Vandaag maak ik een speciaal uitstapje. Eerst drop ik Cowboy in Nieuwegein. Hij volgt een seminar van twee dagen: Business Bootcamp gegeven dor Nisandeh Neta. Daarna zet ik de reis voort richting Breda. Onderweg maak ik een uitgebreide stop bij Noordeloos.
Waar heb je het over, zul je denken. Bestaat er een plaats die zo heet? Jawel! Ergens aan het uiterste puntje van Zuid Holland bungelt een piepklein dorpje met deze naam. Ik weet dat omdat ik er vroeger vaak kwam logeren bij een oudtante van me: tante Geertje.
Deze schat van een vrouw was ‘overgeschoten’ nadat ze haar beide ouders tot aan hun dood had verpleegd. Maar het kan ook best zo zijn, dat ze lesbisch was en zich daarom verre van het fenomeen man hield. Dat het kwam door bepaalde uiterlijke kenmerken geloof ik echter niet. Haar warmte en charme overstegen het feit, dat mijn tantetje met haar ene oog in haar andere broekzak keek.
Oogoperaties bestonden nog niet toen zij een jong meisje was. Dus groeide ze op zo scheel als een uil. Heks was ook reusachtig loens als kind, maar mijn oog is chirurgisch tot de orde geroepen toen ik negen was.
De operatie is niet helemaal geslaagd: Ik kan nog steeds twee kanten scheel op kijken, naar binnen en naar buiten….. Maar dat heb ik altijd als een groot voordeel gezien. Hele schoolklassen heb ik vermaakt met deze ongewone kwaliteit…..
Ons beider scheelheid schiep natuurlijk een band tussen mij en deze oude tante. Maar ook onze liefde voor scrabbelen hadden we gemeen. Ik herinner me een uiterst felle competitie, waarbij we beurtelings aan de winnende hand waren.
Heel gewaagd legde mijn tante het woord gulp. Heks maakte er gulpen van. Het werd overgulpen met veel extra letterwaarde voor mijn tante. En wat maakte ik er toen van? Klierige puber die ik was? Tovergulpen.
‘Maar dat bestaat niet, dat woord,’ zei tantelief. ‘Jawel,’ beweerde Heksje keihard, ‘als je iets uit je broek tevoorschijn tovert, dan ben je aan het tovergulpen……!’ Niet dat ik helemaal doorhad wat ik zei. Ik was een ongelofelijke laatbloeier op dat gebied….
Mijn tante was dan misschien een ijzeren maagd. Onwetend was ze bepaald niet. Een vrouw van de wereld uit een ongelofelijk boerengat!
Als er een baby werd geboren in de familie, dan kwam Geertje kramen. Iets, dat ik later weer bij mijn zussen heb gedaan. Alweer een overeenkomst! Met verbazing zag ze mijn vader dan kokkerellen. Zijzelf kon volstrekt niet koken, al deed ze dagelijks verwoede pogingen in die richting. Er is zelfs een uitdrukking in de familie: ‘Het eten is Geertgaar!’ Hetgeen niet best is. Het is dan net niet rauw.
Mijn vader was een geweldige kok. Verbaasd constateerde ze dat ongewone fenomeen, een kokende man. Om te vervolgen: ‘En toch is het geen lulletje!’
Ik loop vandaag langs het kleine popperige huisje van Tante Geertje. Het is weg! Er staat nu een spuuglelijk nieuwbouwhuis. Gebouwd in 1994. De boerderij van oom Henk Kuil staat er nog. Het is een prachtige oude hoeve met mij volstrekt onbekende bewoners er in. Het huisje van haar schoonzus en zwager is ook verdwenen.
Ach, dat lieflijke ouderwetse huisje van mijn tante. Geen badkamer te bekennen. Koken deed ze op petroleum in de bijkeuken. In het kleine voorkamertje loeide een grote gloeiende kolenkachel. Ze sliep in de eetkamer. Ikzelf maakte gebruik van de logeerkamer op de bovenverdieping. Met een ijspegel aan mijn neus, want buiten die ene kachel was er verder helemaal geen verwarming……
Ik loop het dorpje in. De oude dorpsschool is vervangen door een nieuw gebouw. Opeens zie ik het piepkleine kerkje. Net groot genoeg voor anderhalve man en een paardenkop. Het ziet er verpauperd uit. Vroeger preekte hier een dominee met een spraakgebrek. De goede man had het over de Gailige Gaist en het Klin Gloria.
Het was een zwaar gereformeerde gemeente. Dus de Geilige Maagd bleef ons bespaard….. Evenzogoed lagen we onder de kerkbank gedoken te dweilen van de lach tijdens de dienst. Tante Geertje ook!
