Trollen, elfen, heksen en draken: Heks gaat naar Castlefest beter bekend als Kesselfest. Een fantasy festival rondom kasteel Keukenhof. ‘Helemaal wat voor jou Heks, je zult je er thuisvoelen!’ Ik dos me flink uit, maar val totaal niet op tussen het extreme verkleedgeweld in de tuinen rondom het kasteel. Vervelen zul je je hier niet! We kijken onze ogen uit!

Posted on 13 augustus 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

Een week geleden zit ik met Trui aan de telefoon. ‘Laten we wat leuks gaan doen, er eens lekker op uit gaan!’ roepen we tegen elkaar. Allerlei plannetjes passeren de revue. We zijn net aangeland bij de Parade als mijn mobiel gaat. Ik neem em natuurlijk niet op. Maar als hij direct daarop nog eens rinkelt geef ik toch maar gehoor. Het is Hopla.

©TOVERHEKS.COM

‘Heks, ik ben ziek. Maar ik heb een paar kaarten voor Kesselfest. Hartstikke leuk. En nu dacht ik aan jou, jij vindt dat vast fantastisch. Heb je zin? Het is morgen al!’

Ik heb de telefoon op speaker gezet, zodat Trui mee kan luisteren. Helaas, we kunnen niet. Ik moet naar de fysio en mijn vriendin gaat haar dochter midden in de nacht naar Schiphol brengen. Maar als ik opper dat we wel in de middag zouden kunnen zijn de plannen snel gemaakt. We gaan naar een fantasy festival!

Die avond verzamel ik wat informatie over wat ons te wachten staat op internet. Het is een wild gebeuren zie ik. Iedereen gaat er verkleed heen. Laat ik vooral ook iets geks aantrekken!

De volgende dag haal ik de kaartjes op. ‘Oh, zo jammer dat we niet kunnen gaan, ik verheug me er altijd zo op!’ Hopla staat bleekjes in de deuropening. ‘Heel veel plezier!’ ‘Dank je, lieve schat. En jij: Heel veel beterschap!’

©TOVERHEKS.COM

Om twee uur staat Trui voor mijn neus. In haar gewone kloffie. Snel plant ik een hoedje op haar hoofd. Oh, wat staat dat geinig! Zelf heb ik intussen mijn rare glinsterende zeemeerminnenjurk al aan. Op mijn hoofd staat een soort vliegende schotel. Even flink met de kwast over de kaken en klaar is Kees.

©TOVERHEKS.COM

Het leukste van ons uitje is dat VikThor mee kan. ‘Hondjes welkom, mits aangelijnd,’ staat er op de festivalsite. Ik stop wat pensstaven en een fles water in mijn tas. En allemaal lekkere dingetjes voor onszelf. Mijn maatje brengt olijven, garnalen en ansjovisjes in. Op de valreep loop ik nog terug voor een flesje ijskoude witte wijn……

©TOVERHEKS.COM

En hop, we zijn op weg. Met mijn kanariepiet. Bij de Keukenhof zet ik mijn auto ergens op het immense parkeerterrein. Overal zien we vreemd uitgedoste mensen lopen richting het park. We sluiten ons aan en kijken onze ogen uit. En we zijn nog niet eens binnen!

©TOVERHEKS.COM, VikThor is ook verkleed en hij heeft een stropdas om!

‘Mijn man en kinderen zaten me wel te pesten met het feit dat ik hierheen ga….’ maakt Trui me aan het lachen. Ik had mezelf hier ook niet zo snel gespot. Ik heb nooit iets gehad met door medemensen bedachte fantasiewerelden. Ik kon bijvoorbeeld nooit door de boeken van Tolkien komen, ik leefde in mijn eigen sprookjeswereld. En dat was meer dan genoeg!

©TOVERHEKS.COM

Eenmaal binnen maken we een grote ronde over het terrein. Goeie hemel, wat hebben mensen er een werk van gemaakt om zich bizar uit te dossen! We zijgen neer aan een picknicktafel en gapen sprakeloos om ons heen.

