meandert langs mosselbanken, poelen vol vriendschap en vertrouwd geluk. Mijn dag kan dan ook niet meer stuk.

Tevreden peddel ik door de vrieskoude nacht weer naar huis. Mijn viervoetige vriend kan nog eventjes lekker rennen. Daar heb ik straks ook geen omkijken meer naar. Mijn hart vult zich met dankbaarheid. Loopt over van liefde. Wat heb ik hiervan genoten! Geluk zit toch echt in kleine dingen. Ja: Het leven is goed.

BAL gehakt en ZAK patat doen hun magische werk in mijn leven. Nadat ik geconfronteerd ben met de grootste bal gehakt ooit. Of is het gewoon een enorme zak? Buurman neemt me mee uit. En maakt me verschrikkelijk aan het lachen.

Posted on 8 december 2015 by lagriffeheks

Zaterdagmiddag loop ik over de markt. Mijn fiets is behangen met plastic zakjes. Ik ben het overzicht volledig kwijt. Later blijk ik ook werkelijk wat boodschappen te zijn verloren onderweg. Ik vind bijvoorbeeld mijn doosjes met framboosjes nooit meer terug. Maar goed. Ik sta bij de frietkar, gewoon omdat ik niet verder kan lopen. Ik loop als het ware vast in de massa.

‘Wat zal het zijn, jongedame, zeg het maar,’ de uitbater kijkt in vriendelijk in mijn verschrikte gezicht. Eerlijk gezegd stond ik eventjes te dagdromen. Mijn gedachten ver verwijderd van gouden frietjes. De zak komt wel voor in mijn sombere overpeinzingen. Een hele grote zelfs…..

‘Doe maar een klein frietje met.’ Ik besluit gewoon maar even te pauzeren van alles. Boodschappen doen, dag-nachtmerries, mezelf. Ik bekijk het piepkleine gezellige frietkot. Het is een ouderwetse Pipowagen. Simpel met houten lambrisering en een paar eenvoudige banken op de stoep.

Je kunt er friet krijgen en een bal gehakt met jus. ‘Maak je die ballen zelf?’ Ik kijk de man nieuwsgierig aan. Is hij zo’n echte ambachtsman? Legt hij eer in zijn ballen? 🙂

‘Meis, ik ben zelfs slager van beroep. Jarenlang heb ik een slagerij gerund met de beste gehaktballen van Nederland. Ik weet alles van ballen. Deze zijn natuurlijk handgemaakt. Geheime receptuur. Weet je wat? Ik geef je er eentje mee.’

Er schuiven nieuwe klantjes aan, dus de man is een tijdje druk bezig met frituren en geld wisselen. Opeens zet hij een pakje voor mijn neus. ‘Kijk, je bal. Neem maar lekker mee naar huis. Voor jou.’

Maandag ben ik met Buurman op stap. Hij trof me vorige week op straat in desolate staat: Sleutels vergeten en volledig van slag door een akelig sms’je. Hij komt eventjes kijken hoe ik erbij sta, lig, hang. Het valt hem alleszins mee. Heks is weer aanspreekbaar.

We lopen een enorme ronde met onze hondjes. De Duitse Herder en Varkentje. Twee grote vrienden.

‘Kom, we gaan eventjes een terrasje pakken. Ik trakteer.’ Buurman neemt me mee naar een horecagelegenheid. We bestellen frietjes en drankjes. Alweer die friet? Ja, het is ongeveer het enige glutenvrije junkfood, dat er bestaat. Hij maakt me zoals altijd enorm aan het lachen met zijn rare verhalen.

We maken foute grappen over mijn voormalige baas, kroegbaas, die onlangs het tijdelijke voor het eeuwige heeft verwisseld. De man hield van een neut. Zacht uitgedrukt. ‘Ze zullen hem wel niet cremeren, veel te gevaarlijk.’ ‘Ramen en deuren dicht vrijdag,’ sms’t Trui me later, als bekend is wanneer het afscheid van dit fenomeen is……

Zo weet mijn oude vriend me weer in een goed humeur te krijgen.

‘Lieve Heks, wanhoop niet. Er zijn echt mensen, die om je geven. Er zijn misschien mensen waar je van houdt, die je slecht hebben behandeld. Je bent misschien totaal alleen over het algemeen, overgeleverd aan dat hopeloze lijf van je. En dat gaat nooit over. Toch moet je me geloven als ik zeg, dat we (hij noemt een paar namen) echt heel veel van je houden.’

Leeuwarder maakt grootste gehaktbal ooit

Engel trakteert op ribbetjes van de de Badmeester. ‘Maak een paar leuke kerels van die spareribs! Zoals er in Genesis vrouwen van werden geknutseld’ moedigt Heks haar aan. ‘Ik doe mijn best!’ giebelt Engel. Heerlijke middag vol zomerzotheid aan het strand!

