Maandag zit ik nog steeds in Amsterdam. Op verzoek van mijn lief ben ik nog een dagje blijven plakken. Hij is licht grieperig. Heks is ook moe. Samen keutelen we de dag door. We lunchen op zijn zonnige balkon. Lezen alle achterstallige kranten. Drinken verse jus voor de vitamientjes. Drinken cappuccino, omdat het zo verrukkelijk smaakt.

Aan het eind van de middag strijken we neer in het Oosterpark met Varkentje. Laatstgenoemde rent vol overgave achter een balletje aan. Wij drinken thee en genieten van een waterig zonnetje. Om ons heen zit een kleurrijke menselijke mengelmoes van nationaliteiten, sociale achtergronden en leeftijden.

’s Avonds pak ik een trein terug. Ik zie er tegenop, want mijn bagage is met al die extra boeken loodzwaar. Cowboy bindt mijn koffer achter op mijn vouwfietsje. Met Ysbrandt aan de hand, een tas aan het stuur, eentje om mijn schouders en die hutkoffer achterop peddel ik richting station. ‘Zorg dat iemand je helpt om je fiets in de trein te tillen’, roept mijn liefje me bezorgd na. Ik beloof het hem. Om dan vervolgens op het nippertje zelf mijn fiets de trein in te hijsen. Bij gebrek aan medemens……

De katten zijn erg blij me te zien. Ze uiten dat door keihard door het huis te rennen, ruziënd en vechtend, om dan naar buiten te verdwijnen. Nadat ze lekker gegeten hebben natuurlijk. Eentje piest stiekem in mijn schone bed. Bij wijze van verrassing. ‘Welkom thuis, Heks! Hier een blijk van mijn waardering…’ Getsiederrie. Ze hebben me gemist!

Dinsdag begin ik me vrij gammel te voelen. In navolging van het aanstekelijke griepje van Cowboy. Met veel moeite sleep ik me naar de koorrepetitie. Ik heb hoofdpijn. De microfoon van de dirigent staat keihard. Het doet pijn aan mijn oren, als hij de verschillende partijen voorzingt. De goede man kan geweldig koren dirigeren, maar zijn eigen stem klinkt als een gebarsten scheepstoeter. Versterkt is het nauwelijks te verdragen. Vooral niet als je vlak voor een luidspreker zit…..

Vannacht slaap ik slecht. Mijn hoofd klopt. Ik moet vroeg op. Fysiotherapie. Voorwaar geen pretje, als je stijf staat van de spierpijn. Ik lijk verdorie wel een kwarktaart. De verschillende loshangende onderdelen worden weer ingetapet. Redelijk vroeg loop ik met Ysbrandt in Het Leidse Hout. Met een lamme arm gooi ik een balletje. Ik sukkel een ruime ronde.

Dan heb ik het plotseling helemaal gehad. ik bel alle resterende afspraken van vandaag af. Dit lijf moet in bed liggen. Of in een hangmat, want een beetje zon op mijn snoet is misschien wel lekker. Als die pijnlijke storm in mijn kop tenminste enigszins gaat liggen.

Ik haal wat boodschappen: perssinaasappelen, honingdropjes zonder zetmeel, alle ingrediënten voor een kippensoepje. Over twee dagen moet ik er weer staan. Dan geeft Frogs een feestje. Buiten dat ik het absoluut niet wil missen, zijn feestjes zijn altijd geweldig, heeft hij het ook nog eens speciaal voor mij verzet. Dus ziek zijn is geen optie!

Vandaag geef ik toe aan dit virusje. Ook wel eens lekker!