Heks ziet een man lopen met een dood dier op zijn schouders. Je zou denken dat hij em ergens naar toe brengt, maar het blijkt een deel van zijn outfit te zijn, dat karkas. Ik zie hem telkens weer ergens opduiken met dat kreng in zijn nek!

Ook loopt er een vrouw met een nepschaap op een kinderwagen. En een meisje met een kat als rugzak. Op die tas zit ook nog een kooitje met daarin een halve gare muis. Ik geef maar een paar voorbeelden.

Dames in prachtige droomjurken. Heel veel trolachtige wezens, mensen met puntoren, een beul met masker en levensgrote bijl, in gezelschap van zijn bloedende slachtoffer……..

©TOVERHEKS.COM

Gezinnen met kinderen, allemaal verkleed. Ik kan nog wel uren doorgaan. Maar dat doe ik niet, ik laat wel een paar foto’s zien. De meeste gemaakt toen we op weg naar huis bij de uitgang eventjes zaten uit te puffen met een kopje thee. Hele grappige foto’s ontdek ik achteraf. Vermoeide verkleedde mensen met tassen vol aankopen gedaan op de uitgebreide fantasymarkt. Voldaan. Uitgevloerd. Op weg naar huis.

©TOVERHEKS.COM

Heks kwam ook nog in de verleiding om een enorme hoge vilten heksenpuntmuts te kopen. Maar bij nader inzien heb ik besloten er zelf eentje te gaan maken van de zakken ruwe wol, die ik laatst in mijn berging heb gevonden. ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’ denk ik overmoedig.

Het weer is heerlijk, ondanks de dubieuze voorspellingen. In de loop van de middag stallen we onze picknick uit op het meegebrachte kleed. Om ons heen spelen kinderen in ridderpakjes met hun vader. VikThor zit alles vol aandacht gade te slaan.

©TOVERHEKS.COM

Maar nu we lui bij de uitgang zitten te lanterfanten slaat het weer plotseling om. Als we het terrein aflopen duikt een dreigende donkere lucht op vanachter de bomen. Aan de andere kant is de hemel nog knalblauw. ‘Daarom is iedereen op weg naar huis, ik vond het al zo gek. Hebben zeker op buienradar gekeken….’

©TOVERHEKS.COM

Vlak voor we bij de auto zijn barst het noodweer los. In een paar stappen zijn we doorweekt. Goddank hebben een we allebei een piepklein parapluutje boven ons voor boven onze hoofden. VikThor is natuurlijk echt kletsnat. Door een gordijn van water ploeteren we naar de uitgang. We hadden ons de moeite van een uitrijdkaart kunnen besparen: Ongezien verlaten we het terrein….

©TOVERHEKS.COM

‘Hoe vond je het?’ vragen Hopla en haar man me later. Fantastisch. Ik heb een heerlijke middag gehad. En mijn ogen uitgekeken. De muziek was ook heel apart. En het is echt een festival voor iedereen. Groot, klein, jong, oud, dik, dun, rijk, arm, bloedmooi, aartslelijk, wit, zwart, groen en geel…… Iedereen is even welkom en aanwezig.

©TOVERHEKS.COM

Ik hoorde ook allerlei vreemde talen om me heen, tot elfentaal aan toe! Het is best een internationaal gebeuren. En tevens een heel apart wereldje, die fantasy-wereld. Maar vooral: Superrelaxed.

Was het in het echte leven maar zo gesteld. Gebruikten al die zogenaamd normale mensen maar eens wat meer hun fantasie. Trok de mensheid maar eens vaker een raar pakje aan…….

‘Misschien ga ik volgend jaar wel een paar dagen kamperen daar,’ grap ik tegen Hopla’s man als hij me uitlaat. Wie weet. Ik mag mijn hondje meenemen: Dat is toch wel heel bijzonder!

‘Ik heb hele leuke foto’s van Kesselfest,’ beweer ik een week later tegen Trui als ik bij haar zit te eten. ‘Hihihi, Kesselfest, zo noemen mensen het echt,’ giebelt mijn vriendin opgewekt. En het is zo. In de volksmond staat dit festival ‘Castlefest‘ rondom kasteel Keukenhof zo bekend.