Posted on 13 maart 2015 by lagriffeheks

Als Heks het te druk krijgt, gaat ze dingen vergeten. ‘Was je ziek?’ vraagt mijn koormaatje dinsdagavond. Ziek? Waar heeft ze het over? ‘Ik heb je gemist bij de repetitie afgelopen zaterdag!’ Oeps, vergeten! Ik dacht dat het pas komende zaterdag weer zover zou zijn…

Donderdagmiddag bel ik Engel. Ze komt vanavond eten, maar de rek is er bij dit Heksje helemaal uit. ‘Zullen we lekker gaan wandelen met Ysbrandt? Het is heerlijk weer. In plaats van hier eten?’ ‘Wat een goed idee,’ fluistert ze in de hoorn, ‘Kan ik je zo terug bellen, ik zit midden in een medisch onderzoek. Hihi.’

Twintig minuten later vis ik haar op bij het ziekenhuis. We zijn van plan zijn om naar het bos te gaan, maar plotseling wijzigen we die plannen: We gaan lekker naar het strand!

‘Goh, Heks, doe eens rustig, je zit zo te schreeuwen!’ wordt me dringend verzocht door mijn maatje. Inderdaad. Ik hoor mezelf verhalen en toeteren. ‘Ik ben gewoon doodmoe, Engel. En dan word ik altijd heel erg druk! Cowboy klaagt er ook regelmatig over…’ Ik parkeer in de duinen en op ons dooie gemak kuieren we door zonnige duinpannetjes richting strand.

We lopen zo langzaam, dat we er zelfs opmerkingen over krijgen. ‘Waar blijft de tijd, dat jullie de hond zonder moeite bij konden houden?’ Ys staat inderdaad geduldig te wachten tot we hem inhalen….. En hij is ook al behoorlijk op leeftijd!

Op het strand strijken we neer tegen de duinrand. De wind komt vanuit het oosten en blijft hangen achter de duinen. We zitten volstrekt uit de wind in het zonnetje enorm te genieten van een kopje thee. ‘Oh, wat heerlijk!’ roept Engel, ‘Dit heb ik veel te weinig gedaan de laatste jaren! Wat een feestje!’ Net als Heks is zij jarenlang zwaar onder de pannen geweest met allerlei ernstige lichamelijke klachten.

Als je dan buiten de stad in een saaie woonwijk woont, zie je niet veel mensen meer. En dat voor een mensenmens als Engel! ‘Ik ben gewoon van alles aan het inhalen. Ik ga bijvoorbeeld naar Pinkpop!’ Ze begint te schateren. Er is een band, die ze graag een keertje in levende lijve wil zien. Heks heeft er nog nooit van gehoord. Maar dat zegt niks. Ik heb de ballen verstand van popmuziek.

‘Weet je wat, we gaan gewoon lekker in een strandtent eten. Ik trakteer!’ Dat laat Heks zich geen twee keer zeggen. Wat een geweldig plan. Zo zitten we even na zessen aan een tafeltje in ‘De Badmeester‘. Ysbrandt tussen ons in. Er is genoeg keus binnen mijn hopeloze dieet. Ik kies voor gebakken gamba’s. Mmmmm. Engel gaat voor de spareribs.

We eten er frietjes bij, iets waar we allebei dol op zijn. Af en toe valt er eentje van het bord van Engel in de bek van Ysbrandt……

Door donkere duinen lopen we weer terug naar de auto. ‘Oh, Heks, kijk toch hoe mooi het nu is, met die prachtige sterrenhemel. En wij lopen maar te klessebessen. Zonde gewoon.’ Ademloos kijken we het oneindige heelal in. Doordat er nauwelijks omgevingslicht is ziet de sterrenhemel er glashelder uit.

De frisse lenteavond bevat vleugjes bloemengeur als we weer naar de stad rijden. Ik tuf een klein beetje om en drop Engel bij haar voordeur. Ze is compleet uitgevloerd. Heks en haar magische wonderhondje zijn ook helemaal rozig. Dat geeft niks. De dag zit erop. We hoeven niets meer. Wat een heerlijk dagje vakantie in eigen land!

Cowboy ontsnapt aan ziedende discuswerpster van Olympische allure. Een drol kan veel teweeg brengen. Maar laten we wel wezen, als hondeneigenaar word je verantwoordelijk gehouden voor elk achtergebleven uitwerpsel van wie dan ook! Ria heeft groot gelijk! Vrolijke treinreis en Wensboom in het Oosterpark in Amsterdam….

Posted on 29 april 2014 by lagriffeheks

Wensboom, Oosterpark, Amsterdam, april 2014

Wensboom in het Oosterpark, Amsterdam

Vanmorgen slaap ik uit. Cowboy laat als verrassing het hondje voor me uit, de schat. Als hij me niet had gewekt lag ik nu waarschijnlijk nog te slapen….. We drinken uitgebreid koffie, maar mijn lief heeft het druk. Ik begin mezelf bij elkaar te rapen. Spullen te verzamelen. Ik wil niet weer van alles vergeten….. Dan drinken we nog meer koffie, Cowboy klessebest….

