Ik bezoek mijn nieuwe vriend met ME. Blijkt toch een heel ander typje te zijn dan Heks! Zijn woning verschilt als dag en nacht met mijn heksenhuis. Hij is gewichtheffer, waar ik placht te duursporten. Kortom: Als ME zou worden veroorzaakt door je karakter, onzinnig geneuzel dat ik vaak te horen heb gekregen, dan zeg ik: Nee! ME veroorzaakt juist karaktermoord!

Zaterdag haal ik een boek op over ME: ‘ME/CVS/PVFS, An Exploration of the Key Clinical Issues’ geschreven door Dr Charles Shepherd en Dr Abhijit Chaudhurt. Eerstgenoemde was gastspreker tijdens de vertoning van Unrest onlangs hier in het LUMC. Ik wilde dat boek direct kopen, maar helaas: Portemonnaie vergeten!

Dan maar via een omweg. De organisator van de middag heeft een stapeltje in huis gehaald om achteraf nog exemplaren aan diverse mensen te kunnen verkopen. Ik heb er gelijk eentje gereserveerd. Wie weet staat er iets bruikbaars voor me in. Direct toen ik het boek opensloeg, tijdens de pauze die avond, zag ik al iets dat me hogelijk verbaasde.

Bepaalde klachten, waar ik eindeloos voor onder het mes ben geweest blijken ook direct verband te houden met ME. Het is voor het eerst dat ik het hoor. Reguliere artsen snapten niet dat ik zo jong dergelijke klachten ontwikkelde. En zo razendsnel! In het alternatieve circuit kreeg ik met enige regelmaat te horen dat ik gewoon te graag een kind wilde. Daar kwam al mijn ellende vandaan.

Alsof dat een abnormale wens is voor iemand rond de dertig. Alsof niet negenennegentig procent van de vrouwen biologisch gedicteerd die wens koestert.

‘Nou ja!’ roept Trui door de telefoon als ik het haar vertel, ‘Belachelijk!’ ‘Toe maar,’ beaamt Don Leo de idioterie van dergelijke beweringen. Maar evenzogoed ben ik er al bijna dertig jaar aan overgeleverd. Goddank heb ik ook altijd hele goeie mensen getroffen in het alternatieve. Maar er lopen ook kuddes absolute draken rond in die wereld. En niet het soort draken waar ik persoonlijk zoveel van houd.

Dat boek moet ik hebben. Ik wil gewoon meer weten over de huidige stand van zaken rondom ME. En hier in Nederland kom je niet veel verder dan stompzinnig geneuzel door niet goed geïnformeerde artsen. Dan maar liever een boek geschreven door een arts, die zelf lang geleden die ziekte kreeg. Hij is in elk geval niet bevooroordeeld.

Als ik aanbel doet een vriendelijke jongeman de deur open. Niets aan te zien. Leuke vent in een schitterend mooi nieuwbouwhuis. Heel smaakvol ingericht. Moderne kunst aan de muren. Lekker leeg, daar ben ik jaloers op. Mijn eigen huis lijkt wel een uitdragerij zo langzamerhand.

‘Wil je thee?’ we praten nederlands en engels door elkaar, zonder het in de gaten te hebben. Mijn nieuwe vriend komt uit de Verenigde Staten. Nadat hij afgestudeerd en gepromoveerd was kwam hij naar ons kikkerlandje voor een geweldige baan. Zijn leven was helemaal fantastisch, totdat hij griep kreeg.

‘Dat is nu vijf jaar geleden. Ik ben nog steeds niet beter. Ik werd eigenlijk alleen maar zieker. Heel raar vond ik dat. Ik was daarvoor altijd super gezond. En dan die vreemde fysieke verschijnselen!  Pas afgelopen januari kreeg ik de diagnose ME. Sindsdien ben ik in behandeling daar en daar. Ik slik Carnitine. Dat helpt een beetje….’

Een druppel op een gloeiende plaat. Heks heeft ook wat dingen die iets doen. Een hele keukenkast vol lapmiddeltjes. Beter word ik er echter niet van.

‘Weet je wat ik nu zo gek vind? Eens in de drie, vier maanden ben ik een dag bijna normaal. Opeens doet alles het weer. Lijkt die ziekte mijlenver weg. Natuurlijk heb ik de neiging om dan van alles te gaan doen. Daar hebben de behandelaars me vanaf geprobeerd te helpen. Middels cognitieve therapie. Dat is ook het enige wat ik aan die therapie heb gehad.’

‘Ik moest ook zwaar sporten en daar werd ik dan weer heel ziek van. Vroeger deed ik aan gewichtheffen, dus ik ben wel wat gewend….’