©TOVERHEKS.COM

Varkenswangen met vijgenazijn en whisky. Natuurlijk glutenvrij, lactosevrij, sojavrij. Heerlijk gerecht getoverd uit mijn heksenketel voedt dierbare vrienden. En een nieuwe naam voor een KRASSE dame….

Posted on 23 mei 2016 by lagriffeheks

Woensdag sta ik bij de slager. Er liggen varkenswangen in de vitrine. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Ik ben voorstander van gebruik van het hele varken als je zo’n dier slacht. Zoals vroeger bij mijn vader thuis. Ieder najaar werd een knorrende huisvriend geofferd. Alle restanten werden verwerkt tot bloedworsten, kopkaas en balkenbrei. De wangen werden vast ook opgesoupeerd!

Varkens lijken overigens erg op mensen naar het schijnt. En vice versa! Ze zijn bijzonder intelligent en ondanks hun voorkeur voor blubber zie ik geen enkele reden om het dier onrein te noemen. Zo gemeen! In India eten ze geen koeien, maar dat is omdat die dieren HEILIG zijn. Klinkt alweer een stuk beter.

Voor mij is alle leven heilig. Je dient er respectvol mee om te gaan. Ik eet levende wezens. Granen, fruit, groenten, vlees en vis. Ik leef niet op prana. En ik wordt ook gegeten. Door bacteriën, virussen en hele kolonies gistachtigen……

‘Hoe bereid je zoiets?’ De slager ratelt een recept af. ‘Het staat ook op onze website. De clou is om het heel lang in de oven te zetten. Hoe langer, hoe beter.’ Ok. Goeie tip.

Ik koop een kilo en ga thuis aan de slag. Op internet vind ik het recept. Iemand met een kookblog heeft het volgens het boekje klaargemaakt, maar de smaak was toch niet optimaal. Te zoet. Te veel honing. Ze stelt voor de honig te vervangen door sinaasappelsap. Goed idee. Heks gaat het natuurlijk toch weer anders doen. Doe ik altijd. Nog nooit van mijn leven heb ik een recept exact volgens de richtlijnen klaargemaakt. Altijd goochel ik met nieuwe ingrediënten of afwijkende hoeveelheden. Ik kan het niet laten.

Zo ook nu. Ik vervang de olijfolie met boter om de wangen in te braden door cocosvet en een beetje ghee (geklaarde boter). Ik vervang de honing grotendeels door vijgenazijn. Ook zoet, maar niet mierzoet. Bovendien maakt de azijn het vlees zacht. Ik gooi er om die reden ook nog sap van een halve citroen bij en citroenrasp. En een schep pirpirikruiden. En een flinke scheut whisky. En tot slot 6 gehalveerde tenen knoflook.

Verder heb ik het recept van de site gevolgd. Ik heb het echter 4,5 uur in de oven laten garen. Afgedekt met folie, om al die verrukkelijke sappen niet te laten vervliegen. Maar in tegenstelling tot mijn voorbeeld heb ik het zo uit de oven geserveerd: Geen saus door een zeef gedrukt zoals in het originele recept. Een dag laten staan voordat je het opeet is wel een hele goede tip. Dan kunnen al die smaken diep in de wangen dringen……

Ik kook er allebei groenten bij. Broccoli en bloemkool. Herenboontjes in knoflook gebakken. Rode kool met appel en een heel fijn gesnipperd rauw sjalotje. Laatstgenoemde is een bijzonder goede combinatie met dit gerecht. Die houd ik er dan ook in voor een volgende keer.

Donderdagavond bel ik Frogs. Hij komt maar wat graag eten. Hij is bekend met de heerlijkheden, die ik uit mijn heksenketel tover. Tevreden zie ik hem smullen. Goeie hemel, wat heb ik lekker gekookt. Ik maak een paar mooie foto’s van mijn bord, maar helaas heb ik die plaatjes per ongeluk weggegooid.