Ik zoek het gebouw, waar vroeger de diepvriezer van het dorp in gevestigd was. Als een soort Febokroketten konden de dorpsbewoners hier hun ingevroren tuinbonen en koteletjes uit de muur trekken…. Een fenomeen, dat we in het frivolere Voorschoten niet kenden……
Ik was graag bij deze oude oudtante van me. Ik voelde me op mijn gemak en gezien. Maar net als mijn neefjes en nichtjes tegenwoordig hun heksentante lijken te zijn vergeten, zo ben ik om onduidelijke redenen ooit opgehouden met mijn bezoekjes aan het schone Noordeloos.
Zo reis ik dan door een stukje dierbaar verleden naar Breda. Daar ligt in een winkel een mooie macrolens op me te wachten. Voor een zeer zacht prijsje…..
’s Middag struin ik met Varkentje door de bossen rond deze mooie stad. Ik wandel met een oud dametje en haar grijze Beagel. Ik klets met een andere dame op leeftijd over haar verleden in Leiden, als jong meisje op kamers bij een hospita in de Morsstraat.
Ik weet waarschijnlijk om welke hospita het gaat. Een berucht mens. De schrik van vele oud-studenten….. Een vroegere vriend van Heks woonde lang geleden bij dit secreet in huis!
Op een terrasje midden in het bos begin ik lekker aan dit blog te schrijven. Straks haal ik Cowboy op bij zijn succesgoeroe. We gaan nog uren de oren van elkaars kop kletsen over onze ervaringen deze dag. Maar nu geniet ik nog eventjes van het stille bos, de mooie uitspanning en het heerlijke zonnetje!
Het afgelopen weekend stond in het teken van vroeger. Het begon al op vrijdag met een tochtje naar het dorp, waar ik ben opgegroeid. Het is helemaal niet ver van Leiden, in feite ligt het er pal tegenaan, maar ik bezoek het zelden.
Een paar maanden geleden kwam ik er echter plotseling weer terecht, omdat een achterneef ter plaatse een IT-bedrijf heeft. Hij nam mijn computer onder handen en realiseerde een geweldige upgrade van de schijfruimte. Ik zou er weer jaren tegenaan kunnen. Helaas is het apparaat opnieuw gecrasht…….
Een andere vriendin
Ik geef mijn Apple-tje af en ga eventjes winkelen in de ‘Make Up Outlet’, een geweldige winkel, waar je voor een habbekrats de meest fantastische smeerseltjes en geurtjes op de kop kunt tikken. Vandaag vind ik paarse eyeliner van een goed merk en een mooi lidpotlood. Voor een flutprijsje. De vrouw in de winkel herkent me van een kijkje naar haar koopwaar afgelopen december. Bij mijn vorige bezoek aan het dorp en aan de achterneef.
met deze vrouw heb ik een paar jaar de slappe lach gehad
‘Wat heb je toch een grappige zaak,’ complimenteert Heks haar, ‘Ik vind hier altijd iets van mijn gading. Is het niet verleidelijk, al die lekkere verwenproducten?’ Ik kijk in haar compleet naturel gelaat. ‘Haha, dat zou je denken, maar ik gebruik helemaal niets.’ Ze glimlacht haar mooie gezicht open. ‘Ik gebruik noch make up, noch geurtjes, noch enige vorm van dag- of nachtcrème. Echt helemaal niets.’
De leraar wiskunde schreef ook een versje
Als vrouw en lekenexpert op het gebied van vrouwelijke huidverzorging kan ik je verzekeren, dat dit echt heel zeldzaam is. Ik heb nog nooit een vrouw ontmoet, die helemaal niets smeert op enig lichaamsdeel. Laat staan een dame, die nooit een lippestiftvleugje of parfumzweempje om zich heen heeft dansen bij het uitgaan. Zelfs de meest doorgewinterde ijzeren maagd heeft nog wel een potje Nivea in de kast staan durf ik keihard te beweren.
De lerares Nederlands
Behalve deze vrouw met haar Outlet van al dit soort superverleidelijke producten……. Uniek!
Denk nu niet, dat ze er ook geen bal van af weet. Ze is een uitstekend verkoopster. Geraffineerd brengt ze een geweldige dagcrème van Helena Rubinstein onder mijn aandacht. Met een hoge beschermingsfactor tegen de zon. Altijd handig als je veel met een hond buiten loopt. Ik neem dus maar een potje mee om uit te proberen…..
Deze oude vriendin is al lang geleden overleden
Later die middag loop ik over de markt van Voorschoten om mijn computer weer op te halen. Dit is echt jeugdsentiment. Als puber ging ik elke vrijdagmiddag met mijn vriendinnen naar deze markt. Met een enorme boodschappenwaslijst geschreven door mijn moeder in haar kriebelige handschrift. Bij Jamin haalde ik genoeg biscuit en chocolade voor ons gezin om het een week op uit te zingen.
Met mijn vriendinnen slenterde ik daarna eindeloos over de bescheiden markt onder het genot van een zak ‘Snippers’: Restanten mislukte stroopwafel, overgebleven op de bakplaat. Dit was mijn uur van vrijheid. De rest van het weekend was ik weer volledig van mijn ouders. Door de week was ik van de school. Maar dat uurtje op vrijdagmiddag was van mij. Helemaal van mij.