We zitten intussen gezellig aan de thee. Al snel wisselen we allerlei ervaringen uit. Wat fijn om eens met iemand te praten, die niet kijkt alsof ie water ziet branden als ik het over mijn rare leventje heb. Hij leidt zelf ook zo’n vreemd bestaan. Pas een paar jaar. In mijn optiek nog maar net. Maar als je nooit ziek bent geweest is vijf jaar achter de geraniums echt heel lang!

GIS EN GUITIG IN MIJN GEVAL…..

We gaan een stukje wandelen met VikThor. En daarna is het alweer tijd om naar huis te gaan. ‘Wat fijn dat je zo dichtbij woont,’ mijn nieuwe vriend is in zijn nopjes. ‘Kom lekker een keertje eten,’ Heks is ook blij, ‘Ik kook zonder gluten, lactose en soja. Maar wel met vlees. Voor de carnitine,’ grijns ik erachteraan.

We geven elkaar een hug en nemen afscheid. Het dikke paarse boek vol wetenswaardigheden over de slappe slaapziekte zit in mijn tas. Het blijkt niet misselijk te zijn, dat boek. Niet speciaal bedoeld voor leken. Vol vakjargon dus. En ook nog eens in het engels.

Toch koester ik het exemplaar als een schat. Misschien ontdek ik en passant nog een paar dingen die werken tegen de algehele malaise.

Voorlopig zal ik het moeten doen met de lapmiddeltjes, want alle goede bedoelingen ten spijt heeft het relatief geringe onderzoek naar deze invaliderende ziekte nog steeds geen remedie opgeleverd.

 

 

Ex Animo zingt Matthäus met bevindelijke en vitale momenten, aldus de lovende recensie van Lidy van der Spek. Heks heeft een heerlijke bevindelijke dag en avond met dit prachtige meesterwerk van Johann Sebastian Bach. Ik ben fit genoeg: Het kan en mag! Elke dag wat mij betreft……

Doorkijkje door de enorme kerk

Matthäus Passion, woensdag 23 maart 2016, Pieterskerk te Leiden. Koor: Christelijke Oratorium Vereniging Ex Animo. Dirigent: Wim de Ru. Solisten: Tetsje van der Kooi, Ingeborg Bröcheler, Pascal Pittie, Laurens-Alexander Wyns, Joep Bröcheler , David Greco. Begeleiding: Holland Orkest Combinatie, m.m.v. Jeugdkoor BplusC, Thijs Kramer, orgel-continuo en Takeshi Sudo, Viola da gamba.

Het orkest zit klaar, het koor staat opgesteld, de generale kan beginnen

Woensdagmorgen schrijf ik een blogje in bed. Ik spaar mijn krachten, want ik moet de hele dag aan de bak met de Matthäus Passion. Eerst generale en dan uitvoering. Het blog gaat over de aanslagen, want daar is mijn bewustzijn van vergeven.

Om twaalf uur race ik naar de mondhygiëniste. Een ongelukkig geplande afspraak. Nou ja, ik zing vanavond in elk geval met een stralend gebit! ‘Er is een stukje van mijn kies afgebroken,’ vertel ik haar. Ze kijkt in mijn mond. ‘Oh nee, iet ies ein kroon gebroken!’ Mijn mondverzorgster is Oost Europees. Ze roept de tandarts erbij. Die maakt snel een foto en een vervolgafspraak.

’s Avonds hebben we natuurlijk allemaal mooie zwarte jurken en pakken aan…….

Dure grap hoor, zo’n gebroken kroontje. Deze prinses op de erwt is er in elk geval niet blij mee. Als een haas ga ik ervandoor. Ik ben door dit gedoe hartstikke laat voor de generale repetitie. Lunchen sla ik dan ook maar over.

Als ik in de kerk kom staat iedereen al klaar. Heks heeft een plekje buiten het koor. Krijg nou wat! Samen met mijn maatje zijn we aan de andere kant van het gangpad geposeerd, aan de rand van de te kleine tribune, waarop het koor zit. ‘We zitten op de strafbank,’ fluister ik in haar oor. Ze kijkt me berustend aan, maar baalt als een stekker.

kroonluchtertje

Door onze ongelukkige positie hoor ik de alten niet goed, behalve een paar alten achter me, waarvan er eentje enorm zit te broddelen hier en daar. Wel knallen via een pilaar de tenoren in mijn oor. Echt lekker zingen is er dus niet bij die middag. Maar ja, ik vind het al weer heel wat dat ik hier sta. En dat ik bij stem ben. Om dat te bewerkstelligen heb ik een hele week absolute rust gehouden: Het heeft gewerkt!

Na de generale repetitie scheur ik naar huis. Ik moet nog van alles, maar ik ben doodop. God, wat heb ik toch weinig energie. Hopeloos. Mijn lichaam vertoont slakkengedrag. Traag worstel ik me onder de douche door. En ik moet nog een hele avond knallen. Ik zorg dat ik op tijd terug ben in de kerk. Maar oh jee, extra pijnstillers innemen vergeten. En er is geen koffie voor ons vooraf!