Ook vrijdag maak ik iemand blij met deze lekkernij. Ras belt. ‘Heb je zin om te komen eten?’ Ja, dat heb ik wel. Maar zal ik dan het eten meenemen?

‘Jeetje Heks, wat is dit lekker. Wat kan jij goed koken! Ongelofelijk!’ zegt mijn vriendin als we samen aan de maaltijd zitten, ‘Ook die groentes, zo speciaal klaargemaakt. En dan die puree van aardappel en koolrabi. Fantastisch. En zelfs een toetje! Ik ben dol op rabarber.’

Het is fijn om elkaar weer te zien. Het was alweer eventjes geleden. Ras zat een maand in Spanje. In the middle of nowhere. Ze laat me foto’s zien van een rauw en verlaten landschap. Prachtig. De wereld kent veel plekken waar nooit iemand komt.

‘Het is een hele goede reis geweest, Heks. En ik heb mijn naam veranderd! Ik vond Ras nooit een fijne naam, maar gelukkig heb ik nog een hele mooie doopnaam en die ga ik eindelijk gebruiken. Ik wilde dat al toen ik twaalf was, maar toen lukte het me niet om het voor elkaar te krijgen: Vanaf nu heet ik Kras.’

Kras. Het past bij mijn vriendin. Ze is ook kras. Ik moet er nog een beetje aan wennen. ‘Raskras, Krasras,’ mompel ik onderweg naar huis. Het vraagt een zekere overgangsperiode. Als ik een woord zoek dat naar mijn vriendin verwijst gebruik ik nog steeds haar oude naam. Maar Kras zit eraan te komen. Het moet nog een beetje inslijten. Over een jaar weet ik niet beter……

Sprookjesachtige beelden van vredige schaapherder met kudde in duinen bij Wassenaarse Slag. Heks bekijkt interview met deze man op Programma Gemist. En ook al komt hij oorspronkelijk uit het ZWAAR gelovige met christenknokploegen beveiligde Katwijk, zijn spirituele boodschap is LICHT. In alle opzichten.

Posted on 30 november 2014 by lagriffeheks

Zaterdagmorgen schijnt de zon. Ondanks de slopende dag ervoor voel ik me fris en fruitig. Ik ben het echter niet. Traag en sloom sleep ik de dag op gang. Cowboy loopt een minirondje met Ysbrandt. Ik rommel een ontbijtje in elkaar.

Een paar uur later stappen we in mijn kanariepiet en vertrekken richting strand. Cowboy zit achter het stuur. Hij scheurt geroutineerd door de lege stad. Waar is iedereen? Oh, ik zie het al. We zijn niet de enigen met behoefte aan een frisse neus. We sluiten aan bij een een lange stoet auto’s, die zich naar de kust bewegen.

HONDJE, in duinen, spelen, rollebollen, gifgroen mos, kruising engelse springer spaniel en epagneul breton

Happy hondje

Midden in de duinen is een parkeerplaats. Ondanks de drukte bemachtigen we een plekje. Op ons gemak steken we het duin in. Mijn hondje is direct in een superhumeur. Dartel rent hij in de rondte. Laat zich ruggelings in een duinpannetje glijden. Rollebolt door het lichtgevend groene mos.

Plotseling duikt er vanuit sluiers laag zonlicht een kudde schapen op, begeleid door een echte schaapherder. Een groepje kinderen huppelt met hem mee. Op hun manier helpen ze een handje. De herder is een ongelofelijk relaxte man. Zelfs als een opgewonden Ysbrandt zich nieuwsgierig aansluit bij dit illustere gezelschap, raakt hij niet van zijn stuk. ‘Zo, Ys, kom jij ook eventjes helpen?’ Hij heeft in de gauwigheid de naam van mijn hondje al opgepikt!

duinen, mooi weer, schaapsherder, schaapskudde, bordercollie, Maggie ,bestrijdt, Thomas van der Meij, berenklauw

Uit sluiers zonlicht komt een kudde tevoorschijn

Snel maak ik een serie foto’s, terwijl ik een paar woorden wissel met deze sympathieke natuurman. ‘Loop je wel eens door Leiden met je dieren?’ Ik denk aan de foto in het huis van Tanneke van een kudde schapen, die langs haar raam liep. Ze was er verrukt over destijds. ‘Ik zat gewoon voor mijn woonkamerraam, zoals altijd, toen……’ Talloze malen heb ik het verhaal achter die foto gehoord. Is deze man degene, die mijn lieve vriendinnetje zo gelukkig heeft gemaakt?