Mijn leraar Duits was dol op Heks
Halverwege de markt kom ik een oude vriendin tegen. ‘Ha Heks, wat leuk. Lang niet gezien! We komen elkaar gemiddeld eens per tien jaar tegen!’ Ze nodigt me uit voor een kopje thee bij ‘Het Wapen van Voorschoten’.
‘Hoe gaat het met je? En met de liefde?’ Sinds mensenheugenis heb ik eindelijk weer een leuk verhaal te vertellen op dit terrein. Ook mijn vriendin is gelukkig in de liefde tegenwoordig. We hebben allebei een bobbelig traject afgelegd op liefdesgebied. Zij heeft in tegenstelling tot Heks van jongs af aan altijd samengeleefd met haar partners.
Ook mijn leraar Engels was een fan van me. Deze man heeft ongelofelijk veel voor me betekent
‘Toen ik veertig werd besloot ik nooit meer samen te gaan wonen. Om te zorgen, dat ik het echt niet zou doen, heb ik het appartement waar ik toen ging wonen grondig verbouwd.’ Deze tengere kleine vrouw is echt heel erg handig. Ze werkt in een Bouwmarkt…. ‘Ik heb een muur verplaatst, zodanig, dat er alleen maar een eenpersoonsbed in mijn slaapkamer past.’
Heks ligt dubbel van de lach,. Zo, dat is redelijk extreem. Ik vind het geweldig. ‘Maar nu denk ik er toch over om met mijn vriend te gaan samenwonen. Ik werk alleen maar om dat huis te kunnen betalen en mijn verf en andere materialen.’
Mijn oude maatje kan prachtig schilderen. ‘Weet je Heks, ik heb nu eindelijk mijn onderwerp gevonden. Na vijftig jaar! Ik schilder Balinese mensen. Ik heb natuurlijk mijn roots op het Islamitische Java, maar daar kom ik niet graag. Het Hindoeïstische Bali daarentegen……Elk jaar ga ik er samen met mijn geliefde op vakantie. Zo is het begonnen….. Waarom zo laat? Ik had veel geld kunnen verdienen met mijn kunst, als ik eerder zover was geweest!’ Ze schatert het uit.
Ik ben blij, dat het schilderen haar zo goed vergaat. Als jonge vrouw toverde zij ooit met haar magische penselen prachtige vlinders op het plafond van mijn meisjesslaapkamer.
Ook hier heeft mijn jeugdvriendin een prachtige vlinder geschilderd
‘Ik ben met mezelf getrouwd, toen ik 49 werd,’ vertel ik haar, ‘Met een heus huwelijksfeest voor familie en vrienden. Compleet met grote bruidstaart, bruidsmeisjes en een heuse bruidsjonker. En zelfs een gastenboek.’ Daar moet zij dan weer hartelijk om lachen. Met de belofte om een keertje met elkaar ouderwets over het strand bij Wassenaar te gaan wandelen nemen we afscheid.
Waarschijnlijk had deze klasgenoot een stevig oogje op Heks….
Als ik mijn computer heb opgehaald, besluit ik spontaan om even bij de moeder van mijn Schotse jeugdvriendin langs te gaan. Net als vroeger. Na de markt streek er altijd een hele horde snaterende pubermeiden neer in haar huis. Met haar eigen dochter als stralend middelpunt.
We zetten enorme potten sterke Engelse thee met melk. Om daarna in de royale speelkamer van dit uit twee ruime aan elkaar geplakte flats bestaande appartement muziek te maken en te klessebessen. In feite konden we doen wat we wilden in dit huishouden van Jan Steen.
Deze kleine edoch zeer pittige vrouw gaf ons dan vaak wijze raad met dat typische lage stemgeluid van haar, als we met enorme mokken thee om haar overvolle keukentafel zaten. ‘Zeg nooit dat seks vies is. Het is het mooiste, dat je kunt meemaken met de juiste persoon,’ als we bijvoorbeeld giebelend zaten af te geven op dit onderwerp.
Mijn jeugdvriend Pluim
‘Meiden,’ dreunde haar stem streng, ‘Als kind ben je van je ouders en voor je het weet ben je opeens getrouwd met een man. Moet je weer rekening houden met hem. Zorg dat je in de tijd hiertussen helemaal op eigen benen komt te staan.’
‘Toen ik zo oud was werkte ik als maatschappelijk werkster in Schotland. Ik reed in mijn eentje op mijn motor door die volstrekt afgelegen gebieden van de Highlands in het weekend. Ik had gerust een week dood aan de kant van de weg kunnen liggen, voordat iemand me zou gaan missen. Dat gevoel moet je ooit kennen in je leven! Laat het je niet afnemen! Eis het op.’
