Een klein hart glinstert me tegemoet

Vorige week woensdag vind ik een klein glinsterend hart op straat. Het is een wonder dat mijn oog er überhaupt op valt. Snel peuter ik het tussen een paar klinkers vandaan. Een babyblauw hart. Enigszins beschadigt schittert het me tegemoet. Mooi! Ik glim van oor tot oor. Dank je wel universum. Er wordt van me gehouden!

Ik stop het tussen mijn boodschappen en pas een dag later denk ik er weer aan. Altijd als het leven me op mijn sodemieter geeft vind ik wel ergens een hart. Er ligt intussen een hele verzameling op mijn godinnen-altaartje.

Een vrije val buiten mijn comfortzone © Toverheks.com,

Donderdag is een moeilijke dag. De grond van mijn depressie komt in beweging en een uitbarsting van allerlei ongewenste gevoelens is het gevolg. ’s Middags kijk ik naar een prachtige film op televisie: ‘Pay it forward.’ Een tearjerker van jewelste.

De jonge Trevor heeft een aan alcohol verslaafde moeder en krijgt een opmerkelijke nieuwe opdracht van zijn leraar maatschappijleer: bedenk een manier om de wereld te verbeteren. Trevor bedenkt een plan, waarbij iedereen een goede daad moet doen voor drie mensen, die dat op hun beurt ieder weer bij drie anderen moeten doen. Op het eerste gezicht lijkt het idee te mislukken, maar na een tijdje slaat het toch aan, wat een geweldige verandering teweeg brengt in de omgeving van Trevor. Uiteindelijk komt hij zelfs op het nieuws en raakt “Pay It Forward” nationaal bekend. 

De voorwaarden om mee te doen aan de keten van goede daden is als volgt: Iemand helpt je uit de brand als het er echt op aan komt. Het is de bedoeling dat die persoon echt zijn nek uitsteekt…. . Je hoeft niets terug te doen voor je weldoener. Wat je wel doet is drie andere mensen te hulp schieten. Ook nu is het belangrijk dat je echt je nek uitsteekt….

Heks moet een beetje huilen van de film, ondanks het hoge tearjerkgehalte. Wat een mooi idee om onvoorwaardelijk iets voor een ander te doen zonder iets terug te verwachten. Veel leuker dan het geijkte angstige gewik en geweeg…..

De film loopt niet goed af, zo ook het telefoongesprek dat ik tegen het einde van de film voer. Oh, wat een dag. Wat ben ik moe.

Vrijdagmorgen voel ik me ziek na een spooky nacht. Ik reanimeer mezelf tot leven en ga naar buiten met Varkentje. De kruidige herfstlucht werkt verkwikkend. Er waait een frisse wind door mijn hoofd. Dat kan ook gemakkelijk, want er zitten helemaal geen gedachten meer in! Bevrijd van mezelf peddel ik met Ysbrandt naar de dokter voor mijn prikken.

Later in een park vind ik een gedicht op de hondendrollenzakkenautomaat. Wat een poëtische plek voor de uitwerpselen van één of andere creatieve geest!  Ik lees het gedicht. Weer dat wikken en wegen versus gevoel. Ik lees de essentie van de film van gisteren erin terug. De kern van mijn getob op dit moment.

De laatste regels raken me recht in het hart. Alleen samen, met elkaar.

Dit weekend zit ik drie dagen verstild in mijn huis. Ik zak tot op de bodem van mijn ziel. Ik kijk met ziende ogen, de mist trekt op. Ik schrik van wat ik zie. Het doet pijn. Maar er is niet langer verwarring. Die lijdensweg is voorbij.

Zondagavond komt mijn vader op bezoek. Mijn langgeleden overleden verwekker. Hij laat me iets heel wezenlijks inzien. Over mijzelf, over hem, over hoe er onlangs heel veel geheeld is in ons contact. Niet dat ik me er bewust mee heb bezig gehouden, verre van dat. Maar soms heelt iets, doordat ergens anders iets of iemand wordt geheeld. Het trilt als het ware mee in datzelfde veld.

‘Dank je wel voor je inzet, lief Heksje. Dank je wel ook voor je inzet toen ik nog bij jullie was. Jouw wekenlange wacht aan mijn ziekbed heeft zoveel voor me betekent. Je bent een mens met veel warmte en liefde in je, schattebout.’

Zo krijgt Heks dan mooie cadeautjes van het universum. Zo krijg ik hetgeen ik zelf gul heb rondgestrooid uit hele andere hoeken terug! Elke dag wel een cadeautje uit de kast.

‘Als je liefde en compassie kunt generen is iedereen je partner,’ zei mijn leraar Thich Nhat Hanh ooit in mijn bijzijn tegen een ongelukkige vrijgezelle vrouw. Die uitspraak heeft mijn leven veranderd destijds. Al jaren is iedereen mijn partner. Het is mijn grootste oefening…..

Maar ook een zegen blijkt: Soms leggen mijn partners een glinsterend hart voor mijn verdwaalde voeten, dan weer versiert iemand de berg shit in mijn leven met een mooi gedicht! Of maken ze een prachtige film over het thema…..

Na drie dagen vasten en zwijgen wordt het tijd om weer eens iets te ondernemen. Veel zit er nog niet in. Heks zit al niet in haar beste periode. Stress is vergif voor mijn systeem en de laatste drie, vier maanden stonden daar bol van.

Komend weekend is het feest in mijn geliefde Leiden. Tegen die tijd wil ik weer een beetje op mijn benen staan. Als alles goed verloopt ga ik een nachtje op het biljart dansen. Daar knap ik altijd geweldig van op!

Iedereen is je partner © Toverheks.com,