‘Oh, dat moet een collega van me geweest zijn’. Hij noemt een naam. Ik vraag zijn eigen naam en noteer em snel. Hier ga ik een leuk stukje over schrijven! Als ik later de foto’s op mijn computer zet, besluit ik de man eventjes te goochelen, zodat ik hem mijn verhaaltje kan toesturen. Ik zie een heleboel leuke foto’s van de herder met zijn kudde, maar nergens een website of Facebookpagina op zijn naam. Hij heeft duidelijk iets beters te doen, dan een leven online in stand te houden…..

Ontspannen en een beetje verlegen

Wel kom ik een link met een TVprogramma tegen, waarin hij wordt geïnterviewd: “Nederland Zingt” van de EO. Ik besluit ondanks mijn allergie voor evangelische toestanden toch even te kijken.

Het is totaal niet mijn ‘cup of tea’, al die oer-christelijke samenzang door een koor uit Vlaardingen en een paar koren uit het zeer-zwaar-op-de-hand gelovigenbolwerk Katwijk. Daar hebben ze zelfs een ‘christelijke knokploeg‘. Die verstoren heavy metal concerten en zegenen bezoekers in tegen heug en meug.

Het interview met de schaapherder echter raakt direct mijn hart. Ook hij komt uit Katwijk blijkt. Een man van weinig woorden. Hij leeft het evangelie met zijn strijd tegen de duisternis in de vorm van Bereklauw ofwel Heracléum sphondýlium en zijn lichtbrengende kudde. Letterlijk. Doordat de schapen de grote giftige bladeren van de gewraakte plaag van een woekerplant opeten krijgt de bodem weer licht en kunnen er allemaal prachtige inheemse plantjes groeien.

Openhartig vertelt hij over zijn leven. Hoe het veranderde, toen hij zijn vrouw ontmoette. Schaapherder werd en met Jezus ging wandelen. Ook weer letterlijk. Hij loopt dagelijks gigantische afstanden!

Het doet me denken aan hoe Thay, mijn geliefde leraar Thich Nhat Hanh, altijd zegt: ‘I let The Buddha walk in me’. Het persoonlijk ervaren van het goddelijke in het hier en nu hoor ik voor de verandering uit de mond van een eenvoudige christenman. Geen ingewikkelde theologische verhandelingen, maar heldere duidelijke symboliek op grond van zijn ervaringen als herder. Zoals het zoeken naar verloren schapen……

Op een achtergebleven schaap

De prekerige samenvatting met gebed aan het eind van het programma door de interviewer kunnen niets meer afdoen aan deze prachtige getuigenis. En hoewel de Godin nergens wordt genoemd, is Moedertje Aarde alomtegenwoordig in het verhaal!

Als ik met Cowboy over het strand loop bedenk ik me voor de zoveelste keer, dat geluk hier en nu is. Het vermogen altijd en overal vanuit je hart aanwezig te zijn, ongeacht de omstandigheden, is de sleutel tot het paradijs. Soms is dat bijna niet te doen. Dan raken we overspoeld door pijn uit het verleden en angst voor de toekomst. Dan laten we oude patronen de nieuwe dicteren.

Geduldig beantwoordt hij alle vragen van toegestroomde belangstellenden

En toch is het eigenlijk niet zo moeilijk. Kijk maar naar die schaapherder. Zijn leven is ook niet altijd gemakkelijk geweest, maar hij heeft een aantal zeer goede keuzes gemaakt! Voornamelijk ‘go wit the flow’ en wandel met het goddelijke zo te zien.