Mijn Schotse vriendin
Mijn boezemvriendin, haar dochter, sloeg die raad natuurlijk in de wind. Ze kreeg nog op de middelbare school verkering met haar huidige man. Het was toen nog min of meer mijn vriendje, dus het was een uitermate lullige ontwikkeling in onze vriendschap. We zijn het nooit meer helemaal te boven gekomen…. Heks daarentegen heeft goed geluisterd naar dit advies. Misschien wel iets te goed….
Vol verwachting bel ik aan op het oude adres. Ik heb de moeder van mijn jeugdvriendin anderhalf jaar geleden voor het laatst gezien. Op de begrafenis van de schoonmoeder van haar dochter.
‘Hallo,’ loeit ze door de intercom. Ik schreeuw mijn naam. Net als vroeger. Loop door het naar zeep geurende trappenhuis. Bovengekomen roept ze me tegemoet, dat het absoluut niet uitkomt. ‘Ik sta op het punt om naar Schotland te vertrekken!’ Oei. Ik herinner me, dat ze dan uitermate gestresst raakt en je om het minste of geringste de mantel uitveegt…..
Een vriendin van later datum
Hoe is het toch mogelijk, dat er zo’n zware stem uit zo’n klein vrouwtje komt. Het blijft verbazingwekkend. We drinken toch gezellig een snelle kop thee. In vogelvlucht nemen we het wel en wee van haar kinderen en kleinkinderen door. Intussen zit Ysbrandt zo ongeveer bij haar op schoot. Hij is helemaal gecharmeerd van deze kleine stoere dame van 81!
Deze jeugdvriend maakte me altijd verschrikkelijk aan het lachen.
‘Hoe reis je naar Glencoe?’ ‘Met de auto natuurlijk, Heks. En met de boot. Normaal gesproken helpt Jongste Zoon me met inpakken, maar hij is verhinderd.’ Wat een onderneming op haar leeftijd. Op elke leeftijd eigenlijk. Het is een reis om de wereld weet ik uit ervaring.
Mijn Schotse vrienden schreven dit liedje
Wat heerlijk om haar lieve gezicht weer eens te zien. Ze vertelt over haar hond, die helaas onlangs is overleden. Een Newfoundlander van een kilo of zeventig. Wel een hele grote hond voor zo’n klein dametje….
Als ik afscheid neem, klimt Ysbrandt op haar schoot. Hij wil niet mee naar huis! ‘Ik ga lekker met deze dame mee naar Schotland, Heks. Volgens mij krijg ik het heel goed bij mijn nieuwe baasje. Kijk maar hoe leuk we het nu al hebben.’ Wat krijgen we nu? Uiteindelijk lijn ik hem maar aan en dwing hem mee naar buiten te gaan. Wat een mafketel is het toch. Helemaal in love met dit vieve wijfie.
Een van hen was hier een paar weken geleden nog!
Op weg naar huis laat ik Ysbrandt nog eventjes lopen in een bos, waar ik veel liep als puber met onze toenmalige hond. Vlak bij het huis, waar ik ben opgegroeid. Deze middag hangt aan elkaar van jeugdsentiment. En het weekend moet nog beginnen. een dag later zal ik de reünie van mijn studentenvereniging bezoeken. Een goed begin is het halve werk……
Het is avond. Ik mijmer over sterke vrouwen. Over de angst voor het vrouwelijke. Zowel die van mannen als vrouwen. Denk maar aan de heksenverbrandingen ten tijde van de inquisitie. De tijd, waarin de Godin in ons werd vermoord. Die grondige poging van de katholieke kerk om het vrouwelijke in religie uit te roeien. Een middeleeuwse holocaust…… ( Het woord holocaust betekent letterlijk brandoffer )
Het is niet goed gelukt, want door de achterdeur kwam de Moeder van God weer binnen. Als maagd weliswaar. De rest van het vrouwelijke komt er nog steeds niet al te goed af. De vrouw van Jezus, Maria Magdalena, is nog steeds een hoer. De maagd, de moeder en de hoer. De drie archetypes waar we het wat die kerk betreft mee moeten doen…..
Heks heeft zich altijd verbaasd over dit fenomeen. Hoe is het toch mogelijk, dat meer dan de helft van de mensheid ( Vrouwen zijn nog steeds in de meerderheid qua geboorte geloof ik . Hoewel: In China worden natuurlijk wel veel meisjes weggegooid tegenwoordig…) als tweederangsburgers worden behandeld. Bijna overal ter wereld geldt, dat je beter als man, dan als vrouw kunt worden geboren. Of je nu zwart, rood, wit of geel bent! Vrouwen zijn wereldwijd de meest gediscrimineerde groep.
Het begint er al mee, dat hun hoge stemmen niet serieus worden genomen ( blijkt uit wetenschappelijk onderzoek ). En dan hebben we nog niet eens iets inhoudelijks gezegd!