‘Ik had geen poepzakjes bij me, toen ik dat varken uitliet’, zegt hij, ‘en toen kwam ik Ria Stalman tegen met haar hondje, net toen Ysbrandt eens eventjes uitgebreid ging poepen.’ Heks grijnst. ‘”Wel opruimen!” riep ze streng’, vervolgt mijn vriend, ‘maar ja, ik had geen zakje, dus ik stond daar maar bij die drol…..’ Ik lig dubbel. Een boze Olympisch Kampioene Discuswerpen. Een hondendrol. En een vertwijfelde Cowboy….

‘Ik zag haar vervolgens met krijt op de stoep schrijven: Ruim uw hondenstront op!’ Daar kijkt Heks toch van op. ‘Naast een andere hoop van een andere hond!’, besluit hij, ‘maar wel zo, dat ik het zag!’

‘Maar heb je haar dan niet om een poepzakje gevraagd?’ Dat is mijn truc. Het werkt beide kanten op. Als ik per ongeluk geen zakjes bij me heb, vraag ik het de eerste de beste hondeneigenaar. En andersom roep ik in geval van doorlopen direct:’ Wilt u soms een zakje?’

En inderdaad, mijn lief had ook dat idee. Hij kreeg een zakje van onze Olympisch Kampioene. En kwam er zonder kleerscheuren vanaf. Want reken maar dat ze nog niet voor de poes is. Haha. Ik blijf het voor me zien, een vliegende Cowboy…..

Vanmiddag pak ik de trein terug naar Leiden. Ysbrandt krijgt zijn muilband om en dat is maar goed ook, want het is druk met de fietsen in de trein. Direct in Amsterdam stapt er een leuke dame in met een elektrische fiets. Zij heeft een overfitte man, die fietst zo’n 40 kilometer per dag. ‘Zonder een beetje ondersteuning houd ik hem niet meer bij’. Manlief fietst momenteel al ergens in Zeeland. Zij gaat lekker een stukje met de trein….

Ik ken het, ik heb ook zo’n superfit liefje.

Station Schiphol. Twee enorme hybrides schuiven naar binnen. Bagage achterop en een sportief echtpaar in wielerkleding….. Ys gromt waarschuwend tegen al die fietsfanaten. En zit veilig tussen de knieën van Heks geklemd. Ik ga me een beetje zorgen maken over het uitstappen straks in Leiden. Het balkon staat propvol koffers, fietsen en mensen. Gelukkig biedt de man aan om me te helpen.

‘Ik til die fiets er wel even uit voor je,’ belooft hij. Ze zijn op vakantie geweest in Bulgarije. Het echte werk. Bergen en lange afstanden. Slapen in hotelletjes of wat daarvoor doorgaat. ‘Zo kom je op de gekste plekken’, verzekert hij me. Ze hebben het heerlijk gehad!

Zie je? Je hoeft niet ver te reizen voor een goed verhaal. Van Amsterdam naar Leiden volstaat in mijn geval!

In mijn geliefde Sleutelstadje loods ik Varkentje snel de trein uit. Dat valt nog niet mee. Ik wurm me tussen hutkoffers en beautycases door. De man zwaait mijn bepakte vouwfiets nog net niet boven zijn hoofd en zet em opgevouwen en wel op het perron. Hopla! Alleen Ria had het hem verbeterd……

Ys is blij dat het avontuur weer achter de rug is. Voor het station trakteer ik hem op een haringstaart. En een paar stukken kibbeling. Vergenoegd schrokt hij de lekkernijen naar binnen. Hij is de reis alweer vergeten. Nog even door een park wandelen op weg naar huis. En dan een paar uur heerlijk crashen…..

De katten hebben er een zootje van gemaakt. De pakjes leeg kattenvoer liggen versnipperd door het hele huis. Ik vermoed dat Cowboy ze niet in het vuilnisvat heeft gekieperd…… Toen hij zo lief was ze eten te geven voor vertrek.

De koelkast staat op een kier. Kunnen ze die nu ook al openmaken? Ik vind een pak aangevreten kattenvoer in de kast. ( ?) Niet verklaarbaar. Ook hebben ze mijn glutenvrije brood uit het pak gehaald en door de keuken gesmeten.

Ferguut heeft de buurvrouw uit haar slaap gehouden, door ’s nachts keihard in de hal te zitten mauwen. Kortom: Ze hebben me gemist!

Dus lig ik de rest van de middag lekker in bed te dweilen. Met alle poezen om me heen. Even grondig bijkomen van een weekend niets doen!

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: trakteer

Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

BAL gehakt en ZAK patat doen hun magische werk in mijn leven. Nadat ik geconfronteerd ben met de grootste bal gehakt ooit. Of is het gewoon een enorme zak? Buurman neemt me mee uit. En maakt me verschrikkelijk aan het lachen.

Engel trakteert op ribbetjes van de de Badmeester. ‘Maak een paar leuke kerels van die spareribs! Zoals er in Genesis vrouwen van werden geknutseld’ moedigt Heks haar aan. ‘Ik doe mijn best!’ giebelt Engel. Heerlijke middag vol zomerzotheid aan het strand!

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: