Woensdagavond fiets ik naar Kras. VikThor draaft naast me, springt sloot in, sloot uit. We gaan weer mediteren met onze Sangha voor Kneusjes. Heerlijk.
‘Oh, Heks, je hebt me toch zo geïnspireerd om te gaan kokkerellen. Kom kijken wat ik allemaal heb gebrouwen,’ Kras drukt me een glas verrukkelijk versgeperst sap van watermeloen en sinaasappel in de hand. We lopen naar de keuken. Daar staat een enorme kruimeltaart met zomerfruit. Mmmmmmm…….
De koelkast gaat open. Ook daar een keur aan lekkere vrij heksige brouwseltjes. ‘Ik begin eindelijk een beetje te eten zoals ik altijd wilde eten. Daar ben ik zo blij om!’
Mijn vriendin gaat net als ik gewoon een hele middag aan de haal met allerhande groenten en fruit. ‘Ik ga liever een keer per week flink over mijn grens, zodat ik wat te bikken heb….’ geef ik toe.
Doorgaans zaag ik ook nog een vinger bijna van mijn hand af. Eigenlijk zou ik er van tevoren een paar pleisters op moeten plakken! Alleen weet ik nooit welke vinger het deze keer gaat worden. Allebei mijn handen preventief intapen is echter geen optie……
‘Ja, dat heb ik ook. Ik crepeer nu ook van de pijn. Maar ik heb het toch maar mooi voor elkaar gekregen!’ Mijn maatje is bepaald geen zeikerd. Dat realiseer ik me nog eens extra goed als ze eventjes later schreeuwend opstaat. ‘M’n knie is aan vervanging toe,’ verklaart ze droog.
‘Kom, we gaan zitten,’ ik pak mijn bel en klankschaal uit mijn tas en zet de timer van mijn telefoon op veertig minuten. ‘Zal ik eerst een stukje voorlezen?’ Kras neemt Thays boek over Boeddha’s leven van me over. We zijn er onlangs in begonnen en lezen elke week een stukje.
Rustig kabbelt het verhaal voort over een jongeman, die bij Boeddha in de leer komt. ‘Tot hier?’ Kras kijkt vragend, ‘Nou ja, het maakt ook niet zoveel uit, het is niet bepaald een spannende thriller, waarvan je perse wilt weten hoe het afloopt!’ We grinniken. Het is een heerlijk boek, maar inderdaad. Geen spanning en sensatie 😉
Heks geeft een ram op de klankschaal. De timer tikt minuten weg. Wij hebben het niet in de gaten, diep verzonken in meditatie als we zijn. ‘Zo fijn!’ roepen we achteraf tegen elkaar, ‘Nog even darmen delen?’
Heks heeft moeite met zichzelf. ‘Ik vind mezelf niet meer leuk. Ik ken mezelf niet terug. Ik kan zo terugverlangen naar de Heks, die zo gemakkelijk van iedereen kon houden. Die anderen voorop zette. Die wist waar het om gaat in het leven. Die volledig vanuit haar hart probeerde te leven….’
Ik weet dat het een fase is, datgene waar ik in zit. Alles gaat uiteindelijk weer voorbij. Impermanence, letting go, non desire, Nirvana……. Ook zal ik er beter uitkomen. Mijn grenzeloze manier van aanpak was nu eenmaal niet erg gunstig voor mezelf. Daar is nog veel winst te behalen…..
‘Heks, ik ben zo blij met jou. Jouw prachtige Wensdoos heeft me zo geïnspireerd. En ons reisje naar Biezenmortel heeft zoveel in gang gezet. Anders was ik deze traditie nooit tegengekomen. Ik vind het heerlijk dat Thich Nath Hanh zo’n rebel is. Het spreekt me geweldig aan. Het past me als een jas!’
We lopen intussen rondom het golfveld. Het schemert. VikThor springt weer sloot in, sloot uit. Lucas en Lotje sukkelen opgewekt aan de lijn voor Kras uit. We lopen een gigantische ronde. Het verstilde landschap dringt in onze botten. ‘Oh, wat heerlijk,’ zuchten we om beurten.
Als Kras haar scootmobiel in de schuur rijdt, zie ik hoe ongelofelijk moe ze eigenlijk is: Ze knalt bijna van de loopplank af! Heks is ook kapot. En precies op dat moment schiet de schuurdeur in een stuk hang en sluitwerk bedoeld om em open te houden. Tijdelijk. Niet voor eeuwig.
Helaas denkt dat hang-en sluit-stuk er heel anders over. Hardnekkig heeft het zich om het verbindingsstuk aan de deur geklonken. Wat we ook proberen, hij geeft geen krimp! Kras rent in en uit met haar pijnlijf. Ze ramt op het verbindingsstuk met een bijl. Snort een elektrische schroevendraaier op om het op die manier te proberen……
Heks schijnt bij met haar Iphone. Ik bestudeer het onding en zie waar de schoen wringt bij dit stuk verdriet van een scharnierende wanconstuctie. Dit gaat ons nooit lukken. Hier zijn onvervalste spierballen voor nodig. Goddank hoor ik de superaardige buurjongen scharrelen op de oprit naast die van mijn vriendin.
Zo eindigt de avond in chaos. De buurjongen stort zich op het probleem en Heks poetst de plaat. Het is intussen al ruim over elven en we moeten nog terugfietsen naar de stad. Door de motregen.
‘Is het OK als ik wegga?’ ik kus Kras op haar wang. Ze glimlacht afwezig. De buurjongen stroopt zijn mouwen op.
Traag peddel ik terug naar de Leidse binnenstad. Over het prachtige polderpad door de Merenwijk. VikThor mag niet in de sloten springen. Braaf draaft hij voor me uit. Wat is hij toch slim. Wat luistert hij toch goed. Plotseling jaagt hij achter een kat aan. Glibbert een bruggetje over, lanceert zichzelf toch bijna een groenige blubbersloot in……
![](https://toverheks.com/wp-content/uploads/2017/07/images-1.jpg?w=1133&h=1133)
Intrigerende tekst
Eenmaal thuis voel ik me toch zo lekker. Niets kan me deren. Ik speel nog een klein uurtje met mijn hondje. Gooi een heleboel lastige balletjes naar hem, die hij uit de lucht moet vangen. Daarna kruip ik in mijn mandje. Vredig, tevreden. Eindelijk weer een beetje blij met mezelf.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.