Zelfs in Nederland, dat de naam heeft geëmancipeerd te zijn, hetgeen nogal tegenvalt in de praktijk, hebben vrouwen maar een fractie van het pensioen van mannen. Ik hoorde laatst de cijfers en schrok me dood. 20 % of iets dergelijks. Maar terwijl ik het opschrijf, slaat de twijfel weer toe. Dat is toch niet echt zo? Volgens mijn vriendin She, zij is goed op de hoogte van de cijfers en statistieken, is het schrikbarend.
Maar als er een groep vrouwen op het Binnenhof demonstreert om wat extra geld voor vrouwen in ons landje los te peuteren, omdat deze wel erg onder het bestaansminimum dreigen te verdwijnen, staat een irritant mannetje van PowNews hen belachelijk te maken. ‘Domme vrouwen, denken dat ze zomaar geld krijgen, hahaha!!’ Zonder zich ook maar een seconde te verdiepen in de achtergrond van dit verzoek.
Een van de meest treffende gebeurtenissen rond de positie van de vrouw vond ik de heisa rond de Amstelveense burgermeester Fred de Graaf en de billen van Maxima. Eerst wordt deze dame koningin. Claus schopte het niet verder dan prins, Bernard bleef ondanks al zijn ambities slechts prins. De man van koningin Wilhelmina? Prins! Stel je voor, dat ze koning waren geworden. Dan had hun vrouw in hun schaduw gestaan!
Maxima koningin maken is wat mij betreft minachting voor de vrouw. Koningin zijn betekent niets, zodra er een koning in de buurt is! De billen-affaire toont demonstratief aan, dat de titel ook al niets betekent, zodra er een willekeurige man in de buurt is. Vooral niet, als het een willige en keurige burgermeester is!
Op Koningsdag 2014 zit burgermeester Fred de Graaf in het zicht van de camera aan de billen van onze huidige koningin. De beelden gaan de hele wereld over. Heks heeft ze ook gezien. Een vrouwelijke politica, stijl donker haar, brilletje, ik kan eventjes niet op haar naam komen, verdedigt de burgervader in een televisieprogramma. Ze kent hem goed, zegt ze. Hij zou zoiets NOOIT doen. Het was vaderlijk bedoeld, die hand.
Maar een uiterst hilarische compilatie van Sander van Pavel maakt die bewering twijfelachtig. Het blijft namelijk niet bij die ene ongelukkige keer. Je ziet de hand van de gewraakte burgermeester bij voortduring rond de flanken van Maxima fladderen. Als een enorme vlinder rond een exotische, geurige bloem. Of een dronken dar rond een koninginnebij. Een ouwe bok op zoek naar dat frisse groene blaadje…..
Dat de vrouw hem verdedigt verbaast me niet eens zoveel. Misschien heeft ze veel aan hem te danken. Of huldigt ze het standpunt, dat het er nu eenmaal bijhoort voor ons vrouwen, die ongewenste intimiteiten. Dat gesnoep van allerhande bijdehandjes. Zogenaamd vaderlijk bedoeld. Nou, als mijn vader zo had lopen doen tegen mij of mijn vriendinnen had ik er toch een bloedhekel aan gehad! En me kapot geschaamd.
Gelukkig zat de vader van Heks alleen maar veelvuldig te knuffelen met mijn moeder. ‘De Tortelduifjes’ werden ze genoemd….
Wat me wel verbaast is dat het incident in no time in de doofpot is verdwenen. Wat zou er gebeurd zijn, als iemand zo had lopen aaien over de billen van Willy? De kont van de koning? Was dat ook zo gemakkelijk van de tafel geveegd? Maar ja, dat is een KONING he? En een man!
Heks ging destijds in elk geval over haar nek van die de Graaf. Hoe is het mogelijk, dat je je en plein publiek zo totaal niet bewust bent van wat je eigen handen doen op de billen van de koningin? Hij is er blijkbaar zo vaak mee weggekomen, dat hij het niet eens meer in de gaten heeft. Misschien is de eerder genoemde politica wel ervaringsdeskundige in dit geval…..
Eén ding weet ik vrijwel zeker. Maxima baalde vast als een stekker. Het zal je maar gebeuren. Ben je jaren bezig een goede reputatie op te bouwen. Neem je je job hartstikke serieus. Heb je het zelfs tot koningin geschopt, ook als is die titel een wassen neus, zodra er een koning naast je staat. Staat zo’n kwal van een kerel over je kont te aaien, alsof je een geit bent. Of een dikke Hollandse melkkoe.
Heeft iemand zoiets wel eens bij Beatrix geflikt? Vast niet! Zij hield de mensen op armlengte afstand. De enige, die daar ooit doorheen is gebroken is onze nationale knuffelmarokkaan, Ali B, met zijn beroemde hug van Hare Majesteit. Waar overigens niets op aan te merken was, behalve dat het niet in het protocol rond het Koninklijk Huis past. Die konthand past daar blijkbaar prima in. Maar ja, daar zit dan ook geen Marokkaan aan vast, maar een oerHollandse politicus!
Koninklijke vrouwen zijn dus ook niet veilig voor ongewenste intimiteiten. Hoge konten vangen veel hand!
De ongelijkheid, waarmee tegen mannen en vrouwen betreffende dit soort dingen wordt aangekeken heeft me ook altijd verbijsterd. Als vrouw daalt je waarde enorm, als er iemand aan je zit. Ook al is dat ongevraagd en ongewenst. Jij bent dan zelf een slet. Er zijn landen, waar vrouwelijke slachtoffers van verkrachting worden gestenigd! Alsof ze zelf iets fout hebben gedaan!!!
Een man is al snel stoer, wat hij ook uithaalt op dat gebied. Natuurlijk staan excessen zoals gewelddadige verkrachting en seks met minderjarigen in laag aanzien, maar ze komen met heel veel weg! Heel veel grensoverschrijdend gedrag wordt weggewuifd: Ze zal ze zelf wel gewild hebben…. !!! Ook is een man met veel verschillende seksuele partners is nog steeds een bink. Een vergelijkbare vrouw is een sloerie!
Rond het voorval met Maxima heeft gelukkig niemand beweerd, dat ze er om heeft gevraagd. Dat is alvast iets. Niemand heeft geroepen: ‘Maar je zag er ook wel erg sexy uit. Je rook zo heerlijk. Je hebt zo lief naar hem gelachen. Kortom: Je hebt het uitgelokt!
Maar ja, onze zogenaamde koningin heeft ook regelmatig boter op haar hoofd. Neem nu het incident met Ingrid Waldring-Bouterse, de vrouw van de Surinaamse president. Deze ‘onbedoeld genomen foto’ ( Huh? Ja, zo kletst de RVD zich er weer uit! ) toont een vrolijk in de camera lachende Maxima naast de gade van deze omhooggevallen crimineel.
Onbedoeld gezellig samen op de foto
Het is natuurlijk lastig voor Maxima om onderscheid te maken tussen politici en boeven, gezien haar opvoeding. Zorreguieta is buiten een zeer omstreden figuur ook nog eens haar vader. De verregaande loyaliteit van een kind ten opzichte van hele foute ouders is spreekwoordelijk. Misschien heeft dit oogklepgedrag meegespeeld in de kwestie met de vrouw van Bouterse.
En dan is het ook nog eens zo, dat er altijd wel een camera in de buurt is in het leven van een koningin! Lijkt me vreselijk overigens. Wat een leven! Zo is ook dit vrolijke moment voor het oog van de camera door iemand vastgelegd en vervolgens op Facebook gezet. Had ze het niet had kunnen vermijden? De andere kant op kijken? Tong uitsteken? Zo moeilijk is dat toch niet! Want dit is een beetje dom……
‘oog om oog, hand om hand’
Heks mijmert over de Godin. Hoe ze de kracht van deze godheid vaak in zich voelt. Het is het beste schoonheidsmiddeltje, dat er bestaat. Soms danst deze dame in mijn passen, straalt ze in mijn gezicht, verblind ze jou met mijn glimlach. Mijn dieren houden ook van de Godin in mij. Ze koestert hen met oneindige liefde in mijn armen, streelt hen door mijn gloeiende handen!
Het is zoiets als wat Thich Nhat Hanh over Boeddha zegt: ‘I let the Boeddha walk in me.’ Een soort vrouwelijke variant. Ik laat de Godin in mij dansen, zingen, lachen en liefhebben. Thay heeft het heel vaak over Moeder Aarde, deze oude wijze man heeft donders goed in de gaten hoe belangrijk het is, dat het respect voor het vrouwelijk terug komt in deze wereld. En dat dat niet alleen belangrijk is voor vrouwen.
Iedereen heeft er baat bij. Het vrouwelijke, dat beschermt, koestert, baart, zorgt: We hebben het allemaal nodig! Niemand kan leven zonder deze kwaliteiten in zijn of haar leven. Ook kan geen enkele maatschappij bestaan zonder deze basis.
Heks pleit voor een herwaardering van het vrouwelijke. Respect voor de vertegenwoordigsters hiervan: Vrouwen. Maar ook waardering van deze kwaliteiten in de man. Als mannen de Godin in zichzelf terugvinden, hoeven ze ook niet zo bang te zijn voor haar afgevaardigden hier op aarde.
De spirituele leraren van Heks zijn allemaal toegewijd aan het vrouwelijke. De boeddhistische Thay met zijn aandacht voor Moedertje Aarde. De animistisch christelijke Alex Orbito met zijn White Lady. Mijn eigen studenten eccelsia, waar god ook een vrouw is…..
Vrouwen en mannen verschillen maar 1 luttel chromosoompje van elkaar uiteindelijk! Waar de vrouw twee X-chromosomen heeft om haar geslacht te bepalen heeft de man naast de x ook een y.
Het goddelijke is groter dan een chromosoom lijkt mij. Zeggen dat god een man is of mannelijk gaat voorbij aan vrijwel de hele schepping. Het lijkt me meer voor de hand liggen, dat dat afwijkende chromosoompje is geschapen voor de gezonde verspreiding der genensoep. Dat verklaart mijns inziens ook dat gegrabbel en gegraai. De man wil zijn zaad verspreiden! Dat is de core business van vele heren!
Politiek zou dit gedrag aan banden moeten leggen, in plaats van eraan mee te doen, zodat de wereld bewoonbaar blijft voor ons vrouwen. Vrouwelijke politici zouden handtastelijkheden moeten afkeuren in plaats van goed praten!
De man als variant van de vrouwelijke basismens. Een hele leuke variant, maar geef em niet de overHAND…. Vooral niet in de functie van burgervader 🙂
Vrijdagavond geeft Frogs een feestje. Om 6 uur meldt Cowboy zich in Huize Heks. Ik lig in bed uit te puffen van de wekelijkse wasbeurt van mijn hondje. Het arme schaap heeft last van een parasiet en moet dientengevolge de meest vreselijke behandelingen doorstaan. Zoals deze aanval met pure chemicaliën. Gewapend met huishoudhandschoenen ga ik hem te lijf met Tactil, een onschuldig klinkend bijtend gif.
Wij houden van deze olifantengod!
Gelaten ondergaat hij de behandeling. Na het bad gaan we dan eindeloos door de stad lopen totdat de ergste gifdampen zijn verwaaid. Een uitputtend ritueel. Baas en hond beiden tot het uiterste getergd door de bijverschijnselen van dit effectieve paardenmiddel.
Geometrie en kleur
Mijn lief en ik eten samen en buiken uitgebreid uit. Dan gaat mijn schatje nog eventjes op stap met mijn varkentje, terwijl ik me hul in feestelijke kleding en parfum. Kwastje erover en ik kan er weer helemaal mee door.
Cowboy en Heks?
Als we bij Frogs arriveren blijken we heel erg laat te zijn. Dit komt voornamelijk, omdat werkelijk iedereen heel vroeg gekomen is. Het is supergezellig, zoals altijd op de feestjes van mijn goede vriend. Ik ben een enorme voorstander van verjaardagspartijtjes. Al je geliefden en vrienden bij elkaar. Er ontstaan nieuwe contacten. De onderlinge band wordt versterkt. En het is nog hartstikke leuk ook! Zowel om te geven als om bij te wonen….
Kleurig lachebekje
Mijn vriendin Elfje is er ook. ‘Jou moet ik nog even spreken, onder vier ogen…’, zegt ze dreigend. Oeps, ik heb nagelaten een berichtje van haar te beantwoorden, waarin ze me vroeg of ik van plan was om naar ‘Landjuweel’ te komen. Heks zat toen in Antwerpen…
We zijn dol op onze vriend de eenhoorn
Terwijl we naar de keuken lopen tovert ze een enorm pak tevoorschijn. ‘Hier loop ik al maanden mee rond! Ik heb het gemaakt, nadat ik jouw brief uit Frankrijk had gekregen. Wat een geweldig pakket was dat! Ik liep helemaal over van liefde daarna. Vandaar!’
En dan doe je em open….
Ze geeft me een prachtig versierde doos. Helemaal volgeplakt met plaatjes. ‘Een Wensdoos!’ roep ik uit. Want ik herken onmiddellijk haar geslaagde poging toe te treden tot de gelederen der Wensdoosmakers. Ik maak die dingen al jaren. Links en rechts bestaan mensen, die er eentje in hun bezit hebben. Maar ik heb er nog nooit één gekregen!
Onze grote vriend Ganesha met twee Peruaans uitziende zielzussen
Een Wensdoos werkt als volgt: Bekijk de doos aandachtig. Een goeie Wensdoos staat bol van de symbolen en magische afbeeldingen. Door ze in je op te nemen, breng je de magie goed op gang. Draai de doos om en om in je handen, zodat je alle kanten in het vizier krijgt. Wensdozen hebben geen onder of bovenkant. Maar je kunt ze wel openmaken…..
Open de doos en speel met de inhoud. 😉 Het verdient aanbeveling om een zeker ritueel uit te voeren met hetgeen zich in dit magische voorwerp bevindt. Maar omdat elke Wensdoos anders is, laat ik een algemene beschrijving hiervan achterwege.
Fluister je wens in de doos en sluit deze onmiddellijk. Nu volgt zorgvuldig schudden, vergelijk het met het potentieren van een homeopathisch medicijn. Hoe meer je je wens verdunt, hoe sterker de werking…..
Laat de Wensdoos op een onopvallende plek staan, totdat je helemaal vergeten bent, dat je iets te wensen hebt. Als je nu per ongeluk de doos opent komt je wens uit. In elk geval uit de doos. Gegarandeerd succes!
Vrolijke eenhoorntjes van suikergoed
In mijn prachtige Elfjes-exemplaar zit een enorme bos geel nephaar. Heel handig voor een bad-hair-day. Of als tijdelijk hip oksel/schaamhaar! Ook zit er een rood mondje in, dat blijkt een pleister te zijn. Voor als ik een keertje pijn heb: Kusje erop! Maar ook handig indien ik chagrijnig ben. Dan plak ik em gewoon op mijn gezicht.
Vervolgens springt een schitterend boek over kristallen schedels in het oog. Ik dacht dat ik alles wat er op dat gebied verschenen is in mijn boekenkast had, maar deze auteur ken ik niet!
Pleister voor op de wonde
In een gouden pakje vind ik geurend hout, Palo Santo. Heerlijk, ik ben daar dol op. Dan is er nog een klein satijnen zakje met een eenhoorntje er in. Maar hij is niet de enige hier aanwezige eenhoorn. Er zijn ook nog wat exemplaren van papier en suikergoed 🙂
Natuurlijk zweeft er ook een elfje tussen alle andere bewoners van deze droomdoos…..
Het hart van dit kunstwerk
Heks raakt niet uitgekeken op haar geschenk. Vrienden voegen zich bij ons in de keuken en kijken bevreemd naar dit tafereeltje. Wie is er nu eigenlijk jarig? En wat is dit voor een wonderlijk cadeau?
Heks raakt niet uitgekeken
Aan de binnenkant van het deksel waakt Ganesha over al mijn toekomstige wensen. Aan weerszijden prijken twee kleine Zuidamerikaanse dametjes. Dat zijn wij, Elfje en Heks. Twee zielzussen in hun eigen magische universum.
Dank je wel, lieve zielzus, soulsister….. Love you!
Afgelopen week ga ik eventjes bij de boer langs, waar ik ThayThay en Aafje ooit vond. Met nog een derde katje, dat helaas al snel overleed. Heks was ontroostbaar. Maar ze kreeg een Boeddhistische begrafenis hier op het terrein van het klooster. In een heel mooi versierd doosje. Begeleidt door een vrouw, die begrafenisondernemer is in haar dagelijkse leven…..
De boer kijkt raar op, als ik uit mijn knalgele autootje spring. Alsof hij water ziet branden.
>
‘Wat ziet hij er goed uit’, denk ik bij mezelf als hij me breed lachend meetroont naar iets, dat ik MOET zien. ‘Viens voir!’ roept hij, alweer met een stralende lach. Dan zie ik het. Hij heeft een nieuw gebit. Nee, sterker nog: Hij heeft nu een gebit. Vorige keer zaten er niet veel tanden in zijn mond, hetgeen hem jaren ouder maakte. Wat fijn voor hem.
‘Misschien is hij ook wel verliefd’, denk ik bij mezelf, ‘Net als ik en Cowboy…’
We lopen naar de boerderij, Vlak voor de deur volgt de tweede verrassing. KITTENS. Wel zes exemplaren. Prachtige witte boskatjes. Goddank met een moeder deze keer. Wat een schatjes!
‘Ik neem er geen mee naar huis, hoor!’ roep ik uit, alweer in verleiding gebracht. ‘Ik heb het mijn vrienden moeten beloven!’ En Ferguut, de zwarte panter. Als ik weer met een exemplaar aankom gaat hij echt ergens anders wonen, vrees ik. Nou, ik weet het eigenlijk wel zeker.
‘Ik kom nog een keertje langs, dan drinken we iets en gaan we weer over spirituele boeken praten’, beloof ik. Deze man leest alles wat los en vast zit op dat gebied. Vorige keer heeft hij me zijn gehele boekenkast laten zien. Ik was diep onder de indruk. ‘Doe de groeten aan je broer!’ Zo nemen we afscheid. Intussen heb ik al heel wat gegadigden om poesjes te gaan knuffelen. onder andere de non, die net als Heks ook zoveel van katten houdt.
‘Zou je me kunnen helpen met een kat hier in het klooster? vraagt ze, als ze erachter komt, dat ik met katten kan praten. ‘Natuurlijk, wat is het probleem?’ Het blijkt om een jong katertje te gaan, Winston. Sinds enige tijd bijt hij. Venijnig! We bespreken het geval en Heks geeft advies. Volgens mij is Winston boos, omdat zijn moeder, de poezennon, een tijdje op reis is geweest.
De volgende dag steekt hij vlak voor mijn auto de weg over. Ik zie alleen zijn achterkant in de bosjes verdwijnen. maar wat blijkt? Vanaf dat moment bijt hij niet meer! De non is dolblij. later komt zelfs Moeder Overste me bedanken, het nieuws heeft snel de ronde gedaan.
Nou ja, hoe het dan ook gekomen is, belangrijkste is, dat ie niet meer bijt. Ik verdenk mijn gevederde vrienden van zekere interventie. Of misschien ben ik wel een betere kattenfluisteraar dan ik zelf in de gaten heb. Wie zal het zeggen.
Mijn panter is in elk geval al een week niet gesignaleerd door de oppas. Dus daar moet ik ook maar eens grondig mee gaan fluisteren…..
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.