Mijn maatje balend op de strafbank

Een koorvriendinnetje van me diept paracetamol op in haar van alle gemakken voorziene handtas. Ook trakteert ze me op een kopje koffie aan de bar. Zodoende trek ik net genoeg bij om er vol tegenaan te gaan. Onze inzingsessie doet de rest. Giebelig staan we even later aan weerszijden van de kerk opgesteld om in ganzenpas naar voren te marcheren.

Ik neem plaats op mijn strafstoel. De kerk zit stampvol. Er zijn nog maar een paar lege plekken. ‘Zo druk heb ik het nog nooit meegemaakt,’ sist mijn zangmaatje. Zij zingt al zeker voor de dertigste keer mee, dus dat zegt wel iets.

Even later komen de solisten en dirigent binnen. Het geroezemoes verstomt. Onze vice voorzitter neemt het woord. We gaan een minuut stilte houden voor de slachtoffers van de aanslagen bij onze zuiderburen.

bevriende sopranen

Even schrik ik, want ik heb soms moeite met het zich toe eigenen van allerlei leed door Jan en alleman. Tegelijkertijd gaat onze uitvoering van vanavond natuurlijk juist over onschuldige slachtoffers en foute politiek. Het wordt muisstil. De minuut duurt eindeloos. Heks kijkt vanuit haar hoge positie door doodstille kathedrale kerk. De kroonluchters verspreiden hun gouden licht kwistig door de enorme ruimte. Rond de eeuwenoude pilaren branden waxinelichtjes.

Dan is het zover. Onze dirigent, Wim de Ru,  zwaait zijn baton door de lucht. Het orkest begint zijn slepende eindeloos modulerende melodielijn. De spanning bouwt op. We halen diep adem en beginnen. ‘Kommt, Kommt,  Kohohohommt, ihr Töchter, helft mir klahahahahahahahahahahahagen,’ zingt Heks op volle sterkte vanuit haar strafbank. Mijn hart zwelt op in mijn borstkas. Heerlijk! We knallen het eerste deel eruit.

Vrolijke noten in de pauze!

‘Seht! Wohin? Auf unsre Schuld,’ klinkt het om me heen. Boven alles uit zingt het jeugdkoor ‘O Lamm Gottes, unschuldig,’ met hun ijle zuivere hoge stemmen. Dat ontroert me altijd zo. Dat prachtige jongenskoor dwars door alles heen.

De kop is eraf. Het verhaal neemt een aanvang. We zingen en zingen alsof ons leven ervan afhangt. Soms zacht en ingetogen, vooral bij de koralen, dan weer voluit. De gekke spreekkoren…. ‘Herr, bin ich’s?’ zingen we om beurten en tegen elkaar in. Ik hoor een Herr teveel realiseer ik me. Bin ich’s? ‘Nee, ik was het ,’geeft de alt achter me later toe.

‘Ich will bei meinem Jesu wachen,’ de tenor heeft een schitterende stem. ‘So schlafen unsre Sünden ein,’ antwoorden we. ‘Wat is dat toch prachtig dit gedeelte,’ geniet ik al zingende. Dan volgt al snel een favoriet van Heks.

Kwek kwek kwek. Het koor heeft een grote sociale funcie…..

Sind Blitze, sind Donner in Wolken verschwunden?
Eröffne den feurigen Abgrund, o Hölle,
zertrümmre, verderbe, verschlinge, zerschelle
mit plötzlicher Wut
den falschen Verräter, das mördrische Blut.

Oh, wat zingt dat toch lekker weg. Waanzinnig!

Niet veel later is het pauze. Steenvrouw is komen luisteren, maar ook Trui en haar prachtige dochter Vlinder zijn van de partij. Wat een enorme verrassing dat deze jongedame de hele Matthäus komt uitzitten speciaal voor mij! ‘Het is supergoed!’ zeggen mijn vriendinnen.

Engel is er ook, ik zie haar recht voor me op de derde rij zitten. Wat een geweldige plek! Na afloop kunnen we elkaar niet vinden. ‘Wat me zo opviel bij de Matthäus, was dat het trager/wat slepender ging, en met zóveel gevoel….niet alleen bij de solisten of t orkest, maar vooral t koor. Zo zacht en teer er gezongen werd. Was prachtig, voelde me door de muziek omarmd!’ schrijft ze me ’s nachts.

Bas/Bariton David Greco en dirigent Wim de Ru tijdens de generale repetitie

En een paar dagen later ‘Ik zag gisteren een stukje Matthäus op TV…..een beroemd koor en beroemde solisten enzo….het werd afgeraffeld, uptempo, zonder enig gevoel en compassie. Veel en veel liever jullie intonatie….. zó persoonlijk en gevoelig gebracht, alsof jullie het voor mij speciaal zongen. Als t koor begon te zingen, was het ook net alsof een golf van zachte wattenklanken over het publiek uitgerold werd.’

Geweldige recensie toch?

Nog een bevriende alt

De rest van de avond vliegt voorbij. We sterven van verdriet bij het hart van dit beroemde muziekstuk, het ‘Erbarme dich’. En daarna is het een afglijdende beweging naar het graf. Tegen die tijd crepeer ik van de pijn. Al dat opstaan en zitten. Het staan. De lange dag. De virussen die in mijn lijf rondwaren. Ik ben ook aan een wederopstanding toe zo langzamerhand…..

Mijn andere zangmaatje heeft er zin in!

Toch kan de Matthäus me nooit lang genoeg duren. Als we de laatste noten zingen baal ik dat het afgelopen is. Bij onze uitvoering wordt geklapt. Niet direct. Eerst is het zeker een minuut doodstil. Niet voor Brussel dit keer, alhoewel…. Indirect wel. Dan barst er een oorverdovend applaus los, we krijgen een staande ovatie! Het publiek wordt gek. Er komen bloemen voor de solisten en onze onvolprezen dirigent. Iedereen zweeft een paar meter boven de grond van geluk na het volbrengen van deze wereldberoemde lijdensweg…….

Een kwartier later zijn de meesten op weg naar buiten. Muziek ingepakt, vlinderstrikje aan de wilgen, leesbril opgeborgen, jas aan, tot ziens, was fijn, zit er weer op…. Heks drinkt nog een glaasje wijn met Trui en Vlinder in de leegstromende kerk. Daarna tref ik Frogs in mijn huis. Hij heeft voor Varkentje gezorgd. We nemen nog meer wijn en ik vertel over mijn belevenissen.

Ja, we gaan weer beginnen

Lang nadat hij naar huis is stuiter ik nog in de rondte. Ik luister nog naar een stuk of twintig uitvoeringen van ‘Ich will bei meinem Jesu wachen,’ sommigen zo mooi dat de tranen over mijn wangen rollen. Maar bij een licht nichterige balletuitvoering geïnspireerd op de muziek krijg ik de slappe lach. Alhoewel het einde daarvan wel weer prachtig is: Tijdens de laatste tonen van het stuk valt de danser in slaap……

De dagen er op zie ik nog twee fantastische documentaires over onze geliefde Matthäus Passion. Prachtig, allebei. In één ervan,  2Doc: Erbarme Dich’, zit ook veel dans en beweging. Het is een zeer interactieve uitvoering. De muzikanten, het koor, iedereen acteert mee: Fantastisch, heel dramatisch. Zo zou ik em ook wel eens willen zingen. De muziek leent zich er bij uitstek voor!

Nog wat laatste markeringen aanbrengen……

De andere, ‘2Doc: Mijn Matthäus’,  gaat over hoe dit meesterwerk het leven van mensen beïnvloedt. Ook heel mooi en indringend. En herkenbaar voor ons verslaafde amateurzangers…….Een aanrader voor alle Matthäus fanaten……

Tot slot de recensie in het Leidsch Dagblad:

We kregen een geweldige recensie in Leidsch Dagblad! 

Voor degenen die niet weten wat ze met het woordje bevindelijk aanmoeten, kijk eens hier: Wat bedoelt men nou eigenlijk echt met “bevindelijke prediking”? Een antwoord vanuit de reformatorische hoek……

Onze inzingruimte, tevens omkleedruimte

Toverheksjes, kristallen vrienden en een veld van transformatie doen het hart van Heks overlopen van liefde. Niet dat ik er zo op het eerste gezicht veel mee opschiet: Het voelt fijn, maar lost niks op…..

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Woensdagavond om zeven uur gaat de bel. Hopla meldt zich, we gaan samen naar de maandelijkse kristallen schedelmeditatie bij Maan. Ik ben er helemaal klaar voor. Gegeten, hondje uitgelaten en alle schedeltjes ingepakt.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Alle schedeltjes?’ Hopla kijkt verbaasd. ‘Ja,’ ze willen allemaal mee!’ Ook de het kleine exemplaar van rozenkwarts, dat vorige week plotseling in mijn tas sprong tijdens het laatste bezoek aan het huis van mijn ex. ‘Ze zullen het nodig hebben,’ mijn vriendin is er uit. Ze heeft gelijk denk ik. We kunnen hier in Huize Heks allemaal wel een goeie opfrisbeurt gebruiken zo langzamerhand…..

Volgens mijn vriendin zie ik er een stuk beter uit dan vorige week. Dat klopt. Ik ben er weer enigszins. Ik lig niet meer louter in bed en de huilbuien zijn ook sterk verminderd.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

We rijden de stad uit richting Den Haag. Het is rustig op de weg. We zijn lekker op tijd, dus ik kachel op mijn gemak langs het legertje flitspalen aan de Rijksstraatweg. Even later parkeer ik voor de prachtige flat waar Maan resideert. Ze ontvangt ons met thee, koffie en koekjes. Een paar enorme bakbeesten van katten paraderen door de eetkamer.

In de zitkamer staat het grid met scheldels opgesteld. Het is een veld van transformatie. Vandaag is het de elfde van de elfde. Een poort naar een nieuwe dimensie. De energie van de aarde en alles wat er op leeft is stapsgewijs aan het veranderen. Wij heksjes nemen het voortouw met onze meditatieavond. We storten ons volop in dit avontuur!

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Maan heeft al mijn schedeltjes in het veld gezet. Normaal gesproken mag je er maar twee of drie inbrengen. Mijn hele gezellige kristallen familie staat echter paraat! Dan leidt ze ons in een diepe meditatie. Met onze voeten in Moeder Aarde, ons hart wagenwijd open en verbonden met het klopende hart van de kosmos beginnen we aan onze reis. Een diepe vrede overvalt me, gevolgd door een eindeloze golf van liefde.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Mijn wezen vult zich hiermee totdat ik overstroom. Liefde vloeit aan alle kanten mijn belevingswereld in. Het haalt de rauwe randen van de scherven in mijn bestaan. Gul geeft het de goede puls aan tal van situaties, zaken en vooral mensen waar ik mee in de clinch lig. Beter dan ik zelf met mijn beperkte voorraadje ooit bereiken kan.

Als altijd ben ik diep geraakt, bijna verbijsterd, door de intensiteit van onvoorwaardelijke liefde. Waarom lukt het me toch niet om altijd zo in het leven te staan? Ik weet wel waarom natuurlijk. Ik ben mens en niets menselijks is me vreemd. Ik heb het ook nodig dat anderen van me houden. Ik wil ook gekoesterd worden. Gezien. Gedragen. Vanavond wordt Heksje gekoesterd, gezien en gedragen door haar medeheksjes. Ze steunen me door dik en dun.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Wat goed dat je je spullen bent gaan halen bij je ex,’ zegt een lieve vriendin laatst tegen me, ‘het is gewoon een klootzak.’

Dat laatste vind ik echt niet. Sommige mensen maken verkeerde keuzes of missen misschien bepaalde vaardigheden om een relatie succesvol te maken. Ik heb daar geen oordeel over. Wel vind ik het eindeloos jammer. De meditatie vanavond plaatst me helemaal in mijn hart, maar daardoor mis ik mijn lief meer dan ooit.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Hoe is het toch mogelijk, dat je op zielsniveau zo’n verbinding kunt ervaren met iemand, terwijl je er dagdagelijks samen helemaal niets van bakt? Het is niet voor het eerst in mijn leven dat ik met dit soort problematiek te maken heb. De relatie met de eerste man in mijn leven werd hierdoor ook gekenmerkt.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Misschien moet je maar alleen blijven, in elk geval niet zo snel een relatie aan gaan…,’ merkt mijn therapeut afgelopen week op. Goedbedoeld advies, ware het niet dat Heks het grootste gedeelte van haar leven al alleen is. De laatste tien/vijftien jaar zijn ook de korte affaires en spannende avonturen uit mijn leven verdwenen.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Met Cowboy ben ik ooit heel voorzichtig begonnen…. Intens dankbaar voor deze unieke kans om toch nog een mooie relatie op te bouwen.

Een volgende kandidaat laten we gewoon een persoonlijkheidstest doen.’ vervolgt de dame tegenover me. Een onzinnig idee natuurlijk. Niemand gaat daar aan meewerken. Zou ik zelf ook niet doen. Ook wil ik geen volgende kandidaat……

Wat rest is dan toch nog maar een potje janken. Gewoon omdat er geen oplossing is. Alle inspanningen, therapie, compassie, meditatie, vergiffenis schenken, bidden, dankbaar zijn, met mezelf trouwen, het idee van een relatie helemaal loslaten en weet ik wat nog meer ten spijt trakteert het leven me opnieuw op meer van hetzelfde. Keer op keer. Heel frustrerend.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Krijgen we nog een optimistische uitsmijter, Heks? Of blijft het huilen met de pet vandaag?

Heks gelooft in wonderen. Heks gelooft in de kracht van liefde. Ik geloof in waarheid en compassie. Ik geloof in mezelf. In het wonder van mijn liefde. Mijn liefde voor waarheid. Mijn compassie met al mijn partners. Leven in verbinding.

Ook weet ik dat dit leven slechts een droom is. Werelden wervelen om ons heen, terwijl we ons vastbijten in onze beperkte werkelijkheid. Er is geen begin en geen einde. Niets gaat ooit verloren. Zelfs al voel ik me soms wel verloren….

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Gratis rookmelders van Portaal: Waar rook is is vuur! Helaas bestaat er geen apparaat, dat waarschuwt voor de rookgordijnen, waar oplichters zich in hullen. Mijn gedupeerde vriendin Zwaan kan erover meepraten……

Zwaan, vogel, zwanen,

Vanmorgen om een uurtje of negen wordt er aangebeld. Mannetjes van Portaal! Maar ik heb hen helemaal niet besteld. Wat krijgen we nu?

‘Een rookmelder!’ roept één van de mannetjes naar boven, als ik mijn hoofd uit het raam steek. ‘U heeft er een brief over ontvangen.’ Ik ben stomverbaasd, maar dan gaat ergens in mijn achterhoofd opeens een belletje rinkelen. Oh ja, Heks heeft inderdaad een brief voorbij zien komen over het onderwerp.

Bah. Ik heb helemaal geen zin in het snoeiharde geluid van een drilboor, die wanhopig poogt een gat in het betonnen plafond te bewerkstelligen. En al evenmin in de daarbijbehorende rommel.

Zwaan, vogel, zwanen,

‘Heeft Portaal een goedkope partij op de kop getikt?’ grap ik als de heren in mijn huis arriveren. Het is altijd verdacht als deze woningcorporatie cadeautjes gaat uitdelen. Best kans, dat ze nu de huur gaan verhogen….. De heren schieten in de lach.

‘Geen idee,’ zegt de bijdehandste van de twee, ‘wij zijn slechts ingehuurd om die dingen op te hangen.’  Terwijl hij het zegt kit hij snel een wit doosje tegen het plafond van de woonkamer. De andere man heeft er intussen eentje in de hal vastgeplakt. Op zo’n drie meter afstand van de eerste…..

Zwaan, vogel, zwanen,Zwaan, vogel, zwanen,

Interessant. De brand moet dus niet in een ander deel van mijn huis uitbreken….. Hebben ze vast niet over nagedacht. Vervolgens geeft hij uitleg over hoe ik over 10 jaar (!) de batterij moet verwisselen. Ik ben benieuwd of ik het me dan nog herinner……

Binnen vijf minuten staan ze weer buiten. Dit twee man sterke team. Met deze geweldig zware klus. Ja, mannetjes…… Ik schenk een kop koffie in en open mijn computer. Er is belangrijke mail!

Zwaan, vogel, zwanen,

Net als ik denk, dat het er nooit meer van komt, krijg ik bericht, dat ik toch nog wat geld ontvang als compensatie voor de kosten, die ik heb gemaakt nadat een BMW zich in mijn nek parkeerde ruim drieënhalf jaar geleden.

Een deel is smartengeld. De rest van het bedrag is opgebouwd uit de meest vreemde kostenposten. Ik vind het best. Zo langzamerhand begon ik me af te vragen, of ik er niet beter aan had gedaan hun veel lagere eerste aanbod te accepteren……

Zwaan, vogel, zwanen,

Omdat ik al van alles mankeer, menen ze me minder te hoeven compenseren. Van gezond naar kreukel is erger, dan van kreukel naar superkrakkemik.

Er valt iets voor te zeggen. Anderhalf jaar na de whiplash sprak ik met mijn huidige advocate. Zij stond ervan te kijken, hoe ik in die betrekkelijk korte periode, me had neergelegd bij het feit, dat mijn lichaam er enorm op was achteruit gegaan na het ongeluk.

Zwaan, vogel, zwanen,Zwaan, vogel, zwanen,

‘Goh, Heks, de meeste mensen doen daar jaren over. Ik hoef je dan ook niet volgens standaard procedure aan te raden, daar therapie voor te gaan volgen. Zelfs het feit, dat je halverwege een zin compleet de draad kwijt bent doet je betrekkelijk weinig!’

Nou ja, leuk is anders natuurlijk. Maar ik heb tegenwoordig een Ipad. Mijn uitwendige geheugen. Daarop kan ik aantekeningen maken indien nodig. En ik rijd regelmatig met een TomTom, zodat ik tussen A en B de weg niet kwijt raak.

De toezegging van de schadevergoeding komt precies op het goede moment. Ik ben door bepaalde medicatie heen. Ook moeten er weer beesten naar de dierenarts. Altijd een enorm dure grap. En ik heb wat mooie jurkjes gekocht in de uitverkoop.

Zwaan, vogel, zwanen,

Gisteren met Zwaan heb ik me vergrepen aan een prachtig chiffon exemplaar. Fluwelig nachtblauw bezaaid met glinsterende stenen: Ik kan zo naar een feestje verkleed als sterrenhemel. Met daarboven mijn ronde bleke wintergezicht glimmend als een grote volle maan! Het is een verrukkelijk niemendalletje.

Vannacht had ik er wel een beetje spijt van. In de zin, dat het geen verstandige uitgave is op dit moment. Het is bepaald geen eerste levensbehoefte, zo’n jurk. ‘Ik heb gewoon teveel kleren,’ vertel ik mijn vriendin, als we met overgave van ons eten zitten te genieten.

We zijn uiteindelijk nooit meer in de sauna beland. Uitgeput van het gewinkel zijn we lekker aan de gezellige keukentafel van Heks blijven plakken, alwaar we ons tegoed doen aan een geïmproviseerd maaltje.

Zwaan, vogel, zwanen,

‘Lange tijd was me leuk aankleden het enige dat lukte en wat ik wel goed kon. Ik dacht in die tijd: Als ik dan toch eindelijk eens mijn bed uitkom, wil ik er wel een beetje leuk uitzien!’ vervolg ik mijn verhaal.

Maar goed. Uiteindelijk heeft het me ook een verlichtingsmoment opgeleverd. Het inzicht, dat ik slechts ter decoratie hier op aarde ben. En dat dat helemaal OK is. ‘Nou, jezelf fantastisch kleden kan jij als de beste, Heks!’

Mijn vriendin kan er zelf ook wat van. ‘Ik ben superkritisch , hoor,’ verontschuldigd ze zich tijdens het winkelen. Ik zie dat anders. Het is een dame, die weet wat ze wil en een goed gevoel heeft voor wat haar mooi staat!

Zwaan, vogel, zwanen,

‘Dank je wel voor de leuke middag, ik kon het goed gebruiken, na wat ik vandaag heb meegemaakt!’ zegt deze lieve schat bij het afscheid. ’s Morgens vroeg kreeg ze een telefoontje van mensen, die haar met naam en toenaam kenden. Haar computer was zogenaamd in gevaar. Op dat moment nog niet, maar een half uurtje later wel degelijk!

Terwijl ze via de telefoon met een lulverhaal aan de praat werd gehouden, kraakten deze criminelen intussen alle codes van haar computer….

Zwaan, vogel, zwanen,

Tegen de tijd, dat ze in de gaten kreeg, dat er iets niet klopte, was het kwaad al geschied…… Haar computer gahacked, alle bestanden gewist en een porno-site op de koop toe als uitsmijter……

‘Hang op, klik weg….’ zegt een man op TV in een voorlichtingsfilmpje, waarin wordt gewaarschuwd voor dit soort praktijken. Ja, maar als je dat niet snel genoeg doet, zit je in de problemen.

‘Hoe kun je nu zo naïef zijn?’ Zullen sommige mensen denken. Zoiets is misschien moeilijk voor te stellen, als je door de wol geverfd in het leven staat.

Zwaan, vogel, zwanen,

Voor Zwaan geldt iets anders: ‘Hoe kunnen mensen zo slecht zijn?’ vraagt zij zich af, als we naar het station lopen ’s avonds. Dat mensen zo verdorven zijn, dat gaat het bij haar gewoon niet in! Wat mij betreft een fantastische eigenschap. Je hoeft nooit bang te zijn, dat Zwaan je zo’n streek levert. Het komt eenvoudigweg niet in haar op!

Cowboy vertelt me later, dat hij ook een keertje iets dergelijks aan de hand heeft gehad. Gelukkig was hij er wel op tijd achter, dat het niet in de haak was. Ook Heks is wel eens genaaid met een lulverhaal. Dit soort foute roofdieren slaan meestal toe net op een moment, dat je niet lekker in je vel zit. Eikels!

Bestond daar maar een soort rookmelder voor…..

Zwaan, vogel, zwanen,

De eerste Dharma Talk van Thay. Binnen vijf minuten heeft hij zo’n achthonderd mensen aan het huilen gemaakt. Om ons later weer onbedaarlijk te doen schateren……

De vorige retraite verliep dramatisch voor mij. Toen ik naar huis ging, dacht ik bij mezelf: ‘Dit was de laatste keer. Drie maal is scheepsrecht. Wat moet je ook als Toverheks in een Boeddhistisch klooster? Het is mooi geweest.’ Ik was mezelf zo gigantisch tegengekomen. Het was niet leuk meer. Bovendien was ik ziek van het eten en flauw van een aantal medemensen. En zo moe. Het was in de tijd voordat de LDN begon te werken.

Bovendien had ik had driekwart jaar ervoor een BMW in mijn nek gekregen, total loss, zowel mijn nek als die auto…..

20140604-172815-62895065.jpg

In feite was ik ook vrij ziek van de bijverschijnselen van dit medicijn. Het heeft een jaar geduurd, die opbouwperiode. En al die tijd was ik extra doodziek. Zo beroerd, dat ik informatie opvroeg of ik in aanmerking kwam voor euthanasie….. Maar ook bij deze instantie wordt mijn ziekte niet erkend. Gelukkig maar, achteraf gezien!

20140604-172913-62953622.jpg

Want de LDN ging werken en ik knapte genoeg op om weer zin in het leven te krijgen. Ik begon dit blog te schrijven. Kreeg een geweldige geliefde. Een aantal dingen gingen zomaar eens goed voor de verandering!

20140604-172954-62994757.jpg

En nu ben ik dus weer hier, in Plumvillage. Bij mijn spirituele leraar Thich Nath Hanh. Vanmorgen hebben we de eerste ‘Dharma talk’ van deze kleine grote man in het klooster van de monniken, Upper Hamlet. Binnen vijf minuten heeft hij de meeste mensen al aan het huilen gemaakt, inclusief Heks.

20140604-173056-63056037.jpg

De nonnen en monniken zingen de naam van Avalokiteshvara, de bodhisattva van grote compassie, een Boeddhistische heilige. De waterlanders vloeien rijkelijk.

Als een bloem voel ik mijn hart open gaan. Alle ergernissen en muizenissen van de voorbereidingen en de reis smelten als sneeuw voor de zon. Ik voel zelfs compassie voor de mensen, die me onlangs zo verschrikkelijk op mijn liefhebbende hart hebben getrapt. Fijne lui vind ik het nog steeds niet, maar de angel is eruit.

20140604-173421-63261076.jpg

Wat is Thay, leraar, toch ook grappig. Nadat we allemaal tranen met tuiten hebben gehuild gaat hij gymnastiek oefeningen met ons doen. Om vervolgens van start te gaan met zijn lessen.

‘Wat ik nu ga zeggen weten jullie natuurlijk allemaal wel, maar het is zoiets als fasten your seatbelts’ begint hij zijn verhaal. We liggen dubbel. Hij benadrukt het belang van mindfulness. Inderdaad een ons niet onbekend begrip zo langzamerhand. Hetgeen niet wil zeggen, dat we het er altijd heel goed vanaf brengen, dat mindful zijn…… Een extra instructie kan geen kwaad.

20140604-173620-63380946.jpg

Heks zit helemaal achterin. Ze kwam vrij laat binnen. Normaal gesproken weet ik wel een plekje vooraan te veroveren, maar nu zit alles vol. ‘Maak je geen zorgen’, zeggen de engelen, ‘Er is een fantastische plaats voor je, waar je alles kunt zien en horen.’ Ze zijn meegekomen natuurlijk. Zelfs een Aartsengel kan nog wat opsteken van een talk van Thay!

20140604-173716-63436670.jpg

Ik ben benieuwd, want de zaal is werkelijk afgeladen vol. Sommige mensen zitten buiten en proberen zo toch nog wat van het verhaal mee te krijgen. Maar inderdaad. Er staat een enorme berg meditatiematten opgestapeld voor het raam. En Heks zit er uiteindelijk als een prinses op de erwt bovenop! Het beste plekje is voor dit Heksje! Alles kan ik zo prima volgen en ik zit superzacht…..

20140604-173813-63493487.jpg

Vandaag begijp ik ook eindelijk het begrip signlessness. Maar uitleggen gaat me te ver. Ik zal binnenkort wel een foto van mijn aantekeningen toevoegen……

Terug op onze eigen Hamlet spreek ik met de zuster van de administratie. Korting zit er niet in. In feite is er geen enkele regeling te treffen. Ik heb me er al bij neergelegd. Als ik ergens geld aan zou willen geven is het wel aan dit klooster. ‘Ik zie het als een donatie , zuster, voor de nieuwe eetzaal.’

‘Bent u de zuster, die zoveel van katten houdt?’ vraag ik haar vervolgens. Verbaasd kijkt ze me aan. ‘Hoe weet jij dat?’ Ik vertel haar, dat ze twee jaar geleden op kraamvisite kwam in mijn tent, toe ik daar zat met die gevonden kittens. ‘Oh,’ roept ze stralend,’ was jij dat!’

We wisselen poezenpraatjes uit en ze vraagt mijn hulp als kattenfluisteraar met een bijtende kat. Morgen gaan we een teek uit zijn vacht halen. Ik zal eerst eens ernstig met het monster praten.

Afijn, jullie horen het al: Ik ben weer helemaal geland. En deze keer gaat het veel beter met me, vanaf het moment van aankomst.

20140604-174047-63647681.jpg