De kudde verdwijnt weer in het landschap

Als besluit van deze gouden middag trakteert mijn vriendje me op een heerlijk soepje in een strandpaviljoen. Ysbrandt boft ook. Hij krijgt de gehele portie bijbehorende rookworst. Vanwege de gluten……

Meer informatie over schaapsherders vind je op de website van Landschapsbeheer M A Oosthoek. Er staan ook hele leuke schaap-en lamgerelateerde uitstapjes op.

Strand, mooi weer, zon, hondje,, kruising engelse springer spaniel en epagneul breton, met man

Mijn lief met een ongeduldig hondje aan zijn voeten

Slome, lome zondag. Wandelen in een gouden wereld en een Hemelse Salade van Komkommer, Munt en Rozenwater tot besluit. Uiteraard Gluten-, Lactose- en Sojavrij!

Posted on 24 november 2014 by lagriffeheks

Rozenwater, Eau de Rosa

Zondag sta ik brak op. Ik besluit naar de kerk te gaan. Cowboy biedt aan om het hondje uit te laten. Terwijl ik door de stad fiets, realiseer ik me, dat ik mijn goeie slot ben vergeten. Toch maar even terug gaan dan. Ik kan me niet permitteren dit mooie vouwfietsje te laten stelen.

Zo kom ik dan vijf minuten te laat bij de kerk. De deur zit dicht. Hij klemt enorm. Ik besluit maar weer naar huis te gaan. Geen stichtelijke woorden deze week. Geen absolutie. Mijn zonden zal ik nog eventjes met me mee moeten dragen….

Je kunt ook andere dingen doen

Thuis staat mijn lief in de startblokken om lekker naar het bos te gaan. Heks gaat gezellig mee. De zon schijnt. De meeste blaadjes zitten ondanks hun gouden kleur nog aan de bomen. We lopen door een prachtige vlammende wereld. Ysbrandt vliegt fanatiek achter een balletje aan.

Mijn hand glijdt in de grote knuist van mijn geliefde. We kuieren het hele park door. Natuurlijk gaat Cowboy op zoek naar de geschiedenis van dit een eeuw geleden door de werkverschaffing aangelegde bos. ‘Je kunt hier ook wel rondleidingen gaan geven!’ roep ik verrukt.

Ik gebruik het om mee te koken

De rest van de dag zijn we allebei hard bezig met onze afzonderlijke projecten. Nu ik zoveel lezers trek voor mijn verhalen, heb ik best wat onderhoud aan mijn blog. Het begint een beetje op werk te lijken. Vrijwillig. Vanuit mijn bed of vanaf de bank. Ondanks al mijn gekwakkel!

Mijn lief legt de laatste hand aan zijn website en folder. Over vier weken, zaterdag 20 december, vindt de feestelijke eerste vaartocht door Amsterdam onder zijn bezielende leiding plaats. Van ’s morgens 10 uur tot een uurtje of 1. Ter lering ende vermaak. Dat laatste met behulp van een totaal onbekende band!

Komkommersalade met verse munt en rozenwater

Glutenvrije, Lactosevrije, Sojavrije Komkommersalade met Munt en Rozenwater:

Rasp een grote komkommer. Knijp het vocht er grotendeels uit. Het blad van vijf takjes verse munt fijnhakken. Door de komkommer mengen. Twee eetlepels olijfolie erbij. Beetje grof zeezout. Een deciliter rozenwater toevoegen. Uurtje laten intrekken: Jammie!

penis agraria, boerenlul, penis van aardappel,

Heel lekker met een goedgevormde aardappel

Tip van een krachtige roodharige dame; SUPERLEUK: SUZANNE HEINTZ’S, AN ODE TO SPINSTERHOOD. Herkenbare frustratie over vogelvrije vrijgezellenbestaan. Het gevoel dat je je moet verantwoorden voor het niet hebben van een relatie met nakroost. Alsof het gemiddelde huwelijk zo ideaal is…….

Posted on 16 maart 2014 by lagriffeheks

De laatste anderhalve maand is Heks weer serieus aan het zwemmen. Na een paar moeizame jaren op dat vlak lukt het me weer om twee keer per week baantjes te trekken. Mijn pogingen tot yoga zijn beduidend minder succesvol. Hoewel: Ook daar zit een stijgende lijn in. Van niks naar bijna niks…..

In het zwembad weeg je weinig. Dat maakt de belasting acceptabel met dit pijnlijf. En als er geen oude mannetjes tegen me aanzwemmen kan er weing mis gaan. Helaas heb ik een oude snoeper achter me aan op de vrijdagen. Zodra zijn vogelkopje Heks ontwaart hangt hij aan haar meerminnenstaart. Tot mijn grote ergernis. Ik ben als de dood, dat hij tegen me aanzwemt. En dat doet hij natuurlijk regelmatig. In een ultieme poging tot wat lichamelijk contact…..

Naast het geruzie met deze oude knar heb ik ook de leukste gesprekken met mensen. Niet tijdens het zwemmen. Ik heb een bloedhekel aan ronddrijvende dameskransjes. Als een onneembare vesting ploegen ze door het bad. Traag als een slak. Alles en iedereen verhinderend te doen wat ze hier willen doen: Zwemmen!

Als ik in het bad arriveer zwoegt er altijd een dame met vuurrood haar door het water. Een blonde lok op haar voorhoofd steekt ondeugend af. Ze zwemt en zwemt. Als ik klaar ben met mijn verplichte baantjes is ze nog volop bezig. Met haar hoofd boven water. Heur haar blijft droog!

Vorige week vraag ik haar hoeveel baantjes ze nu eigenlijk zwemt op zo’n ochtend. ‘Oh, tachtig’, antwoordt ze achteloos. ‘Mag ik naar je leeftijd vragen?’ vervolgt Heks nieuwsgierig. Ze is beslist geen twintig meer. ‘Zesenzeventig’, klinkt het uit de mond van deze rode furie. Goeie hemel. Ik sta perplex!

Als we onze spullen uit de locker halen geeft ze me een leuke tip. ‘Kijk eens op de website van Suzanne Heintz. Dat is zo’n leuk mens! Een kunstenares. Ze werd doodziek van de vraag waarom ze niet getrouwd is. Dus heeft ze haar eigen man en kind geschapen. Ze reist rond met een man en dochter. Het zijn etalagepoppen. Kijk maar, je zult het heel leuk vinden!’

Thuisgekomen ga ik op zoek naar deze fotografe. En inderdaad. De vrouw maakt geweldige foto’s voor haar project: An Ode To Spinsterhood. Wat een creatieve oplossing om al het gezeik te omzeilen, dat je naar je hoofd krijgt als je geen vaste partner hebt! Heerlijk.

Heks had daar destijds haar eigen oplossing voor. Ik ben op mijn negenenveertigste verjaardag met mezelf getrouwd. Heel gelukkig zelfs. Het feest was geweldig. Met bruidstaart en gastenboek. De mooiste dag van mijn leven. De aanloop was niet zozeer frustratie over de druk vanuit mijn omgeving. Die leeftijd was ik toen al ruim te boven. Ik behoorde zonder meer reeds tot de hopeloze gevallen.

Mijn innerlijk huwelijk is geboren vanuit diepe lagen heksenmagie. Een lang en onwaarschijnlijk verhaal met Moeder de Gans in een glansrol. Maar dat vertel ik een ander keertje…….

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: website

Varkenswangen met vijgenazijn en whisky. Natuurlijk glutenvrij, lactosevrij, sojavrij. Heerlijk gerecht getoverd uit mijn heksenketel voedt dierbare vrienden. En een nieuwe naam voor een KRASSE dame….

Slome, lome zondag. Wandelen in een gouden wereld en een Hemelse Salade van Komkommer, Munt en Rozenwater tot besluit. Uiteraard Gluten-, Lactose- en Sojavrij!

Tip van een krachtige roodharige dame; SUPERLEUK: SUZANNE HEINTZ’S, AN ODE TO SPINSTERHOOD. Herkenbare frustratie over vogelvrije vrijgezellenbestaan. Het gevoel dat je je moet verantwoorden voor het niet hebben van een relatie met nakroost. Alsof het gemiddelde huwelijk zo ideaal is…….

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: